Volkszanger en nationale relnicht Gordon moest zijn excuses aanbieden aan een Chinese kandidaat van een talentenjacht. Hij vroeg namelijk of die een 'Nummer 39 met rijst' ging zingen en noemde het goede zingen uiteindelijk 'een big suplise'. Duizenden mensen wereldwijd vonden 'onze' Gordon daarom meteen een racist en eisten dat hij zijn excuses zou maken voor zijn grap. Want dat was het. Weliswaar een bedroevend slechte grap maar niettemin een grap.
Probeert u zich nu eens een wereld voor te stellen waarin iedereen altijd een paar minuten stil is voordat hij of zij ergens op reageert. Gewoon om na te denken: 'Beledig ik iemand en/of een bevolkingsgroep met deze opmerking? Zo ja, wat zouden de consequenties kunnen zijn? Hoe kan ik mijn grapje zodanig inkleden dat het echt iedereen op de wereld duidelijk is dat het om een grap gaat? Stel je eens voor dat mensen de nuance in mijn grap niet oppikken? Maar wat nu als mensen met mij mee gaan lachen en het mij later kwalijk nemen dat zij voor racist worden uitgemaakt omdat zij mijn opmerking over iemands uiterlijk in het openbaar grappig vonden? Oei, oei, oei!'
Persoonlijk denk ik dat wij zo'n wereld niet heel gezellig zouden vinden. 'O, maar dan ben jij zeker nog nooit uitgelachen om je uiterlijk!' Nou, toevallig wel. Vrijwel dagelijks zelfs. Ik ben zelfs wel eens afgewezen voor een baan vanwege mijn huidskleur. Men vond mij te blank. Serieus. Ook ben ik afgelopen jaar door twee opdrachtgevers afgewezen vanwege mijn lengte. Men vond mij te lang. Serieus.
Maar meestal beginnen mensen te lachen gewoon omdat zij mij zien.
Dat heb je nu eenmaal zo als volwassen man van 1.40 die niet tussen de leden van het Pygmee-volk leeft. (Dat was dus een grap ten koste van mijzelf. U mag nu lachen.). Stelt u zich eens voor dat ik iedereen die een ongepaste grap maakt over mijn lengte voor het gerecht zou dagen! Dan zou de receptioniste bij de rechtbank inmiddels weten hoe mijn goudvissen heten, wie mijn favoriete schrijvers zijn en al mijn ex-en kunnen opnoemen. In alfabetische én chronologische volgorde. (Ook dat was een grap. U mag weer lachen.)
Moeten wij écht voortaan bij alles wat wij zeggen verklaren of het al dan niet een grap was? Of moeten wij mensen als Gordon hun gang laten gaan en door laten gaan met proberen te bewijzen dat zij de sterkste, grappigste, mooiste, belangrijkste aap van de heuvel zijn? Dat is namelijk de verklaring van het gedrag van hen die zichzelf de hemel in prijzen door anderen de grond in te trappen: niets meer dan een poging om erkend te worden als hoofdaap.
In de serie over onbekende helden vandaag de protestbeweging Femen; een groep van jonge Russische vrouwen die protesteert tegen seksisme in al de verschijningsvormen én tegen de regering Poetin. Zij doen dit op vrij ongebruikelijke wijze. Namelijk door zich in het openbaar - bij voorkeur terwijl er televisiecamera's in de buurt zijn - te ontkleden om zo de actieleus van het moment te onthullen die op hun naakte lichamen staat geschilderd. Zij weten namelijk dat ordehandhavers vaak mannetjesputters zijn die graag met geweld hun 'recht' willen doen gelden. Maar met een gummiknuppel inslaan op ongewapende naakte jonge vrouwen maakt niet veel indruk bij collega mannetjesputters. In het openbaar iemand in elkaar slaan die duidelijk geen geweld gebruikt is gewoon niet stoer. Maar de dames van Femen riskeren gevangenisstraf en zelfs marteling en een Siberisch strafkamp wegens 'opruiende activiteiten'. Omdat zij ondanks die dreiging tóch doorgaan met hun acties zijn zij voor mij de onbekende helden van de dag.
‘De camino van Sophie Yellow’ – Maria Koskamp
2 uur geleden