Ik ken een jongen - laten wij hem Max noemen -
en die is...anders.
Houden de kinderen een sneeuwbalgevecht
dan doet hij gezellig mee.
Maar waar anderen zich afvragen:
'Waarom zouden wij eigenlijk een sneeuwbal
in iemands gezicht werpen?' vraagt hij zich af:
'Waarom zouden wij eigenlijk een sneeuwbal
in iemands gezicht werpen?'
Maar dan met de nadruk op 'sneeuwbal'
en niet op 'gezicht'.
Hij maakt een sneeuwbal en werpt die niet weg
maar werpt er een blik op: 'Nee, deze is te mooi.'
En legt die voorzichtig neer om die niet te beschadigen.
Andere kinderen komen hem hun kunstwerken tonen
en binnen korte tijd zitten de kinderen op hun knieën
kleine hoopjes sneeuw te bewonderen
in plaats van elkaar luid schreeuwend te bekogelen
met diezelfde hoopjes sneeuw.
Ik vind dat bijzonder.
================================
Meer lezen? Mijn auteurspagina
In Facebook zijn niet alle plaatjes te zien (of te horen) en links in mijn artikelen niet aan te klikken. Klik daarom op de oorspronkelijke link. Veel leesplezier! O ja, fans kunnen mijn Fan pagina leuk vinden.
Kunst op Zondag: Hoe Van Gogh in Groningen kwam
1 uur geleden