De kleine jongen bood de man een koekje,
keek hem met het hoofd schuin vriendelijk aan.
Zo open als alleen jonge kinderen kunnen zijn,
en zei 'Papa?'
Met een droeve glimlach accepteerde de man het koekje
en begon er - met droge mond - op te sabbelen.
Hij wist dat hij het jochie nooit meer zou zien.
Maar het jochie wist dat niet.
=============
Meer lezen? http://www.lulu.com/spotlight/Terrebel
De handgeschreven versie van dit verhaaltje winnen? Deel dit verhaal via uw eigen weblog, dan wel via Twitter of Facebook en laat mij dat weten. Dan doet u mee in de trekking!
Vind blogstukjes van mij op onderwerp:
Elke zondag een persoonlijk weekoverzicht, elke dinsdag wat goed nieuws met een paar katten, elke woensdag een overweging en elke vrijdag een verhaaltje.
Mijn verhalenbundels zijn te koop via Bol.com én via Lulu.com!
Als u mijn stukjes de moeite waard vindt, kunt u een blogdonatie verrichten. Elke bijdrage is welkom!
Mijn verhalenbundels zijn te koop via Bol.com én via Lulu.com!
Als u mijn stukjes de moeite waard vindt, kunt u een blogdonatie verrichten. Elke bijdrage is welkom!
vrijdag, december 27, 2013
Abonneren op:
Posts (Atom)
Populaire berichten
-
In Engeland spreken de meesten geen Nederlands. Hoewel mijn Frans na wat lessen iets beter is dan op 2 HAVO niveau, ben ik ongeveer net zo v...
-
"Wachten op de Prins op het Witte Paard? Lieve schat, als je wilt kun jij...""...de Prins zijn?" "Het Paard zijn. ...
-
Momenteel ben ik niet thuis maar aan het werk in een ander land. Alwaar ik - tijdelijk - ook woon. Dus in mijn huis wordt momenteel een mini...
-
Samen met Ioseb Besarionis dze Dzjoegasjvili en een Belgische koning , was Hitler één van de grootste monsters die de wereld ooit heeft gek...