Geboren

Gisteren een immer favoriete bezigheid uitgevoerd: het inplakken van enkele maanden aan bonnetjes in mijn kasboek. Een klus waar ik altijd erg blij van wordt...Gelukkig was tegelijkertijd mijn vriendin bezig aan háár administratie en gedeeld leed is half leed. Klein nadeeltje aan eigen baas zijn: al kun je goeddeels je eigen tijd indelen, dat wil nog niet zeggen dat het werk niet gedaan hoeft te worden. En natuurlijk kan ik een opdracht weigeren maar de opdrachtgever in kwestie zal voortaan minder geneigd zijn mij in te huren.

Mijn woning huur ik ook en omdat er een paar akkefietjes waren schreven mijn buren en ik een brief aan de wonincorporatie. Vanmorgen kwamen twee vertegenwoordigers van Ymere bij en met mij praten over de inhoud ervan. Samen kwamen wij er goeddeels uit en dat is mooi, nietwaar?

Voor de buren schreef ik het een en ander op en hieronder vindt u een passage:

+De werkzaamheden die volgens een bericht in augustus 2012 'een paar weken' zouden duren worden waarschijnlijk over twee weken beëindigd. Wat betreft de overlast van enkele werklieden: Schilders te vragen om acht uur 's ochtends geen liedjes meer te fluiten die losjes zijn gebasseerd op de grootste hits van de vroeg overleden volkszanger André Hazes is mogelijk in strijd met het Internationale Verdrag van de Rechten van de Schilder.

Ook kwam er tijdens het gesprek een fraai pleonasme naar voren: "Laten wij dingen preventief voorkomen." Persoonlijk vind ik dat een mooie zinsnede voor een boek. Maar dan eentje over de taal die politici bezigen...

Boek nummer acht van dit jaar is Karaktermoord van Roel Janssen en is een prettig lezend detective-verhaal dat zich deels afspeelt in Rotterdam. Het begint allemaal met een vrij gruwelijke moord...

Volgens velen is geweld de beste manier om geweld te beëindigen. Maar als dat écht zo is, waarom is er dan nog steeds geweld?

En waarom genieten mensen zo intens van geweld op televisie? Zo heeft de reeds lang beëindigde Duitse Crimiserie Derrick nog steeds een trouwe schare kijkers over de hele wereld.
Dat was voor een groot deel te danken aan het acteerspel van Horst Tappert

Heel veel mensen stonden even stil bij zijn overlijden en sommigen pinkten zelfs een traantje weg. Tot zij vernamen dat zij treurden om een oud-SS'er. Opeens was hij geen goede acteur of zelfs maar een geliefd karakter. Nope. Opeens was hij een slechterik. Typisch. Net als mensen die van iemand houden en dan opeens niet meer. Alsof 'houden van' van de ene op de andere dag verandert! Hoe kun je nu je gevoelens voor iemand zomaar veranderen? Die heb je of die heb je niet, ondanks iemand's verleden.
U houdt natuurlijk van uw partner. Maar verandert dat gevoel wanneer u ontdekt dat uw partner in zijn of haar jeugd een appel heeft gestolen? Ik denk van niet. Maar waar legt u de grens? Wanneer is iemand slecht? Bij het stelen van 10 appels? Bij 1038 stuks? Kortom: waar legt u de grens?

Nederlanders (Vlamingen ook?) zijn en waren natuurlijk allemaal heilig en stuk voor stuk zaten onze (groot) ouders in het verzet ten tijde van de Tweede Wereldoorlog.

Zelfs wanneer zij pas in 1953 waren geboren...

Vandaag staan wij stil bij het overlijden van Jack Vance