Vanmorgen belde ik uitkeringsinstantie DWI om te vragen waarom mijn aanvullende uitkering deze maand niet gestort is, waarom mijn vakantiegeld niet is uitbetaald en waarom zij besloten hebben dat ik geen recht heb op de paar tientjes per maand van de belastingdienst waar elke alleenstaande ouder met uitkering in Nederland recht op heeft. De inkomenscoaches, casemanagers en consulenten vinden dat zij buiten de wet mogen opereren. Maar het moet gezegd: de mensen van de helpdesk zijn zeer behulpzaam: 'Ik snap er ook niets van meneer want er staan tegenstrijdige dingen in het systeem. Ik zal uw coach vragen u terug te bellen. Wat vervolgens niet gebeurt omdat hij of zij op vakantie is, overspannen thuis zit, het te druk heeft met werken om zijn werk te kunnen doen of ergens in een hoekje van de kantine smoesjes zit te verzinnen.
Het is zelfs wel eens gebeurd dat ik op de achtergrond hoorde fluisteren: 'Zeg maar dat ik er niet ben.', waarop ik zei:'Fijn dat u mij nu even doorverbind met uw collega die u zojuist vroeg mij te vertellen dat hij er niet is.' Waarop ik hoorde fluisteren: 'Shit!', waarna ik keurig te woord werd gestaan en mij werd verteld dat een en ander uitgezocht zou worden en ik zou worden teruggebeld. Wat niet gebeurde. En ja, dan word ik wel eens een beetje boos.
Ja, het komt wel eens voor dat ik mij iets te veel aan trek van vervelende zaken die ik tegenkom. Vandaar ook mijn bezoekjes aan een psycholoog. Onlangs kreeg ik van hem een oefening om mijzelf af te leren mijn hakken in het zand te zetten zodra iets 'moet'. Erg nuttig!
Volgens mijn psycholoog ben ik goed op weg om mijzelf te leren omgaan met vervelende dingen uit mijn verleden en met onrecht. En dat is natuurlijk goed nieuws!
Ook goed nieuws is dat er weer nieuwe entertainment-opdrachten aankomen. Hoewel er een booking is afgezegd liggen er per saldo weer meer in het verschiet.
Omdat mijn collega op vakantie was zat ik vorige week niet twee maar vier middagen op kantoor. Vorig jaar nog werd hetzelfde werk gedaan door één vaste (en betaalde) kracht die daar zo'n 1200 euro per maand voor kreeg; nu dus door twee vrijwilligers in ruil voor een vrijwilligersvergoeding. Ofwel: de stichting (die financieel wordt gesteund door de gemeente) bespaard ongeveer 1000 euro per maand. Maar ja, daarvoor in de plaats zit nu een aardige gepensioneerde dame haar best te doen het verschil te snappen tussen Hyves en Wi Fi's...Om maar een voorbeeld te noemen.
Als voormalig boekhouder loop ik constant tegen dingen aan die op andere kantoren heel normaal zijn maar hier nog moeten worden uitgevonden. Om u een idee te geven: welk systeem wordt er gehanteerd om te zien of facturen wel of niet betaald zijn? Antwoord: geen.
Door dat extra werk had ik helaas iets minder tijd om te schrijven. Maar gek genoeg is nu wèl mijn huishouden beter op orde. Logisch ook want hoe minder tijd je hebt hoe meer je je best moet doen om die goed in te delen.
Naast het werk in de entertainment werk ik voor een stichting (ik zit in drie verschillende stichtingen en een bewonerscommissie) een paar middagen in de week op kantoor.
Wanneer ik een paar uur achter elkaar naar een monitor heb zitten staren, doe ik graag even iets anders. Dan speel ik een spelletje bijvoorbeeld. Waaat!? Speel jij spelletjes op kantoor!? Ja hoor, en u ook.
Minimaal acht uren non-stop geconcentreerd blijven lukt alleen vruchtensap uit de supermarkt. Toch schamen mensen zich ervoor als blijkt dat zij op het werk een spelletje doen of een weblog lezen. Een collega weblogger gaf toe mijn weblog op het werk te lezen 'maar alleen in mijn lunchpauze, hoor!' -Natuurlijk!', antwoordde ik 'En op jouw kantoor is het normaal om kwart over tien 's ochtends de lunch te gebruiken.' 'Eh...' Tsja, hij wist blijkbaar niet dat mijn tellertje aangeeft hoe laat mijn weblog-bezoekers langskomen en vanaf waar.
Maar beste mensen, het is helemaal niet erg om op het werk dingen te doen die op zich niets met het werk te maken hebben. Zolang het werk er maar niet onder lijdt, natuurlijk.
Posts
