"Wie was die mevrouw papa? Ik vind haar hééél aardig!"
Eva doet haar mond pas open als buurvrouw Angèlique is vertrokken...






Denise Mulder is onlangs wereldkampioene paaldansen geworden. Een geweldige prestatie
toch weer voor zo'n klein landje waar het paaldansen nog immer niet serieus wordt genomen.




Ferdinand de Geweldige zit op school; Eva is terug bij haar moeder:"Wil niet naar mama. Wil bij papa blijven!" Zucht en smelt en zo...:-(
Die ongekende vrolijkheid als die twee bij elkaar zijn. Daar wordt een Terrebel helemaal blij van.




Dit is een ietwat gehaast stukje invoer: het is namelijk tijd om naar Utrecht te gaan voor het grote Halloween-optreden van de CastRatedGood in Stairway to Heaven.
Veel plezier!

Bij KPN en Wolters Kluwer samen verdwijnen op korte termijn ruim 4000 banen.
Nog even en dit land telt meer mensen zonder dan mét baan. Probleempje.
Overigens is dit al oud nieuws.




Ben op zoek gegaan naar J'attendrai van Rina Ketty.

Dat chanson hoorde ik terwijl gisteren m'n baardje werd aangeplakt.
Momenteel luister ik naar Cello Suite No.1 met Yo Yo Ma. Fraai stukje muziek.




Ontving vandaag een hit uit Kazachstan. Neen, ik heb het niet over een oud-Kazachstanese volksmelodie die met een onderliggende house-beat is uitgebracht maar refereer aan een bezoek(st)er van dit weblog. Een andere kwam uit Zuid-Korea...




Een heerlijk dagje met m'n dochter beleefd. Buurvrouw Angèlique was nog even getuige van het wapperen van de mantel
van liefde, leut ende gezelligheid waarin Eva en ik gezamenlijk waren gewikkeld.
Zo heeft zij de gewoonte ontwikkeld om bij de telefoon te zijn voordat ik er bij kan.
Marije, Thura en haar mama werden vandaag verrast door haar keurig uitgesproken "Ja?"
wanneer zij opneemt. Samen nog een middagdutje gedaan en daarna haar broer opgehaald van de opvang. Onderweg vroeg zij zich af waarom de eendjes zo snaterden. Ik vertelde haar dat ik het niet wist maar dacht dat het de moeder-eenden waren die hun kinderen voor het eten riepen.
"O!" antwoordde Eva. "Zij roepen:"Eendjestijd!""


Toen ik bij terugkomst de sleutel in het slot stak zei ik:"We zijn thuis!"
Eva wees mij terecht:"Niet waar, wij staan nog buiten!"




In het kader van de reeds afgelopen boekenweek hebben ze volgende week op school een heuse boekenbeurs. De dag zelf moet ik helaas werken maar in de voorbereidingen help ik graag.
Als onderdeel van het project schreven de kinderen gedichten.
Ferdinand schreef er één voor z'n beste vriend:"omdat ik'm zo lief vind..."

"Papa?"-"Ja, schat?"-"Kvinjelief!"


Wat een manier om de dag te beginnen!





Het is gebeurd. Op de oversteekplaats bij Fer's school heeft een ernstig ongeval plaatsgehad.
Al jaren dringen wij (ouders, schoolleiding, medezeggenschapsraad, buurtbewoners) bij de stadsdeelraad aan op vergroting van de veiligheid rond de bewuste oversteekplaats.
In vijf jaar tijd heeft men welgeteld twee maatregelen getroffen: het plaatsen van een geel verkeersbord op A3-formaat met opschrift "Pas Op! Overstekende Kinderen."
en het opnieuw witkalken van de zebrastrepen op het wegdek.
Het bord was in eerste instantie achter een boom geplaatst en pas na zes maanden van aanhoudend schrijven en bellen heeft men in alle wijsheid bedacht dat het wellicht beter vóór de boom geplaatst kon worden zodat automobilisten (zolang zij tenminste niet harder rijden dan zo'n twintig kilometer per uur) het bord ook daadwerkelijk kunnen bemerken.
Een jaar geleden is het bord weggehaald en vervangen door een vierkant blauw geval zonder tekst maar wel met een plaatje erop van een volwassene die met een kind samen gebruikt maakt van een zebrapad.
Vandaag gaat er van mijn hand een brief uit naar de voorzitter van de stadsdeelraad Oud-West.
Daarin zal ik bovengenoemde in iets andere bewoordingen herhalen. Bovendien voeg ik er aan toe
dat de politie achter mij staat dat ik -wanneer er een dode valt- de stadsdeelbestuurders zal aanklagen wegens dood door nalatigheid.





Steeds meer vragen worden gesteld bij de toewijzing van contracten aangaande de weder-opbouw van Irak. Opvallend veel regeringsgeld wordt op voornoemde wijze gesluisd
naar de bankrekeningen van hooggeplaatste Amerikaanse regeringsleden, hun vrienden en familie.






Bij het voorlezen waren beiden in slaap gevallen. Gedurende de nacht bemerkte Ferdinand zijn foutje en verliet het bed van zijn zus om het zijne op te zoeken. Toen hij zich 's morgens vroeg weer bij haar wilde vervoegen kwam hij erachter dat zij niet in haar eigen bed lag maar opgekruld tegen haar vader aan lag te slapen...




Gisteravond is buurman Leon nog even langsgeweest met een vraagje en buurvrouw Miriam
met een warme wintermuts die Eva had vergeten mee te nemen.
Vanochtend gezellig staan babbelen met Odille, moeder van Ishtara, een klasgenote van de Ferman en later in de supermarkt met Aoife. Zij vertelde dat zij al veel over Eva had gelezen (waar dan? vroeg ik mij eventjes af) maar haar nog nooit had gezien! Welnu: vandaag had ik Eva bij mij dus kon zij met eigen ogen aanschouwen wat een geweldig leuk meisje dat is en hoezeer zij op mij lijkt. Met name aan de ogen kon Aoife zien dat Eef en Fer broer en zus zijn.

"Papa?"-"Ja, schat?"-"Ik weet dat ik't kan maar ik weet niet zeker of't me lukt."




Moe maar voldaan zit ik hier op m'n zitbal achter de pc.
Sinds m'n laatste postje heb ik weer wat enerverende momenten beleefd.
Nadat ik de noodzakelijke dingetjes had gedaan had ik voordat de tram gehaald moest worden nog even wat tijd over. Die werd besteed aan het zitten luisteren naar een verliefd stel dat met groot enthousiasme op straat spelend "Hotel California" ten gehore bracht. Hij speelde gitaar en zij zong. Kon het niet laten enkele regeltjes mee te zingen en hen vervolgens te bedanken voor hun muziek. Zij bedankten mij voor de waardering en speelden verder terwijl ik even later met "mijn" kinderen speelde...




Mocht van mijn lieve collega weer'ns eerder weg omdat zij wist hoe krap mijn schema in elkaar stak. Zo kwam het dat ik tijd had om de banden van m'n step op te pompen en een nieuw voorlampje te installeren terwijl m'n moeder voor het eten zorgde.
Na een fijne maaltijd en evenzo fijne knuffels van en met m'n moeder, m'n zoon en buurvrouw Angèlique toog ik naar Het Gespuis. Onderweg kwam ik Paul tegen, één van de Hippies From Hell, waarmee ik meteen maar een afspraak maakte.




Het repeteren ging zo voortvarend dat ik er in slaagde ruim op tijd op Centraal Station te zijn om een treinkaartje en een boekje voor onderweg te kopen. In de centrale hal zag ik een bekende: de dame die ik eerder op de dag had horen en zien zingen in de Kinkerstraat. Beiden bleken wij ietwat te vroeg voor onze afspraak en besloten gezamenlijk de wachttijd te doden. Na een tiental minuten van kletsen konden wij maar tot één logische gevolgtrekking komen: wij stonden op elkaar te wachten!




Een treinritje van anderhalf uur bracht ons naar station Tilburg alwaar wij werden opgewacht door een tweetal leden van de organisatie. Zij brachten ons per automobiel naar ons nachtverblijf: Het Efteling Hotel! Na een heerijk bad en een veel te korte nachtrust waren Liz en ondergeteknde keurig om zes uur des ochtends om de afgesproken plek voor de "first call". Zo'n twee uren kostte het om ons in kostuum te hijsen en te voorzien van de nodige make-up en dergelijke. Eén van onze mede-slachtoffers van de baardaanplakpraktijken van de aanwezige visagisten bleek een oud-collega: Ik bleek een paar jaar terug met hem te hebben samengewerkt. In Swansea (...)




Na een dag vol met fantastische medewerkers kan ik concluderen dat ik U mag aanraden naar de nieuwe Ketnet versie van "The Storyteller" te gaan kijken.
En dan vooral naar de aflevering "Sneeuwwitje en de zeven dwergen".
Let vooral ook op de ogen van Sneeuwwitje: die zijn van niemand anders dan van actrice Aukje van Ginniken, Charlie Fischer in Goede Tijden, Slechte Tijden (GTST).




Bij thuiskomst trof ik een schone keuken aan én m'n moeder. Zou het een met het ander te maken hebben? Ferdinand kwam vlak na z'n vader thuis en met z'n drietjes genoten wij van een gezellig samenzijn. Na het eten kwam er een vierde gezelligerd bij: m'n dochter Eva. Na uitgebreid speelplezier waarbij Superfer een belangrijke opvoedkundige bijdrage leverde zit hij nu z'n zusje voor te lezen...

"Papa?"-"Ja, schat?"-"Wat ben ik nu?"-"Een beetje gekke maar toch wel lieve Ferdinand?"-"Nee. Gewoon blij."





Dat vind ik nu zo leuk aan de supermarkt: het tegenkomen van bekenden.
Zonder m'n vrijwel dagelijkse uitstapje vanwege de boodschappen zou m'n sociale leven
er mogelijk heel anders uit zien... Vandaag kwam ik oud-collega Edward tegen plus het gebruikelijke handjevol schoolmoeders en de enkele verdwaalde schoolvader.




Het lijk er op dat BNN het heeft gehaald: de nieuwste omroep van Nederland mag blijven bestaan dankzij een gigantische ledenwerf-aktie. Maar even niet te vroeg juichen want vermoedelijk duurt het niet lang of "men"
komt weer met een nieuwe absurde eis om ervoor te zorgen dat BNN wel moet verdwijnen. Wat heeft "men" eigenlijk tegen BNN? Is het te weinig geweld-propagerend? Is er te weinig sex op te zien? Heeft't te veel kritiek?
Of juist te weinig? Kan iemand mij het even uitleggen?


Als U dan toch bezig bent: kunt U ook even uitleggen waarom de mensen van de STER jarenlang gelogen hebben over het harder overkomen van het geluid van de reclame-blokken ten opzichte van de programma's? Nu opeens belooft "men" er op korte termijn wat aan te doen.




Intussen blijft men in Irak Amerikaantje treiteren, denkt Bush niet over terugtrekken (Ondanks het feit dat in de Amerikaanse grondwet is vastgelegd dat VS-militairen slegs naar een land gestuurd mogen worden als daar Amerikaanse personen of goederen zijn aangevallen. En toch zitten ze in meer dan 100 landen...) en vindt Powell dat de hulporganisaties moeten blijven ondanks dat hun medewerkers worden opgeblazen.
Waarom is hij zelf eigenlijk niet in Irak? Bang voor zand in z'n onderbroek?




Strakjes naar m'n werk. Dan even naar huis om te eten en m'n show-spulletjes op te halen en na de repetitie door naar centraal station voor een afspraakje met een dame met wie ik een hotelletje in Den Bosch ga opzoeken opdat wij morgenochtend om zes uur (...) voor de camera's staan in de Efteling. Oma komt logeren en zal haar kleinzoon morgenochtend naar school begeleiden.


Ik wensch U een genoeglijke voortzetting.

Na het boodschappen doen eventjes staan babbelen met buurman Dudo. Was koud een half uur thuis toen Thura langskwam om koffie voor me te zetten. Dat was genieten! Helaas hield ook die gezelligheid op toe zij weg moest en ik mijzelf aanspoorde om verder te gaan met de dingen die gedaan moesten worden.
Ik werd tijdens mijn karweitjes herhaaldelijk gestoord door de telefoon en éénmaal toen buurvrouw Johanna een van mij geleend CD'tje van Uriah Heep kwam terugbrengen alsmede een geleend exemplaar van de videofilm "The Fisher King" met Robin Williams.
Neen, niet de vader van Robbie. (Deze toevoeging geldt even voor de lezers van onder de 23.)




Of Ferdinand morgen even school wil skippen voor een stukje film waar hij 30 euro voor krijgt en een maaltijd bij een gele clown met een rode pruik?
Dacht het dus effe niet, meneer de castingmedewerkert!
Zomaar ouders aanraden hun kind ziek te melden. Een verfoeilijke aktie en bovendien niet voor het eerst dat de mensen van Hollands Glorie Casting zich ledig houden met het bewust naar beneden halen van het landelijk gemiddelde normenpeil.
Schande!


Het is maar goed dat ik hen aan de lijn had in plaats van mijn zoon. Hij had hen vast in iets minder vriendelijke bewoordingen de les gelezen...
En over les gesproken: met name dankzij zijn uitmuntende blokkeer-technieken had hij weer zijn partij gewonnen tijdens de karate-les van vandaag.

De jongetjes van Yakuzi hebben geen zin meer om satirisch te doen. Jammer. Ik denk dat het hun eigen besluit was. Of die van hun provider. Of dat het de schuld is van Sargasso. Ben benieuwd hoe lang zij het pruilen volhouden. Wat denkt U?






Die arme Karin Bloemen! Mensen willen haar vandaag de dag blijkbaar alleen nog maar naakt zien. Het maakt niet uit wat je presteert of hebt gepresteerd. Neen, alles wat men wil is jouw naaktfoto's zien. Triest. Ach, hele volksstammen zweren bij de ellende van anderen. Blijkbaar is er niets leukers te bedenken dan leedvermaak. Denk maar aan de populariteit van bladen als Weekend, Story en Privé. Of programma's als Expeditie Robinson, Dr. Phil, Fear Factor, Temptation Island, Spectaculaire Achtervolgingen, Big Brother, Oprah Winfrey, De Bachelor, Ricki Lake, Arrest & Trial, Real TV,
Shin Chan en Jerry Springer. Om er maar een paar te noemen.
Hmmm...geen wonder dat ik zo weinig televisie kijk: er blijft weinig over dat écht de moeite van het bekijken waard is...:-(




Tegenwoordig zijn organisaties als Het Rode Kruis en Artsen zonder Grenzen steeds vaker doelwit van aanslagen. Wat is dit voor wereld? Het wordt tijd dat er iets aan gedaan wordt. Maar wie moet dat doen: de president van de Verenigde Staten van Amerika wiens familie er persoonlijk (financiëel) belang bij heeft dat brandhaarden blijven bestaan?
De Verenigde Naties die het in de broek doen van angst bij de gedachte dat zij een standje krijgt van George W bush? Het kabinet Balkenende II dat weigert een scheet te laten zonder uitdrukkelijke toestemming van de in de vorige zin genoemde dictator?
Neen. If you want something to be done right, you have to do it yourself. Onder dat motto moeten burgers niet meer afwachten maar doen!
Om te beginnen iets tegen die sukkels die vinden dat regels voor iedereen gelden behalve voor henzelf. Tegen die idioten die leven volgens de levensvisie: "iedereen heeft recht op mijn mening.". Tegen domheid, hypocrysie en onrecht.
(Kan iemand dat laatste even in het Frans vertalen? Het lijkt mij een mooie kreet voor op een sticker of zo. Alvast bedankt.)




Heb ik nog steeds last van mijn allergie-aanval van gisteren (Boekenplanken uitgeruimd wat in zeker acht jaar niet was gebeurd) of ben ik dan toch verkouden?
In ieder geval had Ferdinand vanochtend nergens last van en huppelde hij vrolijk een nieuwe schooldag tegemoet.

Buurvrouw Miriam was gisteravond nog even langsgeweest: Eva had haar sjaal vergeten. Vanochtend kwam buurvrouw Johanna een half uur te vroeg op haar afspraak bij ons. Zij dacht zelf dat zij een half uur te laat was. Hoevelen van U hebben zich ook vergist vanwege de omzetting van de klok van zomer- naar wintertijd?

Samen met Ferdinand is zij gaan voetballen op een nabijgelegen speelterrein.
Ferd won met 10-0...



Voor mij is hij sowieso een winnaar. Zo geweldig als hij zichzelf vermaakte terwijl zijn vader zich van scene tot scene bewoog, van net pak met vlinderdas tot jarretels en corset met hoge hakken. Wat kan ik zeggen? Kom gewoon kijken!
Straks komt Bas een potje kaarten en zal ik eerst nog een goed plekje moeten zien te vinden voor het kado'tje dat wij deze keer in onze brievenbus troffen: rietjes die dusdanig zijn vervormd dat je met twee personen tegelijk erdoor kunt zuigen.
Errug grappig. Wie heeft ons daarmee verblijd? De tijd zal het ons leren...




Dacht niet dat wij veel hebben gemist op het gebied van wereldschokkend nieuws:
Ajax speelde gelijk tegen PSV (2-2); verscheidene mensen vonden de dood door nalatigheid,
schietpartijen of domme ongelukken en diverse topmanagers krijgen meer dan ze verdienen.

Werd vanochtend wakker van een klein warm lichaampje dat zich aan mijn zij vleide.
Eva had besloten nog een half uurtje met papa samen te slapen. Errug gezellig.
Na de cornflakes en andere ochtendrituelen gingen wij de deur uit. Toevallig gelijktijdig met buurvrouw Angelique (had ik al gemeld dat ik jullie niet meer zou wijzen op de spelling van haar naam en hoe deze afwijkt van buurvrouw Angèlique?). Eerst even langs de bakker voor een broodje. Daarna naar de bieb waar Eva voorleesboekjes mocht uitzoeken voor als zij hier volgende week weer is. Op de weg terug naar huis even een ballon opgehaald met een grote letter "M" er op en staan kletsen met buurman Leon.

Inmiddels is Eva terug bij haar moeder en zusje en speelt ook haar broer daar nog even.
Daardoor heb ik even tijd voor mezelf...




Wat kan een mens toch opknappen van een middagdutje!
Kreeg zowaar energie om de hangmat naar binnen te slepen en te wassen waarna ze kan worden opgeborgen tot de lente aanbreekt.
In het tempo waarmee de weergoden hun programma afwerken over een maandje of twee dus.





Zonder dat Kezman meespeelt heeft Ajax een makkie aan PSV morgen. Tsja, een tegenstander een elleboogstoot verkopen mag alleen bij freefighting, Mateja!


Stop "Stop Martijn"! had de anti-demonstratie kunnen heten.
Een groep anti-fascisten heeft met succes de (verboden!) demonstratie gericht tegen pedofilie tegengehouden. De extreem rechtse groepering beroept zich graag op democratie. Voor hen houdt dat in dat alleen groepen waar zij achter staan bestaansrecht hebben. Kenmerk van democratie is volgens mij nu juist dat ook mensen wiens handelen jij niet door de beugel vindt kunnen hun zegje mogen (en kunnen!) doen. Maar meneer Smit, die nota bene uit Leefbaar Rotterdam was gezet omdat zelfs het bestuur van deze partij hem te rechts vond, is het daar niet mee eens. Zijn probleem.

Lijkt mij erg leuk om te zien als de Jonge Fortuynisten en de leden van de Arab European League (AEL) met elkaar in discussie gaan. Beiden voelen zich onheus bejegend door de
regering die de andere groep zou voortrekken...




Oud-president Clinton heeft de hegemonie van een aantal pharmaceutische bedrijven doorbroken door hen over te halen de prijzen van hun AIDS-remmers te verlagen.
Goed zo, Bill!




De volgende grote stad in het rijtje die wordt getroffen door een grote stroomstoring
is Rotterdam. Een paar dagen geleden was er geen telefoon- en internetverker mogelijk in grote delen van Amsterdam. Andere disrupties van het maatschappelijk leven in de Westerse Wereld betroffen onlangs Overijssel, Kopenhagen, Malmo, Italië, New York en Toronto. Dat allemaal in de laatste drie maanden. En dan heb ik er nog wat vergeten ook. Allemaal toeval zoals men ons wil doen geloven.
Op z'n minst ernstig verdacht is mijn mening.




Gisteren na het werkoverleg ontdekt dat een huisgenoot van de regio-coordinator
een ex-collega is van mij. Grappig, niet? Net als het weer. In vijf weken tijd van 25 graden boven nul tot vijf graden onder. Zou er, net zoals in de Superman-strips van de jaren vijftig een gekke professor met een weer-machine in de weer zijn?




Heb met Eva samen haar broer van de opvang gehaald. Onderweg wees ik haar op een aantal eendjes dat werd gevoederd. "Zijn geen eendjes, papa. Zijn meerkoetjes!"
*Zucht* Ze had natuurlijk wel gelijk, maar toch...In eerste instantie wilde zij niet eten maar toen ze mij en Ferdinand zag smikkelen van de spekjes, aardappel-lachebekjes en spinazie leek ze opeens trek te krijgen. Inmiddels heeft zij haar Barbie ingestopt en voorgezongen. Zij zal dit oeroude symbool van vrouwelijkheid spoedig volgen...




Voor ik het vergeet: kijk vannacht tussen middernacht en twee uur in de open lucht richting het noorden voor een onvergetelijk schouwspel: het Noorderlicht.

De heer George W Bush is lekker aan het slijmen geweest bij de Australische premier Howard. Onder druk van de oppositie heeft hij zelfs toegezegd "iets" te zullen gaan doen aan de zaak van de twee op Guantanamo Bay gevangenzittende Australiërs.





Gisterochtend m'n tramritje gedeeld met buurvrouw Angelique (en nee, ik zal jullie niet meer wijzen op de verschillende spellingwijze van haar naam en die van buurvrouw Angèlique!). De tram op de weg terug deelde ik met verscheidene ex-collegae en de avondmaaltijd had ik kunnen delen met buurvrouw Angèlique die ons daartoe had uitgenodigd. Helaas had Ferdinand het bericht in kwestie vergeten door te geven aan zijn vader.




Gisteren experimenteerden wij met een alternatieve manier van eten. Met mes en vork. Op de opvang. Verbazingwekkend om te zien dat ruim de helft van de aanwezige kinderen geen weet had van hoe een een stuk bestek te hanteren. Met name bij de wat oudere kinderen was dit een voor mij en mijn collega opvallend verschijnsel. Wordt met bestek eten thuis écht zo weinig gedaan? Ik kan't mij niet voorstellen...




Ben maar even overgeschakeld op energie-bewaarstand en heb dus de wekelijkse Pencak-les maar overgeslagen. Na de les kwamen buurvrouw Angèlique en Arti nog even op de thee. Het werd nog een heel gezellig halfuurtje...

Als de zon knalrood laag aan de horizon staat, gehuld in paarse nevelslierten als figureerde hij in een slechte science-fiction film. Als je je zonnebril op moet doen bij het betreden van de supermarkt in plaats van bij het verlaten. Als je met je kind samen spelletjes doet met je zichtbare ademteugen. Dan weet je dat Koning Winter voor de deur staat.




Met Ferdinand een gesprek gevoerd over de herkomst van de spijkerbroek. Beredeneerd hoe het komt dat om een gewone pijl tegen te houden je beter een houten plank kunt gebruiken dan een metalen plaat en meer van die klokhuis-achtige onderwerpen behandeld. Zowel gisteren alsook vandaag.




Over gisteren gesproken: buurvrouw Angèlique is nog langsgeweest maar aangezien ik me weer'ns liep uit te sloven in een of ander achterafzaaltje dat ondermeer wordt gebruikt door Rood! (Jongeren binnen de SP) zowel als Loesje alsook de Jonge Fortuynisten is zij maar lekker met m'n moeder gaan klessebessen. Ook gezellig.




Leuke dingen uit het nieuwsoverzicht van vandaag zijn natuurlijk de verdwijning van het dossier van Mabel Wisse Smit uit de archieven van het Ministerie van Buitenlandse Zaken (Wat een verrrassing! NOT); De winst van Ajax op Celta de Vigo en het feit dat de LPF weer eens uitkomt voor haar ware aard: die van een "Nederland voor de Nederlanders"-partij. Nu mogen van hen de Polen hier niet meer onze bollen komen plukken. Maar wie gaat dat dan doen?

Het wordt alweer frisjes.
Dat was ook te zien toen buurvrouw Miriam met haar kids langs kwam fietsen:
alle drie met een fraaie wintermuts op het hoofd.




-"Vandaag is m'n zusje jarig" zei het kleine ding.
-"Gefeliciteerd!" reageerde ik.
-"Ze is al een tijdje dood" zei ze toen.
-"..."




Een heerlijke werkdag weer vandaag met knakworst op de broodjes en spekkies
laten smelten boven het kookplaatje.
Mét collega Jennifer.
Morgen vindt de regio-vergadering plaats van de samenwerkende NSO's.
Mijn eerste. Ben benieuwd.




Onderweg naar huis buurvrouw Angelique tegen het lijf gelopen. Voor de laatste keer verzoek ik U te letten op het verschil in spelling tussen haar naam en die van buurvrouw Angèlique...




Voor Ferdinand was de verrassing dat oma hem thuis opwachtte. Zij blijft logeren omdat ik naar een tussentijdse repetitie van de CastratedGood ga strakjes.
Op tafel lag een lief briefje van Thura die blijkbaar in huis was geweest.
Toen ik terugkwam van vakantie zat zij mij op te wachten om mij als een volleerd secretaresse uitleg te geven over het door haar toegepaste systeem van binngekomen post-sortering.
Al m'n vissen bleken bovendien nog te leven...

Terwijl ik verfijnde aanpassingen maakte aan de indeling van mijn woning en dientengevolge slegs een paar minuten tijd had voor een telefonisch onderhoud met Dani (sorry, lieverd!) kwam buurvrouw Angèlique even langswippen. Al binnen enkele seconden werd zij gevolgd door buurman Leon.
Beiden waren binnen een minuut na binnenkomst in het bezit van goede redenen vertrokken in de richting van hun respectievelijke woningen.


En zo geschiedde het dat ik voor elven in bed lag...;-)



Had gisteravond nog eventjes Erwin Olaf aan de telefoon. Het ziet er naar uit dat ik weer'ns mag gaan modderworstelen! Dit keer tijdens Fucques les Balles op 1 november in het Grand Theatre in Groningen.




Kwam er zojuist achter dat het niet kunnen ophalen van m'n elektronische post niet aan mij lag: men is weer aan het oefenen met de meest geschikte manier om een land plat te krijgen. In plaats van een stroomstoring betrof het dit maal een telefoon- en internetstoring. Fijn om te weten.

Weer lekker gewerkt vandaag. Al moest ik er na dat weekje tussenuit wel weer eventjes inkomen. Helaas bleek collega Jennifer ziek maar de invalkracht was ervaren genoeg
om mij vandaag tot steun te kunnen zijn. Heb haar als beloning wat eerder naar huis laten gaan...




De tram op de weg terug naar huis deelde ik met Ton, mijn voormalige chef bij m'n laatste officiële werkgever. Leuk hoor, zo'n ontmoeting! Volgende week kom ik lunchen bij m'n oud-collega's. Zo heb ik toegezegd.




Sleutelkind Ferdinand zat te genieten van het handjevol chips dat ik voor hem op een strategische plek had geplaatst: bovenop de Playstation. Terwijl het eten stond te pruttelen nog even verder gegaan met opruimen en de vloer klaargemaakt voor de plaatsing van de nieuwe vloertegels.




Wij begonnen net te eten toen buurvrouw Johanna zich aandiende als voorleesmoeder. Tsja, bedtijd was een half uurtje later. Zij doodde de tijd met een bakkie koffie terwijl Ferdinand zijn nieuwe spel liet zien en zich vervolgens klaarmaakte voor bed. Fer had een boek uitgezocht over geesten, kobolden en demonen, dit tot ongenoegen van zijn natuurlijke moeder die overduidelijk liet blijken aan dat soort schrijfsels geen didactische waarde toe te kennen.

Wat het voor Superfer extra leuk maakte.

Neuriënd ligt hij nu te wachten op Klaas Vaak terwijl ik mij bezig houd met de ditjes en datjes die behoren bij de naweeën van een vakantie-reis.

Hoe betrouwbaar is het bericht dat Anders Moberg 50.000 euro heeft ontvangen
bij wijze van inburgeringsgeld? Mijn bron is Jan Mulder dus eigenlijk moet de vraag luiden: hoe betrouwbaar is Jan Mulder?




Nu we het toch over supermarkten hebben...het schijnt dat er een prijzenoorlog is uitgebroken en de directie-piepeltjes bij Albert Heijn hebben bedacht dat je klanten voor je kunt winnen als je weer redelijke prijzen gaat berekenen in plaats van tonnen uitgeven aan accountants die moeten berekenen hoe Moberg alsnog zijn miljoenen krijgt nu het onder publieke druk niet meer via direkte bonussen kan.


Zijn we dan al die tijd besodemieterd? Want de prijzen gaan omlaag en nog immer maakt men winst. Heeft men onderling afgesproken het grote publiek (U en ik en nog en paar miljoen anderen) te belazeren? Als dat wordt bewezen: welke straf gaat het Nederlands juridisch apparaat hen dan opleggen: een limiet stellen aan de inkomsten van topmanagers?





Gisterochtend bijna ouderwets met Aoife staan kletsen op het schoolplein.
Alsof ik maar een week was weggeweest...


Even bij buurvrouw Miriam langsgeweest om voor Eva een jurkje en voor haar en haar zusje samen een doe-boekje van The Fimbles af te geven.
M'n dochter bleek meer geïnteresseerd in het bijgeleverde schaartje en de stickers dan in haar nieuwe geëpauleerde vlinder-jurkje.
Heerlijk met ze gespeeld met het keukentje en diverse poppen terwijl ik eea besprak met hun moeder.




Bij het ophalen van Fer van de opvang nog staan babbelen met buurvrouw Irene, ooit een goede vriendin van buurvrouw Johanna. Thuisgekomen ging Ferdinand meteen met zijn nieuwe Playstation-spel aan de gang: Op Victoria Station lag "Beyblades"
op ons te wachten in de gebruikte spelletjes-bak. Dat kun je niet laten liggen...


Hij was nog volop aan het spelen toen eerst Stefan en daarna ook Claudia arriveerde.
Nadat ik hen had verteld waar het eten stond zodat zij zichzelve konden voeden liep ik met m'n zoon ons wekelijkse stukje naar het buurthuis waar de karate-meester zijn dojo heeft. Volgens de meester is hij één van de besten uit zijn groep. Goed he?




Thuisgekomen bleek dat m'n gasten Lola Rennt zaten te kijken, een fantastische film.
Ondertussen konden Fer en ik eten van de voor dat doel in de pan gelaten restanten
van hun avondmaal. De film zat in het laatste stadium toen buurvrouw Angèlique langskwam. Onder geheimzinnig gefluister nam zij de Ferman mee naar haar huis om een kwartiertje later terug te komen met een enorme doos vol Ministeck. Vroeger zat ik daar met mijn oma mee te spelen tijdens de kerstvakanties. De geschiedenis kan zich herhalen...

Voor mij had buuv A nieuwe platen schuimrubber vloerbedekking. Cijfers. Goed passend bij de letters die er al lagen.
Voor haar had ik een zak salt & vinegar chips en een paar fluffy sokken met aparte tenen en genoot van de manier waarop zij masserend de spierknopen uit mijn rug en schouders kneep terwijl ik maar niet kon afblijven van haar nu nog zachtere voeten...




Superfer mocht nog even achter de computer terwijl ik mij ledig hield met een aantal huishoudelijke klusjes, Steef en Clau alvast hun bedscène oefenden en buuv A daarvan een telefonisch live-verslag bracht aan Daniëlle.

Het is maandag en het leven herneemt z'n gewone gang. Na een geweldige nachtrust verzorgd door m'n moeder zit Ferdinand vol van verhalen in z'n schoolbank. In Swansea ervoer hij hoe het is om een eigen kamer te hebben. Ik vertrouwde hem voldoende om hem die avond alleen te laten met de badkuip, de TV en een reisspelletje. Zo kon ik nog even naar de lokale pub met Hotlips. Haar mobiele nummer lieten wij achter bij de eigenaar van het guesthouse "just in case". Ik werd niet teleurgesteld: Bij terugkomst vond ik hem in diepe rust. Al werd ik om drie uur 's nachts gewekt door een timide stemmetje dat mij door de deur heen vroeg of ik er was...


Eerder op de avond verraste ik Kevin Johns, dominee benevens stadion-omroeper en ex-collega door te verschijnen op een benefiet-avond waar hij optrad als veilingmeester. Daarnaast nog een aantal mensen meer ontmoet uit de tijd dat ik daar twee maanden lang woonde. Bij ons vertrek hadden Hotlips en haar zoon (die ondanks zijn doofheid onwaarschijnlijk leuk speelde en communiceerde met z'n leeftijdgenoot Ferdinand) onze bus gemist. Ze zijn'm echter gevolgd in hun auto en op een gegeven moment zag onze chauffeur kans om de bus tijdelijk te parkeren zodat wij nog met een flinke knuffel fatsoenlijk afscheid konden nemen. Lief he?




In Londen logeerden wij bij Tim. Met een vriendin van hem, Patricia, kon Fer het errug goed vinden. Binnen een half uur na aankomst had hij al een "geheime hut" in hun tuin gecreëerd. Het was ook goed om Ishpal weer te zien, een vriend en collega van Tim en zijn vriendin Mariann die er helaas niet was. Wel was de Hippies From Hell sweater er nog die ik daar tweeëneenhalf jaar terug had laten liggen toen ik daar was
voor de begrafenis van Viking Raider. Met Fer, Black Panther en Goth nog naar z'n graf geweest in Grove Park Cemetery. Sinds kort heeft hij een steen. Alleen staat daar een roos in gegraveerd. We gaan regelen dat er een vikingschip of een zwaard of zo bij komt.


M'n zoon vond Camden Market niet zo bijzonder als ik. Toch bleef hij geweldig. Niet om aandacht vragend speelde hij bij Sebastian thuis met haar hond: verstoppertje rond de pooltafel in de keuken...


Ter afsluiting van ons avontuur zijn Fer en ik "The London Eye" in geweest: het (nu nog maar als het aan de Chinezen ligt niet lang meer) grootste reuzenrad ter wereld. Een geweldige ervaring! (Als ik ervan had geweten had ik nog even gekeken of ik de Amerikaanse illusionist David Blaine had zien hangen in zijn glazen kooi boven de Thames.)




Nu zijn we weer terug in Nederland. Het land waar je moet betalen voor de ketchup
bij je patat. Waar de buschaufeur niet wacht met optrekken totdat het oude vrouwtje zit. Waar een wisseling binnen de Rocky Horror-cast heeft plaatsgehad zodat ik weer met m'n "oude" Janet mag verder repeteren. Waar AH een aantal prijzen heeft verlaagd en KPN de bonussen voor topmanagers heeft afgeroomd. Waar mensen de gedenktegel van de vermoorde Anja Joos hebben gejat...




Op m'n Engelstalige log een iets ander verhaaltje over onze reis...

Lachen zeg, zo'n internet-zuil op Stansted Airport! Zijn reeds een uur wakker en een weinig vermoeid maar bijzonder voldaan. Deze hele reis was 1 groot Winnie de Poeh-avontuur dat werd beeindigd met een ritje in The London Eye, het grootste reuzenrad ter wereld.
Geweldig!
Straks intsjekken en vliegen. Fer gaat met oma mee en ik ga even naar huis voor m'n pumps en dan door naar de Rocky-repetities. Tot later!

Wat is toch die obsessie van mensen met naaktfoto's van Karin Bloemen?
Tientallen hits voor dit weblog heeft't opgeleverd. Ik snap er helemaal niks van...






Zoals Janine opmerkte als reaktie op m'n stukje van gisteren: deze reis is één groot avontuur. Bijvoorbeeld als je nagaat dat het van het station naar ons logeeradres twintig minuten lopen is en we er bijna een uur over hebben gedaan.
Tsja, richtpunten in het landschap zien er iun het donker toch anders uit...


Daniëlle kunnen wij verblijden met de mededeling dat Camden inderdaad geweldig was. Volgende keer meer geld en een extra koffer mee! Op Camden zelf afgesproken met Black Panther en met haar even wat gedronken en lekker wezen struinen. Daarna samen met haar Sebastian gaan opzoeken. Zij deed Wolkewietje nog de groetjes overigens. Sinds kort heeft zij een pooltafel in de keuken staan waardoor je zo ongeveer een middeltje als Twiggy nodig hebt om thee te kunnen maken.




Ben goed voorbereid op ons vierenhalfuur durende busritje naar Swansea door de aanschaf van Tony Parson's "Man and wife", opvolger van de bestseller "Man and boy". Bovendien heb ik traditioneel bij aankomst in Londen (nu een eeuwigheid geleden) een Terry Pratchett aangeschaft:"Interesting Times: a Discworld novel".


De bedoeling is om vanavond in Swansea Hotlips te ontmoeten. Ik houd U op de hoogte! (Of misschien ook niet...)

Die angst voor terrorisme blijft verbazen. Inmiddels zijn op diverse plekken de prullebakken al verwijderd. Iemand zou er eens een bom in kunnen leggen. Aan de andere kant kun je als eerzame terrorist simpel het hoofdkantoor van Scotland Yard inlopen behangen met explosieven, jezelf, klanten en diensdoende agenten opblazen terwijl je en passant het gebouw an sich ontwricht. Of ondanks de beveiliging op Victoria Station met een trein het perron oprijden en een paar machinegeweren legen op de verzamelde menigte in de grote hal. Of een handgranaat de informatiestand van de politie inwerpen. Of een Boeing on-elegant laten landen op Tower Bridge. Al die miljoenen aan extra beveiligings-uitgaven kunnen wellicht beter worden besteed om super veel ballonnen te kopen en de stad een meer feestelijk aanzien geven.




Over ballonnen gesproken: Ferdinand had gisteravond weer eens een ballonnen-gevecht. Nu met Tim en Patricia.
Chesh had ons begeleid naar Wimbledon station en wachtte samen met ons tot één van de mensen verzameld in het huis van Tim en Mariann voldoende energie had opgespaard om ons op te halen. Lief he?
Uiteindelijk was het Tim zelf die verward werd door Chesh toen zij de telefoon op het station opnam en instructies ontving:
"Wacht daar." luidde de boodschap "Er komt zo iemand aan." Intussen waren Fer en ik koffie gaan halen.




Heerlijk rustig avondje gehad waarbij ik Patricia wat Pencak-trucjes kon bijbrengen in haar voortdurende strijd tegen een haar constant plagende Tim, van haar een paar fijne oefeningen ontving om mijn been nog wat verder op te rekken ten behoeve van de show op Halloween en Ferdinand met Tim stoeide. Aan het begin van de avond heeft Ferd
nog kunnen kennismaken met Ishpal, die ik via buurvrouw Angèlique al kende. Evenals Tim en Mariann, overigens.
M'n zoon was er nauwelijks een half uurtje en hij had al drie geheime doorgangen in de achter het huis liggende tuin ontdekt. Hij zit absoluut lekker in z'n vel en ik ook.
Ondanks het feit dat we gisteren het kerkhof niet konden opzoeken. (Wie had er ooit gedacht dat er acht plekken in Londen Grove Park zouden heten?) een heerlijke dag gehad. Heb er vertrouwen in dat wij zaterdag Vike kunnen opzoeken. Morgen eerst naar Swansea. Hebben zojuist een retourkaartje geregeld.




Straks even lekker lunchen en dan...->Camden Market!

Het blijft opvallen: die billen van Engelse dames. Ofwel non-existent danwel groot genoeg voor een eigen postcode...



De reis verliep voorspoedig. Terwijl wij wachtten op Cheshire Cat heeft Ferdinand een mooie tekening gemaakt en chips aangeboden
aan passerende bus- en taxichauffeurs. Een beetje verlaat kwam Chesh opdagen en zit nu samen met ons in een "Cybercafe" op te zoeken waar Viking Raider begraven ligt. Ben er net achter gekomen dat het moet zijn in de buurt
van Grove Park. Black Panther is totnogtoe onbereikbaar gebleken en ook met Tom Cat was de communicatie minimaal.
Geen nood: hoogstwaarschijnlijk zie ik als we zaterdag weer terug zijn in Londen, na ons bezoek aan Swansea (Wales)
Jersie Devil, Big Mac, Cowboy Junkie en een paar anderen. Eerst maar lekker gezellig naar het kerkhof...


Laters!

Buurvrouw Angèlique was een half uurtje weg toen buurvrouw Janine
op de Rosé kwam voor een nabespreking van ons projekt.
Uiteindelijk bleek ik zo vermoeid dat zij mij heeft ingestopt...




Vanochtend kwam Thura koffie voor mij zetten terwijl ik mij bezig hield
met de laatste voorbereidingen voor ons vertrek.
Telefoonnummers en adressen noteren, inpakken, paspoort zoeken.
U kent het fenomeen.
Lang geleden dat ik op vakantie ben geweest.
M'n laatste "echte" vakantie (weekendje Gran Dorado, een begrafenis in Londen vind ik niet meetellen) behelsde een lang weekend IJsland, zo'n zes jaar geleden. Het werd dus weer 'ns tijd.
Noah mocht op een gegeven moment van Ferdinand geen koekjes meer vanmorgen.
Het arme schaap...




Over arme schaapjes: Gaan die arme (inmiddels voornamelijk dode) schapen op
de Corno Expres
nu naar de Kokoseilanden of toch weer niet?
Of gaan ze er wellicht de Marianen-trog mee opvullen?




Met Ferd lekker nog even de stad in geweest. Voor hem een reisspelletje en voor mezelf een satijnen Kimono gekocht. Ook een horloge met alarm (Handig als je onderweg bent én vroeg moet opstaan) en twee kaartjes voor het spookhuis op de kermis op de Dam werden (in het laatste geval slegs tijdelijk) de onze.



Bij thuiskomst even gezellig met buurvrouw Angelique (nogmaals: let op het verschil in spelling!) staan kletsen. Zag haar vroeger wel eens in de Kalender-panden toen daar nog de Gothic-Underground feesten werden gegeven en uitte tegenover haar mijn verbazing dat ik haar nog nooit in Medusa had ontmoet. Bleek dat zij niet van het bestaan op de hoogte was en al helemaal wanhoopte dat er in Amsterdam niets meer te vinden was voor Gothic-adapten (ook wel "Gootjes").
Haar speurtocht is ten einde!




Strakjes m'n zoon naar karate-les brengen voor m'n uurtje rust van de week.
Bij thuiskomst zal oma op ons zitten wachten. Zij zal ons uitzwaaien op Schiphol in de morgenstond volgend op de dag van vandaag.




Het schijnt dat men ook in Engeland bekend is met het verschijnsel internet-verbinding.
Dat geeft echter geen garantie voor enige bijwerking (snapt U'm?) van dit weblog.
In ieder geval: tot zondag!

Wat kan schmink hardnekkig zijn, zeg! Twee keer gedoucht: één keer vannacht bij thuiskomst en nog een keer vanochtend. Nog steeds is niet elk fysiek spoor van wat vannacht met mij gebeurde in Medusa volledig uitgewist...




Een paar heerlijke uurtjes geslapen om enigszins vermoeid maar toch voldaan op de cast-repetitie van vandaag te verschijnen. Onze regisseuse was er weer en leek aardig onder de indruk van wat wij zonder haar bezielende leiding tot dusver hadden gepresteerd op de oefenvloer. Da's mooi. Er moet nog wel heel wat werk worden verricht maar het gaat nog vooral om technische details. Voor de liefhebbers:
Er zijn nog kaarten verkrijgbaar voor ons optreden als Rocky Horror Picture Show Shadow-cast op 31 oktober in Stairway to Heaven te Utrecht.




Onderweg naar m'n moeder sprak ik nog even met buurman Arjan en even later met buurvrouw Petra. M'n moeder had pannekoeken bedacht voor het avondeten.
M'n buikje is lekker vol. M'n huisje ook. Helaas met rommel. Morgen wordt dus een echte opruim, inpak en voorbereidingsdag want de nacht er op gaat het gebeuren...
We gaan naar Engeland én Wales. Niet tegelijkertijd natuurlijk maar direkt na elkaar...




Vanavond heeft Ferdinand nog gevochten met zijn zusje Eva en diens moeder, buurvrouw Miriam. Zwaardvechten was het. Met lange ballonnen.
En ik verloor...;-)


Naar aanleiding van een bericht op het antwoordapparaat is m'n zoon nog even bij buurvrouw Johanna langsgeweest zodat zij'm ook nog eventjes gezien heeft voor ons vertrek.
Een beetje warm van opwinding ligt hij in z'n bed terwijl buurvrouw Angèlique hem nog eventjes komt plagen.

Leuke weetjes vind U ondermeer hier.

Voor een stuk serieuzer leesvoer raad ik U aan Jolie's weblog te lezen.
Alstublieft?



Nieuw: vanaf heden is dit weblog toegevoegd aan het rijtje leesvoer bij JWL.





Eten bij moeder.
Ferdinand bij oma.
Filmavondje op Ruigoord.
Cultfilms.
Wodka.
Jointje.
Paddo-thee.
Thura.
Peter.
Naam onbekend.
Gebeten.
Tandafdrukken in nek.
Overnachten.
Mooi bed.
Veel geslapen.
Busstaking.
Liften.
Niet vergeten te melden:
Woensdag: dames van de NSO ontmoet op tramhalte met buurvrouw Janine.
OneMen T-shirt.
Medusa.
Agnes & Marcel.
Alleen.
Janine & Leon.
Repeteren.
Performance succesvol, hoewel niet zo goed als gerepeteerd..
Ontmoet: David, LRP.
Garderobe.
Ontmoet: Bas & Elsa.
Lift.
Achterop de fiets.

Mike J. is onschuldig. Zegt-ie. De stiefvader van Rowena Rikkers, het "meisje van Nulde"
verklaart haar niet vermoord te hebben."Ik wil ook wel weten waaraan ze is gestorven."
Zegt-ie. De vriend van haar moeder gaf haar wel eens corrigerende tikken zoals elke vader en moeder. NOT. Het spijt me Mike maar een stomp in de maag is NIET hetzelfde als een corrigerende tik. Zijn eerdere verklaringen waarin hij beweert Rowena te hebben doodgeslagen heeft hij ingetrokken. "Dat heb ik gezegd zodat Wanda een lagere straf zou krijgen." Zegt-ie.




Er zijn van die dagen waarop ik me oud voel. Zo'n zeven in de week.
Toch heb ik niet zo veel last van de training als ik op voorhand had verwacht.
Gelukkig maar want ik moet nog naar een feestje vanavond.
De keus is gevallen op een feest in Ruigoord. Naar alle waarschijnlijkheid blijf ik daar overnachten om vervolgens met Thura samen de volgende ochtend langs huis te gaan voor de omkleed en make-up spulletjes waarop wij naar "The Force" gaan, het pand waar wij namens Medusa morgenavond een performance zullen uitvoeren. De ochtend erna volgt er weer een Rocy Horror-repetitie, daarna haal ik Ferdinand op van m'n moeder en zal ik de kaartclub vermoedelijk afbellen.
Even grenzen stellen.




PJ-PV-87 is nog steeds het kentekennummer van een mevrouw in een stoere zilvergrijze bolide die om wat voor reden dan ook lak heeft aan alle verkeersregels behalve eentje:"Ik heb voorrang."
Eerdaags zal ik haar rijrichting nog eens opzettelijk blokkeren en ik weet nu al (omdat ze dat al eens gedaan heeft) dat zij zal pogen mij omver te rijden. Toen heb ik geen aktie ondernomen. (Uigezonderd dan het slaken van een aantal kreten die ik hier vanwege de vermeende minderjarigheid van een aantal lezers niet zal herhalen)
De volgende keer echter, zal ik een aanklacht indienen wegens poging tot doodslag.
Wat het ook feitelijk is natuurlijk. Benieuwd wat er dan gebeurt.
Ook een taxi vond het niet nodig bij het naderen van een zebrapad vaart te minderen en miste mij op een haar. Maar da's normaal...:-(




Weer gezellig veel bekenden ontmoet in de supermarkt vandaag en uiteindelijk een kwartiertje staan kletsen met één daarvan: Ewa.
Op het moment dat ik thuiskwam ging buurvrouw Angèlique de deur uit dus hoefde ik een ochtendkusje niet te missen.
Sterker nog, inclusief de laatste anecdote heb ik vandaag maar liefst van drie mensen een goedemorgen-kusje mogen ontvangen. En ik zeg lekker niet van wie allemaal.
Puh!

Het bleek dat Thura gisteravond niet kon komen wegens oppas-perikelen.
Toch nog even een fijn rolletje voor haar geregeld in de act van zaterdag. Haar zitvl...plek was nog warm toen buurvrouw A langskwam met de beslissing om sinaasappeltjes voor mij te persen.
Wat een verwennerij toch weer!




In de tram onderweg naar het werk zat ik met Martine, één van mijn zomerkamp-collega's. Even wat herinneringen zitten ophalen...




Op het werk een nieuw systeem geïmplementeerd: de TV.
De TV is de per tafel aangestelde tafel-verantwoordelijke.
Elke dag wordt er bij elk van de twee eet-tafels een kind aangewezen dat de verantwoordelijkheid heeft over de (gedragingen van) kinderen aan zijn/haar tafel.
Eén van de kinderen begon onmiddellijk zijn leeftijdgenoot te testen.
Tot ik de algemene opmerking plaatste dat de TV bevoegd is straffen uit te delen...
Lekker met een groepje kinderen naar een naburig plein geweest voor een potje voetbal en spelen met een werpschijf, algemeen ook wel "frisbee" genaamd, naar de zaak van de bakker wiens taartbodems dienden als inspiratie-bron voor de uiteindelijke uitvinder.
Een hele week lang zal ik de kinders moeten missen omdat ik met Fer een weekje naar Groot-Britannië ga. Het moet maar.




Terug naar huis deelde ik de tram ondermeer met buurvrouw Johanna die onderweg bleek naar haar vriend. Ferdinand zat keurig thuis op mij te wachten en deed zijn beklag over het feit dat hij vandaag niet bij een vriend kon spelen.
Tsja, jongen, graag een beetje verder vantevoren zo'n verzoek indienen graag...

De direktie van het UWV is betrapt op wanbeleid. Wat een verrassing! NOT.
Kamerlid Piet de Ruiter van de SP bracht de zaak van de budget-overschrijdende verbouwing van het hoofdkantoor aan het licht.
Staatssecretaris de Geus van Sociale zaken blijkt over de zaak gelogen te hebben en zal zich nu voor de kamer moeten verantwoorden.
"Stoute jongen! Niet meer doen hoor." zal de reaktie zijn. Niets daarvan! zeg ik. Gewoon uit eigen zak die 12.1 miljoen terug betalen...
Een reaktie van het UWV-management:
"De aanpassingen zijn gepleegd om 'beter te kunnen vergaderen'. Zo zou kersenhout goed zijn voor de akoestiek." 'nuff said.







Gisteravond lekker van de soep van mams genoten. Ook buurvrouw Janine at nog een hapje mee voordat het tijd was voor de afspraak met Agnes en haar vriend Marcel.
We bleken alle vier elkaar fijn aan te vullen qua ideeën en de praktische invulling ervan en lieten ons de door m'n buurvrouw meegenomen fles wijn goed smaken.
Al met al reeds om half elf weer thuis zodat ik fris en monter aan de dag van vandaag kon beginnen.




Onderweg naar school kwamen wij buurvrouw Miriam, Eva en Dayna nog tegen. Altijd fijn zo'n hummeltje dat hele verhalen aan je ophangt en je bovendien nog "papa" noemt...
De koffie met Aoife kon helaas niet doorgaan maar een "substituut" had zich snel aangediend: Thura kwam koffie drinken en kipstukjes eten...

Bestel nu je eigen Hippies from Hell T-shirt! (Met dank aan Liz)






Kwam vanochtend nog een jongedame tegen die een stukje verderop bij mij in de straat woont. Heb met haar hele leuke tijden beleefd...
Op de tramhalte nog zitten praten met een buurman van me. U kent dat wel: over wao, werkloosheid en wat dies meer zij.




Dankzij de trui die ik gisteren kreeg van buurvrouw Janine had ik het niet koud vandaag. Bovendien staat-ie volgens buurvrouw Angèlique ook wel stoer.
Die laatste complimenteerde mij nog met het feit dat ik al zo natuurlijk op pumps loop.
Fijn zo'n complimentje...

Mocht van mijn collega eerder weg vandaag en trof nij thuiskomst mijn moeder die al klaar zat om Ferdinand op te wachten. Die kwam niet veel later door de tuin via buurvrouw Miriam. Dit omdat hij zijn voordeursleutels was vergeten mee te nemen.




Strakjes de voorbespreking met Agnes, Thura en buurvrouw Janine.
Ben benieuwd...

Even een kleine quiz om de dag mee te beginnen. Van welke buurvrouw is deze uitspraak:"Sinds ik jouw zoon ken begin ik serieus na te denken over het krijgen van kinderen."




And the winner is....(tromgeroffel)...
Arnold "The Governator" Schwarzenegger!! Weg met de gouverneur. Leve de gouverneur.





Buurvrouw janine is gisteravond langsgeweest voor een voorbespreking
van ons optreden in Medusa, zaterdag aanstaande. Behalve haar stralendste glimlach had ze ook een fles Rosé mee.
Zij was al weg en mijn glas nog niet leeg toen buurvrouw Angèlique
even langskwam om te delen in het gevoel van gelukzaligheid dat mij tegenwoordig ten deel valt. Uit pure vreugde schonk ik haar de laatste slokken uit mijn glas. Zij vertelde dat wij gisteren een door haar verzorgde maaltijd hadden misgelopen door niet thuis te zijn toen zij die kwam aanbieden. Helaas pindakaas!


Vlak voor en tussen de bezoekjes der buurvrouwen in heb ik het toch maar gepresteerd om zeker drie kilo papier gereed te maken voor verzending naar een nabijgelegen papierverwerkingsdeposito! Goed he?




Hoorde vandaag dat op 23 september Marre Wieffer is overleden:
Een verschrikkelijk sterke en moedige jongedame van slechts vijftien lentes jong
die in april van dit jaar te horen kreeg dat bij haar een niet te opereren hersentumor was ontdekt. Mijn deelneming aan hen die haar liefhebben...:-(

Bij Ewa was't reuze-gezellig. Al had ik even't idee dat ik haar en haar man stoorde bij binnenkomst. Haar echtgenoot vertrok vrij snel richting werk waarna Ewa mij ondermeer vertelde over Bach Bloesem-therapie en in het kader daarvan mijn tong besprenkelde met enkele druppels "Star of Bethlehem". Verder zitten praten over Indigo (ook wel "Nieuwetijds")-kinderen, Zen-boeddhisme, leven in een vreemd land en je gelukkig voelen.


Later, bij de sigarenman, hoorde ik dat't een uur later was dan ik had gedacht...Dag lunchafspraak! Het ging gelukkig meer om een informele kennismaking met collega's van andere vestingen dan om iets anders. De schade bleef dus beperkt en collega Jennifer vergaf mij meteen. De sigarenman vertelde mij overigens van een boek over een man die altijd zijn kind naar school brengt omdat zijn vrouw werkt. In de loop der tijd heeft hij de gewoonte opgevat om steeds met een andere schoolmoeder mee naar huis te gaan. Zijn grote fout in mijn ogen is deze: hij houdt zijn affaires geheim tot het moment waarop zij vanzelf aan het licht komen. Lijkt mij een humorvol boekwerk.




Op de tramhalte stond ik in een rookwolk veroorzaakt door vloeibaar asfalt. Om niet in katzwijm te vallen twee minuten de adem ingehouden. Langer was gelukkig dankzij de snelle komst van mijn tram niet noodzakelijk.
Een potje geschaakt met één van mijn kinderen en bijna verloren. Moet maar weer'ns wat vaker oefenen met Fer.




Die zat keurig op mij te wachten terwijl hij de TV had afgestemd op Nickelodeon én een nieuw verworven computerspel aan het installeren was. Hij begint steeds meer op zijn vader te lijken...
Twee minuutjes voordat ik de sleutel in het slot stak werd ik nog hartelijk begroet door buren Leon en Janine en een buurman van wie ik voortdurend zijn naam vergeet.
Buurvrouw Johanna belde zojuist af voor vanavond.
Ben benieuwd of de avond zo veel rust brengt dat ik weer'ns wat orde in m'n huisje kan scheppen...

"Papa?"-"Ja, schat?"-"Zie je daar die mooie rode auto?"-"Ja, schat."
-"Nou, die meneer heeft straks een mooi rood stuk schroot. Zo hard rijdt-ie!"-"Dat denk ik ook, schat."





Gisteravond bij het liedje zingen (Martha's Harbor van All about Eve)
pakte hij m'n hand, legde die op z'n buik en begon'm te strelen.
Hij is en blijft bijzonder. En wie't niet met me eens is sla ik helemaal in elkaar!;-)




Het koffie drinken met Ewa strakjes wordt vervolgd met een werkbespreking op één der lokaties van de stichting.
Vervolgens tot zes uur werken om mij daarna op te maken voor
een rustig avondje. De ouder-avond bleek immers gisteren?





Het automatisch met een derde verminderen van celstraffen moet worden afgeschaft
vindt maar liefst 90 procent van de Nederlandse rechters. Nu is het nog zo dat iemand die vijftien jaar krijgt voor een moord automatisch na tien jaar vrij komt. Bij "goed gedrag" (Niemand vermoorden tijdens zijn/haar weekendverlof?) nog een paar jaartjes eerder. Tevens vindt tweederde van hen dat softdrugs uit het strafrecht mag worden geschrapt zodat zij meer tijd over houden voor serieuze zaken.


Genoeg serieus geneuzel: Tijd voor een paar linkjes om mee te lachen.
Allereerst hebben we daar het Fortuynistisch Nieuwsblad. Naar mening van de makers
zijn anti-islamieten daarmee automatisch en vanzelfsprekend tegen nazi's en communisten. En dat in één adem...Errug geestig.

De andere link verwijst naar Meer Vrijheid. Zij pleiten ondermeer voor het afschaffen van de verzorgingsstaat. Als de overheid nu eens stopt met geld uitgeven aan onderwijs, zorg, de Europese Unie, ontwikkelingshulp en subsidies houdt zij 139 miljard euro over...


Een citaat dat ik jullie niet mag onthouden:"Als de armen zelf het geld uitgeven, is er meer efficiëntie en keuzevrijheid". Lachen met die lui! Temeer omdat zij als logo een vlieger hebben genomen. Als symbool voor het meedraaien op alle winden.
Zij schromen niet om ideëen van GroenLinks zowel als de VVD tot de hunne te maken.

Goed nieuws voor de mensen die lijden onder een ochtendhumeur
(Doorgaans trouwens de partner van het chagrijnige type in kwestie):
ir. Stephan Wensveen van de TU Delft is bezig met de ontwikkeling van een wekker die aanvoelt hoe de gebruiker zich voelt en daar het alarmsignaal dan op afstemt. Lees hier het volledige artikel.




Robin maakte vandaag goed duidelijk dat het etenstijd was: door met het snuitje tegen de bak te tikken en met het bemerken dat mijn aandacht was getrokken extra grote ogen opzetten en een keertje opspringen toen mijn hand het voederpotje naderde.

Wie zegt dat goudvissen geen emoties kennen?




Onderweg naar de opvang was ik nog in gesprek geraakt met Aoife.
We hadden het over hoe moeilijk het tegenwoordig is te laveren
doorheen de regels die de (gedeeltelijk) arbeidsloze heden ten dage zijn opgelegd.
Bij de opvang aangekomen wachtte mij een verrassing: Ferdinand was al naar huis! Gelukkig bleek hij te zijn opgevangen door buurvrouw Debbie
die hij op straat ontmoette. Niets aan de hand dus.
Heb wel hem én de dames van de opvang duidelijk gemaakt dat de afspraak is dat hij des dinsdags en woensdags met Maurits meeloopt, op donderdag alleen naar huis gaat en maandag en vrijdag door zijn vader wordt opgehaald. Tenzij er in onderling overleg vantevoren (...) is bepaald dat hiervan (tijdelijk) wordt afgeweken.

Kan dat gezeur over Mabel Wisse Smit en haar relatie met Klaas Bruinsma nu eindelijk eens de doofpot in!? Ik word er een beetje onpasselijk van hoe de hele affaire wordt uitgemolken. Tenzij uitkomt dat zij doelbewust infiltreerde in zijn organisatie in opdracht van de toenmalige BvD en haar in ruil werd beloofd dat zij voor bewezen diensten later koningin mocht worden wil ik er niets meer over horen. Duidelijk?




Was vanochtend met Ferdinand naar het consultatiebureau waar ze graag zijn fysieke groei in de gaten houden. Dit op mijn advies. Mocht men namelijk een storing in de groeiverhoudingen constateren dan is men nog op tijd voor een eventuele hormoon-behandeling. Voor mij kwam het indertijd net iets te laat. Het tijdstip waarop de kuur in Nederland werd gelegaliseerd lag op een jaar na de leeftijd warop het
voor mij verantwoord zou zijn ermee aan te vangen...




Bij het hem op school afleveren vernam ik dat de informatie-avond over het nieuwe schoolsysteem reeds vanavond is. En dat terwijl 't in mijn agenda op morgen gepland staat! Wat een ellende...Fer zal moeten kiezen: of naar karate óf mee naar de ouderavond. *Zucht*




Straks mag ik weer'ns lekker bij het CWI op visite want ondanks het feit dat ik werk heb is mijn status nog steeds die van werkloze. Over een paar maanden verloopt mijn aanvullende WW-uitkering en val ik terug op het salaris dat ik ontvang voor rond de twintig uur in de week "betaalde arbeid". Daarmee komt mijn inkomen onder bijstandsniveau en zal ik weer hopen formulieren moeten invullen om voor aanvulling in aanmerking te komen. Voor niet werken zou ik evenveel geld ontvangen en bovendien kost dat een hoop minder moeite. Daarnaast zou ik meer tijd overhouden voor eventuele zwart-betalende klusjes. Je zou het bijna gaan overwegen...
Neen, jongens en meisjes: werken wordt in dit land momenteel niet gestimuleerd vanuit regeringswege. Eerst moet men eens af van dat achterlijke concept-idee dat alleen in geld uitbetaalde arbeid "echt" werk is.

Dit land gaat geheid naar de Filistijnen als elke luizenmoeder, concièrge, buurthuisvrijwilliger, bejaardenhulp, klaarover, zwemmoeder, penningmeester,
ouderraad-lid, bestuurslid, kunstenaar, artiest en luisterend oor verplicht aan het werk gesteld zou worden. Dat is namelijk wat de huidige machthebbers (met de zogenaamde "christenen" (inderdaad: met opzet zonder hoofdletter!) van het CDA en Rob Oudkerk van de Partij van de Armoe voorop) willen bewerkstelligen.





Ben al een tijdje op zoek naar een video over onderstaand figuurtje uit "het programma met de Muis." Wie helpt mij aan zijn naam en kan mij op het spoor zetten van videofragmenten waar hij in figureert?

Het is inmiddels mogelijk nagekomen weblogmeeting-foto's
te bezichtigen op BloodyHell. Laat kan ook leuk zijn...






Buurvrouw Johanna kwam op visite rond de tijd dat Claudia wakker werd
na een voor haar uitputtende nacht. Terwijl Ferdinand zijn moeder amuseerde en Claudia zichzelf, knipte ik m'n teennagels om beter in m'n pumps te passen én nam ik m'n wilde haren onder handen.


Met Fer en logé naar de repetitie-ruimte om nog een paar scenes er in te stampen werd het weer een vruchtvolle middag.


Op de weg terug naar huis liepen m'n zoon en ik buurvrouw Johanna tegen het lijf en besloten samen met haar op zoek te gaan naar de ontbrekende
telescoop-onderdelen die helaas weigerden gevonden te worden.


In principe zouden de Ferman en ik samen met buurvrouw Angèlique
de verjaardag gaan vieren van mede-Pencak cursist Arti.
Echter, vooral in verband met de af te leggen afstand werd besloten
hem op een later tijdstip persoonlijk te fêteren.


Laatstvermelde buurvrouw bleef eten en zorgde voor een extra stukje vlees waarna
zij en ik een documentaire bekeken over de auteur van Fightclub: Chuck Palahniuk. Machtig interessant!
Omdat zij dichter bij de telefoon zat dan ik
mocht zij vanavond mijn secretaresse spelen, een rol die vroeger voorbehouden was
aan mijn moeder. Eerst belde Bas om zich af te melden voor het kaarten vanavond en daarna volgde het welterusten-telefoontje van mijn vorige "secretaresse"...;-)
Terwijl Ferdinand in zijn bed gelegen slaap-uitstelsmoesjes lag te bedenken mocht ik de pijnlijke rug van mijn gaste behandelen met Tjing Tjau balsem. Een soort Tijgerbalsem zeg maar. Als zodanig. Dus.


Zowaar had ik de tijd en de rust om eindelijk'ns "Meiden van De Wit" te zien.
Voor mij vooral interessant omdat ik een aantal leden van het produktieteam persoonlijk ken uit tijden van weleer...

Onverwacht maar niet minder welkom kwam mijn moeder vanochtend langs
om ons te feliciteren met de verjaardag van Eva.
Drie jaar is de kleine meid nu al en zij nam zelf de telefoon op
toen wij haar belden om te vragen hoe laat wij op haar feestje werden verwacht. Ferdinand verbaasde zich erover dat zij al zo goed kan praten.




Wat mij verbaasde was het bericht dat een Poolse legereenheid in Irak een aantal Franse raketten heeft gevonden met 2003 als bouwjaar.
Op zich al vreemd natuurlijk ware het niet dat de Franse overheid ontkent dat er raketten aan Irak zijn geleverd noch van Franse bodem zijn gestolen...





Onderweg naar de supermarkt nog gezellig met buurman Leon staan babbelen. Ondermeer over schrijven, Kafka en niet daadwerkelijk horen wat je verteld wordt. Ook buurman Arjan passeerde. Op de weg terug naar huis nog even staan praten met buurvrouw Petra...




Na een kopje thee met buurvrouw A te hebben gedronken ging ik met Ferdinand samen beladen met kadootjes naar het huis van buurvrouw M.
Het werd een gezellige avond met taart, shoarma en Tiramisu.
Als gezelschap waren daar naast de jarige Eva, haar zusje Dayna, hun moeder buurvrouw Miriam, diens moeder "tante Ien" , vriendin Rif en "hij".


Ondertussen bood mijn woning accomodatie aan buurvrouw Janine die zichzelf per abuis had buitengesloten. Toen Fer en ik uiteindelijk fer...eh...ver voorbij bedtijd thuiskwamen bleek haar probleem vermoedelijk reeds opgelost want de woning troffen wij aan zoals wij hem achterlieten: zonder buurvrouwen erin...

Vandaag hadden we op de NSO wentelteefjes voor de lunch. Mjammie! Met één der kinderen is een contract opgesteld in verband met zijn gedrag. Nu maar hopen dat hij geen contractbreuk pleegt...Mocht van collega Jennifer een half uurtje eerder weg. Eerst nog even naar de sigarenzaak voor een verse strippenkaart en bijkletsen met de medewerkster in kwestie die mij al miste sinds ik niet meer werkte bij de nabijgelegen instelling die ik mijn ex-werkgever mag noemen. Op de tramhalte werd ik hartelijk begroet door Lucia, ondermeer bardame bij Medusa. Zij reageerde enthousiast op het plan om aktief mee te werken aan het optreden van Thura, buurvrouw Janine en ondergetekende volgende week zaterdag.
Ferdinand zat keurig op mij te wachten en kon nog een tekenfilmpje zien terwijl ik m'n post (via telefoon, elektronisch en tante pos) doornam. Niet veel later waren wij op weg naar de woonboot waar Noah het grootste deel van zijn nog zo jonge leven op verblijft voor de viering van zijn derde verjaardag. Hij zag er werkelijk schattig uit met zijn nieuw verworven brandweerhelm op. Ook leuk was het om weer een aantal bekenden te ontmoeten. Hier laat ik het even bij want een lichte vorm van dronkenschap noopt mij tot onsamenhangend denken....Ik bid U een goede nacht!

O jee! Ik ben gespot door een schoolmoeder. Zij herkende mij in m'n laatste TV-reclamespotje.
Over herkenning gesproken: Ik wordt zowaar genoemd in een interview dat about:blank had met

de maker van Boekblog.

Leuk, he?
Met dank aan Merel.


Hier het betreffende citaat:"Terrebel noemde zich in een mail een weblog van een alleenstaande vader. Die krijgt dus een verhaal over een vader die zijn baby een truitje aandoet, en per ongeluk het pinkje doet afbreken."
En hier het verhaal in kwestie: Oppassen.





Wie ook moet oppassen is de Staat der Nederlanden. Tijdens de recente bijeenkomst van protesterende havenwerkers heeft zij de Mobiele Eenheid ongenadig laten toeslaan. Hoe vaak zal het volk zulk een aktie nog toestaan?
(Haven)Arbeiders aller landen: vereenigt U!






De Ferman heeft vanochtend vroeg zijn nieuwe transformeerbare vliegtuig in elkaar gezet. Gaaf ding! Ach, je loopt winkels in en uit voor zijn zusje en dan zal hij met lege handen blijven? Dacht't dus ff niet, hè!?




Wist U trouwens al dat een link naar dit log is geplaatst bij en door Owen Meany?

Ferdinand heeft met z'n maten van de opvang een voetbalclub "opgericht".
Hij heeft zichzelf de rol van coach toebedeeld. Dat zegt toch wel iets over hem, geloof ik.
Doet mij een beetje denken aan m'n broer die zich in z'n KMA-tijd moest opgeven voor een aktieve sport. Dat werd roeien. Zo gebeurde het dat m'n broer een periode in z'n leven deeltijd struurman was...




In de supermarkt uitgebreid staan kletsen met Aoife. Vanaf het moment dat het gesprek
op politiek uitkwam ging zij over op Engels met haar uiterst bevallige Ierse accent.
Binnenkort maar'ns een kopje koffie doen. In de tram onderweg naar het werk zowaar buurvrouw Janine tegengekomen. Wellicht dat zij vanavond nog even langskomt.




Aan het begin van de werkdag waren de kinderen vrij onrustig maar na een paar welgeplaatste woorden goed in de hand te houden. Het blijven ook schatjes, stuk voor stuk. De meegebrachte cd van Pater Moeskroen was een groot succes.
Met name om "Het Meisje met de Piccolo" moest collega Jennifer errug lachen.


'k Was net vijf minuten thuis toen ook buurvrouw A thuiskwam van het werk en even een kopje thee kwam doen. Intussen was het plan gerezen om de pencak-les voor vanavond te laten vervangen door het onveilig maken van koopavond.
M'n zoon en ik gebruikten onze uurtjes samen voor een bezoek aan de bibliotheek en een aantal winkels op zoek naar een kadootje voor zijn zus die zaterdag aanstaande
haar verjaardag viert.

"Papa?"-"Ja, schat?"-"Als je een gezonken schip wilt vinden, moet je op de computer de stromingen volgen."-"Da's goed om te weten, schat."




Een Katholiek meisjesboek uit 1936; een handleiding met als centraal thema; "hoe maak je Eskimo-wanten"; Een cursus Engels uit de begin jaren 50, compleet met aantekeningen; The Canterbury Tales; Yoga voor beginners; Brieven uit Westerbork...

Zomaar een doorsnede van de boeken die gisteren door mijn handen gingen bij het sorteren ten gunste van de naderende boekenmarkt op school. Lachen!




Weer lekker gewerkt gisteren. Om vijf uur waren er al zo veel kinderen opgehaald dat ik het verantwoord achtte mijn collega naar huis te sturen. De laatste der drie overblijvers werd om kwart voor zes opgehaald zodat ik Fer kon verrassen met een iets vroegere thuiskomst dan gepland. In plaats daarvan werd juist ik een weinig verrast: het bezoek voor de avond bleek reeds gearriveerd. En zo geschiedde het dat wij een weinig later in gezelschap van Claudia en Marije ons avondmaal zaten te nuttigen in Papa Longo, het lokale eethuis waar men mij inmiddels kent.


Ferdinand mocht nog wat langer opblijven en besloot zijn tijd nuttig te besteden met het uitspelen van level 2 van Hercules voor de Playstation. Knap gedaan, Fer!


Het werd een errug gezellige avond waarbij Marije en ik de door haar meegebrachte fles rode wijn soldaat maakten en Claudia te kampen kreeg met de gevolgen van die
aktie waardoor het Triviant spelen wellicht iets langer duurde dan vantevoren was aan te nemen. ..


Nadat de jongedame die Janet speelt in een zekere met Halloween op te voeren show richting laatste trein was vertrokken nog met Claudia zitten filosoferen over dromen, reïncarnatie en andere aardse zaken.




Met Ferdinand de Geweldenaar vanochtend onderweg naar school genoten van de aanblik van een Westertoren in nevelen gehuld en de geur van fermenterende aarde.
Veel tijd om stil te staan bij opduikende gedachten was er niet helaas want hij moest op tijd op school zijn voor een uitje: men gaat vandaag naar het Concertgebouw...

Kreeg van Ferdinand de verrassing uit z'n surprise-ei:
een pinguin. Lief he?
Zijn moeder is nog langsgeweest om hem voor te lezen. Op een gegeven moment lazen zij om beurten een stukje. Fer bleek het boekje (geleend van Berend) al te kennen van school.




Twee minuten nadat ik een e-mail van haar had beantwoord en besloot te gaan douchen en te slapen kwam buurvrouw A langs voor een babbeltje en een kopje thee. Ook zij was moe dus het bleef bij een keurig half uurtje.




Straks als ik Fer naar school heb gebracht even wat arbeid verrichten voor de boekenclub. Vervolgens boodschappen halen en die bezorgen op het werk.
Bij thuiskomst vanavond verwacht ik niet alleen een Superfer aan te treffen maar ook een aantal Rocky Horror castleden voor een hapje eten en een potje Triviant.
Het zou dus wel eens zo kunnen zijn dat dit m'n enige posting is voor vandaag...;-)