Buren (Een verhaaltje, vervolg op Vloer)

Enige weken later hoorde hij dat er een spelletje met hem gespeeld was. En dat hij niet het eerste slachtoffer was. Hij stuurde haar een brief waarin hij haar waarschuwde dat het onverstandig kan zijn om te spelen terwijl de ander de spelregels niet kent.

Soms herlas hij één van de blaadjes die in zijn periode als opvoerend dichter waren samengesteld en kwam dan ook haar naam tegen. Hij zag haar dan weer voor zich, rook weer haar geur en dacht terug aan de nacht dat zijn ademhaling zich vermengde met de hare.

Toen hij haar weer zag monteerde zij haar naambordje op de deur van haar nieuwe woning: een appartement bij hem in de straat.

Vanaf nu waren zij buren.