Tegenwoordig overheerst wantrouwen. De enkeling die nog steeds zijn keukendeur niet op slot draait wordt voor gek verklaard en - met de hulp van mobieltjes - zijn ouders constant op de hoogte van wat hun kinderen doen. En omgekeerd. Dat laatste vergeten ouders nog wel eens.
Maar raar is het eigenlijk wel want waarom zijn wij tegenwoordig zo bang? Er zijn immers veel minder inbraken en berovingen dan eertijds en zelfs minder aanslagen. IS en de Taliban zijn immers veel minder actief in Europa dan indertijd de RAF, de IRA en de ETA.
'Welke raket doet meer pijn?
Die wordt afgeschoten door een blanke christen
of die afgeschoten wordt door een getinte moslim?
Tenzij je toevallig een tante had die een vriendin in Frankrijk had wonen die daar in de krant had gelezen dat er mensensmokkelaars actief waren in Mozambique waarna de tante in kwestie dat verhaal komt vertellen op de verjaardag van je moeder. Anders zou je dat nooit te weten zijn gekomen. Maar als kind maakte het sowieso niet uit want die verhalen waren niet meer dan verhalen. Sprookjes bijna. Mythen. Want zo iets slechts kon niet echt bestaan, toch?
Inmiddels weten wij beter en zijn wij niet naïef meer. Maar soms was ik dat liever nog wel geweest.
==========================================
Meer lezen? Mijn verhalenbundels
In Facebook zijn niet alle plaatjes te zien (of te horen) en links in mijn artikelen niet aan te klikken. Klik daarom op de oorspronkelijke link. http://terrebel.blogspot.nl/ Veel leesplezier! O ja, fans kunnen mijn Fan pagina leuk vinden. https://www.facebook.com/terrebel/
Posts
