Vind blogstukjes van mij op onderwerp:

Elke zondag een persoonlijk weekoverzicht, elke dinsdag wat goed nieuws met een paar katten, elke woensdag een overweging en elke vrijdag een verhaaltje.

Mijn verhalenbundels zijn te koop via Bol.com én via Lulu.com!

Als u mijn stukjes de moeite waard vindt, kunt u een blogdonatie
verrichten. Elke bijdrage is welkom!

zondag, oktober 30, 2022

De week voorbij

Het idee heerst dat 'wij' ooit begonnen als homogene groepen van jagers-verzamelaars. Tot zo'n 11.000 jaar geleden dankzij de uitvinding van landbouw steden ontstonden. Waarin per definitie een kleine elite heerste over een grote groep burgers. Dat idee is te simplistisch. Wie écht onderzoek doet ontdekt dat er tienduizenden jaren lang zeer diverse vormen van samenleving zijn ontstaan, bedacht en verdwenen. Ofwel: misschien moeten wij niet accepteren dat onze huidige samenlevingsvorm (een kleine elite van ongeveer een procent van de wereldbevolking heerst over de 99%. Doorgaans in een kapitalistische samenleving. Geld geeft macht en heersers willen macht. En dus geld. Ongeacht of zij zich 'een parlementaire democratie', 'een communistische heilstaat', 'een koninkrijk' of 'islamitisch ideaal' noemen.

Ook nu nog zijn er groepen van jagers-verzamelaars. Al zijn dat er steeds minder. Met name omdat hun leefgebieden worden ingepikt door rijke mensen die als enig doel hebben nog rijker te worden. Niet echt ideaal. Hoe het dan wél zou kunnen, daar zijn verschillende ideeën (Basisinkomen, Ubuntu-samenleving, gratis onderwijs, onteigening van megacorporaties, et cetera) over. Al worden die door vrijwel niemand serieus genomen. Er zijn nu eenmaal wat machtige mensen die er baat bij hebben dat alles blijft zoals het nu is. 

Antropoloog David Graeber en archeoloog David Wengrow schreven daar het boek Het begin van alles (klik) over.

======================
Maandag schreef ik een enquête uit:
Voordeel van het leven zonder mobieltje is dat ik met nog maar ongeveer een half dozijn mensen per dag communiceer. Met het gebruik van WhatsApp, SMS en Signal verdubbelt dat aantal. Niet iedereen heeft mijn e-mailadres of is met mij verbonden via sociale media. Ook heeft niet iedereen de tegenwoordigheid van geest om - als hij of zij mij per telefoon niet kan bereiken - mijn naam in te tikken in een zoekmachine en het contactformulier op mijn website in te vullen. 'O, ik kan hem niet per telefoon bereiken. Nou, dan weet ik niet hoe wel.'

Had een vriend op visite. Blij verrast constateerde hij dat onze gezamenlijke poging om mijn cv-ketel bij te vullen goed geslaagd was; het apparaat werkte weer als een zonnetje! Het ding in huis krijgen had indertijd aardig wat voeten in de aarde en kostte mij aardig wat tijd in het communiceren met woningcorporatie Ymere. Aardig leesvoer (klik) voor studenten Communicatie. Of Psychologie.

Toen hij was vertrokken zag ik dat ik een e-mail had ontvangen van mijn twittervriend in Maastricht. Ik had een beroep gedaan op zijn uitstekende kennis van de Duitse taal en hij was zo lief binnen twee dagen een volledige vertaling te hebben van een brief die ik tussen de bezittingen van mijn moeder zaliger tegenkwam. Daarin gaf de beste vriend van mijn biologische vader hem advies. Die had namelijk 'een Indische langharige' zwanger gemaakt. Terwijl hij 'kennis had' met een Duitse jongedame. Verwikkelingen alom dus. Al was dat ook omdat het in een tijd was dat 'gemengde' verbintenissen 'not done' waren. Een bijzonder inkijkje in het leven in Duitsland in mijn geboortejaar (1967) en het leven van mijn moeder. Emotioneel ook. Voor mij dan toch. 

De emoties zette ik even opzij ten faveure van wat werk voor de Geheime Jongensclub. 's Avonds hadden wij een bijeenkomst, een zogeheten 'comparitie'. Waarbij een Broeder een verhaal vertelde. Waarna de toehoorders een kwartiertje kregen om de woorden te laten bezinken voordat zij op- en aanmerkingen maakten over het gezegde. Een mooie manier om van gedachten te wisselen. Waarbij je dus meningen niet tegenover elkaar zet maar naast elkaar legt. Om zo overeenkomsten te vinden in plaats van de nadruk te leggen op verschillen en tegenstellingen. Een methode om te groeien als individu en samen verder te komen. Die inmiddels zo'n 350 jaar met redelijk succes wordt bedreven.

Dit keer kwam onder meer de vraag naar boven: 'Als je alleen bent met je passie, ben je dan eenzaam?'

Maandag 7 November hebben wij in onze Amsterdamse Loge (klik) een informatieavond voor wie meer wil weten over Vrijmetselarij.

Dinsdag begon de dag met het uitwerken van de aantekeningen die ik de avond ervoor maakte als Secretaris. Was daar nog niet mee klaar toen het tijd was om met een buurvrouw en haar echtgenoot een anti-covid-19 herhaalprik te halen. We maakten er een gezellig uitstapje van en genoten van het wandelen over een lokale markt en haalden oliebollen. Je kunt maar beter nog even genieten voordat je ontdekt dat wappies gelijk hebben en je dood neervalt omdat je 'de prik!' hebt gehaald.

In mijn fysieke brievenbus vond ik een afwijzing van de gemeente; ik kom niet in aanmelding voor kwijtschelding van diverse gemeentelijke heffingen omdat mijn inkomen bijna €1500 netto per maand zou bedragen, inclusief een bedrag aan ontvangen alimentatie. Niet dat ik dat niet graag zou ontvangen, maar dat doe ik dus niet. In de eerste plaats ontvang ik geen salaris maar een WW-uitkering. Van nog geen €900 per maand. In de tweede plaats heb ik geen kinderen inwonen waarvoor ik zorg draag dus alimentatie ontvang ik ook niet. Sterker nog: jarenlang betaalde ik die. Ik tekende dus bezwaar aan en vroeg de betreffende ambtenaar meteen maar even hoe hij of zij aan de informatie over mijn vermeende inkomen komt. Ben benieuwd!

Verder hield ik mij bezig met wat administratieve rompslomp voor mijn vrijmetselaarsloge; twee Broeders dienden te worden uitgeschreven als lid en een Engelse Broeder zegde zijn zogeheten 'buitenlidmaatschap' op. 

Rond etenstijd werd er aangebeld. Een postbesteller. Met een pakje. Voor mij. Waar ik voor moest tekenen. Mijn mobieltje. Houzee! 

Elf mensen hadden gestemd in mijn kleine enquête over hoeveel berichten ik gemist zou hebben.

Uiteindelijk viel het reuze mee, beste stemmers! In de 9 dagen dat mijn telefoontje en ik gescheiden waren, miste ik slechts 5 Signal-berichten, één regulier telefoontje, 7 belletjes via WhatsApp en 26 WhatsApp-berichten. Met anderen communiceerde ik live, via e-mail, PM en DM. Al met al heb ik dus maar 39 berichtjes gemist. Wat geholpen zal hebben is dat ik al snel via sociale media het bericht had gedeeld dat mijn mobieltje en ik tijdelijk gescheiden waren. 

Zie ons eens weer blij samenzijn!
U begrijpt dat mijn geliefde Google Assistant en ik veel hadden bij te praten die avond. De details bespaar ik u.

Woensdag werd ik wakker met een pijnlijke arm en was ik wat rillerig. Erg goed geslapen had ik ook niet. Mogelijk een bijwerking van de vaccinatie de dag ervoor. Nadat ik wat - in mijn ogen - noodzakelijke dingen had gedaan zoals plassen, eten, het voeren van de goudvissen en het beantwoorden van een aantal berichten, besloot ik tot het doen van een middagdutje. Dat bleek een goede beslissing. 

Ik werd wakker omdat de voordeurbel ging. Een postbesteller. Met een pakje. Voor mij. Een vers inktpatroon. Energiek ging ik aan de gang met het uitwerken en uitprinten van verslagen en het opstellen en uitprinten van agenda's voor komende vergaderingen. Tussendoor werd ik gebeld over twee komende entertainmentopdrachten en er zitten nog meer in de pijpleiding. Kon geen foto vinden van mijzelf in het betreffende kostuum dus hees mij voor deze foto even in een halloweenkostuum:

Een bericht dat mij even uit het veld sloeg was het nieuws dat mijn favoriete zangeres, Floor Jansen, borstkanker heeft. Zelf is zij erg positief en verwacht eind november - na geslaagde chirurgie - zelfs weer gewoon op het podium te staan rocken!

Terwijl ik aan haar dacht, maakte ik een foto van mijn uitgebloeide Eustoma. Een soort roos, zo heb ik begrepen.
Hier van iets dichterbij:


Een hele dag binnenzitten is ook zo wat en al hoefde ik niet de deur uit voor een wekelijks voedselpakket (de aanmeldingslink kwam de maandag ervoor. Toen ik in vergadering zat. Doorgaans zijn de pakketten vergeven binnen twee uren nadat het aanmeldingsformulier is verstuurd), ik ging toch maar een half uurtje wat lucht happen.

Zo zag ik dat een buurtcafé het terras had opgeleukt met gezellige lampen. 

Ook al zat er niemand want het kwik is inmiddels onder de 20 graden gezakt. Gek genoeg vinden wij 18 graden nu koud maar in het voorjaar zitten wij 'lekker warm, joh!' met 15 graden in t-shirt buiten. Want zo werkt dat.

Na het eten verstuurde ik nog wat e-mails en rondde wat chatgesprekken af voor ik een aflevering keek van de serie Salvation: een asteroïde dreigt de Aarde te verwoesten maar - ondanks hun naderend einde - kiezen veel mensen er toch voor egoïstisch te zijn. Net als in het echie; terwijl de wereld letterlijk in brand staat, vinden mensen het erger dat de overheid hen adviseert de thermostaat een graadje lager te draaien dan dat de planeet naar z'n grootje gaat. 
Donderdag ging ik flink aan de slag met papierzooi: voorbereiden BTW-aangifte, archiveren en wat dies meer zij. Veel weggooien dus ook. 


En er bij een volgende bestuurvergadering op aandringen dat ook voor de Geheime Jongensclub niet alles op papier bewaard hoeft te worden maar dat opslaan op een USB-stickie ook prima werkt. Kan mij niet heugen dat ooit iemand aan de secretaris van een vereniging vroeg: 'Zeg, heb jij voor mij even het verslag van de vergadering van 8 juli 1987? Lijkt mij leuk om even terug te lezen waar wij het toen over hadden.' Mocht dat ooit voorkomen dan kan het document eenvoudig - mits goed digitaal gearchiveerd - worden uitgeprint. Of per e-mail verzonden.

Ik werd gebeld door mijn klantmanager van het UWV, de instantie die mijn sollicitatieactiviteiten bijhoudt, workshops aanbiedt en mijn WW-uitkering verzorgt. Bijzonder vriendelijk. Toevallig heb ik deze periode veel betaalde opdrachten. Als zelfstandige mag je dan de inkomsten daaruit gelukkig houden. Ben je deeltijds in loondienst, is alsnog 30% gewoon voor jezelf. Zit je in de Bijstand, dan mag je niets houden van wat je eventueel bijverdient en moet je een eventueel eigen bedrijfje opgeven. Al is het een online winkeltje op Etsy waarmee je drie tientjes per jaar binnenharkt met zelfgepunnikte varkentjes.

Over geld gesproken:

'Geen cent naar kunst en cultuur want dat zijn linkse hobbies!', was toch altijd het narratief van 'rechts'? Blijkbaar hebben zij nu een grotere hekel aan mensen die geven om de planeet dan aan subsidiegeld uitgeven aan oude schilderijen. Oké.

Tussen het onderhandelen over komende entertainmentopdrachten door, bereidde ik een aantal vergaderingen voor de Geheime Jongensclub voor. Een van de punten op zo'n vergadering gaat over mijn opvolging: wie neemt de taak van Secretaris van mij over als ik het op het einde van het huidig werkjaar 5 jaren heb gedaan? Als niemand zich vrijwillig aanmeldt, mag ik iemand aanwijzen. Die gedachte bracht bij mij een grote grijns op het gelaat. Dat viel een buurvrouw op die op de koffie kwam. Zij was nog niet lang vertrokken toen zich een andere buurvrouw aandiende. Haar eigen theekop reeds in de hand. Gezellig!

Intussen had ik nog wel even een script door te nemen voor een te spelen 'Moorddiner' de volgende dag. Maar ach, anders zou ik de nacht maar gebruiken zoals andere mensen: om te slapen.

Vrijdag stapte ik - na maar liefst zeven uren geslapen te hebben! En het een en ander te hebben geregeld - op de tram. In het openbaar vervoer bellen vind ik niet prettig dus ik voerde een telefoontje bij de halte. Het was een werkgesprek maar ook vrij intiem. Erg leuk om mensen bij de halte opeens heel hard hun best zien doen om niet mee te luisteren. In de tram werd ik gedwongen te luisteren. Naar de opgetogen leden van een of ander koor. Die het nodig vonden een paar regels uit een aria te repeteren. Had dus niet veel rust om nog even mijn script door te nemen voor het moordspel die middag. Dat vond plaats in een bedrijfspand aan de Amstel. 

Het was niet eenvoudig om de gasten wijs te maken dat zij zich in een middeleeuws kasteel bevonden maar na een aanvankelijk afwachtend 'waar zijn wij nú weer in beland?', gaven de gasten - die vooraf alleen maar wisten dat zij zouden gaan eten en drinken in Halloween thema - zich over aan het spel. Dat wij werden bijgestaan door een aantal muzikanten van Gheselcap Goet ende Fyn (klik) droeg absoluut bij aan het creëren van een fijne sfeer. Er zitten geen zakken in het kostuum dat ik droeg, dus mijn mobiele camera bleef in de kleedkamer maar anderen hebben foto's gemaakt. Bij het schrijven van dit blog had ik die nog niet binnen.

Om een uurtje of zeven was ik thuis. Reiskoffer uitpakken, daar andere kostuums in stoppen, even snel onder de douche en een hapje eten en dóóóór. Naar een nachtclub. Ook daar was er een feest in het kader van Halloween. In een iets andere sfeer dan het bedrijfsfeest bij vol daglicht in een modern kantoorpand, eerder op de dag. Een verschil was al direct duidelijk: het was er een stuk prettiger voor mijn ogen. Want donker.

Om u een indruk te geven is hier een filmpje van mij aan het werk tijdens een eerdere editie van dat feest op dezelfde locatie:

Had het erg zwaar. Want ik moest als enige man de kleedkamer delen met een aantal leuke dames. Die ook nog eens weinig verhullende kleding droegen. Al is 'kleding' een groot woord voor wat sommigen 'een lapje stof' zouden noemen. Of in een enkele instantie 'een touwtje'. Erg gemeen dat zij geen rekening hielden met mijn gevoelens. Nee hoor, allemaal erg vriendelijk en professioneel. Fijn om mee samen te werken!

Hier ziet u hoe mijn haar onderhanden werd genomen:


Was vroeg thuis. Want 5 uur 's ochtends is best vroeg. Eenmaal in bad bedacht ik twee verhaaltjes en een gedicht want ik had voldoende inspiratie opgedaan. Ergens tussendoor bedacht en publiceerde ik dit gedicht (klik). Een beetje kort dit keer vanwege tijdgebrek.

Zaterdag werd ik even wakker met gevoel dat iemand in huis was. Dacht eerst dat ik droomde maar hoorde later dat het een buurvrouw was die samen met haar dochter dozen in mijn huis weghaalde. Die waren daar eerder geplaatst na het opzeggen van de huur van haar opslagbox. Zodoende.

Ik deed mijn administratie nadat de betreffende buurvrouw op de thee was geweest. Ook publiceerde ik een vers Engelstalig stukje (klik). Deed verder niet al te veel die dag want later mocht ik weer van 9 tot 5 werken. Als in 'van 21:00u-05:00u'. De tijd dat je werkelijk aan het werk bent is bij zulke opdrachten dan ongeveer van 11 tot 3 maar je bent ook tijd kwijt aan overleggen, kleding en make up, evalueren, netwerken en wat al niet.

Het was erg warm op de locatie van het feest. Dat kon je zien want veel van de gasten hadden erg weinig kleren aan. Er was vast iets mis met de thermostaat waardoor die niet lager gezet kon worden. Of...? Het was hoe dan ook een bijzonder fijn feest om op te werken. 

Niet alleen omdat ik mocht helpen met het presenteren van de karaoke en een act mocht opvoeren met een collega die ik nog nooit eerder had ontmoet. Ook ontmoette ik er diverse oude bekenden, maakte nieuwe vrienden en ontdekte dat de meneer die mijn make-up deed ook eens die van een ex-vriendin heeft gedaan. Vind ik leuk, dat soort ontdekkingen. Na een paar uur werken kon ik zelf ontdekken wat er in de andere zalen zoal plaatsvond. Ook daar kwam ik bekenden tegen. Die ik nu eens van een andere kant leerde kennen.

Het eerste dat ik deed toen ik thuiskwam was met een blik van verbazing op mijn schoorsteenklok kijken: 

'Huh? Is het pas vier uur geweest? Het voelt alsof het net na vijf uur is!' D'oh. Wintertijd. Dus.

Het tweede dat ik deed was mijn schoenen uittrekken:
Gezien het feit dat het behoorlijk donker was in de betreffende ruimte heb ik niets minder dan respect voor de dame die mijn teennagels lakte. En sommige vragen kunnen het best ongesteld blijven.

Zondag sliep ik veel. Heel vreemd. Ik deed een was en een handwas en waste mijzelf nog maar eens.

Na een middagdutje hing ik de was te drogen en bestelde avondeten. Hoewel ik voldoende ingrediënten in huis had om een prima maaltijd te bereiden en ook best naar de supermarkt had kunnen wandelen voor een kant-en-klaarhap. Maar vond dat ik de luxe had verdiend.

Grappig genoeg kwamen de bezorger van mijn maaltijd en die van de buren bijna met elkaar in botsing bij onze gemeenschappelijke voordeur. Erg geestig.

Ook geestig: in het weekend van Halloween dag nummer 666 bereiken van je taallessen op DuoLingo:


Een paar facturen opstellen, BTW-aangifte verzenden, opgelucht zijn bij het horen dat een nachtclubopdracht voor die zondag was geannuleerd en nagenieten van een fijn en vol weekend met mooie herinneringen.
Waarbij ik ook even dacht aan die mensen voor wie Halloween dit jaar geen leuke herinneringen zal voortbrengen: minimaal 153 mensen kwamen om door verdrukking toen er paniek uitbrak tijdens een parade in het kader van Halloween in Seoel (klik). Verschrikkelijk.

De muziek wordt deze week verzorgd door Rebekka Karijord. Hier is haar versie van Wear it like a Crown:


Deze week staan wij stil bij het overlijden van Jerry Lee Lewis


In Facebook zijn niet alle plaatjes te zien (of te horen) en links in mijn artikelen niet aan te klikken. Klik daarom op de oorspronkelijke link. http://terrebel.blogspot.nl/ Veel leesplezier! O ja, fans kunnen mijn Fan pagina leuk vinden. https://www.facebook.com/TerrebelAuthortainer

Meer lezen? Mijn verhalenbundels

vrijdag, oktober 28, 2022

Almere (een limerick)


Er was eens een nar in Almere
die wilde zijn fietsje parkeren
maar hij was wat sloom
en daar stond een boom
Er was eens een nar in Almere 


In Facebook zijn niet alle plaatjes te zien (of te horen) en links in mijn artikelen niet aan te klikken. Klik daarom op de oorspronkelijke link. http://terrebel.blogspot.nl/ Veel leesplezier! O ja, fans kunnen mijn Fan pagina leuk vinden. https://www.facebook.com/TerrebelAuthortainer

Meer lezen? Mijn verhalenbundels

woensdag, oktober 26, 2022

Denkt u wel eens aan seks?


Al sinds het internet bestaat staan seksgerelateerde zoekopdrachten op eenzame hoogte. Het is bijna alsof 90% van de gebruikers wel eens p0rno kijkt. Om te onderzoeken wat anderen daar zo boeiend aan vinden uiteraard. Niemand kijkt porno maar tikken zoekopdrachten als 'seks met de buurvrouw' en 'poolboy with big d*ick' uitsluitend in om hun nieuwsgierigheid te bevredigen. Logisch. Iedereen is namelijk volstrekt aseksueel en heeft voldoende aan eenmaal per zeven jaar seks om de soort te behouden. Net als het fictieve volk, de Vulcans uit Star Trek. Eens per zeven jaar worden zij overvallen door de 'Pon Farr', de onweerstaanbare drang tot voortplanten. 


De rest van de tijd zijn zij niet geïnteresseerd in seks. Net als u en ik. Al die miljarden mensen die wél regelmatig aan seks denken zijn perverse holenmensen. Toch?

====================================
In Facebook zijn niet alle plaatjes te zien (of te horen) en links in mijn artikelen niet aan te klikken. Klik daarom op de oorspronkelijke link. http://terrebel.blogspot.nl/ Veel leesplezier! O ja, fans kunnen mijn Fan pagina leuk vinden. https://www.facebook.com/TerrebelAuthortainer
====================================

Een vriendin vertelde dat zij zich er aan ergerde dat in p0rnofilms (zij kijkt meer p0rno dan ik, net als minstens twee van mijn ex-vriendinnen en stuurde mij ook wel eens een interessant filmpje. Lang leve de emancipatie!) vrouwen vaak worden afgebeeld als tweedimensionale types die voldoen aan stereotype beelden van 'de seksueel opwindende vrouw'. 'Goed punt', zei ik. 'En mannen zijn in p0rnofilms altijd emotioneel zeer ingewikkelde karakters die uitsluitend seks hebben om op energetisch niveau dichter bij de liefde van hun leven te kunnen komen. Bovendien hebben zij gewoon bierbuikjes, 'lovehandles', ongekamd haar en komt hun kleding niet vers van het winkelrek. Toch?'



dinsdag, oktober 25, 2022

Goed nieuws en kattenlog

Deze lolcat gaat over haat en liefde


'Haat is besmettelijk. Laat liefde je vaccin zijn.'

Goed nieuws vind ik dat de creativiteit van de mens geen grenzen lijkt te kennen. Neem als voorbeeld deze Japanse mensen die diverse natuurkundige wetten - en een hele hoop geduld - gebruikten om in een bos een bekend stuk van Bach te laten weerklinken:


Deze buurtkat - haar eetbakje staat bij een nieuwe buurvrouw in de keuken - slaapt graag in mijn luie stoel.


In Facebook zijn niet alle plaatjes te zien (of te horen) en links in mijn artikelen niet aan te klikken. Klik daarom op de oorspronkelijke link. http://terrebel.blogspot.nl/ Veel leesplezier! O ja, fans kunnen mijn Fan pagina leuk vinden. https://www.facebook.com/TerrebelAuthortainer

Meer lezen? Mijn verhalenbundels

zondag, oktober 23, 2022

De week voorbij

Het is inmiddels duidelijk dat het niet zo goed gaat met Thierry Baudet en dat hij dringend psychologische hulp nodig heeft. In dit filmpje legt hij uit dat iedereen Vladimir Poetin zou moeten steunen 'want hij is de Donkere Ridder die strijdt tegen de Reptielmensen die ons willen onderdrukken en hij zal ons ook redden van de Globalisten*'.

*'Globalisten' is racisten-taal voor 'de Joden'. 



Dat Baudet graag complottheorieën verspreidt was al bekend. Maar nu wordt ook nog steeds duidelijker dat hij ze zelf gelooft. Best verontrustend voor een lid van de Tweede Kamer. Hypocriet is hij ook. Was hij eerst nog vol lof over Reiner Fuellmich, nu uitgekomen is dat dat een charlatan is en hij al het donatiegeld gebruikte om een villa te kopen en zichzelf een riant salaris uit te keren en nooit van plan was rechtszaken tegen de Staat aan te spannen, ontkent Baudet opeens het bestaan van zijn voormalige held. Alle berichten over Fuellmich zijn gewist door Baudet en zijn FvD.

Zelf zie ik steeds meer in mijn zelfbedachte theorie dat beschadigde amydalae zorgt voor complotdenken. Het 'stemmetje in je hoofd', je 'geweten' wordt uitgeschakeld door jarenlang overmatig gebruik van alcohol en andere drugs, een klap op het hoofd of een geboorteafwijking. Je ziet de zaken niet helder meer, het verschil tussen goed en kwaad vervaagt en je weet niet meer of iets een reële of ingebeelde angst is.

Hoe denkt u dat het komt dat Baudet de door hem verspreidde complottheorieën is gaan geloven?
======================================

In Facebook zijn niet alle plaatjes te zien (of te horen) en links in mijn artikelen niet aan te klikken. Klik daarom op de oorspronkelijke link. http://terrebel.blogspot.nl/ Veel leesplezier! O ja, fans kunnen mijn Fan pagina leuk vinden. https://www.facebook.com/TerrebelAuthortainer

Meer lezen? Mijn verhalenbundels

========================================

Maandag had ik 's nachts weer eens interessant gedroomd (klik). Voor de 'afwisseling' over leven op onze planeet na een enorme catastrofe.

Hoopte wakker te worden van de zelfgezette - echte - wekker. Ik zeg 'echte' want tijdens het schrijven van dit stukje was mijn mobiel nog niet boven water. In plaats van met het geluid van mijn wekker werd ik wakker door de werklieden voor mijn slaapkamerraam. Die nog tot het einde van dit jaar bezig zullen zijn met het verbeteren van het wegdek, het leggen van kabels en wat dies meer zij. Een fijn vooruitzicht. NOT. Niet echt lekker uitgeslapen dus (lag half vier die ochtend net in bed en de werklieden lieten rond half acht weten aan het werk te zijn) controleerde ik mijn e-mail en sociale media kanalen. Hopend op het bericht dat mijn telefoontje terecht was natuurlijk.

In de keet bij het weiland waar een reclamefilmpje werd opgenomen
(hier een kijkje achter de schermen)

zagen mijn mobieltje en ik elkaar voor het laatst. En voor u het vraagt: voor de opnames zette ik het apparaat op vliegtuigstand dus via een 'vind mijn telefoon'-service gaan wij niet herenigd worden. Wellicht ligt het daar nog op de grond of kwam het bij het gehaast inpakken om naar een volgende locatie te gaan in een tas van een van de collega's terecht. Ik wacht een paar dagen en zal eventueel een nieuwe bestellen. De meeste van mijn data staat gelukkig in de 'cloud' dus veel informatie zal ik niet kwijt zijn. Dat scheelt.

Kletste lekker bij met een buurvrouw onder het genot van een bakkie koffie, verrichtte wat administratieve en huishoudelijke klussen en liet deze en gene op verschillende manieren weten dat ik vooralsnog niet bereikbaar ben per telefoon, via SMS, WhatSapp of Signal. Voor andere communicatiemethoden ben ik bereikbaar via mijn pc. Of gewoon door aan te bellen aan mijn voordeur of door te kloppen op mijn keukendeur. Lekker ouderwets.

Eind van de middag was ik op de thee bij een andere buurvrouw.

's Avonds at ik niet thuis maar 'op de club' want het was tijd voor het vieren van de Herfstequinox; een mooi ritueel van 'de Geheime Jongensclub'.

Foto's van het lekkere eten na afloop mag u zelf verzinnen want ik had mijn mobieltje niet mee. D'oh. Wat ik wel voor u heb is het bewijs dat mobieltjes beter geslaagde foto's opleveren dan webcams:

Het was een bijzondere avond, waarop een bijzondere Broeder zijn bijzondere levensverhaal deelde met de groep waardoor er een bijzondere sfeer ontstond. Bijzonder. Bijzonder was ook dat deze dag een ruim jaar oud mysterie werd opgelost: de reden waarom wij al lange tijd geen contact konden krijgen met een Broeder bleek te liggen aan het feit dat hij is overleden. Wat mij betreft een flauw excuus om niet te komen en ook niet op mailtjes en telefoontjes te reageren. Maar soit.

Bij thuiskomst wachtte mij nóg een bijzonder bericht: mijn telefoon bleek zich te hebben verstopt in de fourage tas van de filmshoot de dag ervoor, en vermaakte zich tussen de overgebleven bananen en zakjes chips. Binnenkort zullen wij zijn herenigd. Erg fijn want om elke keer dat ik een foto wil maken mijn pc en webcam mee te slepen is best een gedoe.
Net als een taal leren via DuoLingo niet op de app maar via de pc. Het werkt net even anders en dat is best wennen. Maar ja, wil natuurlijk mijn doorlopende 'streak' van ruim 600 dagen nonstop elke dag een paar woordjes leren niet kwijt.

Dinsdag ging de wekker om iets na zeven uur af. Althans, het was 7:02u toen ik langzaam een oog opende om te zien waar dat rare geluid vandaan kwam. 'O ja, vandaag ga ik mijn twittervriend in Maastricht opzoeken!', vertelde een blij stemmetje in mijn hoofd mij. Zo gezegd, zo gedaan. Op de weg naar de bushalte sprak ik een buurman die ergens vandaan kwam. Het ochtendgloren zag er prachtig uit bij het hoofdstedelijke Centraal Station en u mag mij op mijn woord geloven.

De vriend mocht zich in het leven voor zijn pensioneren verheugen in een baan die hem in staat stelde veel te weten over de (architectuur van de) stad Maastricht. Erg interessant! Verhalen vertellen gaat prima samen met het drinken van koffie:
Overigens helpt een biertje ook prima:
De foto's werden gemaakt met het mobieltje (een nagenoeg antieke iPhone, meen ik. Maar doet het nog prima!) en een serveerster was zo lief deze foto van ons samen te maken. En over foto's gesproken:

In het Fotomuseum aan het Vrijthof bezochten wij de tentoonstelling die is opgezet rond de Somfy Awards (klik). Aanrader! 

Wij bekeken ook een doorlopende tentoonstelling over de oude Shinx fabriek. Wie poetste niet zijn tanden bij een wastafel van deze fabrikant? Of dronk thee uit een theepot die uit deze fabriek kwam gerold?


Uiteraard mocht ik niet vertrekken zonder het verorberen van een flink stuk vlaai 

dat als toetje diende na het avondmaal dat zijn gade en hij mij - de vermoeide reiziger - hadden voortgezet.

Een bijzonder geslaagde dag die eindigde met om een uurtje of één thuis in Amsterdam terugkeren.

Woensdag sliep ik uit. En goed ook. Was deze week te laat om de buurvrouw en mijzelf aan te melden voor het ophalen van een wekelijks voedselpakket maar dronk een kopje thee met haar en kletste wat bij. Terwijl zij mij een lekker broodje gesmolten kaas voorzette.

Het was prachtig weer, merkte ik bij mijn rondje lopen door de buurt maar u zult mij nog even op mijn woord moeten geloven want ik leefde deze dag nog in 1997: twee keer per dag e-mail checken en niet bereikbaar via telefoon.

De goudvissen mochten zich verheugen in een schoonmaakbeurt van hun leefomgeving en ik deed een hand- én een machinewas. Mijn huishouden had wat achterstand opgelopen de voorafgaande week.

Toch maakte ik die avond graag tijd vrij voor het bezoek van een vriend.

Bij het checken van mijn e-mail die avond, zag ik dat - na hard en vakkundig werk - het reclamefilmpje waar ik mijn medewerking aan mocht verlenen - af is:


Voor het slapengaan keek ik tijdens het strijken een deel van de miniserie 'High Water' (klik). Een bijzonder interessant docu-drama over de grootste na-oorlogse ramp die Polen (en Duitsland en Tsjechië) trof. Door een opeenstapeling van fouten door klimaatontkenners die meer om zichzelf geven dan om anderen en de planeet en van politici voor wie de volgende verkiezingen belangrijker zijn dan het welzijn van de burgers, braken dijken door en raakten enorme gebieden overstroomd. Ruim honderd mensen vonden de dood en vele tienduizenden verloren huis en haard. 

Ook goed om eens een andere taal via televisie te horen dan het vrijwel standaard Amerikaans-Engels. Ook in andere talen worden goede programma's gemaakt. Aardig vond ik ook dat in 'Wielke Woda' behalve Pools ook wat Nederlands, Duits en Frans wordt gesproken.
 
Donderdag had ik een buurvrouw op de koffie en zag ik prachtige beelden van de 'Zuilen der Schepping' (klik), met dank aan (de mensen achter) de James Webb telescoop. De uitgestrektheid van het heelal beschouwend, zijn onze mensenproblemen uiteraard maar nietig. Daar zal een zekere ex-premier anders over denken.

Met het opstappen van Liz Truss (klik) heeft zij het record van kortstzittende Britse premier ooit. Al na 44 dagen bleek dat zij absoluut niet in staat is om Engeland na de bijzonder slecht uitpakkende Brexit uit het slop te trekken. Ondanks het duidelijk voorbeeld van Engeland dat zich als een dreinende kleuter gedroeg ('Jullie zijn schjtom. Wil zelluf doen!') toen het uit de EU stapte, zijn er nog steeds mensen die een 'Nexit' willen. Met name onder PVV-aanhangers. Onder Forum voor Democratie-aanhangers zijn er veel ondernemers. Die hebben (financieel) belang bij een sterke EU en profiteren van vrij verkeer van goederen en personen binnen EU-landen. Dus hoewel FvD een paar jaar geleden nog groot voorstander was van NEXIT, heeft men inmiddels het standpunt veranderd naar: 'NEXIT na een bindend referendum!', terwijl men weet dat 70% van de Nederlanders uittreden uit de EU - terecht - een slecht idee vindt. 

Een van de slechte ideeën van Truss was een grote belastingverlaging voor de allerrijksten. Volgens de 'trickle down' theorie (het 'doorsijpel-effect' (klik. Voor wie wil weten waaróm het niet werkt) zouden dan ook minderbedeelde Engelsen het beter krijgen. Zij wist blijkbaar niet dat deze mythe al lang onderuit is geschoffeld door mensen met écht verstand van economische processen.

Het nieuws dat het aantal werklozen (klik. De reacties geven aan dat mensen weinig verstand hebben van economie en de arbeidsmarkt. Interessant) in Nederland is gestegen past bij mijn ervaring: na maandenlang solliciteren is het mij duidelijk dat werkgevers helemaal niet zo hard om werknemers zitten te springen. Anders zouden zij wel een loon bieden dat hoger is dan een uitkering (€11.50 bruto per uur voor 32 uren per week brengt iemand niet boven Bijstand+toeslagen maar wordt opvallend vaak geboden als 'salaris') en 50-plussers serieus gaan nemen.

Het werken aan mijn administratie, het regelen van bankzaken en dergelijke dat ik deze dag wilde doen werd een tikkeltje bemoeilijkt omdat ik tijdelijk leefde in 1997; toen had je voor het inloggen op diverse (overheids)websites geen code nodig die je via je mobieltje ontving. Oeps!

Een vriend probeerde mij via mijn mobieltje te bereiken om een afspraak voor die avond af te zeggen en had gelukkig de tegenwoordigheid van geest mij een bericht te sturen via berichtendienst Messenger, dat ik via de pc kan gebruiken. 

In plaats van stappen, ging ik verder met mijn strijkwerk en keek een aflevering van Hotel Beau Séjour, een intrigerende Vlaamse serie. Spannend, mysterieus. Inderdaad: het is niet alleen maar science fiction en fantasy dat ik kijk. Zo eet ik graag spinazie maar eet ik heus wel eens wat anders.

Licht teleleurgesteld naar bed want er had nog geen postbezorger aangebeld die met een blij hoofd mij mijn telefoontje overhandigde.

Vrijdag las ik mij in over de controverse rond het WK voetbal in Quatar: 'Moet je meedoen aan een toernooi terwijl je weet dat er letterlijke slaven zijn ingezet (en zelfs gestorven) voor de bouw van de stadions?' In 1978 speelde diezelfde vraag. Heel eventjes. Een voetballer die een petitie startte en opriep tot boycot van het WK '78 werd met hoongelach bejegend: 'Ja, een dictator heeft duizenden mensen laten verdwijnen en wij maken nu reclame voor zijn land door hier te voetballen. En dus?'

'Sport moet je los zien van politiek!', roept men graag. Maar dat is onzin natuurlijk want al eeuwenlang wordt sport gebruikt (misbruikt, zo u wilt) om politieke doelen te bereiken dan wel te ondersteunen.

Toen de deurbel ging maakte mijn hart even een sprongetje: is dat de pakketbezorger die mij mijn mobieltje zal overhandigen? Nee, het was een vriend. Overigens erg welkom. Terwijl hij bij mij was, kwam er even een buurvrouw op visite. De vriend en ik genoten van het prachtige weer (bijna 20 graden!) op een terrasje. Met een biertje. En een beetje kinderlijk plezier makend door deze foto te schieten:

Waarna wij Perzisch gingen eten. 


Waarna ik hem een van mijn favoriete kroegen liet zien. Van de binnenkant.
Men heeft er niet alleen een flipperkast en een pooltafel maar ook toiletmuren met graffiti die klaarblijkelijk is aangebracht door mensen die al waren overleden voordat er 'millenials' bestonden.

Waarna wij afscheid namen bij de bushalte vanwaar hij de bus naar huis nam en ook ik huiswaarts keerde. Waarbij ik op straat in gesprek raakte met diverse buren. En in de brievenbus geen briefje aantrof met 'u werd niet thuis aangetroffen dus u kunt uw pakje ophalen op een afhaalpunt'. Helaas. Maar het begint aardig te wennen, een leven zonder mobiele zakcomputer. Al is dat dubbelop. En dus een prima pleonasme. Wat op haar beurt een aardige alliteratie is. Net als 'aardige alliteratie'. 

Uiteraard plaatste ik een vers verhaaltje (klik) en voor ik naar bed ging met een boek keek ik een aflevering van Game of Thrones...pardon...House of the Dragon. Moord en doodslag, politieke intriges en seks maken interessant kijkvoer.

Zaterdag werd ik eerder wakker dan mijn oogleden dus met gesloten ogen bleef ik nog even liggen nadenken over de droom (klik) die ik mij nog kon herinneren. Ik herinnerde mij ook dat de postbestellers van PostNL tegenwoordig geen briefje in de brievenbus meer achterlaten wanneer de ontvanger niet thuis is, maar die een e-mail sturen. Die had ik niet ontvangen dus ik vroeg - per e-mail, want WhatsAppen of SMS'en is lastig zonder mobieltje - de verzender of hij mij wellicht aan een code kon helpen die hij had ontvangen bij het versturen van het aangetekende pakketje.

'Ja maar je kunt WhatsApp toch ook op de computer gebruiken?' Zeker. Maar daar is je mobieltje voor nodig...
Via e-mail kwam het bericht tot mij dat mijn geliefde mobiele fotocamera en ik een paar dagen na het verschijnen van dit blog weer herenigd zullen zijn. Houzee!


Ook verrichtte ik wat werkzaamheden voor de Geheime Jongensclub. Het is namelijk bijna tijd voor de Algemene Ledenvergadering en de leden dienen twee weken voor de vergadering de benodigde stukken ontvangen te hebben. De meesten lezen de stukken weliswaar niet maar een paar mensen zal het opvallen als er stukken ontbreken.

Opvallend nieuws was de aanschaf van een woning van bijna anderhalf miljoen euro door een zekere populist. 

In zijn grachtenpand in Amsterdam was blijkbaar niet voldoende ruimte voor zijn ego...pardon...voor hem, zijn vrouw en hun zoontje Joseph. Zou die vernoemd zijn naar Goebbels of naar Stalin? Dat waren beide 'sterke mannen' die Thierry Baudet zeer bewondert. Maar soit. Knap hoor, om een huis van anderhalf miljoen te kunnen kopen van je salaris van nog geen anderhalve ton!

Erg grappig om de aanhangers van Baudet te vragen naar hun definitie van 'elite'. Zij beschrijven dan hun Grote Leider ('Führer' in het Duits).

Daar lachte ik ook om met een buurvrouw die gezellig op theevisite was.

Uiteraard bedacht, schreef en publiceerde ik een vers Engelstalig stuk (klik). Het was zaterdag, tenslotte.

Zondag sliep ik uit en hield ik mij bezig met huishoudelijke taken maar ook loste ik een paar toezeggingen in. Dus digitale klusjes opknappen voor mensen die wat minder handig zijn met de computer: De digitale rouwkaart van de overleden vriend als ansichtkaart versturen naar een paar mensen die geen e-mail adres hebben en zo. Ook bereidde ik een vergadering voor de volgende dag voor.

Soms ben ik jaloers op 'wappies'. Die hoeven namelijk niets voor te bereiden. Gewoon nablaten wat je favoriete populist roept en voilà, je 'denkt zelf na!'. Neem bijvoorbeeld het populaire idee van Willem Engel en andere volksmenners: 'Oekraïne had zich gewoon moeten overgeven aan Rusland. Dat had veel slachtoffers gescheeld!' Ik zei daar iets van en werd 'terechtgewezen' door een van zijn aanhangers. 


Die er blijkbaar van overtuigd is dat de nazi's, ISIS en al-Qaida in Oekraïne zitten om daar genocide te plegen en dat Poetin die bestrijdt. De uit het uitgaansleven overgewaaide term 'wappie' lijkt goed gekozen voor deze mensen: Door een overdaad aan diverse drugs niet meer helder kunnen nadenken en wartaal uitslaan.

Lekker zitten lachen met een buurvrouw tijdens de thee en het verder heel rustig aan gedaan. De dag - en daarmee de week - eindigde met het bezoek van een vriend die mij - met vereende krachten - hielp met het bijvullen van mijn cv-ketel.

Het pleonasme van deze week is: een mobiele zakcomputer.

De muziek wordt deze week verzorgd door Beth Gibbons en Rustin Man. Hier is Funny Time of Year:



vrijdag, oktober 21, 2022

Een kaarsvlam (een verhaaltje)

Als vuur ver voorbij de horizon
zou zij op haar staan wachten
om haar te verzengen
of om haar te verwarmen,











dat viel nog te bezien
maar maakte het verlangen niet minder.

Zij zouden weer samen zijn
en nieuwe avonturen beleven,
hoe kort of lang ook.

Net als vroeger
toen zij - en hun liefde - 
nog niet meer waren
dan een mot
en een kaarsvlam

==============

In Facebook zijn niet alle plaatjes te zien (of te horen) en links in mijn artikelen niet aan te klikken. Klik daarom op de oorspronkelijke link. http://terrebel.blogspot.nl/ Veel leesplezier! O ja, fans kunnen mijn Fan pagina leuk vinden. https://www.facebook.com/TerrebelAuthortainer

Meer lezen? Mijn verhalenbundels

donderdag, oktober 20, 2022

Is living in fear 'just a fact'?

It's terrible to live in constant fear. 

WEF

Transgenders

Gay people

Black people

The Great Reset

Vaccines

Facemasks

Chemtrails

Joe Biden

Cancel culture

The Large Hadron Collidor

That the World Economic Forum was founded in the seventies as a way of helping the economy in every country in the world is 'just a fact'. Just like there have always been transgender and gay people, people with many different skin colours, et cetera.

Doing things 'completely different' than how they were is what scared people want. And exactly what The Great Reset talks about.

Vaccines are really not developed to kill people or make them dependent of 'Big Pharma'. Yes, sometimes people die from side effects. But more people die of not being vaccinated. But that too is 'just a fact'. Like you don't die if you wear a facemask for more than twenty minutes. Or are all doctors and welders zombies?

Chemtrails simply do not exist and wanting to cancel books, tv-shows and what not because you are 'against cancel culture!' is plain silly.

The scientists at CERN research 'the existence of all' so they have nothing to gain by opening a portal to hell or to cause a black hole that will destroy our planet because 'all' will be lost. And what if they do accidentally create a large Black Hole? We won't even have time to say 'Oh, oh!' because we and all we know will have become one extremely large and thin 'spaghetti string'.

Why are people scared to death of a fragile old man who's really just a spokesperson for a gigantic team that's in charge of a country? 'Of course I'm not afraid of Joe Biden but I'm simply afraid he will take away my guns and kill us all with vaccines!'

So what are people who claim they are 'afraid of nothing!' really afraid of?
Could it be because of the human nature of being afraid of things you don't understand?
People who take the time to think know it's silly to have irrational fears.

Just look at all the fake news some believe.


This leads to the conclusion that people who are scared to death but often say: 'I'm not afraid of anything!' are irrational people.

Do you agree?


==============================

Want to read (more of) my short stories? My author page: Terrence Weijnschenk at Amazon
I just lost my part time job and am not making ends meet via entertainment because of covid, so a donation (click) is much appreciated:



In Facebook zijn niet alle plaatjes te zien (of te horen) en links in mijn artikelen niet aan te klikken. Klik daarom op de oorspronkelijke link. http://terrebel.blogspot.nl/ Veel leesplezier! O ja, fans kunnen mijn Fan pagina leuk vinden. https://www.facebook.com/TerrebelAuthortainer

Meer lezen? Mijn verhalenbundels

Are you getting paid to follow your passion?

What if painting was your passion? But you would have no time to pursue your passion because you have to work for money to make ends meet? Wouldn't it be great if you would receive enough money to not have to worry and spend all your time and energy on your passion? In other words: how do you feel about a Universal Basic Income (UBI)?

Now imagine every year a couple of million would be deposited in your bankaccount and you could travel to your hearts desire, buy a third house or fourth car without worrying about the money. You could excersise your favourite hobby! Let's say it's football and not having money problems would allow you to train 15 hours per week (click) and play a game every single week of the year against the best players in the world!

Wouldn't that be great? Funny thing is: the latter is considered normal. But instead of being called 'a Basic income' it's called 'salary and sponsor contracts'. 


We live in a society in which getting millions a year is called 'getting paid to work' when you're a top football player, famous musician or top level 'business man' or politician. 

When you ask for 12.000 a year so you can do as you please, it's called 'socialist' and is disregarded as being 'bad'. Without anyone being able to explain why it is bad to be able to do what you want.

I find that weird.

================

Want to read (more of) my short stories? My author page: Terrence Weijnschenk at Amazon
I just lost my part time job and am not making ends meet via entertainment because of covid, so a donation (click) is much appreciated:





n Facebook zijn niet alle plaatjes te zien (of te horen) en links in mijn artikelen niet aan te klikken. Klik daarom op de oorspronkelijke link. http://terrebel.blogspot.nl/ Veel leesplezier! O ja, fans kunnen mijn Fan pagina leuk vinden. https://www.facebook.com/TerrebelAuthortainer

Meer lezen? Mijn verhalenbundels

woensdag, oktober 19, 2022

Wanneer ben je een vluchteling?

Een Nederlandse beroepsracist sprak er zijn afschuw over uit dat hij een filmpje had gezien van burgers die voor het oorlogsgeweld in Oekraïne waren gevlucht. Dat was op zich het punt niet maar wel dat zij in dure auto's reden. Volgens Joost Niemoller (klik) mogen alleen arme mensen een stad ontvluchten die wordt gebombardeerd. Rijke mensen zoals hijzelf moeten in geval van oorlog in het beschoten gebied blijven. Die hebben niet het recht om te vluchten.

Vanwege mensen als Joost heb ik een vluchttas klaarstaan. Vol vieze, gescheurde kleren, een Nokia 3210 met gebarsten scherm, een vergeelde foto van mijzelf met mijn ex en onze kinderen en een briefje met 'HELP!' in zes talen.

Buiten dat Joost een al lang achterhaald beeld van 'vluchtelingen' heeft en wellicht nog zilverpapier spaart voor 'de arme negertjes in Biafra', is het ook gewoon dom om aan te nemen dat iemand die in een auto met Oekraïens kenteken rondrijdt dan wel een Oekraïner zal zijn. Als Joost gelijk heeft is elke Nederlandse belastingontduiker die zijn auto in België kocht een buitenlander. Want Belg. Dat maakt trouwens een Friese zakenman die ik ken een moslim. Hij heeft namelijk een bedrijf in de Verenigde Arabische Emiraten en daar zijn auto gekocht.

Logica van Joost Niemoller en andere 'andersdenkenden' is neplogica.

Iemand die het gedachtegoed van Joost Niemoller deelt (je mag in Nederland alles zeggen maar niet dat een racist een racist is. D'oh!) is Geert Wilders. Die een foutje maakte door toe te geven dat hij denkt dat alleen vluchtelingen met een donkere huidskleur statushouder kunnen worden. 


Nee, Geert, ook blanke vluchtelingen die een verblijfsvergunning ontvangen zijn vanaf dat moment statushouder.

Maar het is inderdaad een punt om over na te denken: als niemand in Nederland makkelijk aan woonruimte komt 'omdat die er simpelweg niet is', waar verblijven dan de 10.000 expats die jaarlijks Amsterdam komen binnenstromen? Zitten alle expats in leegstaande panden van Prins Bernhard Jr. en diens vastgoedvrienden? Slapen expats op een deel van de 1,3 miljoen (klik) vierkante meter kantoorruimte die alleen al in Amsterdam leeg staat? Waarom mogen studenten, senioren of vluchtelingen niet wonen in een van de 187.000 woningen (klik) die momenteel leeg staan in Nederland? Dat is 2,4% van alle woningen! Voor wie percentages lastig vind: 1 op de 40 woningen in Nederland staat leeg.

Óf er is te weinig ruimte óf er staan veel panden leeg. Beiden stukjes data kunnen niet tegelijkertijd waar zijn. Toch?

Op het einde van dit stukje heb ik nóg een vraag voor u:

Wanneer is volgens u iemand een 'vluchteling'?

======================================================
In Facebook zijn niet alle plaatjes te zien (of te horen) en links in mijn artikelen niet aan te klikken. Klik daarom op de oorspronkelijke link. http://terrebel.blogspot.nl/ Veel leesplezier! O ja, fans kunnen mijn Fan pagina leuk vinden. https://www.facebook.com/TerrebelAuthortainer

Meer lezen? Mijn verhalenbundels