Maandag was ik al onderweg naar het werk toen ik besloot terug te keren naar huis en mijn bed op te zoeken. Koortsig, rillerig. Chagrijnig zelfs. Mij ergerend aan mensen die aan mij gestuurde appjes in meerdere delen stuurden:
*Ping!* Hé, hoe is het!' *Ping!* Kun je voor mij komen werken?' *Ping!* Het is voor komende zaterdag. *Ping!* Ik hoop dat je kan! *Ping!*Lijkt mij leuk je weer te zien! *Ping!*:-x* (tekst aangepast in verband met de nieuwe wetgeving betreffende privacy)
Alsof men niet weet dat je ook in Whatsapp meerdere woorden in een bericht kunt plaatsen. Maar goed. Dat gebeurde dus met meerdere mensen die dag. Bovendien deed mijn printer niet wat-ie moest doen en kon ik niet de papieren uitprinten die ik die avond in de Loge nodig had. Ook irritant. Bovendien was er commotie in het trapportaal wat leidde tot overleg met buren, woningbouw en wat dies meer zij. Ook irritant. (Het pakte allemaal goed uit hoor. Dank voor het vragen.)
Natuurlijk, mijn fysieke ongemak van die dag zorgde er niet voor dat ik deze irritaties - die ik in normale doen nauwelijks bemerk - beter kon verdragen. Tel daarbij op dat ik door diverse mensen werd gebeld en ge-appt betreffende diverse aankomende opdrachten en u begrijpt dat rusten niet heel makkelijk was voor mij.
Een kopje thee en een babbel met een buurvrouw deden wonderen. Net als een paar uurtjes slapen eind van de middag. Daardoor gelukkig fit genoeg om die avond mijn opwachting te maken in de Loge. Niet alleen handig vanwege mijn functie als Secretaris maar ook omdat ik er dit keer een praatje mocht houden. Blijkbaar gaven mijn woorden voer voor een interessante en vrij uitgebreide gedachtewisseling waar onder meer de volgende woorden werden gebezigd:
'Wij willen nu eenmaal graag zien waar wij bang voor zijn en het duister maakt dat onmogelijk.'
'Bij het zoeken naar overeenkomsten kom je verschillen tegen en na verloop van tijd ontdek je dat dat geen verschil maakt.'
'Is het echt te wijten aan geluk dat wij leven in de langste periode van vrede die Europa ooit heeft gekend of zijn wij in staat gebleken om bloedvergieten te voorkomen met handel drijven, kennis delen, overleg plegen en 'polderen'?
Geen foto's van deze dag? Inderdaad. Blijkbaar had ik deze dag geen foto's gemaakt. Foto's die je niet maakt kun je niet publiceren. Dus.
Dinsdag heerlijk uitgeslapen waarna ik mij een stuk beter voelde dan rond dezelfde tijd (half tien 's ochtends) de dag ervoor. Wat een goede nachtrust vermag! De dag begonnen door koffie te drinken met een buurvrouw. Daarna op pad: kleermaker (kostuum ophalen), supermarkt (boodschappen), fotograaf (foto's. Doh!), stadsdeelloket (paspoort verlenging).
Onderweg langs deze gracht gewandeld:
Foto's gesorteerd op de laptop, e-mails rondgestuurd vanuit mijn rol in de maandagavondclub, de oven schoongemaakt en meteen de koelkast ook maar, pizza gemaakt (met een bodem van onder meer bloemkool en kikkererwtenmeel) en die samen met een buurvrouw opgegeten.
Hier de pizza wanneer die net de oven in gaat:
Een andere buurvrouw kwam later een overgebleven stuk opknabbelen en bij het thee drinken werden wij bijgestaan door een andere buurvrouw. Ja, zo komt het niet van werken natuurlijk (laat staan van voetbal kijken waar een buurman mij per app op wees). Zo werd het toch nog middernacht toen ik mij vlijde in de armen van Morpheus.
Woensdag op het werk bleek maar weer eens hoe handig het kan zijn wanneer iedereen de afgesproken procedures zou volgen. 'Ik was zo druk bezig met uitzoeken hoe het moest dat ik geen tijd had om de handleiding te lezen!,' is niet het beste excuus om uit te leggen waarom iets niet goed ging. Toch voelde ik mij gewaardeerd en dat is een prettig gevoel.
Die avond at ik bij een vriend, vervolgens kwam er bij mij thuis een buurvrouw op de thee waarna ik mij aan de administratie van mijn eigen bedrijf zette terwijl ik tussendoor mailtjes verstuurde als secretaris van de lokale vrijmetselaars, gevoelige kledij op de hand schoon waste en met een half oog een best wel spannende voetbalwedstrijd volgde. Ajax speelde gelijkspel en verloor dus. Of zo.
Ook deze dag geen foto's. Zou het de kou zijn waardoor niet prettig is op straat mijn handen uit mijn zakken te halen?
Donderdag deelde ik mijn wachttijd op de bushalte (het vervoersbedrijf hanteert sinds kort een nieuw rijschema en dus mocht ik bijna een half uur wachten in plaats van de gebruikelijke paar minuten) met een bijzonder aardig Engels heerschap die mij 'squire' noemde. Het Nederlands ontbeert een echte vertaling maar 'galante ridder' komt in de buurt. Leuk, toch?
Op kantoor bleek hoeveel werk er eigenlijk nog verricht moet worden om 2019 goed van start te gaan met een kloppende administratie.
De lunch bestond onder meer uit bitterballen
want in de kantine was het door omstandigheden met een halve leverworst, resten jam op de binnenkant van een glazen potje en een doosje suikerklontjes karig gesteld met de voedselvoorziening.
Een collega was zo lief mij met zijn auto voor mijn portiek thuis af te zetten waar toevallig op dat moment een buurvrouw haar sleutel in het slot stak. Met haar samen een pot thee soldaat gemaakt en daarna boodschappen gedaan. Het resultaat van die laatste actie was een bord met gebakken aardappeltjes, rode kool, kip en een flinke dot appelmoes. Daar had ik een foto van gemaakt maar die vond ik niet interessant genoeg om te plaatsen.
Op het acht uur journaal viel mij de commotie rond de stint op. Voor wie dat niet weet: dat is een bolderkar op batterijen. Vorig jaar is er een ernstig ongeluk mee gebeurd en dus is het voertuig van de weg gehaald. Ook al is de oorzaak van het ongeluk niet bekend 'maar alles wat potentieel gevaarlijk is moet worden verboden.' Vreemd argument want er rijden nog steeds auto's, fietsen en brommers. Op de vraag: 'Hoe komt het dat een mogelijk defect niet aan het licht kwam bij de keuring in 2011?' antwoordde een regeringswoordvoerder: 'Toen lag de nadruk op innovatie en was verkeersveiligheid geen prioriteit.' Parbleu? Bij het keuren van een ding dat de openbare weg opgaat is verkeersveiligheid geen prioriteit!? Soms begrijp ik onze overheid niet.
Mijn avond besteedde ik met het kijken van 'De Slimste Mens' en met een schuin oog keek ik naar darten terwijl ik het een en ander achter mijn laptop deed, onder meer ten behoeve van mijn Loge. Staand want dat is beter voor je lichaamshouding, zo heb ik begrepen. Daartoe heb ik mijn laptop bovenop mijn printer geplaatst. Scheelt nog ruimte ook!
O ja, ik zocht ook kostuumonderdelen bij elkaar voor een entertainment-opdracht de volgende dag. O, en ik las boek nummer 16 van dit jaar uit: Sapiens van Yuval Noah Harari is een zeer boeiende vertelling over de diersoort 'mens'. Omdat ik daar zelf toe behoor vond ik het erg interessant om te lezen hoe onze gewoontes en gebruiken ontstaan zijn. Dikke aanrader!
Vrijdag lekker hard gewerkt op de brouwerij maar helaas geen tijd voor de vrijdagmiddagborrel want ik werd tijdig op de locatie van een bedrijfskerstfeest verwacht. Fijne organisatie, fijne collega's...
toch best wel moe toen ik tegen middernacht in bed lag. Was nog gevraagd voor een opdracht later die nacht maar besloot beleefd te weigeren. Zou ik dan toch nog verstandig worden op mijn oude dag?
Na het uitslapen zaterdag las ik een overzicht (klik) van wat er nu eigenlijk allemaal aan de hand is rond de officiële Amerikaanse president Donald Trump. Handig voor iedereen die het even niet zo helder voor ogen heeft!
Ook handig: tijd en rust nemen om voor jezelf, je kat, goudvissen en je woning te zorgen. En koffie en thee te drinken met een buurvrouw natuurlijk. Er waren diverse opties voorhanden (naar de bioscoop met een vriendin, gaan stappen met een nieuwe collega...) maar deze avond koos ik voor mijzelf. Om iemand te leren kennen is tijd doorbrengen met die ander van belang. Ook als jij zelf die ander bent. Zo leerde ik.
Toch nog onverwacht reuring die avond: visite van mijn achternicht met haar vriend en hun dochters. Zij kwamen - superlief! - een zelfgemaakt kerststukje brengen
en mijn achter-achternichtjes speelden leuk met elkaar en met een bezoekende buurvrouw.
Een tweede pot thee werd gezet, zó gezellig was het!
Zondag wakker geworden na een onrustige nacht met onderbroken slaap. In een winters landschap aan de andere kant van mijn ramen.
Tijdelijk slechts want overdag was het dik boven nul graden Celcius.
Branderige ogen door het slechte slapen en daardoor niet alles kunnen doen wat ik van plan was te doen, met name vanachter de computer. Het zij zo. Buurvrouw bij mij thuis op de bank aan de warme drank en ik later bij haar thuis op de bank. Zo ging dat. E-mails beantwoord, was weggevouwen, boodschappen gedaan voor de komende paar dagen en facturen verstuurd. De komende paar weken staan vrij vol volgens mijn agenda dus alvast een paar weblogstukjes voorbereid. Bovendien uitgebreid staan bellen met mijn oom in Amerika. Fijn!
Het Engelstalige stuk van deze week: https://terrebelius.blogspot.com/2018/12/forever-short-story.html
Malcolm McClaren verzorgt de muziek van deze week.
Hier is Madame Butterfly:
In Facebook zijn niet alle plaatjes te zien (of te horen) en links in mijn artikelen niet aan te klikken. Klik daarom op de oorspronkelijke link. http://terrebel.blogspot.nl/ Veel leesplezier! O ja, fans kunnen mijn Fan pagina leuk vinden. https://www.facebook.com/terrebel/
Posts
