De Raaf stond te wachten op het mooiste uitzicht wat hem ooit was geboden. Waarom zijn collega's hem de bijnaam 'De Raaf' hadden gegeven wist hij niet meer maar hij wist wél dat binnen twee uren zijn zuurstof op zou zijn.
Schreeuwen had geen zin want niemand zou hem horen en bovendien zou hij dan eerder door zijn zuurstof heen zijn. Hij had dus niets anders te doen dan wachten. En het was het waard want daar zag hij de aarde.
Bij het zien van dat prachtige blauw/witte juweel welde er vanzelf een traan op uit zijn ooghoek en hij voelde zich een gelukkig mens. Een gelukkig mens die opeens weer hoopte op een wonder.
=======================
Meer lezen? Op zoek naar een alleraardigst kerstcadeautje? Mijn verhalen (ook die hier niet zijn gepubliceerd) zijn gebundeld te koop: http://www.lulu.com/spotlight/Terrebel
Vind blogstukjes van mij op onderwerp:
Elke zondag een persoonlijk weekoverzicht, elke dinsdag wat goed nieuws met een paar katten, elke woensdag een overweging en elke vrijdag een verhaaltje.
Mijn verhalenbundels zijn te koop via Bol.com én via Lulu.com!
Als u mijn stukjes de moeite waard vindt, kunt u een blogdonatie verrichten. Elke bijdrage is welkom!
Mijn verhalenbundels zijn te koop via Bol.com én via Lulu.com!
Als u mijn stukjes de moeite waard vindt, kunt u een blogdonatie verrichten. Elke bijdrage is welkom!
vrijdag, december 21, 2012
Abonneren op:
Posts (Atom)
Populaire berichten
-
Click to enlarge. More pictures? Check my Flickr page My regular English blog is here . Every SWF-picture published here is shot with my t...
-
Samen met Ioseb Besarionis dze Dzjoegasjvili en een Belgische koning , was Hitler één van de grootste monsters die de wereld ooit heeft gek...
-
"Wachten op de Prins op het Witte Paard? Lieve schat, als je wilt kun jij...""...de Prins zijn?" "Het Paard zijn. ...
-
In Engeland spreken de meesten geen Nederlands. Hoewel mijn Frans na wat lessen iets beter is dan op 2 HAVO niveau, ben ik ongeveer net zo v...