Ruim 5000 blogstukjes schreef ik inmiddels op deze stek. Is dat veel? Ik weet het niet. Wel weet ik dat ik het nog steeds met liefde en plezier doe. Sinds 2002 inmiddels. Het geboortejaar van mijn jongste dochter. Dus. Gek idee dat dit nu gelezen wordt door mensen die nog niet geboren waren toen ik mijn eerste blogje (klik) schreef. Misschien leuk als u die eerste drie korte logjes alsnog zou lezen en er een reactie bij zou achterlaten. Ik gebruikte toen een externe reactiedienst dus ben die originele eerste reacties helaas kwijt.
Globaal wordt heden ten dage elk van mijn stukjes door zo'n 200 mensen gelezen. Of in elk geval: vanaf 200 verschillende IP-adressen wordt mijn blog geopend. Of mensen het ook daadwerkelijk lezen kan ik natuurlijk niet zien. Tenzij ik toevallig naast hen zit.
Het ene (soort) stukje is wat populairder dan het andere maar dat maakt mij niet zoveel uit. Hoewel ik - zoals elke schrijver - graag gelezen wordt.
Momenteel ben ik tevreden met mijn frequentie van plaatsing: elke dinsdag een 'Goed nieuws en kattenlog'-stukje, elke woensdag een overweging, elke vrijdag een (kort) verhaal en elke zondag een weekoverzicht. Dat geeft mij een houvast en wat zekerheid. Vind ik prettig.
Eind 2022 bestaat dit weblog 20 jaar. Misschien maak ik er wel een soort jubileumjaar van. Daar hoort een prijsvraag bij, vind ik: wie een thema voor mij bedenkt waarover ik een woensdagse overweging schrijf, ontvangt een gesigneerd exemplaar van mijn komende verhalenbundel.
Ik ga nog troostprijzen bedenken voor de ideeën die het net niet haalden.
Doet u mee met mijn prijsvraag?
================================
In Facebook zijn niet alle plaatjes te zien (of te horen) en links in mijn artikelen niet aan te klikken. Klik daarom op de oorspronkelijke link. http://terrebel.blogspot.nl/ Veel leesplezier! O ja, fans kunnen mijn Fan pagina leuk vinden. https://www.facebook.com/terrebel/
========================================
Maandag deed ik huiswerk voor de gemeentelijke workshop, voor een naderend entertainmentoptreden, overlegde ik over de kaft van mijn komende verhalenbundel, plande een paar afspraken in en hielp een uurtje bij Robin Food.
Waar ook mijn oudtante aan het werk was. Met veel plezier mag ik wel zeggen. Had haar onlangs vertelt dat men er regelmatig hulp kon gebruiken en zij greep de kans om haar kookkunsten te delen met beide handen aan.
Voor mijn hulp kreeg ik een lekker bakje eten (zoete aardappel met veganistische chilisaus en rode kool) mee
Voor mijn hulp kreeg ik een lekker bakje eten (zoete aardappel met veganistische chilisaus en rode kool) mee
en terwijl mijn tante er bleef eten ging ik iets later op die avond met een buurman naar de Open Avond van mijn Vrijmetselaarsloge. Zijn Britse vader zaliger was namelijk vrijmetselaar en de buurman wilde wel eens weten hoe dat in Nederland nu zo'n beetje precies zat met die 'Freemasonry'.
Het werd een interessante avond waarbij de bezoekers de aanwezige Broeders af en toe eens goed lieten nadenken met hun goede vragen. Wie dat wilde (sommigen vinden het eng en nog steeds zijn er mensen die denken dat wij een sekte zijn die jonge kinderen en maagden slacht) kon een kijkje nemen in onze werkplaats.
Door velen ook wel Tempel genoemd. Wat niet meer inhoudt dan 'gewijde plek'. Voor ons betekent het inhoudelijk dat je hier absoluut vrij bent om te zeggen wat je wilt.
Natuurlijk kun je niet in twee uurtjes alles weten over de Vrijmetselarij wat er te weten valt (er zijn letterlijk bibliotheken vol over geschreven) dus diverse belangstellenden lieten weten graag eens een vervolggesprek te voeren. Niet zozeer om meteen zelf vrijmetselaar te worden maar vooral uit interesse. Het is gewoon ook een interessante club.
Thuisgekomen vond ik dat ik het verdiend had om niet de computer aan te zetten om nog een uur of zo te werken. Ik mocht tv-kijken van mijzelf: de meest recente aflevering van The Walking Dead. Darmen die worden opgegeten terwijl de eigenaar nog leeft, uitgetrokken vingernagels...het bloed spatte weer van het scherm en er was een emotionele hereniging. Genieten dus!
Dinsdag sliep ik uit tot wel tien uur! Bleek toen al een stuk of zes tekstberichten te hebben gemist. Het lijkt mij te gek om betaald te krijgen om te appen en overleggen! Dan kon ik mijn reguliere baan opzeggen. Uitgaande van een beetje normaal uurloon. Nog geen tientje bruto per uur vind ik niet normaal. Over minimumloon gesproken: onlangs werd er in de Tweede Kamer een motie besproken om het minimumloon dusdanig te verhogen dat mensen die het ontvangen geen aanvullende uitkering nodig hebben of hun eten moeten halen via de Voedselbank. Zonder omlaag te scrollen naar het plaatje: welke partijen willen graag dat mensen in armoede blijven leven?
Enigszins uitgerust stortte ik mij op (het beantwoorden van) achterstallige e-mails en LinkdedIn berichten waarna ik een stapel 'snailmail' aanviel.
Onwaarschijnlijk hoeveel in ons huidige tijdsgewricht nog niet digitaal wordt gecommuniceerd!
Daarnaast was het ook een reguliere werkdag waarop ik onder meer - als de thuiswerker die ik ben - mijn werkgever een mailtje stuurde.
Mijn theepauze deelde ik met een buurvrouw en op het einde van de werkdag ging ik naar de kroeg.
Waar ik koffie dronk met een filmmaker die een paar van mijn verhaaltjes wil verfilmen. Leuk! Kreeg er zoveel energie van dat ik besloot om naar huis te lopen in plaats van met de tram te gaan. Had ik ook meteen mijn dagelijkse wandeling te pakken:
Later op de avond leerde ik dat een van de katten van een ex-partner die dag was overleden. Dit is mijn favoriete foto van Maneki Neko:
We hadden uren naar hem lopen zoeken. Had hij zich verstopt in de kledingkast. De gannef.
Bij de extremen (D2 en G5) klinkt mijn stem niet helemaal zuiver dus dat behoeft nog wat werk. Zou eigenlijk wel weer eens zangles willen hebben maar ja, dat kost geld dat ik niet heb.
Zomaar wandelen om het wandelen doe ik niet graag dus ik haalde wat lekkers bij de supermarkt. Voor mijn kat.
De muziek van deze week is 'Dear Bride' van Bridear:
Meer lezen? Mijn verhalenbundels
Woensdag verbaasde ik mij op sociale media (oké, op Twitter want ik mag nog steeds Facebook en Instagram niet gebruiken van overlord Zuckerberg) weer over de mensen die bekend staan als 'anti-vaxxers'. Behalve dat zij vaak dom ('slecht geïnformeerd' is netter maar ik noem ze 'dom') en egoïstisch zijn, blijken zij steeds vaker ook letterlijk levensgevaarlijk (klik).
Behalve fascisten en andere oproerkraaiers zijn er ook mensen die een voorbeeldfunctie horen te vervullen die het met opzet onmogelijk maken om verspreiding van het coronavirus in te dammen. Niet alleen Viola Holt ('Ik weiger iets in mijn lichaam te stoppen waar nanodeeltjes in zitten!', zonder te beseffen dat er ook in de door haar zo geliefde rode wijn nanodeeltjes zitten) maar ook artiesten als Douwe Bob. Zijn band heeft zich van hem afgescheiden door een bijzonder egoïstische (hij overlegde niet met zijn bandleden) actie: hij blies de tournee van de band af 'vanwege de coronapas want het is discriminatie dat alleen mensen met een pas naar mijn optredens mogen komen.'
Als Douwe Bob consequent zou zijn (wat hij niet is), zou hij ook weigeren ooit nog in het buitenland op te treden. Zijn Nederlandse fans kunnen die optredens namelijk niet zien zonder aan de grens een ID-bewijs te laten zien. Buiten dat: alleen mensen die een kaartje aan de deur bij een optreden laten zien mogen naar binnen. Is dat dan geen discriminatie? In elk geval is de coronapas gratis.
Die ochtend zag ik voor het eerst in twee jaar mijn podoposturaal therapeut weer. Vanaf de bushalte was het tien minuten lopen (door de regen) maar dat mocht de pret niet drukken.
Was bij hem voor nieuwe op maat gemaakte inlegzolen. Als die klaar zijn kan ik mij orthopedisch schoeisel laten aanmeten en met een beetje mazzel nog decennialang zonder al te veel pijn en ellende rondlopen.
Op de weg terug naar huis zag ik dit schatje:
(Ongeveer in het midden. Een buurtkat)
Mocht ook deze dag weer een aantal uren werken en tussendoor het wekelijks voedselpakket halen met een buurvrouw:
Even een kopje thee samen en nog twee uurtjes werken voor ik mijn woning verliet om te gaan eten bij een vriend. Diens huis vol staat met zijn verzameling miniaturen. Elke keer dat ik er ben ontdek ik er weer een paar:
Omdat ik binnenkort bij een optreden live ga zingen, controleerde ik even de staat van mijn stembanden. Dit blijkt mijn bereik:
Voor donderdag stond weer een hele dag workshop op het programma. Intussen bleven ook maar de berichten binnenstromen. Ik weet dat velen de gewoonte hebben om direct te stoppen waar zij mee bezig zijn om op elk binnenkomend bericht direct te reageren maar als ik bezig ben dan doe ik dat niet. Sommigen begrijpen dat niet en blijven mij bestoken met berichten als: 'Ik heb je een uur geleden ge-appt. Waarom reageer je niet?' Tegenwoordig antwoord ik vaak eerlijk: 'Omdat ik mij niet zo verveel als jij.' Niet dat ik zeker weet dat men zich verveelt maar vaak heeft het er alle schijn van. Het lijkt wat tegenstrijdig maar opvallend vaak hebben mensen die zich vervelen weinig geduld.
Vindt niet iedereen leuk, die eerlijkheid maar soit.
In mijn lunchpauze verstuurde ik een appje of negen en reageerde op een paar e-mails. Ondanks dat ik mij wat koortsig en snotterig voelde.
Die avond vond ik dat ik wat rust had verdiend dus ik nam een uurtje voor mijzelf en mijn favoriete hobby: schrijven. Ook ruimde ik weer wat op en bood via tekstberichtjes (normaliter zou ik er een 'gratis op te halen'-groep in Facebook voor gebruiken) wat spelletjes ter overname aan:
Vanwege het eerder genoemde koortsige gevoel was ik vroeg naar bed deze dag.
Een afspraak op de ochtend van vrijdag ging niet door en dat kwam mij wel goed uit want daardoor kon ik even goed doorslapen en mijn lichaam de kans geven te herstellen. Zat dus zonder snotterneus een kwartiertje aan de koffie met een buurvrouw als pauze van diverse werkzaamheden.
Zij is opgeleid tot gedragspsychologe en daarom legde ik haar de vraag voor: 'Waarom trappen mensen in oplichterstrucjes als 'Voor €100 vertel ik je hoe je rijk kunt worden'? waar de 'Deze BN'er ging jou voor, wordt óók miljonair met bitcoins. Klik hier!' -truc maar een van de vele varianten op is. 'Veel mensen zijn gewoon dom', vertelde zij mij. Helder.
Na een paar uren werken was het tijd om een verhaaltje te publiceren en vervolgens voor een hapje eten en om met de vriend die mij daarbij bijstond naar een concert te gaan. Aan de deur lieten wij maar liefst twee QR-codes zien: eentje om te bewijzen dat wij een kaartje hadden gekocht en eentje om te bewijzen dat wij geen egoïsten zijn en dus de kans op verspreiding van een besmettelijk en dodelijk virus willen verkleinen.
De laatste tijd bespraken wij tijdens onze woensdagse etentjes vaak de muziekrichting: 'Japanse dames Heavy Metalbands'. Zodoende besloten wij live te gaan kijken naar Bridear. En werden niet teleurgesteld. Ik kon mij niet meer herinneren wanneer ik voor het laatst naar een concert was geweest (live muziek in de kroeg niet meetellend) en voor de vriend was het nóg langer geleden. Een feestje dus!
Op deze selfie van de band kunt u mij ontwaren.
Linksachter- een stukje hoger dan de rest van het publiek - in het t-shirt met witte opdruk.
Zaterdag lag ik nog even in bed na te genieten van het concert en gezelschap van de dag ervoor. Voorts ging ik glimlachend aan de slag. Eerst met het maken van prioriteiten. Wist u dat die meervoudsvorm van 'prioriteit' nog niet zo lang bestaat? Eigenlijk ook best gek want zou het meervoud kunnen zijn van iets dat maar één keer bestaat? Je kunt toch niet meerdere activiteiten als eerste uitvoeren? Voer voor een toekomstig blogstukje dus.
Had de laatste tijd mijn lichaam weer wat verwaarloosd met als excuus 'volle agenda'. Oké, die kan er dan - zoals eerder aangehaald - uitzien als een niveau uit Tetris (mijn lichaam niet, hoor)
maar dat is geen reden om niet een paar minuten per dag wat te gaan rekken en strekken, te gaan opdrukken, sit-ups te doen of wat dan ook om het lichaam fit te houden wanneer je weinig fysiek werk verricht.
In het kader van lief zijn voor mijn lijf liep ik een rondje door de buurt:
Over werk gesproken: ik oefende twee acts om eerdaags op het toneel te brengen, dronk koffie met een buurvrouw, werkte een verslag uit voor de Geheime Jongensclub, leegde een krat met spullen uit de nalatenschap van de moeder van mijn zoon en keek een aflevering van 'The 100'.
Zondag kreeg ik een fles wijn
van een buurvrouw als dank voor het een nachtje oppassen op haar koffiezetapparaat. Niet lang daarna zat ik aan de koffie met een vriendin die haar oppashond meehad. Een actie die niet de goedkeuring kon wegdragen van Billy de Kat maar in elk geval vlogen zij elkaar niet in het vacht.
Ik draaide een was, werkte een uurtje voor de Loge, schaafde mijn acts bij, liep een rondje door de buurt waarbij ik een vriendin tegen het lijf liep, deed wat huiswerk in het kader van de gemeentelijke workshop 'Hulp aan creatieve ZZP'ers', schreef een paar blogstukjes voor toekomstige publicatie, plande enkele tientallen 'tweets' in voor komende week en stuurde het ruwe bestand van mijn nieuwste verhalenbundel naar de drukker met de opdracht mij een proefexemplaar te sturen. Na goedkeuring door mij en de ontwerper van de kaft
zal ik een grotere bestelling plaatsen en de boekpresentatie inplannen. Iets om naar uit te kijken! Duimt u mee dat de inmiddels ruim bejaarde dame op de kaft ook op het feestje zal komen?
Voor mijn mobiel downloadde ik een 'cookiesvanger'. Ongelooflijk hoe vaak er cookies en trackers ongevraagd je mobieltje binnen dringen! Voor de laptop, het tablet en de bureaucomputer zal dat niet anders zijn. Bij normaal gedrag al makkelijk 1000 per dag!
Tijdens een potje strijken
keek ik weer een aflevering van 'The 100': onwaarschijnlijke vriendschappen, apocalyptische toestanden, kannibalisme, tijdreizen, martial arts...mijn nerdhartje werd weer flink verwend!
Meest opvallende nieuws van deze dag vond ik dat demissionair Minister van Financiën Wopke Hoekstra investeerder blijkt in een brievenbusfirma op de Maagdeneilanden. De boef! En dan lekker hypocriet roepen dat er een einde moet komen aan schimmige investeringen waarmee in Nederland de belasting wordt ontdoken.
Ook deze zondag viel er weer veel te lachen bij de berichtgeving rond de zoveelste anticoronamaatregelendemonstratie. Mensen die zichzelf lid vinden van 'Het Volk' hebben écht geen idee waar zij het over hebben of waar zij precies tegen protesteren. Blijkbaar is het discriminatie dat je een pas moet laten zien als je iets wilt doen. Tja, dan ken ik er nog wel een paar:
Verschrikkelijk! Je mag de bus niet in zonder kaartje, je moet een kaartje kopen om te kunnen zwemmen of om een concert te kijken, je moet een pas laten zien als je op vakantie wil en je mag zelfs niet meer autorijden zonder een pasje! Het is discriminatie en de schuld van links!
In de serie onbekende helden deze week: Ben Bril
Deze week staan wij stil bij het overlijden van Maneki Neko en Bernard Tapie.
Meer lezen? Mijn verhalenbundels
Posts
