De week voorbij

Jongeren schijnen last te hebben van bel-angst (met tussenstreepje tegen verwarring). Zij appen liever. Bel zelf - niet uit angst maar toch - ook maar zelden. Vaak is gewoon een 'text' (app, sms, DM) sturen veel efficiënter. Omdat mensen dan zelf kunnen kiezen of en wanneer zij erop reageren en ik mensen niet wil storen. Anderen hebben daar minder moeite mee en bellen gewoon wanneer het henzelf uitkomt. Of het degene die zij bellen óók uitkomt is van minder belang.

Vroeger was er 'Pidgin' voor de PC: diverse 'chat' diensten in één applicatie. Nu moet je voortdurend schakelen tussen alle verschillende communicatiemiddelen. Een enkele communicatie-app zou een hoop tijd schelen: 'Ik wilde nog reageren op Sharon. Had zij mij nou een bericht gestuurd via WhatsApp, Signal, SMS, Messenger, Insta DM, Twitter DM of ingesproken in mijn voicemail? En om welke Sharon ging het ook alweer? Ik ken er vier. Even verse thee zetten maar, dan weet ik het misschien opeens weer. O, kijk, buurvrouw Sharon heeft een papiertje met een vraag daarop op mijn raam geplakt.'

Wat dat betreft benijd ik de Chinezen: producten en eten bestellen, recencies achterlaten, oppas voor hond of kind regelen, informatie zoeken, chatten met vrienden of collega's, beeldbellen, reis boeken...alles in één enkele app: WeChat. Oké, beheert door de Chinese overheid die daardoor alles over je weet. Maar is dat echt zoveel beter dan wanneer bijvoorbeeld Mark Zuckerberg alles over je zou weten en jouw privédata zou kunnen delen met wie hij maar wil?

Zou u dat wat vinden, zo'n alles-in-één-app zoals Elon Musk 'zelf bedacht' (zoals wel vaker stal hij ook dit idee) heeft om van X (voorheen Twitter) te maken?

Omarmt u vooruitgang of stonden wij als het aan u ligt en er dus nooit vooruitgang zou zijn, in lendendoekjes stenen te gooien naar alles dat wij eng vinden?

============================

In Facebook zijn niet alle plaatjes te zien (of te horen) en links in mijn artikelen niet aan te klikken. Klik daarom op de oorspronkelijke link. http://terrebel.blogspot.nl/ Veel leesplezier! O ja, fans kunnen mijn Fan pagina leuk vinden. https://www.facebook.com/TerrebelAuthortainer

Over links gesproken: ja, dat ben ik maar voor verdieping staat er ook een aantal in mijn stukjes. Heb daar wat moeite voor genomen dus stel het op prijs als u de moeite neemt er op te klikken om de betreffende artikelen, onderzoeken en filmpjes te bekijken. 

Meer lezen? Mijn verhalenbundels

=============================

Maandag nam ik mij voor om even niet na te denken over de Israël/Palestina kwestie en...Shazbat! Niet gelukt. Misschien morgen. 

Interessant, die relatie van het CIDI met Thierry Baudet; ligt hun verbintenis erin dat zij beiden propageren dat antisemitisme vooral van 'links' komt? Zijn daarom de antisemitische uitlatingen van voormalig FvD'er Nanninga en de FvD-jongeren 'vergeten en vergeven'? Vind dan niemand het raar dat een antisemiet zich afzet tegen het FvD 'want dat zijn antisemieten!'

Wat 'semiet' daadwerkelijk betekent

- en 'domrechts' te dom voor is om te beseffen -

staat verderop in dit blog.

Lang tijd sympathiseerde ik met het CIDI (organisatie die zich inzet voor rechten van Joden. Red.) maar inmiddels blijkt vrij duidelijk dat men weliswaar 'vrijheid' propageert maar dan uitsluitend voor iedere Jood. CIDI is dus een soort META (moederbedrijf van Facebook, Instagram en WhatsApp. Red.):

Baas Zuckerberg is groot voorstander van vrijheid van meningsuiting. Zo lang het maar zíjn mening is. Hij is pro Netanyahu. Dus berichten die oproepen tot sympathie voor de Palestijnen zijn niet toegestaan op Facebook en Instagram en accounts van Palestijnse organisaties zijn geblokkeerd. Want alleen Israëliërs zijn zielig.

Check Haaretz voor een artikel over hoe Netanyahu persoonlijk goedkeurde dat via zijn Arabische vrienden in Quatar miljoenen worden doorgesluisd naar (het trainen van en wapens voor) Hamas. 

Dat verklaart meteen waarom minstens zes verschillende veiligheidsdiensten de aanval van Hamas op Israëlisch grondgebied 'per ongeluk' niet zagen aankomen. Dan heb je het meest geavanceerde defensie systeem ter wereld, de 'Iron Dome' maar kun je geen paragliders uit de lucht knallen, noch voorkomen dat motorrijders handgranaten werpen. En levend terugrijden naar het eigen kamp. Raar, toch?

Dat vond ik ook van dat vage verhaal van die 40 onthoofde baby's. Al weet ik dat oorlogszuchtige idioten tot vreselijke daden in staat zijn, ik had direct het idee dat er iets niet klopte. Maar ja, grote nieuwsorganisaties én nepnieuwsorganisaties meldden het en zelfs de Amerikaanse president herhaalde het bericht nog maar eens om de Amerikaanse handelsbelangen te beschermen. Het bleek glashard gelogen. Een verzinsel van een nogal gefrustreerd individu die niets liever wil dan de dood van alle Palestijnen. 

De daden van Hamas zijn al ernstig genoeg zonder dat religieus extremisten als David Ben Zion ('Goh, zou dat een Joodse meneer zijn?') nare dingen gaan verzinnen voor 'clout'.

Ik leef mee met de slachtoffers aan beide kanten. Mijn voorstel: de leiders van Hamas en die van de regering Netanyahu uit hun veilige bunkers laten komen en hun geschil persoonlijk laten uitvechten. Met een wedstrijd zaklopen. De winnaar krijgt een koekje en mag een jaar lang met een plastic 'gouden' kroon en in traditionele klederdracht dagelijks een paar uur over de letterlijke lijdensweg van Jezus lopen. 

Met de andere partij verkleed als Jezus. Terwijl die wordt uitgejouwd en uitgemaakt voor 'homo!' en 'mietje!' door Amerikaanse nepchristenen. Omdat hij lang haar heeft en een jurk draagt. Zoiets. Dus. 

Het enige 'leuke' aan de huidige escalatie in het gebied vind ik dat de wappies nu in de war zijn: moeten zij de Israëlische vlaggetjes in hun profiel laten staan of net als hun helden Trump, Baudet en Poetin opeens Hamas gaan toejuichen? 

Toen ik klaar was met de boekhouding van een vriend juichte ik mijzelf toe. Want iemand moet dat doen, ne pas? Had het de dag ervoor willen afronden maar mijn ogen weigerden dienst. Soit. Het is gedaan en naar de accountant gestuurd. Die zal er vast nog een of twee foutjes uithalen. Daarom is hij accountant en ik maar administrateur. Ofwel assistent-boekhouder. In hedendaags 'Nederlands': 'Assistant Finance Controller'. 

's Avonds mocht ik naar de club. Tijd voor de zogeheten Herfstequinox. 

Een dag waarom de zon recht boven de Evenaar staat. Vandaar dat 'equinox' ook wel 'evening' heet. Inderdaad, van het Engelse 'evening'. Denk ik. Andere theorieën zijn welkom.

"Ik ben blij dat ik in Nederland woon", zei een Broeder. "Zeker na jouw verhaal". Die avond mocht ik tijdens het Ritueel namelijk de overweging leveren. Heb in totaal vier of vijf uren zitten schrijven en schaven aan de voordracht van een half uur. Wilde het eigenlijk nog wat verder inkorten maar ja...

Door de aanval van die vermaledijde Hamas had ik er nog wat aan toegevoegd. En toen ik eenmaal mijn emoties weer onder controle had nog wat meer balans (klik. Wie heeft er écht schuld aan het conflict?) in aangebracht. Vind ik belangrijk in het leven, de balans blijven zoeken. Of dat nu op het wereldtoneel is of in een liefdesrelatie. Een kant kiezen en daar halsstarrig aan vasthouden vind ik veel te makkelijk. 'Ja, maar mijn overheid/favoriete populist zegt het en dus vind ik het ook!', is alleen maar luiheid.

Tijdens het Broedermaal (gezamenlijk eten na een ritueel - een huwelijk, begrafenis of wat dan ook - maakt er deel van uit. Deels formeel en deels informeel is de 'festive board' al een Maçonnieke traditie sinds 17nogwat)

werd ik nog vergast op een toespraak van de Voorzittend Meester; niet alleen bleek hij onder de indruk van mijn verhaal maar zelf Jood zijnde vond hij dat ik een goede balans had aangebracht in de kwestie en opkwam voor alle slachtoffers, zonder met een priemend vingertje een schuldige aan te wijzen. Een mooi compliment! 

Daar kwam bovenop een flinke veer die ik nog steeds voel zitten, voor mijn werk als Secretaris voor de club de afgelopen vijf jaren. "Nu ik sinds kort met een nieuwe Secretaris samenwerk besef ik eindelijk hoeveel werk het eigenlijk is en waardeer ik jouw inzet des te meer." "Graag gedaan, Achtbare Meester. Ik heb de nieuwe Secretaris al laten weten dat als hij hulp nodig heeft, hij altijd een beroep kan doen op míjn voorganger.", floepte ik er uit als reactie. En met - zoals de Voorzitter dat noemde - 'de jouw kenmerkende humor'.

Na nog wat nagespreken en een borreltje met ondermeer de cateraar lag ik uiteindelijk iets na middernacht tevreden in bed.

Dinsdag kwam het goede nieuws dat ik een tijdelijke woning in Belfast heb gevonden! Op drie kwartier wandelen van het Theater waar ik mag spelen, huur ik een kamer bij een particulier die uit liefde voor het theatervak zijn woning beschikbaar stelt voor medewerkers. In zijn andere vrije kamer zal een crewlid (technicus, muzikant, choreograaf?) van de show komen wonen. Leuk! 

Zo heb ik bij 'thuiskomst' iemand om samen mee over de regisseur te roddelen en zo. En om samen de dagelijkse wandeling naar en van het theater te maken. Dagelijks? Ja, want in de 55 dagen die wij er zijn, zijn wij alleen eerste Kerstdag en Nieuwjaarsdag vrij. Na de repetitieperiode (10 dagen à ongeveer 10 uren per dag), zullen wij twee voorstellingen per dag spelen. Er zijn inmiddels ruim 60.000 kaarten verkocht en voor diverse uitvoeringen is geen kaartje meer beschikbaar. Populaire show dus. Met medewerking van ondermeer deze dansgroep:

Een vriend van de vriend van een buurvrouw kwam op de koffie. Blijken wij elkaar te kennen van overlappende vriendengroepen. Veertig jaar geleden. Ik herhaal het maar weer eens: soms is de wereld kleiner dan ik. 

Hij heeft interesse om een deel van de tijd dat ik in Ierland zit in mijn woning te zitten. Voor hem een rustige plek om te werken en mijn bejaarde buurvrouw hoeft niet voor de goudvissen en planten te zorgen. Bovendien wil hij met alle liefde mijn 'taak' van mij overnemen om een keer per week haar naar de supermarkt te begeleiden. Maar eerst natuurlijk een test. Waar hij met vlag en wimpel voor slaagde: mijn goudvissen zijn nu al dol op hem.

Was al in een blijde stemming en dat werd nog beter na fijne gesprekken op straat met een buurtgenote en de vroegere karateleraar van mijn zoon. Gewoon tien minuutjes babbelen kan beide partijen weer wat energie of in elk geval een goed gevoel geven.

Onderweg naar huis mocht ik weer in een doolhof stappen vanwege de werkzaamheden aan de straat. Maar ik vind het wel grappig om door een tijdelijke 'gang' te lopen die op het einde blijkt te zijn afgesloten. 

Stukje teruglopen, een andere route kiezen en uiteindelijk kom je er uit; gratis kermisattractie! De wegwerkers werken hard en het wordt prachtig dus de herrie vergeef ik hen graag. Oké, wanneer ik 's ochtends vroeg uit mijn remslaap word gerukt even niet.

En ja, mijn ruiten zijn vies. 

Die lap ik in het voorjaar wel weer of zo.

Nu heeft dat nog weinig zin met alle stof en troep voor de deur.

Bij thuiskomst ontdekte ik helaas te laat te zijn voor de aanmelding bij Guerilla Kitchen deze week maar een ander mailtje stemde dan weer wél weer blij: het (voorlopige) script - met liedjes - voor de komende voorstelling in Belfast. Kan dus beginnen met repeteren! 

"Ja, maar je ogen dan?" Dat gaat gelukkig al een stuk beter. Kan ze nu al zo'n twee uur per dag gebruiken voordat het te pijnlijk wordt. 

Wàt een vooruitgang met ze hooguit een uur per dag te kunnen gebruiken!

Hoe goed het dan ook met mij persoonlijk gaat, ik blijf mij zorgen maken over de mensen met wie het slecht gaat; niet alleen over een zieke buurvrouw, vrienden die in scheiding liggen, net een geliefde hebben verloren en zo maar ook met de mensen die lijden aan ondervoeding, ziektes als dengue en onder diverse klimatologische rampen. En de slachtoffers van oorlog natuurlijk, soldaten en burgers. Ook soldaten zijn iemands zoon of dochter.

Is het Hamas of het IDF die vluchtende Gazanen bewust beschiet? En maakt dat wat uit? Nee, natuurlijk niet. Dood is dood, door wie je geliefde dan ook is vermoord.

Wie er daadwerkelijk achter de moord op duizenden burgers zit zal pas over enkele generaties blijken. Voor de slachtoffers maakt het niet uit. Weet iemand nog wie de aanstichter was en dus schuldig aan de vele doden bij de Gulden Sporenslag?

Duidelijk is in elk geval dat zowel Hamas alsook de regering Netanyahu niet streeft naar een vreedzame oplossing. Sterker nog: Netanyahu heeft baat bij een sterk Hamas. Zo blijkt uit dit artikel:

"During his earlier term as Prime Minister, Netanyahu followed a consistent policy of allowing Hamas to flourish, and consequently to develop from a relatively weak terrorist organization to a force capable of killing more than 1200 Israelis in a single day."

Formeel koos de Verenigde Staten de kant van hen die geen einde willen aan het conflict en stemde tegen een 'staakt het vuren' in de VN-Raad.

En lang niet elke burger is fan van Netanyahu of lid van Hamas en al zouden zij dat wél zijn, is 'Ja maar die persoon is aanhanger van...!' een excuus om zijn of haar kinderen aan gort te schieten?

Dat het IDF 'absoluut niet!' bewust burgers bombardeert vind ik moeilijk te geloven. Men liegt dus óf is een bijzonder belabberd militair apparaat dat absoluut niet kan mikken: niet op burgers maar 'uitsluitend op militaire doelen' mikken en daarbij 'per ongeluk' een paar duizend burgers veranderen in shish kebab? Onwaarschijnlijk.

Zelfs fascisten valt het op dat er bijna geen levende volwassenen meer zijn in Gaza:

Over fascisten gesproken: sommigen van hen zijn zó ontzettend rechts dat volgens hen Hitler links was. Ken je nagôan.

Wereldwijd is de haat weer aangewakkerd. Alsof het vermoorden van burgers domme, nare mensen inspiratie geeft. Triest.

Vreemd, niet? Keurige, blanke Amerikaanse christenen kennen toch het Eerste Gebod 'Gij zult niet doden'? Je kan aan des man's gezicht duidelijk zien dat hij zeer vroom is.

Zelfs Nederlandse politici gedragen zich zeer haatdragend:

Deze uitspraak is van dezelfde keurige politica die aan bootvluchtelingen refereert als 'dobbernegers'. En zij heeft duizenden aanhangers.

Vooral omdat het kon (en mijn oogbollen aanvoelden als vuurballen) ging ik vroeg naar bed.

Woensdag deelde een buurvrouw een pot koffie met mij voor zij naar haar werk ging. Na haar bezoek mailde, belde en appte ik met deze en gene. Deels met mijn ogen dicht en door te dicteren. Ook handig is dat ik ooit 'blind' heb leren schrijven. 

Van een middelbare school docente mocht ik niet meer schrijven terwijl ik naar haar of het bord keek: "Kun je alsjeblieft naar het papier kijken terwijl je schrijft, zoals normale mensen? Ik word er nerveus van!"

Was weer vroeg mijn bed uit getrild dus wilde graag een dutje doen. "Nou, dan doe je dat toch?"

Tja, hoe dan?

Dan maar iets nuttigs doen waar geen beeldscherm voor nodig is: de planten water geven. Vermoedelijk is er door het naar binnen waaien van een zaadje een nieuwe plant aan het groeien in deze plantenpot.

Schatje, niet?

Inmiddels waren de werklieden klaar voor de dag en kon ik even liggen met komkommerschijfjes op de ogen. Na een half uurtje probeerde ik die weer te openen (de ogen, niet de komkommerschijfjes). En leek oplosmiddel voor secondenlijm nodig te hebben. Misschien werken mijn traanklieren niet naar behoren? 

De lach van de dag was voor Atomos, een zogeheten 'trol': nul berichten en nul volgers op sociale media en alleen maar reageren met domrechtse onzin en mensen uitschelden. In de hoop op een beetje aandacht.

En anoniem uiteraard. 

Want 'trollen' zijn laf.

Met één oog (het andere zat dichtgeplakt) keek ik naar bewegende beelden op televisie tijdens een potje strijken voor ik ging slapen.

Donderdag zag ik een kaart die duidelijk de vraag beantwoordt:

"Waarom moet Nederland minder schadelijke stoffen uitstoten en hoeven andere landen dat niet?"

Ja, die 'zielige Nederlandse boeren!' zijn wel degelijk verantwoordelijk voor veel ellende. Net zo verantwoordelijk als KLM, Shell, Tata Steel, et cetera. Toch blijven zij maar ontkennen. En u betaalt de rekening. Letterlijk. 

Om straks weer die 'zielige Nederlandse boeren!' te helpen als hun omzet drastisch vermindert omdat zij niet tot nauwelijks aan watermanagent doen terwijl droogtes steeds vaker voorkomen en weigeren naar de lange termijn te kijken; alleen domme mensen kijken alleen naar winst op de korte termijn. Zij geven helemaal niets om hun (klein)kinderen.

En hoezo 'zielig'? Onder 'arme boeren' vinden wij verreweg de meeste miljonairs (vier op de tien zelfstandigen in de landbouw is miljonair. Overigens staan huisjesmelkers als Wybren van Haga op plek twee: 42 versus 38%) ; de agrarische industrie heeft fysiek meer dan de helft van al het land in Nederland in bezit en nóg krijgen zij via ons belastinggeld een kwart van hun inkomen uit subsidies waar wij voor opdraaien. Zelfs al wordt dat glashard ontkent door door hen betaalde populisten.

Waar Nederlanders heel goed in zijn is ontkennen. Ontkennen ergens schuldig aan te zijn, ontkennen dat klimaatverandering wel degelijk echt is, ontkennen dat zij do dom zijn om 'domrechts' te stemmen, ontkennen dat zij het mis hebben...U kent de voorbeelden.

Ontkennen dat iets waar is terwijl het overduidelijk en aantoonbaar wél waar is, heet 'liegen'. Waarom denkt u dat mensen (vooral rechtspopulisten en hun aanhangers) dat doen?

'Dat rechtse mensen oneerlijker zijn dan linkse is maar een mening!' Nou, nee; heus wetenschappelijk onderzoek onder 8600 mensen bewees onomstotelijk dat hoe rechtser iemand is, hoe vaker die persoon zal liegen, stelen en bedriegen.

Zo bewereren zij dat Amerikanen dol zijn op Joden. Dat is gewoon niet echt waar. 

'Als je zo dol bent op die mensen, neem je ze toch in huis?' zeggen racisten graag tegen mensen die zich zorgen maken over de vluchtelingencrisis en vinden dat de ellende niet de schuld is van die vluchtelingen. 

Zou u mensen die het zwaar hebben in huis nemen? Als dat Nederlandse bejaarden zijn? Daklozen? Vluchtelingen? Uit Oekraïne, Palestina, Syrië of Israël?

Nevada is al een woestijn; als je ze tijdelijk uitschakelt en stiekem erheen vervoert, merken ze het verschil niet. Word een leuke toeristische attractie! Serieuzer: 'wij' leefden óók ooit met moord en doodslag en kwamen door polderen tot een twee-staten oplossing: Nederland en België. Dus ik vind dat idee dat ik gisteren tegenkwam helemaal niet zo vreemd. Stuur de Rijdende Rechter. Ik wil betalen om de beteuterde koppies te zien van The Guest en Netanyahu: "Hier zult u het mee moeten doen." 

Deze oplossing lijkt mij een prima goedmakertje voor het feit dat de VS in 1939 een schip met Joodse vluchtelingen uit Europa terugstuurde 'want vol=vol en we motten jullie niet!' Waardoor de VS rechtstreeks verantwoordelijk zijn voor de dood van bijna 1000 Joden, waaronder veel kinderen. 

Onder meer hierover sprak ik met een buurvrouw bij wie ik op de thee was. 

Een uurtje voor ik naar Bilthoven ging om als Ceremoniemeester 

mee te werken aan een mooi Rituaal op de locatie van een 'bejaardentehuis voor Vrijmetselaren'. In de zogeheten verdiepingsgraad die bekend staat als 'De Rozekruisers'. Een Vrijmetselaar die hier lid van is, heet voluit een 'Soeverein Prins van Het Rozekruis'. Het tijdens de lockdown door 'mijn' Kapittel bedachte ritueel is losjes gebaseerd op de parabel van [Het Verloren Schaap] De Verloren Zoon. Het gaat over twijfel: wat vind ik belangrijker: mijn eigen leven. wensen en ellende of spirituele vooruitgang voor de mensheid? 

En dat in een inspirerende omgeving:

Hier een selfie tijdens het aansluitende Broedermaal:

Lach van de dag was voor Yvonne. Die - ook gezien haar tijdlijn op X - een theorie van mij onderschreef: wappies hebben geen humor.

'Ha, ha, wat ben je dom! Denk je echt dat dit een Menhir van Obelix is? Is gewoon een steen, hoor!'

Vrijdag was ik blijkbaar een beetje moe want ik sliep dwars door de geluiden van de machinerie voor mijn woning heen. Koffie drinken met een vriendin bleek een goed idee en gaf ons beiden weer wat energie. Niet zozeer door de caffeïne maar vooral omdat wij in elkaar een prima klankbord weten.

Ik schreef een hoofdstuk in de biografie waarin mijn moeder zaliger centraal staat, regelde nog wat administratieve details aangaande mijn komende werk in Belfast, verwerkte nog wat andere administratie en deed mijn best mijn achterstand in het beantwoorden van berichten in te halen. Natuurlijk maken mensen zich zorgen wanneer ik 'na twee dagen nog stééds niet!' op hun bericht heb gereageerd maar met zo'n 18 ontvangen berichten per dag gemiddeld - en ogen die het maar twee uren per dag doen - is een achterstand nu eenmaal onvermijdelijk.

Het was vrijdag dus uiteraard bedacht, schreef en publiceerde ik een stukje proza.

Om mensen toch even een teken van leven te geven, stuurde ik diverse mensen dit bericht:

Veel te doen in het offline leven en kan vooralsnog maar zo'n twee uurtjes per dag mijn ogen gebruiken. Terwijl zo'n achttien mensen gemiddeld per dag een reactie van mij willen en ik bezig ben met het voorbereiden van een boekpresentatie (5 november), over een paar weken voor twee maanden ga werken in Belfast, werk aan vier verschillende boeken, mijn cabaretvoorstelling in het voorjaar, een voorstelling/debatavond en probeer wat aan mijn huishouden te doen terwijl ik verbonden ben aan drie verschillende Vrijmetselaarsclubs waar ik mij óók graag voor inzet. Terwijl ik nog niet helemaal hersteld ben. Dus er is even een wachtlijst met het beantwoorden van berichten. Sorry. Alles wel met jou? Met leuke dingen bezig?

Gelukkig waren er deze dag maar 17 mensen die een directe reactie van mij wilden: 5 via WhatsApp, 4 via Messenger, 2 via X DM, eentje via Insta DM en 5 via e-mail. Net iets minder dan het gemiddelde van 18. Houzee! Naast een half dozijn werkgerelateerde berichten.

Hoeveel tijd bent u gemiddeld per dag kwijt met het reageren op niet-werkgerelateerde berichten? Ik een uurtje of anderhalf tot twee.

Met wat tussenpozen vanwege mijn ogen, keek ik ter ontspanning de seizoensfinale van The Walking Dead: Daryl Dixon. Over Geloof, Hoop en Liefde. 

Zaterdag deed ik het rustig aan. Dus ik werkte weinig om mijn lichaam - en met name mijn ogen - de rust te geven om zichzelf volledig te herstellen. Vrijwel alleen licht huishoudelijke klusjes dus. En alvast een beetje mijn koffer inpakken voor twee maanden wonen en werken in Belfast. Universele stekkeradapter dus. En ook een regenbestendig trui/vest-met-capuchon ging in de koffer.

Vond mijzelf best verstandig. Een buurvrouw die op de koffie kwam was het met mij eens. Volledig doorweekt omdat zij door een zware regenbui van werk naar huis was gefietst genoot zij zichbaar van een kopje versgezette koffie. Voor mijzelf deed ik er een broodje bij: kaas-uienbollen...mijn favoriet!

Die stormen gaan wij vaker zien en zullen de komende decennia alleen nog maar in heftigheid toenemen. Met niet alleen natte maar zelfs dode mensen tot gevolg. Als het de overheid en ook wetenschappers niet lukt om 'het volk' gezond verstand te laten gebruiken in plaats van rechtspopulisten te volgen, dan is het maar aan Moeder Natuur zélf om mensen te laten doordringen van de situatie rond klimaatverandering:

Helaas geven regeringen liever geld aan grote industrieën dan aan bijvoorbeeld onderwijs en gezondheidszorg. Een gigantisch deel van al het geld dat wereldwijd wordt uitgegeven gaat niet naar het helpen maar naar het vermoorden van mensen. 

Ik ben van mening dat moord en vernietiging snel moet ophouden. 'Ja, maar de economie dan?' Economie is waardeloos op een kapotte planeet en dooie mensen kopen weinig goederen en diensten.

De lach van de dag was voor de 'wappies' die dit soort onzin deelden:

Iedereen die maar een paar minuten tijd neemt om zelfstandig na te denken of maar een beetje 'zelf onderzoek!' te doen komt er al snel achter dat dit soort racistische opmerkingen volledig kolder zijn. En nee, dit keer zal ik geen link leveren. Doe maar 'zelf onderzoek, het staat overal op internet'. Zoals een favoriete reactie luidt van veel wappies die alleen maar rechtspopulisten nablaten.

Uiteraard - het was tenslotte zaterdag - publiceerde ik een vers Engelstalig stuk proza.

Als ontspanning voor het slapengaan keek ik een aflevering van Black Mirror. 'Joan is awful' gaat over twee gevaren van ons moderne leven: dankzij onze voortdurende online aanwezigheid weten 'zij' alles van ons en dankzij AI is alles en iedereen eenvoudig na te bootsen en vervagen de grenzen tussen realiteit en imaginair. Wat is 'echt', hoe kunnen wij het herkennen en maakt het uit?

Zondag sliep ik lekker uit en bij het wakker worden voelde ik mij redelijk wel. Fijn! Alleen die branderige ogen...blêgh! In elk geval gaat het met mij een stuk beter dan met de man die de titel 'lach van de dag' deze dag won. 'Reliwappie' Peter slaat wartaal uit. Heel triest natuurlijk en ik hoop dat hij goede psychologische hulp krijgt maar ik lachte hardop bij het lezen van zijn reacties. En dat is nu eenmaal de hoofdreden om 'lach van de dag' te worden:

Peter heeft aandacht (en liefde) nodig. Die hij blijkbaar niet krijgt. Tientallen berichten per dag en sinds 2012 daar maar 6 'volgers' mee verzameld. 

Een deel daarvan is 'Qwappie' (van die Amerikaanse sekte 'Qanon'. U weet wel: 'Trump is de messias en Elvis is helemaal niet dood!') en een paar klikten op 'volg' uit medelijden.

Waar ik óók heel hard om gelachen heb was dit signaal dat niet iedereen even opzoekt wat een naam betekent voor men die aan hun pasgeboren kindje geeft:

Nadat ik was uitgelachen, controleerde ik even via mijn vriendje Google Lens (klik. Aanrader: binnen een minuut weet je - door 'zelf onderzoek!' doen - of iets waar is of niet. Bijvoorbeeld) waar het beeld vandaan kwam. De raamsticker is ontworpen door een Tilburgs ontwerpbureau en de naam wordt wel vaker in Nederland gemeld bij de burgerlijke stand:

Over de Joods/Palestijnse kwestie legde ik deze dag alleen maar deze overweging voor:

Vraag aan hen die nu in een woning wonen die ooit aan Joden toebehoorde - maar die zij na een bezoek aan een concentratiekamp niet meer nodig hadden -: zou u zonder slag of stoot die woning afstaan als een nabestaande die claimt? 

Om het luchtig te houden blijven wij even lachen. Om de Amerikaanse bevolkingsgroep die uitgelachen wordt door de hele wereld en 'Republikeinen' heet ('Het lukt ze niet eens een Kamervoorzitter te kiezen. Woehaha!'). Om de aandacht af te leiden van hun eigen onkunde hebben zij weer iets 'slechts' gevonden over de Democratische President Joe Biden:

Iemand stortte ooit geld op zijn rekening! De hele wereld houdt nu de adem in. Geld ontvangen is namelijk misdadig en wie ooit willens en wetens geld ontvangen heeft moet zich verantwoorden voor het Internationaal Gerechtshof in Den Haag. Toch?

Waar blijkt het om te gaan? Joe Biden's broer gaf hem het geld terug dat hij ooit van hem geleend had. Voor Republikeinen inderdaad misdadig: 'Geleend geld terugbetalen in plaats van het te houden en ontkennen dat je het ooit ontvangen hebt? Ongekend! Nette leugenaars en oplichters horen zoiets niet te doen!'

Ik lach mij de kreukels om die gekke Amerikaanse Republikeinen 

Dit soort kinderachtig gedoe vind ik schattig en lachwekkend. Er boos om worden kan ik niet.

Niet zo min als om de afgang van het ooit zo machtige Ajax. 

De voetbalclub staat wel vaker op nummer twee in de hoogste competitie. Maar staat er nu als tweede van onderaf.

Het is vooral triest en lachwekkend. Dus dit soort grappen kan ik waarderen.

Zo kon ik ook de babbel en kopje thee bij een buurvrouw waarderen. 

(over het grasveld maar. De paden zijn overwoekerd)

Bij elkaar hadden wij voldoende energie voor een wandeling naar de supermarkt. En terug.

Eenmaal weer thuis overleg gepleegd over de naderende boekpresentatie te Amsterdam (welkom!):

Na het inplannen van wat sociale media berichten nog een paar berichten beantwoord en tijdig - en met een luisterboek - naar bed.

The Black Keys levert met Little Black Submarines de muziek deze week:

Deze week staan wij stil bij het overlijden van Sir Bobby Charlton en Merik van der Torren