Om te weten of een 'terrorist' wel echt is wie hij zegt te zijn bijvoorbeeld en niet alleen maar een groep mensen in een kwaad daglicht wil stellen door in de kleding die typerend is voor een andere groep zijn of haar wandaad te plegen.
Als je iemand een bushaltehokje ('Abri' is korter maar dat woord is minder bekend) ziet vernielen en hij draagt een Ajax-sjaaltje, krijgen de betreffende fans een slechte naam. Hoor je de vernieler echter tegen de politie roepen: 'Hé zeikstraal! Nou moet je effe snel aftaaien met die kankertyfuskop van je. Weet je moeder wel hoe bloedverziekend irritant jij bent, mannetje?', dan kun je vermoeden dat het heerschap van Rotterdamse origine is en helegaar geen fan van voetbalclub Ajax. 'Ja maar hij ziet er uit als een Ajax-fan/terrorist/ongeschoren gladjakker/bijdehante matennaaier/homoseksueel/politie-agent/motorrijder dus zal het wel zijn!'
Beetje raar om iemand te be (laat staan ver-)oordelen op basis van zijn of haar uiterlijke kenmerken als manier van lopen, gezichtsbeharing, geslachtskenmerken, stand van de ogen en kleding. 'Nou maar aan een rolstoelgebruiker kun je altijd wel zien of hij of zij dat is!'
Vraagje: als u iemand's gezicht ziet achter een kantoorbalie of naakt in bed ziet liggen, hoe kunt u dan 'zeker weten!' dat die persoon rolstoelgebruiker is?
Maandag werkte ik 's ochtends voor de huurdersvereniging. Onderweg erheen schoot ik deze plaatjes:
Daarna op theevisite bij een buurvrouw van mijn moeder zaliger en mocht 's avonds het praatje houden ter afsluiting van het kalenderjaar in mijn Loge. In wezen ging mijn babbel van twintig minuten er over dat niemand honderd procent óf 'goed' is óf 'fout'. De inspiratie kwam na een twistgesprek met als uitgangspunt: 'Iedereen die van honden houdt is een goed mens. Betekent dit dat Hitler een goed mens was?'
De verbroedering was die avond goed te voelen en er werd nog lekker gegeten óók. Het toetje was huisgemaakte tiramisu en het toeval wilde dat een Broeder kleine flesjes Amaretto had geregeld.
Geweldige combinatie! Iets minder geslaagd was de combinatie met rode wijn en korenwijn. Lag dus tegen enen licht aangeschoten in bed.
Dinsdag kwart over zeven op en keurig op tijd op de brouwerij. Twee werkdagen achterstand (dankzij de brandwonden op met name mijn rechterhand) weggewerkt (begonnen met een kwartiertje opruimen want als je er niet bent zijn er collega's die willen 'helpen':
Ook een begin gemaakt met de financiële jaarafsluiting. Een collega was zo lief mij te trakteren op de lunch.
Na het werk even langs de Hema om met hulp van een VVV-bon (als kerstcadeau van de huurdersvereniging waar ik voor werk gekregen) een paar kleinigheidjes aan te schaffen en daarna thuis wat e-mails beantwoord en zo voor een vriend kwam om te eten. Samen kletsten wij over van alles en nog wat. Het werd gezellig. En laat.
Woensdag niet al te laat op. Thee gedronken met een buurvrouw, de laatste kerstkaartjes schrijven en een en ander voorbereiden. Daarnaast even de kat, de plantjes en de goudvis verzorgd, een beetje geveegd en gezwabberd en meer van die dingen. Zoals een paar verhaaltjes redigeren voor mijn volgende verhalenbundel en zo. Over lezen gesproken: ik las boek nummer 17 van dit jaar uit.
De Gifmengster van Hiske Dibbets is een boek waar ik aan kan relateren. Het verhaalt van een dochter die kort na de dood van haar moeder ontdekt dat zij die eigenlijk nooit goed gekend heeft.
Even wat e-mails beantwoord en een paar mensen gebeld voor ik de badkamer in dook om mij op te frissen. Schone kleren aan en de deur uit:
Die avond nam ik een verhalenbundel mee waaruit ik mocht voordragen op een kerstetentje met een paar lieve tantes en wat aanhang. Heerlijk gegeten en veel gezelligheid!
Heel lief ook:
bij tante stond een foto'tje van een kleine mij
met mijn moeder zaliger op de piano.
Tot drie kersten vierde ik elke kerst met haar.
Niet meer dus.
Kreeg zelfs een cadeautje!
'O leuk, kleine meisjes die ik in de fik kan steken!'
'Eh...', zei tante. 'Ik dacht eigenlijk
aan het in vuur en vlam zetten van jouw buurvrouwen.'
Dat kan natuurlijk ook.
Reuzegezellig dus.
Donderdag bijtijds de deur uit omdat ik mijn trein niet wilde missen: met ondergoed en tandenborstel in de tas toog ik naar het prachtige plaatsje Verviers waar ik hartelijk werd begroet door een vriendin die ik al jaaaaren ken. Boodschappen gehaald, een beetje gewandeld, lekker gegeten en hangend op de bank herinneringen zitten ophalen. Hier een tunnel bij station Luik, waar ik overstapte.
Hier Verviers:
's Avonds gezellig aan de hapjes en drankjes.
Mooie mix van diverse symbolen die in diverse religies
eind december het een en ander betekenen:
een mooi heidens boompje als symbool
van het eeuwig leven (de boom met ballen. Vroeger etenswaren.);
Het symbool van: help vluchtelingen want je weet maar nooit
of hun zoontje jou later zal verlossen van jouw zonden. Een kerststal dus;
En Gelt. Wat Joodse mensen hun kinderen geven tijdens Chanoeka.
'Hé!', zei ik toen zijn moeder zijn zusje naar bed bracht.
'Het is nu donker. Perfect moment om een paar meiden in vuur en vlam te zetten, denk je niet?'
Dat werden dus de kaarsjes die ik van de Kersttante had gekregen.
Vond-ie leuk. Denk ik.
Vrijdag mij niet alleen met de vriendin maar ook met haar zoon en dochter vermaakt.
In de stad stopten wij even bij een winkeltje waar ik een geschikt verjaarscadeau vond voor mijn broer. En wij stopten even voor een drankje en een plasje. Van dat laatste heb ik dan weer geen foto.
Na het avondeten nog wat rozig van het badderen
en tot laat in de avond samen aan het spraakwater in de vorm van rosé en amaretto.
Zaterdag na het ontbijt nog even rondgelopen door het vol met kunst staande oude landhuis
en met een lekkere cappuccino afscheid genomen van Verviers
en - net als op de heenweg - probleemloos de diverse treinaansluitingen gehaald om - via Luik en Maastricht
- terug te keren naar huis. Waar ik rond drie uur's middags aankwam. Een uurtje gewerkt voor de geheime jongensclub, geschoren, omgekleed en op de tram naar Amstelveen.
Vanaf waar ik een lift kreeg naar de locatie waar mijn broer een verrassingsfeest stond te wachten ter ere van zijn zestigste verjaardag. Hier hij en ik:
Broer met vrouw en (klein)kinderen:
Toespraak van oude buurman met wiens broer
ik ooit in de zandbak heb gespeeld.
Als kind. Dus. Ik meld het maar even.
Heerlijk (Indisch!) gegeten, genoten van mijn nieuwste neefje en nichtje, zitten bijkletsen met oude buren van mijn broer en genoten van een heus Indonesisch dansoptreden:
'Mevrouw, wat is de betekenis van deze dans, als ik vragen mag?'
'Hoe donker het ook is, je kunt anderen licht in het duister brengen
wanneer je jezelf verlicht.'
'Tjonge!', dacht ik bij mijzelf. 'Deze mevrouw zou het goed doen in de maandagavondclub!'
Ofwel: haar woorden zijn zeer Maçonniek. Zeg maar: des Vrijmetselaars.
en een kopje koffie toe.
Vrienden van mijn broer en zijn vrouw brachten mij met de auto thuis en ook dat was fijn ende prettig.
Gek genoeg was ik best een beetje moe toen ik die avond tegen elf uur thuis kwam.
Zondag heel rustig aan wakker geworden (maar het was weer eens gelukt!), kleren wassen, schoonmaken, opruimen en boodschappen halen. Beetje aan de administratie en mijn volgende verhalenbundel gewerkt. 's Avonds met een vriend zitten eten en gezellig samen darten gekeken.
Even rust.
Het Engelstalige stuk van deze week: https://terrebelius.blogspot.com/2019/12/deep-fake.html
Children (Dream Version) van Robert Miles is de muziek van deze week:
Deze week staan wij stil bij het overlijden van Fred Emmer
Meer lezen? Mijn verhalenbundels
In Facebook zijn niet alle plaatjes te zien (of te horen) en links in mijn artikelen niet aan te klikken. Klik daarom op de oorspronkelijke link. http://terrebel.blogspot.nl/ Veel leesplezier! O ja, fans kunnen mijn Fan pagina leuk vinden. https://www.facebook.com/terrebel/
Posts
