Ja, ik heb pijn en ja, ik ga (in beide betekenissen) langzaam vooruit na de heupvervanging maar soms slaap ik slecht en/of ben ik misselijk en/of niet in staat een broodje te smeren voor mijn hardwerkende zoon. En dat is irritant. Als't aan mij ligt ben ik dus weer snel op de been!
Als het aan oppositie-partij de PvdA ligt, mag prinses Máxima bij een eventuele kroning van haar echtgenoot tot Koning van Nederland, niet pa Zorreguieta laten overvliegen om het feestje mee te vieren.
Waarom nu al stelling nemen in een zaak die ooit eventueel misschien zal gaan dienen? Het is zoiets als zeggen: 'ALS goudvissen intelligentie ontwikkelen DAN zullen zij zich moeten onderwerpen aan een ogentest VOORDAT zij astronaut willen worden TENZIJ zij geen behoefte zullen hebben om deel te nemen aan een EVENTUEEL Nederlands ruimtevaartprogramma.'
Ik kan maar één reden bedenken waarom de PvdA opeens komt met een nietszeggende maar lekker klinkende stelling: de aandacht afleiden van de controverse rond Job Cohen.
Er zijn er die hem geen goede leider vinden. In zekere zin hebben die mensen - naar mijn mening - gelijk. Job Cohen is niet van deze tijd: hij laat de ander uitspreken, blijft beleefd, houdt vast aan zijn standpunten en probeert mensen te overtuigen met argumenten in plaats van met geschreeuw.
Eerlijk gezegd: als hij de baas was van míjn partij zou ik blij zijn met hem. Let wel: 'blij' en niet 'trots'.
Je kunt namelijk helegaar niet trots zijn op een persoon of bijvoorbeeld op afkomst of geslacht. Zelf vind ik het erg raar klinken wanneer mensen zeggen: 'Ik ben er trots op vrouw/homo/Nederlander/dierenvriend te zijn.' ik bedoel maar: je bent 't of je bent't niet.
Wat hebben mensen ervoor gedaan of gelaten om het te worden dan? Welke prestatie heeft iemand dan geleverd om trots op te zijn? Natuurlijk kan iemand een bijzondere prestatie leveren door ondanks tegenwerking van overheden en familieleden vrouw of Nederlander te worden. Maar dat zijn dan ook daadwerkelijk prestaties.
Hooguit kun je plaatsvervangend trots zijn, zoals je ook plaatsvervangende schaamte of plaatsvervangende pijn of verdriet kunt ervaren. Bijvoorbeeld als je kind een prestatie heeft geleverd of zich ongelukkig voelt.
Neem bijvoorbeeld de prestatie van vader en zoon Verwijlen. Wie? Nou, zoon Bas Verwijlen won de zilveren medaille op het WK degenschermen. Jaren van afzien, keihard trainen en zaken laten staan die voor andere vaders en zonen heel normaal zijn werden uitbetaald in zilver.
Voorwaar een prestatie om trots op te zijn! Toch? Je zou zeggen: 'Stuur die jongen lekker naar de Olympische Spelen!'
Maar het Nederlands Olympisch Comité denkt daar heel anders over: 'Bas Verwijlen moet zich eerst nog bewijzen.'
P.s. Een fraai stuk over waarom het Tropenmuseum/KIT NIET gesloten moet worden vindt u op de nieuwe blogplek van blogvriend Leibele. Hier dus. Als zodanig.
Nostalgie?
21 minuten geleden