Mijn recensie van het optreden van Bruce Springsteen is gelezen door maar liefst 230 mensen! Ik vind dat veel...Dat aantal zal mijn stukje op de opiniesite Amsterdam Centraal niet hebben gehaald. Toch had ik onder beide stukjes evenveel reacties. Wat zou dat zijn waardoor het ene stukje relatief meer reacties uitlokt dan het andere? Maar veel of weinig reacties...ik heb er geen last van.
Heb nog wat last van ademnood na het halen van mijn anti-allergieprikken vanmorgen maar het goede nieuws is dat ik voortaan nog maar eens per maand de tijdelijke ellende hoef te doorstaan. Nog meer goed nieuws: mijn vriendin heeft het benodigde startkapitaal bij elkaar om haar eigen bedrijf te beginnen! Eerdaags zal ik u spammen met de link naar haar website...;-)
Gisteravond ontving ik een stapel folders van de politieke partij waar ik al jaren op stem. Gewoon, omdat ik momenteel geen partij weet die dichter bij mijn idealen staat dan de Socialistische Partij. De folders verspreid ik vervolgens in de wijk waar ik woon. Zo kom ik nog'ns op straat want gisteren was ik een groot deel van de dag binnen: facturen opstellen, ramen lappen, goudvisbak schoonmaken, schoenen poetsen...dat soort dingen.
Onderweg naar de supermarkt sprak ik gisteren even met vriend Pieter, buurman Boerma, de ouders van buurvrouw Debbie, oud-reisgenoot Varen, buurvrouw Winonah en oud-collega Cedric. En dat was nog maar op de heenweg! U zult begrijpen waarom ik drie kwartier uittrek voor boodschappen doen terwijl het maar drie minuten lopen is naar de supermarkt. Mijn zoon heeft het overigens nog steeds prima naar zijn zin met zijn baan in een supermarkt.
Mijn grote mond heeft mij wel eens een baan gekost. Meerdere malen zelfs. Tsja, wanneer ik onrecht bespeur kan ik dat nu eenmaal niet voor mij houden. Noem mij maar dom of onpraktisch maar 'kleinigheidjes' als een geweten of idealen schat ik hoger in dan aardse zaken als geld, een mooie auto of een vaste aanstelling. Dus als mijn baas iets doet wat volgens mij niet door de beugel kan dan zal ik hem (of haar natuurlijk!) daarop aanspreken. En dan nog een keer. En dan nóg een keer. Voordat ik de zaak aanhangig maak bij de betreffende authoriteiten. Helaas deed ik dat ook eens toen ik maar twee weken voor een evaluatiegesprek zat. De chef in kwestie (Na meerdere waarschuwingen van mij naar hem toe vertelde ik hem dat ik bij het hoofdkantoor had aangegeven dat hij vond dat regels voor iedereen gelden behalve voor hem: roken was voor iedereen in het gebouw altijd verboden. Behalve blijkbaar voor meneer de baas. Vond hij zelf. Als enige.) was toen niet genegen mijn contract te verlengen.
Maar ik kan er niets aan doen. Het is sterker dan mijzelf! Ik kan ook geen rol aannemen in een reclamefilmpje als ik niet achter het produkt sta. Daarom moest ik ook twee keer nadenken voordat ik reclame maakte voor Bayer want dat bedrijf was 'fout' in de oorlog. Tsja, ook Horst Tappert was 'fout' in de oorlog, net als een groot landelijk dagblad. Moeten wij uit principe dan maar geen 'Derrick' meer kijken of stoppen met De Telegraaf te lezen (doe ik sowieso niet; ik vorm graag zelf een mening in plaats van mij eentje in de mond te laten leggen)? Er waren indertijd mensen die weigerden bij Shell te tanken want door niet te vertrekken uit Zuid-Afrika steunde dat bedrijf (indirect) het Apartheids-regime.
Ook maar stoppen met Douwe Egberts koffie drinken dan omdat dat bedrijf boeren uitbuit? Al gebruikt men zelf graag dooddoeners als: 'Ja maar als wij die boeren niet uitbuiten doet een ander dat wel.' of 'Ja maar, als wij hen niet voor belachelijk weinig geld ontzettend veel uren laten werken gaan ze dood van de honger. Is dat dan wat je wilt?'
U ziet: ik kan nogal doordraven. En dat is niet altijd handig.
Vandaag staan wij stil bij het overlijden van Jo Gijsen, James Gandolfini en Richard Matheson
En wie wil dat nou niet met kerst
29 minuten geleden