Hotel Legoland

Denemarken is een mooi land. De laatste keer dat ik er was was ik een jaartje of acht en gingen we met de auto. M'n moeder, m'n broer, z'n meissie en ik. In een Fiat 500. Een machtig avontuur was dat! Had er een vage herinnering aan Tivoli aan overgehouden en een beeld van wuivende graanvelden met hier en daar een rood stipje dat bij nadere beschouwing een huis bleek te zijn. Ook nog in gedachten waren de kersenstruiken van de vader van m'n broer en het feit dat de ouwe heer een eigen pijl en boog had. Mooie herinneringen.

Nieuwe herinneringen zijn geschapen met en door vriendin Marjan en haar zoon (en mijn peetzoon) Matthijs, m'n zoon Ferdinand en ik. Hierbij een fotoverslagje:

Huizen langs het water in Kopenhagen. De prachtige lucht blijft verbazen...

















Tijdens een wandeling door de stad begon het te regenen en opeens brak de zon door met dit als resultaat: een dubbele regenboog verfraait de stad!














Als heuse toeristen maakten wij een uitstapje om het symbool van Denemarken te bekijken: De Kleine Zeemeermin, naar het beroemde sprookje van Hans Christan Andersen.














Vanuit de bus richting Legoland hadden wij een magnifiek uitzicht:














In Legoland maakten wij een ritje in één van de vele achtbanen:














Morgen zal ik hier meer foto's plaatsen (met dank aan m'n Nokia N93) maar niet van Darth Vader...Ik zal Denemarken niet zo snel vergeten. Niet in het minst de fraaie Deense Deerne Monica Knudsen, dienstmeisje in Hotel Legoland.

Monica Knudsen

>>Ze lag op haar rug naar de sterren te kijken en vroeg zich af waar ze vandaan kwam. Ooit had iemand haar een naam gegeven maar die was ze al lang vergeten. Ze wist nog dat ze wachtte. Maar waarop? Intussen genoot zij van haar dromen en fantasieën. Vage herinneringen verontrustten haar maar nooit voor lang. Gedachteloos speelde zij met het kleine object dat ze altijd binnen handbereik had. Het bood haar troost. Jaren gingen voorbij en aan eten komen werd steeds moeilijker maar zij was tevreden. In haar eigen kleine wereld was zij alles. Toen ze haar verbleekte botten vonden vroegen zij zich af waar ze vandaan kwam en of haar ooit een naam was gegeven. <<

Bovenstaand verhaaltje schreef ik in de binnentuin van Hotel Absalon in Kopenhagen, ongeveer een week terug. Gisteravond kwamen de Ferman en ik terug uit het land der Denen. In Amersfoort namen wij afscheid van onze reisgenoten vriendin Marjan en haar zoon Matthijs. Een uitgebreid verslag houdt U nog even tegoed. Eerst nog even bijkomen van de treinreis van ruim het klokje rond.

Uiteraard zijn wij vandaag bij m'n moeder langsgeweest om alvast wat verhalen te vertellen over ondermeer Tivoli en Legoland. Oppas Suus kwam ook gezellig even langs om te verhalen van haar vakantieperikelen. De avond eindigde met het overhandigen van een presentje aan buurvrouw Hetty voor het in leven houden van onze plant én te zorgen voor een pak verse melk in de koelkast en heerlijke broodjes in de broodtrommel.

"Regeren vanuit het duister" van Jim Marrs was boek nummer 15 van dit jaar; "Harry Potter and the deathly hallows" van J.K. Rowling boek nummer 16 en "After Dark" van Haruki Murakami boek nummer 17. Zit dus weer goed op schema qua lezen. Nu nog m'n administratie, de financiën en het huishouden...;-)

Een kleine cliffhanger dan om de interesse te wekken voor mijn spoedig te verschijnen reisverslag: Monica Knudsen...