Vind blogstukjes van mij op onderwerp:

Elke zondag een persoonlijk weekoverzicht, elke dinsdag wat goed nieuws met een paar katten, elke woensdag een overweging en elke vrijdag een verhaaltje.

Mijn verhalenbundels zijn te koop via Bol.com én via Lulu.com!

Als u mijn stukjes de moeite waard vindt, kunt u een blogdonatie
verrichten. Elke bijdrage is welkom!

zaterdag, april 30, 2022

Someone else (a poem)

Pieces of leaves 
that were dried and broken
long ago 
crunched under his feet
as he entered
the abandoned house
that was home
to many people before him


Now the time had come
for him to take care of it
and let it take care of him.

Until one day
he would leave
and let the house
be home
to someone else.

=====================

Want to read (more of) my short stories? My author page: Terrence Weijnschenk at Amazon
I just lost my part time job and am not making ends meet via entertainment because of covid, so a donation (click) is much appreciated:
Tot ik de stukjes op mijn Engelstalige blog weer op Facebook kan delen, plaats ik die ook hier. Want mijn Nederlandstalig blog is níet door Facebook aangemerkt als spam

vrijdag, april 29, 2022

Koningsdag (een #sonnet)

'Wat is het toch druk!', hoor ik mensen verzuchten.
Terwijl die drukte maar een dag per jaar heerst
en dat klagen was niet voor het eerst
al noemt men het niet 'klagen' maar 'hart luchten'

Een dag per jaar viert men uitbundig feest
alsof zorgen niet bestaan
en dat allemaal in de geest
van een traditie die ooit is ontstaan

Om den koning te eren
en een dagje vrij te zijn van pijn,
van zorgen en gedachten


Die je voor even mag weren
om voor even blij te zijn
zonder ellende te verwachten

===============

In Facebook zijn niet alle plaatjes te zien (of te horen) en links in mijn artikelen niet aan te klikken. Klik daarom op de oorspronkelijke link. http://terrebel.blogspot.nl/ Veel leesplezier! O ja, fans kunnen mijn Fan pagina leuk vinden. https://www.facebook.com/TerrebelAuthortainer

Meer lezen? Mijn verhalenbundels

donderdag, april 28, 2022

Domestic abuse

A domestic survivor is finally taking her abuser to court. This poor woman had a cigarette put out on her face, a finger cut off, slaps and punches were part of her normal day, the man defecated in her bed while his friends laughed. There are audio and pictures to back all of this up. There were doctors that witnessed some of the abuse. The man put makeup on to imitate bruises for pictures and court appearances, but the next day there were no bruises to be seen. The man tried so so so hard to ruin this woman’s life. The media didn’t even ask her side. They blamed her drinking as the problem (she had been sober for YEARS but the violent relationship had led her back to her addiction, her only escape) the man leaked a picture of her asleep with ice cream melted on her to prove how “out of control” she was. To shame her even more. All of her past partners have stepped up to support her, all saying she was nothing but kind and loving. How can we treat domestic abuse survivors this way?? 

This woman isn’t a woman, she’s Johnny Depp, and the man is Amber Heard. For some reason his abuse wasn’t taken serious, it was mocked. If he were a woman would it have been so openly mocked? Abuse is Abuse. We need to protect victims regardless of gender. 

====================
A friend of mine shared this post on her Facebook page and gave me permission to use it. To raise awareness for men who are victims of domestic abuse. Yes, often it's women who are the victims and it is said men are hardly ever the victim. But the sad fact is that we simply don't know.

A *ahem* friend of mine wanted to file a complaint against his then girlfriend and stood at the window of the local police station, telling his story and showing his bruises. The police officer laughed, got his colleagues to laugh at me...sorry, my friend...too and send him on his way with: 'If you ever file a false claim again, you will get fined. A woman would never hit her partner but thanks for the laugh.'

So, we simply don't know how many men are victims of domestic abuse. Most of them are too ashamed to tell anyone and if they do muster the nerve to go to the police, they get laughed at. So no graphs exist on the number of men getting beaten up (or otherwise abused) by their partner.

So, if you have a male friend or colleague who explains his bruises with 'I fell from the stairs' or even 'I got into a bar fight' and/or seems more quiet than usual and lingers in the bar or at the office, not really wanting to go home, try to talk to him to find out what's going on. You might actually save a life that would otherwise be ended or ruined beyond repair. Thanks.

=============================
This piece was actually published on my English Blog but someone reported that blog as 'spam' and since the Facebook a.i. decided an accusation is a fact, I can't link to my English blog (click: https://terrebelius.blogspot DOT com/2022/04/domestic-abuse.html ) on Facebook. You can help by trying to share this piece from my English blog unto Facebook and when the A.I. tells you it's fake news or 'spam', tell it that it's not. Much appreciated!

Want to read (more of) my short stories? My author page: Terrence Weijnschenk at Amazon
I just lost my part time job and am not making ends meet via entertainment because of covid, so a donation (click) is much appreciated:


woensdag, april 27, 2022

Houdt u van een persoon, ongeacht diens afkomst en voorkeuren?

Waarom hebben mensen een hekel aan mensen, alleen maar omdat die er anders uitzien dan zijzelf of omdat hun ouders in een ander land zijn geboren dan hun eigen ouders?

Als kind begreep ik daar al niets van.

Ook de onmin tussen Protestanten en Katholieken was onbegrijpelijk voor kleine ik. En nog steeds. 'Jullie geloven toch in dezelfde God? Waarom maken jullie dan ruzie?'

Vechtpartijen tussen fans van verschillende voetbalclubs? Nooit begrepen. 'Jullie vinden toch allebei voetbal een leuk spelletje?'

Maakt het voor u echt verschil waar iemand vandaan komt, wat zijn haar uiterlijk is of wat de voorkeuren zijn van die persoon?

Iemands voorkeuren hebben veel invloed op hoeveel u van iemand houdt, toch? Als u ontdekt dat uw geliefde liever pasta eet dan kip of liever hockey kijkt dan schaatsen, zoals u, dan houdt gewoon op met van hem of haar te houden, toch? 

----------
In Facebook zijn niet alle plaatjes te zien (of te horen) en links in mijn artikelen niet aan te klikken. Klik daarom op de oorspronkelijke link. http://terrebel.blogspot.nl/ Veel leesplezier! O ja, fans kunnen mijn Fan pagina leuk vinden. https://www.facebook.com/TerrebelAuthortainer
---------

Nee, natuurlijk niet want dat zou raar zijn. Maakt het voor u uit welke muziek iemand waar u van houdt graag luistert? Houdt u minder van een persoon die liever naar mannen dan naar vrouwen kijkt? Liever chocola dan chips snoept? Ik gok van niet. Er is geen sprake van liefde als u minder van iemand houdt die andere voorkeuren heeft dan u. U wil dan dat iemand nagenoeg een kopie is van uzelf. Waarom zou u dat willen?

Wat maakt het voor uw gevoelens voor een persoon uit of die persoon een homo is of een zeilboot?

dinsdag, april 26, 2022

Goed nieuws en kattenlog

Goed nieuws vind ik dat steeds meer landen, organisaties en personen ervan overtuigd zijn dat de opwarming van de Aarde een serieus probleem is. Nu maar hopen dat beleidsmakers eindelijk eens actie ondernemen en de politieke wil onstaat om te voorkomen dat dit soort problemen (klik) erger worden. 

Deze lolcat gaat over schulden:


'Amerikaanse kapitalisten klagen over
het niet afbetalen van schulden
door arme landen en personen.
Maar waarom vinden zij het prima
dat de V.S. een schuld hebben van 30 biljoen dollar?'

Kat Ivy is echt een snoetje!


In Facebook zijn niet alle plaatjes te zien (of te horen) en links in mijn artikelen niet aan te klikken. Klik daarom op de oorspronkelijke link. http://terrebel.blogspot.nl/ Veel leesplezier! O ja, fans kunnen mijn Fan pagina leuk vinden. https://www.facebook.com/TerrebelAuthortainer

Meer lezen? Mijn verhalenbundels

zondag, april 24, 2022

De week voorbij

'Die dictator gedraagt zich als een dictator maar hij wordt er vast ingeluisd door anderen die hem op een dictator willen doen lijken!'

Wij voelen ons erg comfortabel in onze eigen 'bubbel' van informatie. Wordt die bubbel doorgeprikt met zo'n naar ding dat men 'feit' noemt, dan vinden wij dat bijzonder vervelend. Pijnlijk zelfs.

Daarom blijven zovelen van ons zo lang in ontkenning hangen. Empirisch bewijs is niet voldoende om onze mening (die wij als 'feit' zijn gaan beschouwen) te veranderen. Ook is 'Ockham's Scheermes' hier van toepassing: als er twee kanten aan een verhaal zijn is de meest eenvoudige verklaring doorgaans waar. Maar velen van ons geven de voorkeur aan de meer ingewikkelde verklaring 'want zo simpel kan het toch niet zijn?'

Nu weet u ook meteen waarom 'complotwappies' in ontzettend ingewikkelde constructies geloven zoals: 'Ja, Trump was ook vaak op het pedo-eiland van Epstein maar hij deed jarenlang alleen maar alsof hij bevriend was omdat hij in zijn eentje strijdt tegen buitenaardse hagedismensen als Bill Gates die zich voordoen als filantroop maar stiekem de Aarde willen overnemen en daarvoor kinderen bang maken voor zij die verkrachten en opeten want alleen het bloed van bange kinderen is goede voeding voor mensen als Hillary Clinton die een geheim netwerk leidt vanuit de niet-bestaande kelder van een pizzeria in Washington. Logisch toch?'

De - zeer waarschijnlijke en bijzonder eenvoudige - waarheid is natuurlijk dat ook Trump verwikkeld was in het zakennetwerk rond een man die het niet zo nauw (mijn excuses voor dit beeld) nam met de minimumleeftijd van ingehuurde sekswerkers op zijn 'pleasure island'. Hij kwam er zelf regelmatig voor uit zich seksueel aangetrokken te voelen tot vrouwelijke tieners. Als iemand je dan een paar uurtjes met een paar van die dames (en/of heren) aanbiedt en in ruil vraagt dat je alleen maar even een belastingvoordeeltje hoeft te regelen voor een vriend en je gelooft echt dat er niet stiekem camera's zijn opgehangen...

Maar goed, ik dwaal af. De lezersvraag van deze week luidt: 'Gelooft u liever in empirisch bewijs of informatie uit uw bubbel?'

=====
In Facebook zijn niet alle plaatjes te zien (of te horen) en links in mijn artikelen niet aan te klikken. Klik daarom op de oorspronkelijke link. http://terrebel.blogspot.nl/ Veel leesplezier! O ja, fans kunnen mijn Fan pagina leuk vinden. https://www.facebook.com/TerrebelAuthortainer
====

Maandag zag ik twee foto's waar ik zelf op sta:
(Het is even zoeken; vanaf de kruin van de flexibele dame trekke men een denkbeeldig lijntje, bijna recht omhoog)
Even uitbuikend bij mijn nicht en haar vriend thuis. Tussen de maaltijden in. Eten kan erg vermoeiend zijn. Stiekem ook wel prettig om even niet te denken aan de vele mensen die in extreme armoede leven. Covid en de situatie in Oekraïne hebben voor vele tientallen miljoenen mensen (klik) de situatie verergerd helaas. De ongeveer €150 per jaar die ik doneer aan Terre des Hommes, Unicef en een fonds dat kinderen die met AIDS worden geboren helpt, zijn natuurlijk niet meer dan druppels op een gloeiende plaat. Maar vele druppels samen blussen het vuur van de wereldbrand.

Na een paar uurtje werken op maandag (in huis, aan mijzelf, mijn administratie, die van de Geheime Jongensclub) reisde ik naar een terras in Amsterdam-Oost. Om daar niet alleen te genieten van het mooie weer


en een glas vers geperste jus d'orange maar ook van een hernieuwde kennismaking met een bevriende entertainmentcollega. Samen bespraken wij ideeën voor nieuwe gezamenlijke acts. Heerlijk om creatief bezig te zijn. En gezamenlijk is dat nóg leuker, vind ik. Bovendien had zij haar überschattige hondje mee:

Op de weg terug naar huis sprak ik op straat even een andere bevriende entertainmentcollega: 'Weet je nog, toen, dat ene feestje?' Ja, dat wist ik nog. Leuke herinneringen!

Thuis weer flink aan de bak: formulieren invullen, inscannen, doorsturen (soms na omzetting van het ene naar het andere formaat), een paar mensen bellen, appen en mailen. Tussendoor maakte ik mijn keuken een beetje toonbaar en verwerkte ik aantekeningen tot toekomstige blogstukjes. Want ook op Tweede Paasdag wil ik mij niet vervelen, natuurlijk.

Zag deze dag dat ik de dag ervoor de miljoenste bezoeker van mijn weblog had mogen ontvangen. 


Dat vraagt om een klein feestje, natuurlijk. Dus bakte ik voor mijzelf een bananencake:
Normaliter had ik van de betreffende paar overrijpe bananen pisang goreng gebakken maar ja, de bolletjes deeg-met-banaan frituur ik bij voorkeur in zonnebloemolie. Dus.

Dinsdag kwam ik weer eens een bericht tegen dat mij deed afvragen waarom er is bezuinigd op de geestelijke gezondheidszorg in Nederland en hoe het in godesnaam mogelijk is dat mensen van school afkomen terwijl zij op deze manier met onze arme Nederlandse taal omgaan. 

En dan te bedenken dat haar vriendje Tinus leider is van Nederland in Opstand, een groepje 'vrijheidsstrijders' dat zegt de Nederlandse taal en waarden te beschermen. Is het de tactiek van Tinus en zijn vriendjes om zowel de Nederlandse taal alsook de Nederlandse waarden (wat die dan ook mogen zijn) naar de gallemiesies te helpen? Dan kunnen anderen dat niet meer doen! Best slim eigenlijk...

Wordt het niet eens tijd voor een 'Stichting tegen geweld tegen de Nederlandse taal'? Er zijn al stichtingen gericht op geweld tegen kinderen, dieren, vrouwen, homo's, negers...of sorry, tegen 'de jongere medemens', 'Mede-planeetbewoners die niet op mensen lijken. Met uitzondering van kippen, forellen, varkens en koeien', 'Mede-mensen zonder penis', 'Mensen die zich sexueel niet voelen aangetrokken tot mensen van een ander geslacht dan waar zij zichzelf mee identificieren', 'mensen van wie de voorouders uit een deel van de wereld komen waar de zon vaker zichtbaar schijnt en die daarom een huid hebben met meer pigment'. 

Lekker rustig - met een heerlijk bluesmuziekje - zette ik mij aan het werk: er dienden papieren opgevraagd te worden en verslagen geschreven. Er ging iets (oké, ruim een uur) van mijn werktijd af door telefonisch overleg met een verse twittervriend: de dag dat Wappiepedia (klik) een heuse wiki wordt is mogelijk weer iets dichterbij!

Langere tijd naar een scherm kijken is lastig met hooikoorts dus ik ging even naar buiten om op de terugweg bij de supermarkt boodschappen zoals boter te halen. Een toevallig aanwezige buurman zei dat ik met de caissière stond te flirten. Wat uiteraard niet zo was. Het viel mij alleen maar op dat haar ogen mooi werden geaccentueerd door haar nieuwe mascara en dat vertelde ik haar.

Begin van de avond kwam mijn lieve nicht mij ophalen en samen waren wij te gast bij een bijeenkomst van de Orde van Weefsters (klik), 'Vrijmetselarij voor Vrouwen'. Wij wilden er beiden graag wat meer van weten. En werden niet teleurgesteld. Bijzonder boeiend! Met de nadruk op bijzonder. En boeiend. Om wat meer over elkaar te weten te komen was elke gast gevraagd een voorwerp mee te nemen met een voor haar (of hem. Er waren twee mannen bij de bijeenkomst) emotionele waarde. Voor mij was dat de eerste (oké, misschien zijn achtste of negende) speen van mijn zoon. 

In elk geval de speen van het eerste flesje waar ik mijn zoon als kersverse vader uit mocht laten lurken. Een herinnering aan de dag dat mijn leven een andere wending nam. De dag vanaf waar ik het leven anders bezag. Materiële zaken maar ook werk en liefdesrelaties waren opeens minder belangrijk en van het ene op het andere moment wist ik dat ik tot moord in staat was. Alles om die hummel (nu een fijne jongeman van 26) te beschermen en te laten zien dat het mogelijk is om te leven volgens je idealen. Met je zo min mogelijk laten leiden door sociaal-economische druk.

Woensdag zat ik nog in mijn hoofd na te genieten van de avond ervoor toen ik aan de slag ging: contact onderhouden met de Weefsters met als doel in de toekomst vaker samen te werken met onze 'mannenloge', het herstellen van mijn KPN-kastje zodat ik weer televisie en Netflix kan kijken zonder tussenkomst van mijn mobieltje, keukenkastjes schoonmaken, spullen bestellen voor komende Ritualen bij de Geheime Jongensclub en diverse huishoudelijke klusjes. Waaronder lakens wassen en wisselen.

Ook ging ik met een buurvrouw op pad voor ons wekelijks voedselpakket van Guerilla Kitchen, warriors against foodwaste (klik):
Een deel van het voedsel (ik krijg het in mijn eentje niet op in een week) kon ik kwijt aan een buurvrouw die begin die avond op visite kwam en een deel nam ik mee naar een vriend bij wie ik het avondeten nuttigde. 

Onderweg schoot ik deze plaatjes:



Wij spraken weer over van alles. Van Gilgamesh, via bekende rockgitaristen naar Steven Seagal en internationale politiek, onder meer naar aanleiding van deze toespraak (klik). Daarover gesproken: deze avond was ook het debat tussen de twee overgebleven kandidaten voor het presidentschap van Frankrijk: Emmanuel Macron en Marine le Pen (klik). Die laatste kwam - zoals verwacht - niet met concrete plannen voor een beter Frankrijk maar met populistische prietpraat, in de hoop dat deel van het volk aan te spreken dat weinig verstand heeft van politiek maar het vooral economisch beter wil hebben en graag 'buitenlanders' de schuld geeft van hun eigen slechte financiële situatie: 'Als jullie op mij stemmen zal ik alle salarissen verhogen en hoofddoekjes verbieden!' Iedereen die een beetje nadenkt weet dat dat onrealistisch is. Toch zullen velen op deze dame stemmen. Even vergetend dat zij weliswaar zegt tegen 'Brussel' te zijn maar ten onrechte tonnen aan EU-subsidie op haar privérekening heeft laten storten. Bijvoorbeeld. Maar bij elke verkiezing is er altijd een deel van het volk dat in populistische praatjes trapt.
 
Donderdag ging ik verder met klusjes in huis, vroeg ik kwijtschelding aan van de jaarlijkse gemeentelijke heffingen en beleefde ik een gezellige middag met een nieuwe toevoeging uit mijn vriendenkring die blij bleek met het door mij meegenomen verjaarscadeau:


Het was zó leuk dat wij pas vertrokken toen de beheerder ons vertelde dat het tijd was de zaak te sluiten waarna wij op straat nog een kwartiertje onze gesprekken voortzetten. Daardoor had ik eenmaal thuis nauwelijks tijd om wat te eten voor ik het pand weer mocht verlaten.

Zo was ik later die dag in een buurthuis waar een bekende van mij een lezing annex toneelstukje opvoerde over de tijd net na de dekolonisatie van Nederlands-Indië/Indonesië. 
Makan makan ('voedsel/eten') hoort bij een lezing over Indonesië. Hier in de vorm van (onder meer) katjang pedis, aan de toehoorders uitgedeeld door de kleinzoon van de spreker.


Aanwezig was ook een vrouw met wie ik ooit - samen met mijn zoon en zij met haar kind - ouder/kind middagen doorbracht bij circus Elleboog. Leuk om iemand tegen te komen met wie je ooit aan een trapeze hebt gehangen! Bovendien is zij een buurvrouw van een ex-partner van mij. Het is echt waar: soms is de wereld echt kleiner dan ik.

Het was weer een van die dagen waarop je bijna zou vergeten dat men het inmiddels 'normaal' vindt dat mensen zonder enige vorm van proces worden doodgeschoten (klik) op basis van een vermoeden. In een vrije rechtsstaat is het - meen ik - normaal dat mensen pas schuldig worden bevonden nadat bewezen is dat zij schuldig zijn; 'Eerst schieten, dan pas vragen stellen' hoort hooguit thuis als naar hoofdstuk in een geschiedenisboek dat wetteloosheid behandelt. Beetje raar om uit 'voorzorg' te schieten 'want misschien schiet hij later wel op mij'. Om vervolgens verbaasd te zijn als geliefden van de dode zó boos worden dat zij de wapenen oppakken. Dat gaat in het betreffende conflict overigens over en weer en duurt al generaties lang. En als niemand het lef vertoont de cirkel te verbreken zal het nog zeker generaties duren voor er eindelijk vrede is tussen de twee groepen. Ik vind het tijd worden dat een nieuwe Jezus, Gandhi, Nelson Mandela of Martin Luther King opstaat. Maar ja, vindt maar even zo'n uniek individu. Maar ik houd hoop dat hij of zij al is geboren

Vrijdag was ik lekker bezig met rommel maken in huis (opruimen levert altijd rommel op) toen ik werd gebeld door een vriend: 'Ik ben zo bij je!' Een half uurtje later monteerde hij een constructie die voorkomt dat het trappetje van mijn hoogslaper wegglijdt.
Toen ook nog een buurvrouw zich aandiende zette ik mijn waterkoker aan het werk voor thee voor de vriend en mij en koffie voor de buurvrouw. Dankzij zo'n handig eenpersoonskoffiefilterapparaatopzetdinggeval. Dat vast een iets kortere naam heeft maar waar ik even niet op kan komen.
De vriend vertrok met in zijn armen de papieren administratie die ik voor zijn bedrijf digitaal had verwerkt en diverse etenswaren terwijl de buurvrouw en ik nog even doorbabbelden.

Hoewel ik graag met vrienden babbel diende er ook gewerkt te worden. Dat deed ik dan ook. Met name voor de Geheime Jongensclub, zoals ik de Vrijmetselaarsloge waar ik Secretaris van ben graag noem.

Het nieuws waar ik het hardst om moest lachen deze dag was het bericht (klik) dat duizenden Nederlanders een paar online 'hulpcoaches', met name Ronald Heister, betalen voor het opstellen van een brief. Daarin verzoeken de aanvragers de Nederlandse overheid hen buiten de wet te stellen zodat zij zich niet aan Nederlandse wetten hoeven te houden en dus ook geen boetes hoeven te betalen en zo. 

Behalve een leuk verdienmodel voor Ronald Heister - 8000 keer geld krijgen voor het schrijven van één enkele brief waar je gewoon 8000 verschillende versies van maakt met alleen maar steeds een andere naam er onder - is het gewoon dom om jezelf buiten de wet te (laten) plaatsen. Vraag maar aan de Dalits (klik), 'onaanraakbaren', die al jarenlang leven in een kastensysteem waarbij iedereen die dat wil hen straffeloos van alles mag aandoen. Met name de vrouwen in deze groep mensen worden stelstelmatig misbruikt. En dat mag gewoon 'want deze mensen staan buiten de wet'. 

Ben benieuwd of Ronald Heister Justitie inschakelt als zijn cliënten zijn rekening voor het hen 'juridisch onaanstastbaar' maken niet betalen.

Ronald Heister is een PR-man die is aangesloten bij Uitgeverij De Blauwe Tijger, bekend van de publicaties van racisten en neo-nazi's waar weldenkende uitgevers niet mee geassocieerd willen worden. Hier (klik) legt hij uit wat hij doet. Denk ik. Niemand die ik het vroeg kan het filmpje helaas vertalen want de zinsconstructies zijn vooral nietszeggend en de getoonde stroomschema's vooral verwarrend. Bijvoorbeeld:

'Voor maar €150 per jaar mag u GRATIS onze speciaal ontwikkelde anti-fraude app gebruiken!', aldus Ronald Heister (samenvattend) op zijn wervende bedrijfswebsite Bos/Maker. Een website die 'gebouwd' is met de gratis online webeditor Strikingly. Die €150 die inmiddels tienduizenden (volgens zijn eigen zeggen) mensen hem betaald hebben is in elk geval niet bedoeld voor 'website-kosten'.

Had nog maar net mijn wekelijkse 'verhaaltje op vrijdag' (klik) gepubliceerd en mijn bord van het avondeten op het aanrecht gezet toen mijn nicht aanbelde. Samen woonden wij een bijzondere lezing bij. Paul van Tongeren vertelde over het leven en de daden van zijn opa - en indertijd Grootmeester van de Nederlandse Vrijmetselaars - Hermannus van Tongeren en die van diens dochter Jacoba van Tongeren. Dankzij het harde werk van Paul van Tongeren is er nu eindelijk aandacht voor vrouwelijke verzetshelden uit de Tweede Wereldoorlog. Zonder de mentale en fysieke hulp van zijn vrouw Els was het betreffende boek niet tot stand gekomen dus ook van haar vroeg ik een handtekening in het ter plekke aangeschafte boek (klik) over de heldin die als leidster van een verzetsgroep van zo'n 150 personen (waarvan ongeveer 50 vrouwen) duizenden mensenlevens redde.
Hier is mijn nicht in gesprek met 'de vrouw achter de man'
Hier ziet u Paul tussen portretten van zijn tante en zijn grootvader
Mijn nicht had de eerste druk van het betreffende boek mee om te laten signeren terwijl ik even daarvoor een exemplaar uit de zevende druk had aangeschaft. Ten tijde van de uitgifte van de eerste druk had men enkele tientallen leden van 'Groep 2000' opgespoord. Inmiddels zijn de identiteiten van 130 groepsleden achterhaald. Vandaar het extra aantal bladzijden.

Ook onderweg naar de supermarkt kletste ik met een buurvrouw en bij thuiskomst van het boodschappen doen sprak ik even een buurman die toevallig net de deur uit ging. En dan denk je dat je wel voldoende fijne contacten hebt gehad die dag, krijg je ook nog eens visite als je eigenlijk al in bed ligt;
Ik ging er even uit voor een plasje en bij terugkomst in de slaapkamer bleek ik harige visite te hebben:
Een buurtkat had zich blijkbaar door het kattenluik gewurmd en vond dat mijn bureaustoel wel een fijne plek was om de nacht in door te brengen.

Zaterdag deed ik het rustig aan. Een hoop indrukken te verwerken. Schoonmaken, schrijven, opruimen, fysieke oefeningen doen, een paar mailtjes versturen...dat soort dingen. Omdat het zaterdag was, schreef en publiceerde ik een Engelstalig gedicht (klik). Maar mijn hoofd bleef 'vol' aanvoelen.

Was blij met de afleiding die avond: een 'open mic' ter ere van de geboortedag van William Shakespeare. Wat zit er toch veel informatie in de teksten van de beroemde bard!

Met hulp van de aanwezigen kreeg ik een beter begrip van Sonnet 18, het sonnet dat ik op de middelbare school leerde van een hele toffe docent. Als tiener herkende ik de woorden wel, maar de diepere betekenis ontging mij. Dus - tot vreugde van een aanwezige Shakespeare docent - droeg ik het sonnet regel voor regel voor en liet ik mensen uit het publiek die ter plekke in hun moedertaal verklaren. Aan wie refereerde Shakespeare met het gebruik van 'thee' in de strofe 'Shall I compare thee to a Summer's day'? Volgens de ene was het gedicht een ode aan een vrouw, volgens anderen bedoelde hij stiekem een minnaar terwijl weer anderen het hielden op een ode aan de poëzie en wellicht aan Shakespeare's eigen schrijfsels. Of bracht hij zijn gevoelens onder woorden rond het overlijden van zijn zoon van elf? 'Doodgaan en verwelken is natuurlijk maar jouw eeuwige zomer zal nooit vervagen'. Hoe dan ook: een prachtige avond.



Natuurlijk schoot ik nog meer foto's en filmpjes deze avond maar dat ik mij vermaakt hebt, daar kunt u op rekenen. Dat ik pas na middernacht thuis was, zegt wel iets.
Zondag sliep ik een beetje uit, verwerkte een achterstand bij het reageren op diverse berichten via diverse kanalen, dronk thee met een buurvrouw, verzorgde de goudvissen, 


gaf de planten water, knipte al mijn nagels en haalde met enige pijn in het hart een aantal boeken uit mijn boekenkasten. Drie boekenkasten is wat veel voor mijn kleine huisje en ik wil daarom het aantal boekenkasten terugbrengen tot twee. Later misschien zelfs wel tot één. Maar dan wel kamerbreed en met een diepte waar de Marianantrog zich voor schaamt.

Ukrainian Folk Song 🇺🇦 ARMY REMIX | Andriy Khlyvnyuk x The Kiffness
is de muziek van deze week:


In de serie 'Onbekende Helden' vandaag Jacoba van Tongeren (klik), ook wel 'Juffrouw 2000' en 'De Bonnenkoningin'

Deze week staan wij stil bij het overlijden van Jan Rot, Orrin Hatch en Arno Hintjens

vrijdag, april 22, 2022

Van haar (een verhaaltje of gedicht)

Vannacht droomde ik
dat ik wakker werd
uit een droom.


Nu waak ik,
wetend dat ik komende nacht
weer ga dromen.

Hopelijk van haar.

============
Oorspronkelijk eerder in het Engels (klik) gepubliceerd.

In Facebook zijn niet alle plaatjes te zien (of te horen) en links in mijn artikelen niet aan te klikken. Klik daarom op de oorspronkelijke link. http://terrebel.blogspot.nl/ Veel leesplezier! O ja, fans kunnen mijn Fan pagina leuk vinden. https://www.facebook.com/TerrebelAuthortainer

Meer lezen? Mijn verhalenbundels

woensdag, april 20, 2022

Meer gelukszoekers!

Op mijn stukje over gelukszoekers van een week eerder (klik) kreeg ik via verschillende kanalen als commentaar: 'Ja maar vluchtelingen krijgen zomaar van alles gratis en bakken met geld!' De mensen die dat [napraten] denken moet ik helaas teleurstellen. De waarheid zit anders in elkaar. Hier zijn een paar van die nare dingen die men ook wel 'cijfers en feiten' noemt. Ik weet 't, het zijn geen Facebook stukjes of filmpjes op Youtube en Bitchute (daarop staan filmpjes die van YouTube geweerd worden vanwege het bevatten van klinkklare nonsens) en sommigen zullen blijven zeggen: 'Ja, maar dat zijn maar feiten!' maar toch...

Terwijl de asielprocedure loopt ontvangt een asielzoeker ongeveer €60 per week (klik). Asielzoekers aan de grens (met Europa) terugsturen (klik) leidt vaak tot hun dood. Dat is niet zomaar een verhaaltje maar een gegeven. Denk bijvoorbeeld aan het schip met 900 joodse vluchtelingen (klik) dat Amerika niet in mocht in 1939 'want vol is vol!' en stelt u zich eens voor dat uw eigen (groot)ouders aan boord waren van dat schip. 

Ook Otto Frank (klik) probeerde zijn gezin zonder succes naar het o zo vrije Amerika te krijgen. Maar haalde bakzeil 'want joden zijn hier niet welkom'. Lees nu voor 'joden' maar even 'Syriërs'. Of  'moslims'. Als u nu nog steeds vindt dat Nederland geen mensen moet opvangen die anders onnoemelijk veel zouden lijden, bent u gewoon een harteloos mens. Zo. Dat heb ik gezegd.

Vindt u daarnaast dat Nederlandse economisch vluchtelingen (mensen die puur voor meer welvaart en welzijn naar een ander land emigreren) daar met open armen moeten worden opgevangen, dan bent u ook nog eens hypocriet. En 'even' de verhalen vergeten over de Nederlandse gelukszoekers die dachten wel even snel rijk te worden in een ander land. 'Ja, maar dat waren er maar enkelen!'. Nou nee, het waren er honderdduizenden

Hier wat informatie (klik) over de diverse procedures inzake vluchtelingen in Nederland. Let op: bevat feiten!

Zoals indertijd honderduizenden Nederlanders er bewust voor kozen om niet in Nederland te blijven om de economie er bovenop te helpen, geldt dat natuurlijk ook voor vluchtelingen uit andere landen. Wie wil het nu niet beter hebben voor zichzelf en zijn kinderen? 

Ofwel blijf je in het land waar je geboren bent en denkt het slecht te hebben
ofwel ga je naar een ander land in de hoop op een beter leven. 

Even voor de mensen die denken het slecht te hebben in Nederland of België: naar welk land zou u gaan voor een beter leven?

Nederland staat al jaren in de top vijf van beste landen om te wonen. Naar welk land zouden Nederlanders moeten emigreren voor een beter leven?

In Facebook zijn niet alle plaatjes te zien (of te horen) en links in mijn artikelen niet aan te klikken. Klik daarom op de oorspronkelijke link. http://terrebel.blogspot.nl/ Veel leesplezier! O ja, fans kunnen mijn Fan pagina leuk vinden. https://www.facebook.com/TerrebelAuthortainer

Meer lezen? Mijn verhalenbundels

dinsdag, april 19, 2022

Goed nieuws en kattenlog

Goed nieuws vind ik de mogelijke medische toepassingen van een 'slimme' contactlens (klik); sensoren meten van alles en laten 'in realtime' en terwijl je gewoon door de lens kunt blijven kijken informatie zien over bijvoorheeld je bloeddruk, glucosespiegel of hartslag. De lens is potentieel ook een enorme kijkhulp voor slechtzienden. Maar ik vind het een beetje eng worden, eerlijk gezegd. Maar ja, de eerste automobielen en de eerste bewegende beelden op een scherm vonden wij ook ooit eng.

Deze lolcat gaat over economische vluchtelingen:


'Waarom blijven economisch vluchtelingen niet
om de economie van hun eigen land te verbeteren?'
'Wat doe jij zelf om de economie
van jouw land te verbeteren?

Deze kat van mijn nicht, Ivy (zo heet de kat, niet mijn nicht) doet een uitstekende stokstaartjesimitatie:




In Facebook zijn niet alle plaatjes te zien (of te horen) en links in mijn artikelen niet aan te klikken. Klik daarom op de oorspronkelijke link. http://terrebel.blogspot.nl/ Veel leesplezier! O ja, fans kunnen mijn Fan pagina leuk vinden. https://www.facebook.com/TerrebelAuthortainer

Meer lezen? Mijn verhalenbundels

zondag, april 17, 2022

De week voorbij

'Pas op! Dat is een kristallen bokaal van 120 jaar oud die al generaties lang in de familie zit.' 'O, gelukkig. Was even bang dat-ie nieuw was.' Kortom: een middag lang een ingehuurde hulp in de huishouding in huis is mij niet zo goed bevallen. 'O, heb jij dat koffiekopje van je zoon gekregen voor vaderdag? Geen zorgen, hoor. Als ik 'm per ongeluk stuk maak krijg je gewoon een nieuwe van mij.' terwijl zij nog even flink tekeer gaat met een plumeau over de salontafel waar de betreffende koffiekop op staat. 

'Ach, het is maar een heel klein barstje; je ziet er bijna niets van!', nadat zij met het harde middenstuk van de stofzuigerslang mijn tv-beeldbuis een ferme tik gaf. Ongetwijfeld onbedoeld en misschien kan zij er niets aan doen dat haar achterwerk zo omvangrijk is dat zij aan de voorkant niet weet wat er aan de achterkant gebeurt. Dat kan. En vloeren, meubels en spullen zijn echt hartstikke schoon als zij als een wervelwind door het huis raast. Maar persoonlijk heb ik liever hele spullen dan blinkende scherven.

Heeft u wel eens huishoudelijke hulp (gehad)? En wat zijn uw eventuele ervaringen?

In Facebook zijn niet alle plaatjes te zien (of te horen) en links in mijn artikelen niet aan te klikken. Klik daarom op de oorspronkelijke link. http://terrebel.blogspot.nl/ Veel leesplezier! O ja, fans kunnen mijn Fan pagina leuk vinden. https://www.facebook.com/TerrebelAuthortainer

=================================================
Maandag hield ik mij vooral bezig met een inhaalslag. Een week weg van huis betekent een week achterstand met (vrijwilligers)werk. Ook schoonde ik mijn telefoon op. Zo bleek dat plaatjes die ik op instagram plaats automatisch bewaard werden op het toestel. Onzinnig natuurlijk want die foto's staan ook al op mijn fotorol en al mijn memes staan tegenwoordig 'in de cloud' op Imgflip (click).

Volgens sommigen is dit een autistisch trekje van mij maar ik heb graag wat orde in mijn Instagram-feed (klik):
'Ikzelf en mijn werk als schrijver en entertainer', 'Mijn memes' en 'Wat ik zie'. Voor lezers die ook een Instagram-account hebben: hanteert u een bepaalde volgorde?
 
Op sociale media zag ik de vraag voorbij komen: 'Vanwege de Toeslagenaffaire moet de Belastingdienst een boete betalen. Maar aan wie? Aan de Belastingdienst?' Daar kwam een verhelderend antwoord op:
's Avonds mocht ik weer eens een mooie avond beleven op de Geheime Jongensclub. 

De Broeder die dit keer het Bouwstuk (=verhandeling) mocht opleveren had visite meegenomen: zijn vader. Die speciaal voor deze avond was overgekomen uit een ander land. Mooi vind ik dat, wanneer een vader zoiets doet voor zijn zoon.

Centraal stond de gedachte: 'Als je zelf groeit als mens, laat je mensen in je directe omgeving meegroeien.'

In het nagesprek spraken wij onder meer over de hypocrisie van de Nederlandse overheid en diens bevolking: Voor de opvang van 150 vluchtelingen uit Syrië was geen plek maar voor de opvang van 28.000 Oekraïense vluchtelingen was die er opeens wel. Dat is raar; er is wél of er is géén plek voor vluchtelingen, toch?

Een borreltje hoort er wel een beetje bij, op het einde van zo'n avond.
Dankzij de ramadan en de islamitische hulp van een buurvrouw was er ook zelfgemaakte börek (denk ik). Deze foto is van het laatste exemplaar van de lekkernij:
Dinsdag werkte ik het verslag van de bijeenkomst van de avond ervoor uit, verstuurde een paar sollicitaties, rappeleerde een paar potentiële werkgevers ('Yo, ik stuurde jullie twee weken geleden een sollicitatiebrief. Wassup?' Maar dan in andere bewoordingen) en liep een rondje door de wijk. Waarbij ik langs een alternatief openbaar bibliotheekkastje kwam:
Ik maakte het toilet schoon maar ook het aquariumfilter van Karper, Snoek en Meerval, de goudvissen. Bovendien deed ik een handwas. Tips om van die nare gele vlekken uit overhemden te krijgen - zonder schaar te gebruiken - zijn welkom!

Waarna ik nog een uurtje werkte voor de Geheime Jongensclub en afspraken maakte, onder meer vanuit mijn werk als secretaris van de Bewonerscommissie.

Wilde eigenlijk ook nog strijken maar inmiddels was het bijna elf uur des avonds en dus tijd om af te taaien.

De dag sloot ik af met het kijken van de tussentijdse seizoensfinale van The Walking Dead. Gelukkig maar dat die serie op pauze gaat want eerdaags gaat de geweldige serie Stranger Things weer verder en ook staat de serie Star Trek: Strange New Worlds in de startblokken. Hemeltjegoedheid! Waar haal ik de kijktijd vandaan? Zes minuten per dag minder Franse les zodat ik ruimte overhoud om een aflevering van een serie per week extra te kunnen kijken? Minder (vrijwilligers)werk? Minder solliciteren? Door minder vaak naar optredens en exposities te gaan? Of - god verhoede! - minder te schrijven?

Waar haalt u de tijd vandaan om films en/of series te kijken?

Woensdag verstuurde ik maar weer eens een sollicitatiebrief. Tot mijn consternatie ontving ik dezelfde dag nog een inhoudelijke reactie: 'Dank voor je enthousiaste brief maar wij zoeken iemand met meer commerciële ervaring'. Ongelooflijk, niet? Wel een beetje jammer want hoe doe ik commerciële ervaring op wanneer geen enkel commercieel bedrijf mij wil inhuren vanwege mijn gebrek aan commerciële ervaring?

Met een buurvrouw haalde ik ons - nagenoeg wekelijkse - voedselpakket op en ik dronk even thee bij en met haar. Om bij thuiskomst een pot koffie te delen met een andere buurvrouw voor ik de deur uit ging om te eten bij een vriend. Die ik halverwege tegenkwam: hij was net onderweg naar mij toe voor het eten. Communicatieongelukje. Zo kwam het dat wij een voorafje aten in het parkje bij mij om de hoek. Het was prachtig weer voor een geïmproviseerde picknick

Niet zo verwonderdelijk dat wij eenmaal weer bij mij thuis lekker loom in slaap vielen op de bank. Om pas tegen tienen wakker te worden en even een broodje ei met worst te eten voor wij koffie dronken en hij weer naar huis ging.

Donderdag appte, belde en mailde ik met een half dozijn vrienden voor ik aan het werk ging. Mijn takenlijstje was nog vrij lang en wilde ik graag op z'n minst halveren. Dat lukte gelukkig aardig: wat correspondentie in verband met mijn WW-aanvraag (die is gehonoreerd inmiddels. Houzee!), het uitwerken van de aantekeningen die ik op vakantie in Groningen maakte, een half uurtje Franse les, het inplannen van diverse afspraken en het creeëren van wat meer ruimte in huis.

Het nieuws van de dag was wat mij betreft de ondergang van het Russische oorlogsschip de Moskva (klik). Volgens de Russen werd de bemanning van boord gehaald vanwege een spontane brand in de machinekamer. Volgens Oekraïne deed het onaantastbaar gewaande schip* *BLUB!* door een voltreffer met een tweetal raketten, direct op de machinekamer. Ligt de waarheid 'ergens in het midden'? Nou nee, eerder op de bodem van de Zwarte Zee.

*Hetzelfde schip dat van een Oekraïnse marinier waar het de kanonnen op richtte het dringende advies kreeg om de liefde te bedrijven met zichzelf. 

Ik weet dat het niet netjes is om om de ellende van anderen te lachen maar vind dat het wel meevalt met de ellende van de Russen omdat alle bemanningsleden zijn gered. Dus ik laat u even zien waarom ik bij een bericht over de ondergang van het schip hardop lachte:
Voor wie dat niet weet: met 'operation Z' wordt de Russische poging om Oekraïne met geweld in te lijven bedoeld. 'Ctrl+Z' is het commando op een Windows toetsenbord om iets ongedaan te maken. 

Het was heerlijk weer, merkte ik bij mijn rondje lopen door de wijk

waarbij ik op de weg terug naar huis in de supermarkt Jenga speelde met pakken toiletpapier:
Heeft u wel eens Jenga gespeeld met pakken toiletpapier?
Retespannend!

Bij het strijken wilde ik graag wat TV danwel Netflix kijken maar het KPN-kastje liet mij helaas in de steek. Een storing, een kink in de kabel, tijd voor weer een nieuw modem? Geen idee nog. Dus keek ik maar een aflevering van Snowpiercer op mijn mobiel, die ik doorschakelde naar mijn televisietoestel. Op die manier zie je op het grote scherm wat er op het kleine gebeurt. Hier, ik zal het even demonstreren:
Leuk niet, het Droste-effect?

Vrijdag werd ik wakker met een interessante gedachte: stel dat de burgers die Oekraïne ontvluchten moslims waren en een donkerder huidskleur hadden: zouden er dan nog steeds 28.000 welkom zijn in Nederland of 'hooguit 150', zoals wij tegen Syriërs liegen?

Hoe dan ook: ik reageerde op een reactie op een van mijn sollicitaties, deed een kort middagdutje (even de ogen toe vanwege hooikoorts), bereidde een vergadering voor en meldde mij begin van de avond bij De Balie, een hoofdstedelijk debatcentrum, expositieruimte, bioscoop en café. Daar was een expositie ingericht met foto's die de betreffende fotografen (waar ik er niet toevallig een van kende) belangeloos ter beschikking hadden gesteld. Geïnteresseerden konden (en kunnen) die kopen voor €100 per print waarvan zo'n €80 bestemd is voor Oekraïnse vluchtelingen. En waar ik mijn eerste Texels Skuumkoppe van het seizoen nuttigde.





Bij thuiskomst at ik wat voor ik een vergadering in dook via Zoom. Van een van de clubjes waar ik lid van ben. Voor ik naar de expositie ging bedacht, schreef en publiceerde ik nog even een verhaaltje (klik). Want het was vrijdag tenslotte.

Tijdens de dagelijkse Franse les (via DuoLingo. Klik) werd ik verrast. Bij een oefening hoorde ik zomaar een andere stem dan ik gewend ben iets in het Frans zeggen.

Hartstikke goed natuurlijk want niet elk Franstalig persoon spreekt exact op dezelfde manier als de zes stemmen die ik gewend was te horen. Toch was ik even van slag. Als bij de oefening voor mijn BHV-diploma waarbij ik na de pauze op een andere oefenpop mond-op-mondbeademing moest oefenen dan voor de pauze. Wie had er nu gedacht dat bij elk mens de verhouding spier/vetmassa anders zou zijn  - en ook het aantal lagen en soort kleding uitmaakt - en dat je dus bij elk ander persoon een andere hoeveelheid druk moet uitoefenen bij hartmassage? D'oh!  

Zaterdag was een routine-dagje voor mij: beetje uitslapen, thee drinken met een buurvrouw, e-mails en appjes beantwoorden, een sollicitatie versturen, een verhaaltje (click) bedenken voor mijn Engelstalig blog en een avondje uitgaan.

'Ik ken een prima tentje...ratata!...Daar speelt een prima bandje...ratata!' Lekker voetjes van de vloer op Rocksteady, Reggae, Dancehall en Ska. Met de band Change The Mood, in feite een voortzetting van Rude Rich and the High Notes.




Van de toetsenist kon ik alleen zijn scalpel op de foto zetten want hij had zich verstopt achter de blazerssectie. En hier is nog de dj en organisator van de avond:
'Leuk hoor, die foto's. Maar hoe klonk de band dan?' Welnu, ongeveer zo:


Nog niet zo lang geleden zou ik iemand hebben meegevraagd omdat ik het naar vond in mijn eentje uit te gaan. Dat is veranderd en inmiddels kan ik mij eventueel in mijn eentje vermaken. Hoewel dat zelden nodig is want ofwel kom ik een of meerdere bekenden tegen, danwel maak ik gewoon een paar nieuwe.

Diverse mensen wenste ik fijne Paasdagen maar hier en daar leverde dat verwonderde blikken op: 'Pasen?' Blijkbaar leeft dat oude 'puur christelijke' feest - waarbij zwaar wordt geleund op oude Germaanse gebruiken - niet heel erg onder de mensen die ik deze dag - al dan niet via sociale media - sprak.

Zondag was het Pasen en amuseerde ik mij op social media met het van repliek dienen van hypocriete christenen. Altijd lachen. 'Pasen is een echte christelijke traditie!' 'Wijs in de Bijbel even dat stukje over de Paashaas aan.' Vroeger moest je helemaal naar de kerk (en vroeg opstaan op zondag!) of naar de kroeg om van gedachten te wisselen. Dat gaat nu anders. Voorbeeldje: ik ontving via Whatsapp een document dat ik op mijn computer wilde hebben. In plaats van dat document eerst op te slaan op mijn mobiel en het vervolgens per e-mail aan mijzelf te sturen...opende ik gewoon het betreffende WhatsApp bericht op mijn pc waarna ik het document direct naar het juiste mapje kon downloaden. Tadaa!

Zo had ik nog wat tijd voor ik naar mijn lieve nicht ging voor een paasviering op z'n Indisch. Makan makan dus. Ofwel: lekkere hapjes en met name veel. Tussen de high tea en het avondeten door wandelden wij een stukje door het lokale (Wester)park want het was prachtig weer.





                                        


Een heerlijk kippetje uit de oven
En een zelfgemaakte grote macaron per persoon toe. Mjammie!

Had u een fijne Pasen/Pesach/Ramadan, inclusief lekker eten en zo?


Raise some Hell van Lovebites is de muziek van deze week:


Deze week staan wij stil bij het overlijden van Alex Brenninkmeijer