Terrebel

Bedreigingen



"Ik vind'm zo lief..." zei't kleine meisje dat door haar moeder werd gevraagd hoe zij't op de opvang vond en wat haar mening is over ondergetekende...*Smelt*



We waren ruim een minuut te vroeg bij de karate-dojo gisteravond maar veel meer tijd kunnen wij ons niet meer veroorloven te missen. Tsja, kwart voor zeven thuis, koken, eten en uiterlijk tien over zeven de deur weer uit. Wie weet er een aardige oplossing voor dit logistieke probleem?



De woningbouw heeft in haar wijsheid besloten de raamsponningen te laten verven.
Dit in eerste instantie om de huur te kunnen opdrijven en in tweede instantie de yuppen die hier binnenkort komen wonen te laten zien hoe netjes het hier is.
Een en ander houdt voor de bewoners een hoop overlast in. Dan bedoel ik niet alleen het vrijwel dagelijks voorkomende fraaie uitzicht op de zogeheten "bouwvakkersspleet" maar ook het gescheld, gevloek, geschreeuw en de opzettelijke vernieling van stukjes tuin. Dat gebeurt door het vertrappen van bloembedden (om er omheen te lopen moet je soms wel twee hele stappen zetten!) en het neerleggen van stalen constructies op niet daartoe geëigende stukken grond. Wonderbaarlijk genoeg reageerde men serieus op mijn verzoek vooral het schreeuwen en vloeken wat te minderen. Ik hoefde de "heren" niet eens te bedreigen...



Over bedreigingen gesproken: de grote partijen in het midden-oosten zijn weer lekker bezig. Door van Achmed Yassin een martelaar te maken hoopt Israël de oorlogshandelingen nog wat langer te kunnen laten voortduren. Men weet namelijk niet hoe om te gaan met vrede. Vrede is voor mensen die zijn geboren in een oorlogssituatie een bedreigende verandering van hun levensstijl. Bovendien wordt het meeste geld verdiend in de wapenhandel. Door vrede in te stellen zou er een situatie ontstaan waarin alleen de "ach, wat zielig!"-roepende buitenstaander zich gelukkig zou voelen. Helaas.