Wauw! Zwaar onder de indruk van het doelpunt waarmee Litmanen Ajax aan de 0-2 hielp. Daar mogen er meer van zijn...
Walgelijk dat een of ander ziek figuur in Italië bommen maakt van gebruiksvoorwerpen en ze dan in de regio verspreidt.
Wat bezielt zo iemand? Waarom zijn er überhaupt mensen die er genoegen in scheppen anderen moedwillig kwaad te berokkenen?
Ontbreekt er een stofje in de hersenen bij personen die uit louter winstbejag ondeugdelijke balkons fabriceren of zit er meer achter?
Volgens mij zijn wij namelijk op de wereld om elkaar het bestaan te veraangenamen en niet om onszelf beter te kunnen voelen ten koste van anderen. Maar wie ben ik? Ek is slegs een Terrebel...Voor vanavond het Magic-spelen maar afgezegd en ga vooral vééél opruimen (leuk hoor, kinderen) en vééél wasgoed verwerken tot kastvulling. Prettige avond!
Vind blogstukjes van mij op onderwerp:
Elke zondag een persoonlijk weekoverzicht, elke dinsdag wat goed nieuws met een paar katten, elke woensdag een overweging en elke vrijdag een verhaaltje.
Mijn verhalenbundels zijn te koop via Bol.com én via Lulu.com!
Als u mijn stukjes de moeite waard vindt, kunt u een blogdonatie verrichten. Elke bijdrage is welkom!
Mijn verhalenbundels zijn te koop via Bol.com én via Lulu.com!
Als u mijn stukjes de moeite waard vindt, kunt u een blogdonatie verrichten. Elke bijdrage is welkom!
zondag, april 27, 2003
Het wasje draait, het vijverfilter is ververst, de kinderen zitten voor de oppas
en m'n moeder is net naar huis. Straks komt buurvrouw J voor haar bezoekrecht
en gaan we lekker een stukje wandelen. Kan wel wat frisse lucht gebruiken
na vannacht. Heb van tien tot twee rondgelopen op Shockers, zo'n dansfestijn. Al vraag je je af waarom zo weinig mensen lachen op zo'n evenement. Ik bedoel: het is toch een feestje? Al was het niet helemaal mijn soort muziek, de klus op zich
was niet onaardig en het was leuk weer met hetzelfde team te kunnen werken
als tijdens Trance Energy in Utrecht een paar weken terug. Ook aardig was het dat blijkbaar veel mensen op dinsdagavond
op Yorin afstemmen want ik werd regelmatig herkend als
"die jongen die met die mooie meiden in de modder aan het worstelen was..."
Maar die arme Eva...(Nee, niet m'n dochter. Ook niet de Eva die hier een stukje verderop
woont en met wie ik ooit een nacht op een Parijse hotelkamer heb doorgebracht. Had ik overigens
ooit al vermeld dat zowel Ewa alsook Aoife als "Eva" worden uitgesproken?)...Op het einde van de werktijd
ging er toch nog wat mis: één van de promodames bleek haar teen gebroken
te hebben en moest toen eigenlijk per rolstoel vervoerd worden. De mensen van de EHBO konden stom genoeg
niet aan zo'n vervoersmiddel komen en bovendien bleek de reguliere uitgang geblokkeerd door
een flink aantal baldadige jongelui. Sowieso hadden we ons niet door die meute kunnen worstelen
met twaalf personen met bagage en ondermeer een medewerker van 1.08m...
Noodgedwongen werd ons toestemming verleend van de noduitgang gebruik te maken maar helaas...
die bleek op slot. Niemand van de bewaking wist waar de sleutel was!
Uiteindelijk was de sleutel terecht en kon ons huiswaarts keren.
Al met al lag ik keurig om vier uur in m'n bedje. M'n kinderen en m'n moeder (die de nacht met z'n drietjes in het logeerbed hebben doorgebracht) hebben me laten uitslapen tot maar liefst kwart over acht. Lief he?
O ja: Eva kan bellenblazen! Een mooie leeftijd, tweeëneenhalf...
P.s. Voor de goede orde: dit stukje werd oorspronkelijk gepost om 9.35uur hedenochtend maar kwam om technische redenen niet door...
en m'n moeder is net naar huis. Straks komt buurvrouw J voor haar bezoekrecht
en gaan we lekker een stukje wandelen. Kan wel wat frisse lucht gebruiken
na vannacht. Heb van tien tot twee rondgelopen op Shockers, zo'n dansfestijn. Al vraag je je af waarom zo weinig mensen lachen op zo'n evenement. Ik bedoel: het is toch een feestje? Al was het niet helemaal mijn soort muziek, de klus op zich
was niet onaardig en het was leuk weer met hetzelfde team te kunnen werken
als tijdens Trance Energy in Utrecht een paar weken terug. Ook aardig was het dat blijkbaar veel mensen op dinsdagavond
op Yorin afstemmen want ik werd regelmatig herkend als
"die jongen die met die mooie meiden in de modder aan het worstelen was..."
Maar die arme Eva...(Nee, niet m'n dochter. Ook niet de Eva die hier een stukje verderop
woont en met wie ik ooit een nacht op een Parijse hotelkamer heb doorgebracht. Had ik overigens
ooit al vermeld dat zowel Ewa alsook Aoife als "Eva" worden uitgesproken?)...Op het einde van de werktijd
ging er toch nog wat mis: één van de promodames bleek haar teen gebroken
te hebben en moest toen eigenlijk per rolstoel vervoerd worden. De mensen van de EHBO konden stom genoeg
niet aan zo'n vervoersmiddel komen en bovendien bleek de reguliere uitgang geblokkeerd door
een flink aantal baldadige jongelui. Sowieso hadden we ons niet door die meute kunnen worstelen
met twaalf personen met bagage en ondermeer een medewerker van 1.08m...
Noodgedwongen werd ons toestemming verleend van de noduitgang gebruik te maken maar helaas...
die bleek op slot. Niemand van de bewaking wist waar de sleutel was!
Uiteindelijk was de sleutel terecht en kon ons huiswaarts keren.
Al met al lag ik keurig om vier uur in m'n bedje. M'n kinderen en m'n moeder (die de nacht met z'n drietjes in het logeerbed hebben doorgebracht) hebben me laten uitslapen tot maar liefst kwart over acht. Lief he?
O ja: Eva kan bellenblazen! Een mooie leeftijd, tweeëneenhalf...
P.s. Voor de goede orde: dit stukje werd oorspronkelijk gepost om 9.35uur hedenochtend maar kwam om technische redenen niet door...
Abonneren op:
Posts (Atom)
Populaire berichten
-
Bezuinigen klinkt op zich prima. Dan geef je minder geld uit en hou je meer over voor leuke dingen. Dat is erg simplistisch gedacht. En past...
-
In Engeland spreken de meesten geen Nederlands. Hoewel mijn Frans na wat lessen iets beter is dan op 2 HAVO niveau, ben ik ongeveer net zo v...
-
Momenteel ben ik niet thuis maar aan het werk in een ander land. Alwaar ik - tijdelijk - ook woon. Dus in mijn huis wordt momenteel een mini...
-
Het gaat zó goed in Nederland dat wij bijna geen fysieke arbeid meer hoeven te verrichten om te kunnen eten. Wij eten zelfs zó veel dat wij ...