De week voorbij

'Baudet kan helemaal geen racist of antisemiet zijn want er zitten donkere mensen bij Forum voor Democratie en zijn vrouw is van Joodse afkomst!' 

Dat Baudet niet is gearresteerd voor racisme is geen bewijs dat hij geen racist is. In dit artikel wordt uitgelegd dat hij wel degelijk racistische uitlatingen deed. Alleen niet in het openbaar en officieel niet vanuit zijn ambt. Dat is dus niet hetzelfde als 'hij is geen racist!'

'Ja, maar die racistische opmerking van Baudet was gewoon een grapje!'

'Interessant dat je nu toegeeft dat het een racistische opmerking was want eerder zei je van niet. Jammer voor je, joh. Racistische grappen maken maakt je geen grappenmaker maar een racist.

Overigens: Adolf Hitler had Joodse vrienden en mogelijk waren zelfs zijn vrouw en hijzelf van Joodse komaf. Bewijst dat dat Hitler geen hekel aan Joden gehad kan hebben?'

===================

In Facebook zijn niet alle plaatjes te zien (of te horen) en links in mijn artikelen niet aan te klikken. Klik daarom op de oorspronkelijke link. http://terrebel.blogspot.nl/ Veel leesplezier! O ja, fans kunnen mijn Fan pagina leuk vinden. https://www.facebook.com/TerrebelAuthortainer

Meer lezen? Mijn verhalenbundels

====================

Maandag begon lekker rustig. En zo hoort dat natuurlijk. Al die drukte is namelijk nergens goed voor. Dus ik borg mijn gestreken was op in de kledingkast, deed rustig aan mijn administratie en die van mijn Loge en had een grappige conversatie met 'een andersdenkende':

Zó grappig dat ik er een meme van maakte:

Áls je dan liegt, zorg er dan in elk geval dat je logica een beetje klopt.

Volgens deze meneer - hij verspreidde zijn verhaal over meerdere 'tweets' - bestaat Corona niet maar werd zijn vriend er tegen behandeld met Remdesivir en overleed hij daar aan. De vriend was dus perfect gezond, lag in het ziekenhuis voor een niet bestaande aandoening maar overleed niet daaraan maar aan een medicijn daartegen. Interessant.

Ontving deze dag meerdere belletjes maar deze bleef mij het beste bij:

'Je hebt te veel werkervaring; wij gaan liever voor een starter en denken dat het voor jou niet fijn is om onder jouw niveau te werken.' Goh, wat attent. Maar past in de strategie 'Iemand van 21 die net met school klaar is, is goedkoper.' 'Maar wij vinden jou wel een hele leuke man, hoor en wensen jou veel succes met verder solliciteren!' Joepie. Daar heb ik echt wat aan. Eens zien of de woningbouw die opmerking accepteert als huurbetaling. 

Hoe dan ook: kijken of ik mijn record kan breken. Voor mijn vorige baan had ik 148 sollicitaties verstuurd. In deze run zit ik nu op 105. 😊

Natuurlijk ga ik rustig door met solliciteren maar had deze dag even een moment van: 'Goh, een uitkering klinkt nu best aanlokkelijk.' Lijkt het u ook wel wat, €1300 per maand krijgen zonder dat u er iets voor hoeft te doen en zelfs nooit gewerkt hoeft te hebben maar wel eventuele bijverdiensten mag houden? Kortom, wilt u ook wel [een Basisinkomen] AOW?

Mijn huidige WW-uitkering (met Toeslagen) bedraagt bijna €900. Ja, dat is minder dan Bijstand maar zo lang ik kan bijverdienen red ik het prima. Dat houdt op wanneer mijn WW-uitkering wordt beëindigd in maart 2024. Dus als u toevallig werk voor mij weet dat een beetje normaal betaalt en liefst in (omgeving) Amsterdam is? Graag! Hier is de link naar mijn online cv (klik).

Diverse medewerkers van het Europees Parlement mogen ook hun cv rondsturen nu bekend is geworden dat zij corrupt zijn. Hoofdschuldige is een van de vice-voorzitters van het EU-parlement, Eva Kaili. Zij liet zichzelf - en diverse anderen - betalen om te vertellen dat Qatar een geweldig land is. Het is niet duidelijk wie die betalingen verrichtte maar wedkantoren houden het voorlopig op Qatar.

Persoonlijk hoop ik dat er geen sprake zal zijn van klassejustitie en dat de wet ook gewoon geldt voor medewerkers van 'Brussel' maar ook van de Nederlandse overheid. Dat bijvoorbeeld Gideon van Meijeren van Forum van Democratie gewoon wordt aangepakt door Justitie. Intimideren en bedreigen (klik) van collega's en journalisten, openbare dronkenschap (klik) en het negeren van verkeersregels betaamt een volksvertegenwoordiger niet. De wet hoort ook te gelden voor de diverse Kamerleden die - al dan niet 'per ongeluk' - bijverdiensten niet opgaven.

Al insinueert populist Joost Niemoller dat zij net als Thierry Baudet die bijverdiensten weigerden op te geven aan de Tweede Kamer. Niemoller weet dat zijn volgers het verschil niet weten tussen 'bijverdiensten niet opgeven aan de Kamer' en 'te laat doorgeven aan de Belastingdienst.

In de Loge die avond spraken wij over Plato, morele dilemma's en deugden. Ook leerde ik dat Spinoza indertijd wekelijks bezoek ontving van een dame van lichte zeden. Ongetwijfeld om ideeën uit te wisselen over de zin van het leven en zo. Of om zo dicht mogelijk bij God te komen op de manier die Jeff Buckley voor ogen had in zijn versie van Hallelujah (aanrader: zoekt u eens op wat ik hiermee bedoel) Mooi van die gesprekken op de maandagavond vind ik dat het zeker niet alleen om de gepresenteerde tekst gaat maar dat minstens zo belangrijk is dat je (elkaar) leert begrijpen om de daarbij opkomende gevoelens te verwoorden. 

Misschien kan het Ministerie van Onderwijs - zowel in België alsook in Nederland - daar een voorbeeld aan nemen: Slechts de helft van de kinderen die van de Basisschool afkomt (klik), kan zich met lezen redden in de maatschappij. Dat komt omdat hen alleen wordt geleerd te kijken naar de structuur van een tekst. Beetje jammer.  

Vergelijk het met een werksituatie waar alleen gesproken wordt over de zinsopbouw van het verslag van een vergadering en niet over de vergaderonderwerpen. Denk dat dan veel mensen zouden afhaken.

Een zeer leerrijke avond dus en met een hoofd vol interessante informatie wandelde ik naar huis:

Voor ik ging slapen keek ik nog een aflevering van Hotel Beau Séjour. Daarbij at ik een oliebol die ik even bij de avondwinkel had gehaald. 

Waar ik natuurlijk even babbelde met de eigenaar en een caissière. 

Dinsdag werd ik vroeg (ik vind momenteel kwart over zeven vroeg) door de wegwerkers bij mij voor de deur die heel hard werken om onze straat weer begaanbaar te maken nadat onder meer een deel van de riolering is vervangen. 

Verder verbaasde ik mij tijdens de twitterkoffie over gesprekken rond stikstofuitstoot. Boeren en andere leden van Het Volk zijn boos op Schiphol (klik) omdat dat bedrijf een stuk of tien boeren heeft betaald voor hun agrarische bedrijven én hun quota aan stikstofuitstoot. Waarom is Het Volk niet boos op de boeren die hun bedrijven hebben verkocht aan Schiphol? Vindt men opeens dat we best met minder boeren toekunnen?

Maar goed, ik had leukere dingen te doen. Schrijven bijvoorbeeld; uitwerken van een verslag, toekomstige blogstukjes en mijn cabaretshow. In het kader van dat laatste ondernam ik actie:

den koude trotserend toog ik naar Alkmaar, waar een bevriende cabaretier een tweetal liedjes met mij instudeerde. 

Ben heel blij met zijn hulp want een cabaretshow schrijven is een heel andere tak van sport dan het schrijven van blogstukjes, korte verhalen, een kinderboek of gedichten.

Op de heenweg miste ik de beoogde trein maar raakte daardoor in gesprek met een vriendin van vroeger. Leuk, die hernieuwde kennismaking! Het was overigens op een ander treinstation dan dit:

Woensdag had ik 's ochtends lekker gewerkt en hield mij vooral met schrijven bezig maar ook met diverse huishoudelijke en administratieve klusjes. 's Middags ging ik de deur uit voor boodschappen. Waarbij ik meteen wat voor een buurvrouw haalde en mijn zelf ontworpen kerstkaarten ophaalde bij de lokale vestiging van de Hollandse Eenheidsprijzen Maatschappij Amsterdam. Uiteraard kwam ik bij die (loop)actie diverse bekenden tegen. Waaronder een vriend die ik meteen zo'n kek kerstkaartje in de handen kon drukken. 

Scheelt toch weer een postzegel. En ik wens u bij deze ook meteen fijne feestdagen!

Voor hen met iets minder goede ogen: onder het tekstje in het groen, linksboven, is - heel vaag - een vrouwenhand te zien die een sterretje boven mijn hoofd houdt. Symbolisch voor mijn moeder zaliger. 

Die vroeger graag meedeed met vuurwerk afsteken. Vooral zogeheten 'Gillende Keukenmeiden' in kleine groepjes feestvierende buurtgenoten werpen vond zij hilarisch: 'Kijk ze eens rennen!' Voor wie nu 'Schande!' roept: die ouderwetse opgerolde stukjes karton met wat kruit waren erg onschuldig. Zelfs als je er eentje in je hand liet ontploffen had je hooguit een klein schroeivlekje te pakken. Maar een herrie dat ze maakten! En ze schoten - net als de mensen die er voor vluchtten - alle kanten uit. Nee, ik heb het niet over de babypijltjes (ook wel 'luchthuilers' of 'bijenpijltjes') die ten onrechte vaak Gillende Keukenmeiden worden genoemd maar over de ouderwetse gele met blauw gekleurde top. De middelste op deze archieffoto:

Stak u vroeger zelf vuurwerk af? Ook dat was zo'n 'eeuwenoude' (het werd populair met de komst van Indische Nederlanders, begin jaren 70. Daarvoor maakte 'den Hollander' met Oud en Nieuw herrie met deksels, pannen en pollepels) traditie.

Na het warm worden met een kopje thee bij een buurvrouw was het tijd voor het avondeten en nog een uurtje of twee werk. Er diende bijvoorbeeld nog een verslag geschreven te worden.

Het blogstuk (klik) dat ik deze dag plaatste bracht - gezien de reacties - nogal wat emoties te weeg. Ook bij mij. Eerst bij het schrijven, een paar weken eerder en deze avond bij het herlezen en reageren op de reacties.

Over reacties gesproken: het lukt mij qua tijd echt niet om te reageren op elke reactie op mijn blog, op mijn youtube-commentaren, op mijn tweets of op mijn Facebook- en Instagram stukjes. Met name omdat ik ook wel eens dingen offline doe. Werken en zo.

En 'Tetris' spelen met mijn afspraken...;-)

Heel attent dat mensen mij per e-mail, WhatsApp, Messenger of hoe dan ook dingen sturen als mopjes in filmvorm van een paar minuutjes of de naam van een documentaire 'die je echt moet zien, hoor! En hij duurt maar anderhalf uur.' Maar momenteel besteed ik mijn tijd aan andere zaken. Ook wel blij dat ik momenteel geen vriendin heb. Zou haar niet de tijd en aandacht kunnen bieden die zij ongetwijfeld verdient. 

Had het die avond verder best gezellig met een en ander maar zal u niet lastigvallen met de details.

Donderdag maakte ik een pot koffie soldaat, samen met een buurvrouw. Wij spraken onder meer over de angst van mensen voor het World Economic Forum, het WEF. Doodsbang zijn mensen voor het streven om een einde te maken aan armoede, oorlog en gebrek aan onderwijs. Waarom zouden zij zo bang zijn? 'Straks zijn mensen helemaal niet meer vrij om zichzelf te verrijken ten koste van anderen en de planeet. Schandalig!'

Zij had een stapeltje kleren voor mij: een cliënt van haar wilde af van de vrij nieuwe kleding maar voor haar waren de items te klein. Mij zaten ze als gegoten. Fijn!

De lach van de dag was voor een zekere Amerikaanse ex-president. Donald Trump kondigde een paar dagen eerder 'Een zeer belangrijke mededeling!' aan. Trad hij terug uit de komende presidentsrace? Gaf hij zijn video van een feestje met Russische dames in een hotelkamer in Moskou zelf vrij, voordat Poetin dat zou doen? Toegeven dat hij geheime documenten heeft gestolen en probeerde de Amerikaanse staat te ontwrichten? Niets van dat al. Het bleek dit te zijn:

Inderdaad: in een poging om zijn schulden (aan Russische investeerders, een grote Duitse bank en dergelijke) af te betalen, probeert Trump nu zijn fans geld af te troggelen door het eigendomsrecht op digitale ruilkaarten te koop aan te bieden. In navolging van zijn [cadeautje van Jeffrey Epstein] echtgenote die datzelfde probeerde met een hoed en die zogeheten 'NFT' (klik) uiteindelijk zelf maar kocht omdat niemand interesse toonde.

Ik werkte een paar uurtjes voor ik de deur uitging. Voor de presentatie van een heuse 'glossy' met als thema (en titel) 'Moed'. Met daarin onder meer een interview met ondergetekende. Het was wat teveel tekst (met foto's) om af te drukken in een enkel blad dus de vriendin die de interviews afnam, bracht maar meteen deel twee uit. 

Heeft of kent u een wachtkamer waar een blad over omgaan met tegenslag en de moed om overeind te krabbelen niet zou misstaan, dan kunt u een stapeltje van 'Moed' bestellen via moedmagazine@gmail.com

Was fijn om weer eens te spreken met mensen die ik ken uit de tijd dat de moeder van mijn zoon psychotisch raakte 

en ik als vrijwilliger kwam te werken als mede-presentator van zogeheten psychiatrie-café's.

De locatie was ook heel knus: een buurthuis annex theater in een deel van Amsterdam waar ik zelden kom:

Terwijl ik na afloop een kwartiertje naar de tramhalte liep, liet ik het een ander rustig op mij inwerken terwijl ik genoot van het prachtige weer:

Onderweg naar huis schoot mij een vraag te binnen: 'Waarom zie je hen bijvoorbeeld wel in april maar niet in december?' Ik heb het natuurlijk over de groepjes werklozen die namens de gemeente - en in ruil voor behoud van uitkering - als bladblazer en met een bladblazer over straat lopen. Om blaadjes van de stoep weg te blazen. Juist wanneer er veel blaadjes liggen en het spekglad is door vocht en ijzel, blijven de boomblaadjes liggen.

Nòg een gedachte: 'Zowel de persoon als het gebruikte werktuig noemen wij 'bladblazer'. Zijn er nog meer beroepen waarin het beroep identiek is aan het werktuig?'

Was keurig met etenstijd thuis, publiceerde dit Engelstalig stuk (klik) over de onlogica van conservatisme en kon mijn hoofd niet bij werken houden omdat dat vol zat van emoties. Dus maakte ik er een rustige avond van.

Vrijdag dacht ik: 'Tsja, nu het vriest gaan de wegwerkers - begrijpelijk - niet hun begonnen klus afmaken. Dus dit zal mijn uitzicht vanuit mijn slaapkamerraam zijn tot maart of zo.'

Dankzij een omleiding mocht ik mij even vergapen aan het oude hoofdkantoor van het Algemeen Handelsblad:

Op de plek waar ik had afgesproken, zag ik nóg een mooi oud gebouw: het vroegere hoofdkantoor van het gemeentelijk vervoerbedrijf is nu een hotel. Zou er ooit voor de lunch een bekende uit blogland ontmoeten maar zij overleed helaas een paar weken voor de afgesproken datum. Kent u Gerda (klik) uit Gent nog?

De overleden vriend wiens werkplaats ik hielp schoonmaken en uitruimen hield niet alleen van het werken met metaal en vooral het verbinden van metaal met hout,

hij hield ook van zeer gevarieerde kunst. Zoals deze foto:

Eigenlijk wel fijn dat de weg terug naar huis iets langer duurde dan gepland want zo had ik nog even tijd voor contemplatie.

Eenmaal - en eindelijk - thuis gearriveerd, had ik een minuut of twintig om mijzelf op te frissen en om te kleden. O ja, en een vers verhaaltje te bedenken, op te schrijven en publiceren. Het was vrijdag, tenslotte. Het werd een gedicht (klik), trouwens. Kan gebeuren.

Onderweg naar een plek waar mijn moeder ook wel eens kwam, werd ik aangesproken door een voorbijfietsende dame: de tante die mij had uitgenodigd voor het kerstdiner op de horecavakschool. Erg lekker eten, bijzonder fijn gezelschap en wij kregen zelfs een persoonlijke rondleiding door de keuken door een van de begeleidende chefkoks die een bekende is van de betreffende tante.

Een heuse feestavond dus!

Vol lekker eten en prettige gedachten sloot ik rond een uurtje of elf mijn ogen. Te voldaan om zelfs nog maar een aflevering van een of andere serie te gaan kijken.

Zaterdag bleef ik bij het wakker worden nog even liggen. Gewoon, omdat dat kon. Lekker in mijn huisbroek lachte ik hardop toen ik voor de zoveelste keer merkte dat de nieuwe baas van Twitter opvallend vaak wordt opgehemeld door 'mensen' die stomtoevallig voor het eerst op Twitter verschenen nadat Elon Musk wat kritiek ontving. Valt wel een beetje op, duizenden accounts die pas bestaan sinds november 2022 en over niets anders twitteren dan dat Elon Musk zo geweldig is en geen kritiek verdient. 

Het is natuurlijk technisch mogelijk dat op exact hetzelfde moment duizenden mensen besloten om een account op Twitter te beginnen, puur en alleen omdat zij vinden dat Elon Musk vreselijk zielig is.

Ik speelde wat met de poes van de buren maar gaf haar geen eten. Nog geen snoepje, zelfs. Want zij moet weten dat mijn woning niet de hare is. Ook nam ik afscheid van een paar oude, maar helaas niet meer te stoppen, favoriete sokken.

Heerlijk om een beetje rust te pakken: een uurtje werken voor de Geheime Jongensclub, een half uurtje voor de Bewonerscommissie, een uurtje aan mijn eigen administratie en twee uurtjes aan het huishouden. Nadat ik thuiskwam van een prettige avondwandeling

vond ik dat ik het verdiend had om een aflevering te kijken van het mij aanbevolen 'For all Mankind'; een serie met een eenvoudige maar verstrekkende premisse: wat als niet de Amerikanen maar de Russen als eerste een mens op de maan hadden gezet?

Voor ik ging slapen verlengde ik nog even het abonnement van mijn mobieltje: ik betaal voortaan 84 cent meer per maand en daarvoor in ruil gaat mijn datalimiet van 2500MB naar 5000. Prima deal, lijkt mij. Al met al betaal ik voortaan exact €9 per maand. Hoeveel betaalt u per maand voor uw mobiele abonnement?

Zondag sprak ik telefonisch met mijn oom in Amerika. Waar ik niet alleen het continent Noord-Amerika mee bedoel, doch ook het land Verenigde Staten van Amerika. Dat werd vernoemd naar de tweede Europeaan die er officieel aan land kwam aan het einde van de 15e eeuw. Of nou ja, eigenlijk was Americo Vespucci de eerste want Columbus dacht niet alleen dat hij in India was gearriveerd maar zette ook nooit voet aan land in wat wij nu 'Verenigde Staten van Amerika' noemen. Sterker nog: Columbus ging aan land bij Guanahani. Waar hij - in elk geval volgens de mensen die er woonden - niet de eerste mens was die dat stuk land ontdekte. Christoffel hernoemde het eiland San Salvador en tegenwoordig is het nog steeds geen 'Amerika' want het is onderdeel van de Bahama's.

Die middag hoorde ik een anekdote: een man was in een bibliotheek en wilde graag een boek lezen dat achter een gesloten glazen kast stond. 'Waarom mag ik dat boek niet lezen?', vroeg hij zich af. En jaren later was hij daar nog steeds verbolgen over. 'Waarom vroeg je niet of je dat boek mocht lezen en vroeg je niet om de sleutel van die kast?' Daar kon de man geen antwoord op geven. Hij bleef vinden dat iemand had moeten 'aanvoelen' dat hij dat boek wilde lezen en dat iemand hem had moeten vertellen dat hij om de sleutel had moeten vragen. Moraal van het verhaal: niemand kan je vertellen welke vragen je moet stellen om verder te komen in het leven. Die vragen moeten uit jezelf komen.

De vertelling kwam tijdens het etentje na afloop van de viering van de Winter Solstice in een gemengde Vrijmetselaarsloge. Waarvoor ik was uitgenodigd door de huidige voorzitter en een paar van de leden.

Er waren broodjes en quiche en een ieder kreeg niet alleen een roos mee naar huis maar ook een strooien poppetje, als verwijzing naar de oorsprong van de winterfeesten zoals wij die nu kennen, de oude 'Yule'-vieringen.

Een mooie middag derhalve, in gezelschap van mooie mensen. Er was zelfs een Broeder helemaal uit het verre België gekomen om het mooie ritueel met ons in Amsterdam mee te beleven.

Bij thuiskomst kon ik nog een stukje meenemen van de finale van het WK voetbal dit jaar. Heb lang niet alles van het toernooi meegekregen maar ook mij viel het op dat met name Argentinië heel veel geluk had met scheidsrechtersbeslissingen die 'arbitrair' (...) genoemd mogen worden: dubieuze strafschoppen, scheidsrechters die het per ongeluk niet zagen wanneer een speler voor Argentinië de bal met de hand speelde...[Amerikanen] mensen die onbekend zijn met de voetbalregels zouden kunnen denken dat dit de standaard regel is:

'Voetbal: spel waarbij de bal met de voet wordt gespeeld. Tenzij je keeper bent of speler voor Argentinië.'

Later in de avond werkte ik nog een uurtje voor ik een aflevering keek van For all Mankind. Over (het gebrek aan) acceptatie van vrouwen, mensen met een donkere huidkleur en homoseksuelen. Ook in onze 'beschaafde' maatschappij helaas nog een actueel onderwerp. 

De muziek van deze week wordt geleverd door Freddie Mercury & Montserrat Caballé. Hier is: 

The Golden Boy

Deze week staan wij stil bij het overlijden van Angelo Badalamentie, Han Peekel, Grant Wahl, Khalid al-Misslam en Ruth Madoc