Zo was er die keer dat mijn moeder enthousiast de deur van mijn tienerkamer opende. Om vervolgens te ontdekken dat ik niet in mijn eentje in bed lag. En zo zijn er meer momenten:
Werd ooit aangesproken door een dame in een kroeg. Zij vroeg zich verbaasd af waarom ik haar niet herkende want wij hadden pas enkele weken daarvoor uitgebreid gebabbeld. In de sauna. Dat realiseerde ik mij pas toen ik er uit floepte: 'Sorry, ik herkende je even niet met je kleren aan.' Zij kon er wel om lachen. Haar man die op de kruk ernaast zat ook. Denk ik.
Volgens mij zijn er geen mensen die zich niet even met het schaamrood op de kaken realiseerden dat zij misschien beter niet hadden kunnen doen wat zij op dat moment deden.
Een paar werkgevers geleden kwam een nieuwe collega met mij kennismaken. 'Hoe moet ik jou noemen?, vroeg hij.'Wat vind jij prettig? Dwerg, liliputter, klein mens?' -'Wat vind jij prettig om genoemd te worden?', was mijn wedervraag. 'Neger, zwartjoekel, roetmop? Of zal ik gewoon George zeggen? Dan mag jij mij Terrence noemen!' Dat was een oeps-momentje voor mijn nieuwe collega (die overigens geen George heette. Die naam heb ik gefingeerd.)
Velen schamen zich bij de dokter en dat schijnt het meest het geval te zijn bij hoogopgeleiden.
Hoe dan ook: iedereen schaamt zich wel eens.
U toch ook?
Meer lezen? Mijn verhalenbundels
In Facebook zijn niet alle plaatjes te zien (of te horen) en links in mijn artikelen niet aan te klikken. Klik daarom op de oorspronkelijke link. http://terrebel.blogspot.nl/ Veel leesplezier! O ja, fans kunnen mijn Fan pagina leuk vinden. https://www.facebook.com/terrebel/
