Feitelijk weet ik pas sinds een paar maanden dat het niet normaal is om je hoofd voortdurend gevuld te weten met gedachtes, ideeën, argumenten en oplossingen. Sterker nog: voor verreweg de meeste mensen is het normaal om met een redelijk leeg hoofd een stuk door een natuurgebied te wandelen en af en toe te denken: 'Hé, wat een leuke vogel! Hoe heet die ook alweer?' in plaats van: 'Kijk die vogels eens lekker genieten van hun vrijheid! Zou het niet fijn zijn als de inwoners van Syrië zich ook zo zouden kunnen voelen? Waarom en door wie worden zij eigenlijk zo onderdrukt en waarom doet niemand daar wat aan? En hoe kan ik helpen om het probleem onder de aandacht te brengen? Hoe kan ik überhaupt mensen laten nadenken over oplossingen zodat ook anderen prettiger kunnen leven? Want wij hebben het zo ontzettend goed in het rijke westen. Waarom beseffen zo weinig mensen dat? En wat is nou in hemelsnaam de titel van het liedje waarmee ik vanmorgen in mijn hoofd wakker werd?'
Gevlogen
Intussen zijn de vogels gevlogen en heb ik niet echt van hun vlucht kunnen genieten. En dat is jammer. Dat heb ik wanneer ik loop en wanneer ik bij iemand in de auto zit. Gek genoeg kan ik in de bus, tram en trein wél mijn hoofd leeg krijgen.
Mediteren
De psychologe waar ik een tijdje bij liep heeft mij liever niet aan de medicatie (en daar ben ik het hartgrondig mee eens!) maar zoekt het antwoord naar mijn vraag liever in meditatie of een andere manier van rust vinden. Uw ideeën hierover zijn uiteraard van harte welkom want ik waardeer u zeer!
Het pleonasme van de dag is: een lastig probleem
Posts
