Vind blogstukjes van mij op onderwerp:

Elke zondag een persoonlijk weekoverzicht, elke dinsdag wat goed nieuws met een paar katten, elke woensdag een overweging en elke vrijdag een verhaaltje.

Mijn verhalenbundels zijn te koop via Bol.com én via Lulu.com!

Als u mijn stukjes de moeite waard vindt, kunt u een blogdonatie
verrichten. Elke bijdrage is welkom!

zaterdag, maart 06, 2010

Het ritme van de rit (Een verhaaltje)

Door omstandigheden (Had mij vergist in de datum. Onglooflijk, niet?) is het "Verhaaltje op Vrijdag" een dag te laat...Komt-ie!
========================
Het was een galerie-opening zoals zovele andere. Een bekende Nederlander hield een praatje, de gastheer maakte een paar misplaatste grapjes waar slechts een klein deel der genodigden om kon lachen en de lauwe champagne was van een duur maar smakeloos merk.
Hij bleef dan ook niet zo lang maar onderweg naar de garderobe zag hij haar staan. Zij viel op door haar lef. Dat heb je wel nodig om op een black tie-party te verschijnen in blauwe glimmende hotpants. Het viel hem op dat het haar nog stond ook.
Haar gesprekspartner boeide haar blijkbaar niet voldoende want anders zou hij haar niet zijn opgevallen. De flauwe glimlach die zij hem schonk deed hem besluiten op haar af te stappen.
"Ik heb graag een naam bij mijn fantasieën", vertelde hij haar nog zonder zichzelf voor te stellen. De interessant doende man tegenover haar volledig negerend zei zij zich gevleid te voelen en gaf hem haar naam.
Zij sprak. Als het schijnsel van de halve maan in november geluid was zou het zo klinken.
Haar naam paste meer bij een dame van wie je vermoedt dat zij bijverdient door te acteren in films die het label "18+" hebben meegekregen en daarom had hij haar in gedachten een andere naam gegeven.
Regelmatig vergat hij die weer maar heel soms kwam de gedachte aan haar en haar hotpants weer bovendrijven en moest hij glimlachen. Zijn reisgenoten keken hem dan vragend aan maar hij gaf geen antwoord. Dit was zijn persoonlijke binnenpretje.
In plaats van te antwoorden keek hij hoe het landschap aan hem voorbijtrok langs het raam van de trein en moest stilletjes harder lachen toen hij bedacht wat hij en zij samen konden doen op het ritme van de rit.