Het verhaal van de jongeman die de situatie in Tunesië niet meer aankon en uit pure frustratie zichzelf in brand stak roept bij mij gedachten op aan Jan Palach die in 1969 hetzelfde deed op het Wenceslausplein in Praag om daarmee zijn ongenoegen te uiten over het mislukken van de Praagse Lente.
Alles zou goedkomen, was de bevolking beloofd. Nou, niet dus. Ook Mohammed Bouazizi geloofde er in. Hij was tenslotte goed opgeleid en zou makkelijk een goede baan kunnen krijgen. Hij eindigde als illegale straatverkoper van groente en fruit. Tot de politie hem zijn handeltje afnam en zijn gezin niets meer had nu ook de acht dollar per dag die Mohammed verdiende niet meer binnenkwam.
En hoe vaak is al tegen het Nederlandse volk gezegd:"Dit jaar nog even de buikriem aanhalen maar over twee jaar gaat het beter!"? Nou en of wij het hier vele malen beter hebben dan de burgerbevolking van landen als Tunesië en Egypte. Maar voor hoe lang nog?
Ook in 1969 was er een man die vanaf een podium in een weiland in Amerika mensen toezong waar het écht om gaat, wat we écht nodig hebben. Hier is Richie Havens met "Motherless Child/Freedom":
Posts
