De week voorbij (een Corona-dagboek)

Wanneer er iets onverwacht gebeurt weten mensen vaak niet wat te doen. Onze regering is daar geen uitzondering op. Op de lange termijn werkt 'polderen' prima: om problemen als werkloosheid, immigratie en vergrijzing aan te pakken langdurig vergaderen, afwachten hoe andere landen het aanpakken en daarvan leren, nog even wachten en dan het idee implementeren dat het beste past. 

Maar bij een ramp werkt polderen niet. 'O, een dijkdoorbraak. Nou, volgende week gaan wij een commissie oprichten die gaat onderzoeken hoe ze dat in andere landen oplossen. We hoeven alleen maar te wachten tot er een dijk doorbreekt in een land dat op Nederland lijkt. Maar eerst nog even zes weken op zomerreces uiteraard.'

Niet alleen politici maar ook burgers zijn mensen. En mensen zijn raar. Zeker in situaties die snel denkwerk verlangen. Omdat niet iedereen kan nadenken zijn er mensen die niet naar het werk gaan wanneer zij griep hebben 'want je wilt je collega's toch niet aansteken?' maar wél naar het werk gaan wanneer zij positief worden getest op COVID-19. Het is namelijk helemaal niet erg als je een collega aansteekt met het virus 'want het is maar een griepje.'

Het gaat om dezelfde mensen die geen mondkapje willen dragen 'want dat kan leiden tot zuurstofgebrek en wereldwijd zijn er misschien wel drie mensen door omgekomen en dat is heel veel dus ik ben doodsbang om een mondkapje te dragen!' maar niet bang zijn voor het Coronavirus. Ondanks dat dat virus doorgaans leidt tot zuurstofgebrek en er wereldwijd zo'n twee miljoen mensen aan zijn overleden. 'Ja maar op het totaal van de wereldbevolking is dat heel weinig.' 'Net zo weinig als de drie doden die volgens een 'hoax-site' zijn omgekomen door het dragen van een mondkapje?'

============================================================

In Facebook zijn niet alle plaatjes te zien (of te horen) en links in mijn artikelen niet aan te klikken. Klik daarom op de oorspronkelijke link. http://terrebel.blogspot.nl/ Veel leesplezier! O ja, fans kunnen mijn Fan pagina leuk vinden. https://www.facebook.com/terrebel/ 
======================================================

Maandag las ik de laatste berichten rond de explosie die op Eerste Kerstdag Nashville deed opschrikken. Een paar lichtgewonden maar gelukkig want de omgeving was gewaarschuwd, een half uur voor de bom in een camper afging. De vermoedelijke dader (en eigenaar van het busje) was het enige dodelijke slachtoffer. Hij was een blanke oudere man en dus ging president Trump zijn rondje golf niet onderbreken om te twitteren dat hij wel even een einde zou maken aan 'dat verschrikkelijke moslim-terrorisme!' 

'Ja maar alle terroristische aanslagen in Amerika worden door moslims gepleegd!' Nou nee, dat is gewoon niet waar. In de afgelopen 25 jaar kwam 57% van de aanslagen uit extreemrechtse hoek. In de aanloop naar de meest recente presidentsverkiezingen steeg dat percentage een beetje: van alle aanslagen werd ruim 90% gepleegd door 'White Nationalists' en andere mensen die graag hadden gezien dat een vrouwonvriendelijke, humorloze racist nog vier jaar hun Grote Leider was gebleven.

Een buurvrouw kwam op de thee en had kerstrestanten mee: een stuk kerststol en een stukje banketstaaf. Lief én lekker!

's Middags uitgebreid (dik twee uren lang) in overleg over een (online) verhalen vertel-evenement dat gepland staat voor volgende maand. Wellicht kan ik u er volgende week al iets meer over vertellen en u zelfs uitnodigen. Spannond!

Mijn lieve vriendin kwam deze dag twee keer bij mij langs: om mij soep te brengen en later nog 'gewoon, omdat ik je even wilde knuffelen'. 

Na die heerlijke knuffel had ik opeens weer wat meer energie. Ongelooflijk wat een fijne dosis oxytocine doet met een mens! Die gebruikte ik voor het verwijderen van een stuk of 1000 e-mail berichten en tientallen bladwijzers.

Na het eten liep ik even een rondje door de buurt. Het was heerlijk zacht herfstweer met een beetje miezerregen. Heb een heerlijke frisse neus gehaald en maakte een foto van de straat-decemberverlichting, weerspiegeld in een plasje regenwater op de stoep:

Dinsdag was in het nieuws dat een werkloze mevrouw regelmatig een tas boodschappen ontving van haar moeder. Dat schijn je te moeten opgeven wanneer je een bijstandsuitkering ontvangt. Dat had zij niet gedaan. Gevolg is dat zij waarschijnlijk €10.000 moet (terug)betalen: €7000 aan 'niet opgegeven inkomsten' (ja, melk en brood gelden als inkomsten voor de Bijstand) plus €3000 aan boete omdat zij zich niet aan de regels heeft gehouden. 

Vond ik als kind al raar: 'Mama, waarom moeten mensen die geen geld hebben voor straf meer geld betalen?'

Op Sargasso staat er een goed stuk over: 'Armoede aanpakken in Nederland staat voor het veroordelen van mensen die in armoede leven.' Een citaat: 'Met 0,2% van de uitkeringen is iets ‘frauduleus’, het gemiddelde fraudebedrag is 17euro, waarmee ook wordt aangegeven dat een groot deel van die 0,2% geen fraude is maar ongelukjes.'

Het gaat de overheid duidelijk niet om een eventuele besparing: het innen van boetes en het controleren van de juistheid kost vele malen meer dan de uitkeringen zelf. Ook zonder 'fraude' kost het betalen van een uitkering zo'n drie keer meer dan de hoogte van de uitkering is. Het wordt tijd dat er serieus wordt gekeken naar het Basisinkomen. Een andere naam ervoor bedenken zou handig zijn want mensen schieten in een 'Nee, absoluut niet doen!' houding zodra zij het woord lezen of horen. Zelfs de SP, dat liever de uitkeringen en het minimumloon verhoogd ziet worden.

Een voordeel dat vaak vergeten wordt: mensen die niets te besteden hebben geven ook geen geld uit. Als het de VVD écht gaat om het verbeteren van de economie en het steunen van de middenstand, zou het hen sieren om ervoor te zorgen dat ook burgers met een smalle beurs lokale ondernemers kunnen steunen.

Uitkeringsfraude kost de overheid 86 miljoen per jaar. Veel, niet? Dus begrijpelijk dat de overheid 'geen mankracht heeft' om vormen van fraude aan te pakken waar de maatschappij vele malen meer geld aan kwijt is. Dat heet 'VVD-logica'

(klik op het plaatje voor bijkomend artikel)

Het uitbetalen van een uitkering van €950/maand kost per persoon gemiddeld €2900 per jaar.

Hoe dan ook: zodra ik weer een werkende heup heb ga ik wat fanatieker op zoek naar een (bij)baan want met mijn huidige (vaste) baan voor drie dagen per week haal ik iets meer dan €900 per maand binnen. Als ik zou stoppen met werken ga ik er financieel op vooruit want een uitkering is hoger. Na vier jaar bij hetzelfde bedrijf zou ik een loonsverhoging die iets meer is dan de wettelijk verplichte wel eens fijn vinden. Maar ja, hoeveel gesloten café's nemen nu bier af van een kleine bierbrouwerij? Ik begrijp dus wel dat loonsverhoging er ook het komend jaar even niet inzit. 

Hield mij deze dag vooral bezig met de financiële jaaroverzichten (de omzet was wat *ahem* middelmatig dit jaar) en met de kat. Die vindt het maar niets om met zijn dikker geworden lijf (wintervacht en hij zit tegenwoordig wat vaker binnen) om zich door het kattenluik te moeten wurmen, dus heeft graag dat ik af en toe even de keukendeur voor hem open. Over een paar maanden zal hij weer wat slanker zijn. Als hij zijn zomervacht terug heeft en weer wat vaker achter de meisjes muisjes aangaat. 

Een vriendin van mij kwam mij gezelschap houden met de 'lunch'

en nam heerlijke chocolaatjes mee. 

Als er momenteel íets goed gaat in mijn privéleven dan is dat wel 'niet afvallen'. 

Werkte nog door tot half zeven want de lunch liep wat uit.

Na het avondeten (soep en een stuk pizza) maakte ik mijn overstap naar een andere zorgverzekeraar in orde. Veel fysio is voor mij belangrijk. Dus €17/maand meer aan premie betalen voor dubbel zo veel vergoedde behandelingen ten opzichte van de veel gebruikte standaard 9 is dus de moeite waard. €13 per maand meer aan premie betalen waarna 75% van mijn tandartskosten wordt verzekerd voor mij iets minder want ik geef aan bezoekjes ongeveer €100 per jaar uit. Dan zou ik €75 vergoed krijgen terwijl ik (12x13=)€156 betaal voor die vorm van dienstverlening. En zo verder. Het is maar goed dat ik puzzelen leuk vind en aardig overweg kan met cijfertjes.

Mijn vriendin kwam langs. En bleef.

Was een beetje moe dus om half twaalf 's avonds deed ik een dutje voor het slapengaan.

Woensdag ontving ik van een vroegere collega via social media informatie die mij waKKeR!!! zou maken. Kon eerlijk gezegd alleen maar lachen om het filmpje dat zij stuurde: 'Ze willen ons DNA veranderen!' van Dr. Wakefield, een voormalige (uit zijn beroepsgroep geworpen vanwege belangenverstrengeling, fraude en liegen in onderzoeksrapporten) arts. Meest berucht vanwege zijn 'bewijs' voor een verband tussen vaccinaties en autisme: 'Ik ken autisten die zijn gevaccineerd. Dat bewijst dat je autisme krijgt van vaccinaties!' Ja, en ik zie een dier. Dat moet dus wel een koe zijn want alle koeien zijn dieren. 

Van een vriend ontving ik via sociale media een prachtige herinnering. In de vorm van een foto die gemaakt was vlak nadat mijn zoon verbaasd constateerde dat ik in mijn oude tienerbed sliep bij mijn moeder maar hij mij er niet had zien liggen toen hij de avond ervoor ging slapen. Hij was zó verbaasd dat hij vergat dat hij nog niet kon praten en 'Papa?' zei. 

In het nieuws was het bericht dat ziekenhuizen door de corona-druk zelfs noodzakelijke zorg op andere gebieden niet meer kunnen bieden. Bijvoorbeeld aan mensen die binnen zes weken chemo nodig hebben. Om een of andere reden geeft dit nieuws mij geen reden om aan te nemen dat ik half januari alsnog mijn nieuwe heup krijg. Langzamerhand dus maar eens rondneuzen voor een comfortabele tweedehands rolstoel dan.

'Wat is dat?', vroeg mijn slaperige vriendin. 'Da's de wekker, Lief. Slaap maar lekker verder.', gebeurde een half uurtje eerder. 

Na mijn rondje (sociale) media relaxt aan het werk. Kijken of er iets valt af te lezen aan de voorlopige jaarcijfers van de brouwerij dat kan helpen om volgend jaar om deze tijd een iets positiever beeld te krijgen.

Een korte pauze om mijn vriendin te bedanken voor het zetten van een bakkie koffie gebeurde rond elf uur.

's Middags werd mijn wekelijkse voedselpakket gebracht. Superlief en met veel lekkers! Spruitjes, snijbonen, bloemkool, tomaten...

Een buurvrouw had ook haar pakket ontvangen en met een kopje thee erbij ruilden wij eten uit. Van haar buurman nam zij een heerlijk stukje zelfgemaakte cake mee. Wat een verwennerij!

Was er even uit om oliebollen en bubbels te halen in anticipatie op 31 december, wanneer er een rij zal  staan bij de oliebollenkraam. 

Een vriend stond bij mijn voordeur op mij te wachten. Ook voor hem was er een voedselpakket afgeleverd. Samen even een bakje koffie gedaan voor hij werd afgelost door een vriend die kwam eten. En heerlijke worstjes en dadels meehad.

Dit keer maakten wij het niet zo laat als gebruikelijk en al om een uurtje of een lag ik in bed.

Donderdag begon ik de laatste dag van het jaar glimlachend; zin an! Lekker rustig gewerkt aan mijzelf, mijn huisdieren, planten, mijn vrienden en familie (vooral via app) en mijn woning. Op de laatste dag van het jaar ben ik vaak wat sentimenteel en bekijk ik oude foto's en berichten. Zoals dit. Dan denk ik ook aan Oud en Nieuw zoals ik dat als kind vierde. Later als tiener en nog wat later als volwassene. Want leven in een andere volgorde vond ik te lastig. 

Oud en Nieuw met mijn oma, mijn moeder, met mijn kinderen, met vrienden die mij zijn ontvallen, met partners met wie ik niet meer samen ben en dit keer ook met de herinnering aan Oud en Nieuw vorig jaar. Dat zag er nog zo uit. En zo. En zo. Deze jaarwisseling gewoon thuis. Met mijn vriendin en een vriend. En natuurlijk met Karper de Goudvis en Billy de Kat.

Eerder op de dag had ik een buurvrouw op visite en zij had een paar biertjes mee. Kwam goed uit! Sterker nog, zo'n actie komt altijd goed uit.

Het was die middag prachtig weer dus mijn stok en ik trokken er even op uit:

Mijn vriendin was er eerder dan de vriend die wij hadden uitgenodigd maar zij had al gegeten en hij en ik nog niet; patat van zoete aardappel met spruitjes werd het. En oliebollen. Beetje kletsen en muziek luisteren en zomaar opeens is het jaar voorbij! Even op straat omhoog gekeken en een mooie maan gezien maar nauwelijks vuurwerk. Want om te voorkomen dat mensen in groepjes bij elkaar komen en om de druk op de zorg niet al te veel te laten toenemen, was het afsteken van vuurwerk verboden. In groepjes bij elkaar komen om elkaar dronken om de hals te vallen was niet verboden 'want dat is traditie' en werd dus massaal gedaan. De gevolgen daarvan gaan wij binnenkort meemaken.

Al met al best een gezellige jaarwisseling gehad. Met vrij weinig alcohol maar wel fijne gesprekken en tientallen tekstberichten via diverse media.

Tot zes uur des ochtends wakker gebleven om een vriend van mij die in New York resideert een 'Happy New Year!' toe te kunnen wensen.

Traditioneel bracht ik het grootste deel van (vrijdag) 1 januari in bed door. Slapend. Kroop er uit om een verhaaltje te bedenken en publiceren want het was tenslotte vrijdag. D'oh! Kort daarna was het al tijd voor het avondeten. Want zo gaan die dingen. Ook traditioneel op 1 januari: vrienden en familieleden bellen en berichten sturen. Vroeger ging dat zo:

Met kaartjes! Verstuurde er dit jaar een stuk of 20 maar ooit, als kind, zaten wij dagenlang te schrijven en vaak ook te knutselen en gingen er zo'n 300 kaartjes de deur uit. Jaar na jaar. En ontvingen wij ook ongeveer zoveel. Maar ja, WhatsApp en Facebook bestonden nog niet. Sterker nog: het was nog voor de komst van het sturen van een nieuwjaarswens per e-mail. En stuk voor stuk prima tradities die - zoals veel tradities - elke paar decennia worden herzien. Dat is traditioneel. Net als dat ik het niet kan laten toch even wat (vrijwilligers)werk te verrichten. Dit keer door het een en ander administratief in orde te maken voor mijn Loge.

Eind van de middag hobbelde ik een rondje door de wijk 

en sprak even een buurvrouw. 's Avonds keek ik de oudjaarsconference van Javier Guzmàn. 

Lachen! En af en toe triest. En janken omdat iets grappig is en dan weer lachen omdat iets verdrietig is. Hou ik van.

Wat deed u op 1 januari?

Zaterdag een beetje uitgeslapen en klusjes gedaan in huis. Ook met een tiental mensen zitten appen en op sociale media had ik een interessante uitwisseling van gedachten met een voormalig PVV-kamerlid"

(op de plaatjes klikken maakt die groter en vergemakkelijkt het lezen van de teksten). 

Waar het om gaat (de 'bottomline' in hedendaags Nederlands) is dat er rechts-populisten mensen zijn die opzettelijk onjuiste informatie ('fake news' in hedendaags Nederlands) verspreiden in de hoop op wat aandacht en het zaaien van tweedracht. 

Wanneer zij er op worden aangesproken schermen zij met: 'De aanhang van PVV en FvD is heus wel zo slim dat zij zien dat dit nepnieuws is. Het was maar een geintje!' Daar schuilt een probleem: veel van de aanhangers van rechts-populisten zijn bijzonder eenvoudig in het ootje te nemen en door onwetendheid makkelijk zover te krijgen dat zij iets voor waar aannemen.

'Informatie hoeft niet echt te zijn. 

Sommigen geloven iets al wanneer het maar wordt gepresenteerd als feit.'

Ook was er op diverse nieuwskanalen het bericht te vinden dat de man die zichzelf, zijn kampeerwagen en een halve straat opblies heilig geloofde in het bestaan van lizardmen en in andere complottheoriën. Wellicht was het daarom dat hij een gebouw van de Amerikaanse telecomdienst AT&T beschadigde met zijn actie: in de hoop dat de 'lizardmen' niet via door chemtrails versterkte 5G-straling onze hersenen konden opzuigen. Of zo.

Mijn vriendin was er niet dus ik speelde met de kat, deed een paar dingetjes voor een zekere broederschap en - hoewel er nog meer dan genoeg te doen was in huis of online - ik deed een spelletje op de computer. Gewoon, omdat dat kon. Net als een aflevering van The Mandalorian kijken en mijn (inmiddels al weer een paar weken) mijn dagelijks lesje Frans volgen.

De eerste zondag van het jaar werd ik wakker van een geluidje dat Billy de Kat maakte: een beetje smakkend. Alsof hij iets lekker vond. Deed mijn ogen open en zat tegen een kat aan te kijken die zeer enthousiast een deel van hem schoonlikte. Toevallig een deel dat tussen zijn achterpootjes en onder zijn staart is gesitueerd. Prima, een stukje zelfhygiëne maar wil je daar echt publiek bij? 

Beetje dingetjes doen in huis, beetje mensen appen, beetje thee drinken met een buurvrouw, beetje werken voor de Geheime Jongensclub, beetje rondneuzen op de interwebs, beetje Karper de Goudvis eten geven,

beetje van alles dus. U kent dat wel. Voor mij een typische zondag. Die eindigde met het eten van roti

en het kijken van een heerlijke rampenfilm, samen met mijn vriendin: '2012' met John Cusack en bijzonder slechte speciale effecten en een zeer onwaarschijnlijk verloop der gebeurtenissen. Maar hoogst amusant.

Het pleonasme van de week is: domme idioot.

De muziek van deze week is Sukiyaki van The Blue Diamonds

Deze week staan wij stil bij het overlijden van Gerry Marsden.

De wereld van entertainment - waarin ik pré corona bijverdiende bovenop mijn maandelijks salaris van €900 - ligt plat. 

Ik mis dus inkomsten.

Behalve door een boekje van mij te kopen (zie daartoe elders dit blog) kunt u mij ook een beetje sponsoren

door te klikken op onderstaand betaalverzoek, vermomd als foto:

Blogdonatie

Via Paypal kan ook: https://paypal.me/weijnschenk