------
Toen zij virtueel contact maakte en een foto meestuurde herkende hij haar meteen.
Hij was haar inderdaad nooit vergeten.
Haar gelaatstrekken waren van een klassieke schoonheid. Zij was wat rijper maar mooier dan in zijn gedachten. Zo op het oog waren de jaren aardig geweest voor haar en inmiddels had zij een zoon gekregen, zo had hij begrepen.
Zijn hart schonk hem in de schoenen toen het besef tot hem doordrong dat een ander hem voor was geweest.
Na een paar maanden van corresponderen ontdekte hij dat zij door het leven ging als alleenstaand moeder en in stilte uitte hij een voorzichtige vreugdekreet.
Nu was het aan hem om met haar af te spreken maar hij durfde niet goed.
Zou hij de volgende stap aan haar overlaten?
Posts
