Soms verlang ik wel eens naar een leven zoals diverse vrienden van mij dat lijken te hebben:
Één vaste, reguliere baan. Één ongecompliceerde partner. En bijvoorbeeld één keer in de week samen uitgaan en een potje vrijen. De ergste 'ruzies' gaan over 'wat voor toetje vanavond' en de jaarlijkse knallende ruzie gaat elk jaar weer over waar het kerstdiner wordt genuttigd: bij haar of bij zijn ouders.
Enerzijds lijkt mij dat geweldig, anderzijds is dat mijn voorstelling van de hel.
Het is minder simplistisch dan in mijn voorstelling en een ideale partner, ideale baan of een ideaal leven is maar voor weinigen vastgelegd. De werkelijkheid is doorgaans gecompliceerder.
Hoe zag u als jongeling het ideale leven als volwassene voor zich en wat kwam er uit van dat wensbeeld?
====================
In Facebook zijn niet alle plaatjes te zien (of te horen) en links in mijn artikelen niet aan te klikken. Klik daarom op de oorspronkelijke link. http://terrebel.blogspot.nl/ Veel leesplezier! O ja, fans kunnen mijn Fan pagina leuk vinden. https://www.facebook.com/TerrebelAuthortainer
Over links gesproken: ja, dat ben ik maar voor verdieping staat er ook een aantal in mijn stukjes. Heb daar wat moeite voor genomen dus stel het op prijs als u de moeite neemt er op te klikken om de betreffende artikelen, onderzoeken en filmpjes te bekijken.
Heeft u na het lezen van dit blogstuk iets geleerd, wat gelachen of heeft het u aan het denken gezet, overweegt u dan een donatie voor de tijd en moeite die ik er in steek.
Meer lezen? Mijn boeken
===============================
Maandag begon mijn dag goed. Met uitslapen en het ontvangen van twee complimenten. Zo had mijn landlord...eh... gastheer de vorige dag het matinee gezien en hadden hij en zijn partner intens genoten.
Een ander compliment ontving ik via BlueSky en betrof een bijzonder aardige reactie op een door mij geschreven gedicht.
Persoonlijk wil ik niet alleen maar puzzelen, lezen en tv kijken totdat mijn tijd op Aarde voorbij is.
Ik zal dus dingen blijven ondernemen en nieuwe vrienden blijven maken zolang ik kan.
Maakt u regelmatig nieuwe vrienden? En waar en hoe komt u zoal in contact met onbekenden die potentieel vrienden worden?
Onderweg naar het theater kwam ik een collega tegen met wie ik na vier weken samenwerken (nog) niet bevriend was geraakt. Er deden zo'n 40 mensen mee aan de productie en uiteraard heb je met de ene een betere 'klik' dan met de ander. En soms zijn er mensen die - om wat voor reden dan ook - een afkeer hebben van elkaar. Ook dat is normaal. Al was het jammer dat sommigen niet professioneel genoeg waren om ruziemaken te beperken tot momenten in de kroeg. Persoonlijke vetes horen niet thuis in de kleedkamer, tussen de coulissen of op het toneel.
Terecht dat de Company Manager daar deze morgen na het gezamenlijk zingen van Amazing Grace nog even op wees. Sommigen moet bij herhaling gevraagd worden zich volwassen te gedragen.
Voor wappies heeft elke opvoeding gefaald; zij zullen nooit verstandige, volwassen mensen worden en blijven geloven dat bijvoorbeeld de te snelle klimaatverandering een hoax is en 'ze' met geheime weermachines de temperatuur op Aarde beïnvloeden om ons te laten geloven dat de planeet opwarmt. Zodat wij nooit meer een Witte Kerst hebben.
Wat er ook gebeurt, 'the show must go on'. De volwassenen op het toneel en achter de knoppen van techniek pasten hun spel snel en vakkundig aan aan de nieuw ontstane situatie en het publiek zal weinig gemerkt hebben.
"Ja, maar ik ben jong en onervaren en was boos." is geen geldig excuus om niet alleen je collega's maar ook het publiek te verraden.
Bovendien was zij al een paar keer eerder op rapport geslingerd wegens wangedrag.
Mensen verraden vind ik uitsluitend toegestaan in het spel. Zoals in het ook deze dag gespeelde 'Traitors'. Waarbij de niet 'vermoordde' of 'verbannen' spelers moesten proberen eindelijk eens een 'Traitor' en niet weer een 'Faithful' weg te stemmen. Met succes. Want 'de Zeven' bleken een verrader in hun midden te hebben.
Na het vieren van dit succes belde ik mijn buurvrouw. De dag ervoor nam zij niet op dus ik was wat ongerust. Gelukkig ten onrechte want zij was door haar broer getrakteerd op een etentje.
De rest van de pauze gebruikte ik om zelf een hapje te eten.
De hoofdmuzikant deed mee met het sfeertje door tijdens Sneeuwwitje's sterfscène een eerbetoon aan de die dag overleden Chris Rea op de piano te spelen in plaats van het gebruikelijke treurige stukje muziek.
Vreemd dat de collega die eerder heibel schopte deed alsof er niets gebeurd was. Persoonlijk heb ik wat moeite met 'drama queen' gedrag. Net als vrijwel al mijn andere collega's.
Met dubbele gevoelens eindigden wij de werkdag.
Tijdig mijn bed in om mijn spieren mentaal voor te bereiden op weer een dag met drie voorstellingen.
Dinsdag las ik na mijn ochtendritueel
weer over de 'NIMBY' ('Not in my backyard') racisten. U kent ze: de keurige, witte, zich vaak 'christen' noemende mensen die vinden dat Jezus met 'naastenliefde' bedoelde uitsluitend mensen met dezelfde huidskleur lief te hebben.
Ze zijn fel tegen nieuwkomers. Behalve wanneer die 'expats' worden genoemd en een lichte huidskleur hebben. Ook vereren zij Elon Musk. Al is hij een lid van de elite, een illegale immigrant uit Afrika, wil hij alleen nog electrische auto's en kost hij de burger miljarden aan belastinggeld dat als subsidie naar zijn bedrijfjes als Tesla en SpaceX gaat.
Bovendien weigert hij zijn eigen rotzooi (veroorzaakt door botsende en kapotte satellieten) op te ruimen.
Wat typerend is voor egoïsten. Wat wappies per definitie zijn. Zo mogen anderen de problemen oplossen die worden veroorzaakt door de satellieten van StarLink.
De huidige Amerikaanse regering is groot fan van het huidige Rusland. Maar dat is fel tegen de bekende knuffelmiljardair. De Trump-regering moet binnenkort kiezen tussen troetelmiljardair Elon Musk en Trump's zakenpartner Vladimir Poetin.
Wie ziet u liever boos: Elon Musk of Vladimir Poetin?
Terwijl de regering Trump fel tegen immigranten uit Afrika is, zijn die uit Zuid-Afrika (zoals Musk) wèl welkom. Als zij een lichte huidskleur hebben tenminste.
Zo heeft hun Grote Leider Trump besloten dat het voorkomen van droogtes, extreme kou en hitte en overstromingen 'woke' is en dus het belangrijke klimaat Instituut NCAS afgeschaft kan worden
Onzin. Niemand wil kerst afschaffen. Domrechts liegt gewoon om te kunnen janken. En echte Christenen zijn zij ook al niet.
Eigenlijk best apart: een volwassen vent (de Prins) die een dode minderjarige (Sneeuwwitje) kust. Deze dagen zou je naam dan verschijnen in de Epstein dossiers.
Waar ook Bill Clinton in voorkomt. Maar in tegenstelling tot een oranje lafaard riep Clinton op tot het ongecensureerd openbaar maken van de volledige Epstein documenten.
Wie ook volledige openheid van zaken wil is het merendeel van de bevolking van Israël. Zij willen de waarheid over '7 oktober'. Ik gok dat zij die nooit gaan vernemen. Raad eens wie zichzelf de leiding heeft gegeven over de commissie die moet onderzoeken of Netanyahu goed gehandeld heeft? Juist. Netanyahu.
Al die hypocrisie van fascistische leiders doet mij denken aan die van wappies die zichzelf 'christen' noemen. Zij janken voortdurend over de afbraak van 'christelijke waarden' maar de meeste wappies hebben nog nooit een kerk van binnen gezien.
In de kelder van het theater dat ooit een kerk was speelden wij na de eerste voorstelling van de dag weer een potje 'Traitors'. Waarin bleek dat een van de spelers was 'vermoord'. Maar door wie?
Ook die avond speelden wij op het toneel. Veelal na het eten van een warme hap.
Terwijl na tientallen voorstellingen diverse medewerkers van de technische staf in de coulissen lekker meespeelden. Gekke bekken trekken, dansjes meedansen... leuk! Zelf doe ik óók mee als ik in de coulissen klaarsta voor mijn volgende scène. Bijvoorbeeld door een liedje mee te mimen.
Er was ook het moment dat de dame van rekwisieten mij 'ridderde' met een pikhouweel. Voelde mij vereerd.
Bovendien haalt het een beetje het gevoel weg dat elke voorstelling voelt als een nieuwe dag en je brein het gevoel doorgeeft dat je drie dagen leeft in 24 uur.
Spelen zorgt er ook voor dat je de ellende in de wereld even kunt vergeten. Ik vind het geen leuke wereld waarin je gearresteerd wordt als je je uitspreekt tegen een genocide.
Helaas zijn er velen die het jammer vonden dat de nazi's verloren. Zoals de (Britse) politieagenten die Greta Thunberg arresteerden maar ook een bejaarde mevrouw.
"Ja, maar die agenten doen alleen maar wat hen was opgedragen." 1] Dan geef je toe dat de Britse overheid fascistisch handelt. 2] 'Maar ik handelde in opdracht' was ook geen geldig excuus tijdens de Processen van Neurenberg.
Wat zou u gedaan hebben in de tijd van de nazi's? U doet het nu.
In het 'nu' waarin ik dit schrijf zijn wij halverwege de laatste voorstelling van een Panto in Rotherham, Engeland op 23 december 2025.
Na het maken van plannen voor uitstapjes namen wij gemoedelijk afscheid van de werkdag en half elf lag ik op bed. Tevreden.
Donderdag werd ik wakker met een cadeautje van mijn gastheer: het bericht dat hij een paar dagen weg zou zijn vanwege kerst. Het hele huis voor mij alleen dus want er waren in die tijd geen andere gasten.
Bij het verlaten van het pand nòg een cadeautje: prachtig weer.
Alsof ik nog niet verwend genoeg was kregen wij óók nog een concert in de kleedkamer toen een collega zeer expressief een liedje mimede.
De aankondiging van 'Claudia' via de luidsprekers zorgde voor een leuk geroezemoes in de kleedkamers en wandelgangen: één van ons was 'vermoord' door een Traitor.
Niet iedereen heeft een fijne kerst en een aanzienlijk deel van de wereldbevolking viert een andere versie van het Lichtfeest.
Het enige verschil met de nazi's is dat zionisten vinden dat Joden en niet Ariërs Het Uitverkoren Volk zijn.
Eerdaags is het spel uit voor Netanyahu en diens radicaal rechtse maatjes. Althans, dat was mijn kerstwens voor dit jaar.
Terwijl ik dit schrijf worden èchte Christenen gearresteerd door een fascistisch regime. 
Waar is de verontwaardiging van de nep-christenen die zich graag 'patriot' noemen maar ook de Israëlische vlag in hun profiel voeren als zionisten èchte Christenen geweld aandoen?
Avatatar: Fire and Ash bleek een onderhoudende film. 
Terwijl ik binnen wachtte op mijn lift, leerde ik wat Indonesisch. 
De illegale immigrant sprak openlijk haar steun uit voor een zekere oranje president. Erg dom. En vermoedelijk alleen maar in de hoop dat de Grote Leider haar broer zal pardoneren voor het...nare dingen doen met een meisje van elf.
Terwijl ook Minaj' echtgenoot werd betrapt op het zich seksueel opdringen aan een minderjarige. 
De familie Minaj weet dat Trump mensen die nare dingen doen met kinderen geweldig vindt dus hopen op kwijtschelding van hun straffen.
De Prins was zo attent ook een foto van ondergetekende te maken op het moment dat ik mijn cadeautje uitpakte.
Door blunders van de legerleiding die niet durft te liegen tegen de Grote Leider van Rusland worden tienduizenden Russen naar de slachtbank geleid.
Ook tijdens het spelen van de avondvoorstelling moedigden wij onze jonge held aan. En weer speelde hij zijn tijdelijke rol voorbeeldig.
Misschien een beetje laf om te vluchten voor slecht weer maar een stuk minder laf dan het gedrag van fascisten. Zoals deze 'ariër'... sorry... zionist die doelbewust een biddende man aanrijdt. Ontkennen was niet mogelijk en dus moest zijn baas (het Israëlische leger) hem wel straffen. 'O, dus de crimineel gaat voor jaren de bak in?' Neuh. Hij moest zijn wapens inleveren.
Dat maakte Fanil Sarvarov de derde hooggeplaatste militair binnen een jaar die werd vermoord. Door Oekraïense Intelligentie? Door leden van een Russische anti-oorlog groep? Door de FSB?
Geen idee waarom domrechts blijft schreeuwen dat het 'altijd de asielzoekers!' zijn. In het echte leven - buiten het door hun favoriete rechtspopulisten gecreëerde wereldje - zijn de werkelijke daders van kindermisbruik in Nederland vooral 'keurige witte Nederlanders'. Die zichzelf vaak ook nog 'Christen' durven te noemen.
Ongeveer nul procent van de immigranten die nu Israël bevolken heeft Semitisch DNA. Voor wie zich nog steeds afvraagt waarom DNA-testen in Israël verboden zijn.
Voor mij had een collega zich ontpopt als engel. Met name dankzij de interactie met hen voelde ik mij na ruim zes maanden van ellendig voelen weer wat minder gedeprimeerd.
Mora Namdar's ouders zijn Iranese immigranten dus heeft zij een chirurg haar uiterlijk laten aanpassen om er meer Arisch uit te zien. Erg grappig vind ik dat de mensen die het jammer vinden dat de nazi's verloren niet weten dat de oorspronkelijke Ariërs mensen waren in het huidige Iran en noorden van India.
Foto's met en zonder bril 
Christelijke Palestijnen kùnnen geen kerst vieren want dat is hen onmogelijk gemaakt door illegale immigranten. Met steun van de Israëlische overheid. Die vindt namelijk dat mensenrechten uitsluitend gelden voor de Übermensch. Dat de Ster van Bethlehem mogelijk Jupiter was tijdens een uitzonderlijk helder moment doet daar niets aan af.
Terwijl echte Joden het niet eens zijn met die lezing.
In Nederland is vrijwel iedereen het erover eens dat het kabinet Schoof/Wilders onder leiding van PVV, NSC, VVD en BBB erbarmelijk heeft gepresteerd. Radicaal rechts kon het niet waarmaken. Het falen van Wilders/Schoof was volgens domrechts de schuld van linkse partijen in het kabinet. Dat die er niet waren doet voor leugenaars niet ter zake.
Kunt u één positief uitgevallen beslissing van het kabinet Wilders/Schoof noemen?
'Op drie snelwegen mag nu 130km/uur worden gereden op een totale strook van maar liefst 70 kilometer lang!' is bepaald geen succes te noemen. Wat is daarvan precies het voordeel? Behalve voor bedrijven als Shell omdat daardoor wappies meer geld uitgeven aan benzine?
Het enige voordeel dat ik zie aan het kabinet Wilders/Schoof is dat nu onomstotelijk bewezen is dat radicaal rechts niet in staat is Nederland te leiden.
Voor goed leiderschap is stabiliteit noodzakelijk. Wilders/Schoof was veel te onrustig.
Terwijl sommigen te weinig rust kennen omdat zij moeten werken voor mensen die te veel rust kennen is zowel te weinig als te veel rust niet goed voor de mens.
Hoe vindt u de balans tussen te veel en te weinig rust?
Tussen de twee voorstellingen van de dag in namen wij wat rust. En speelden een ronde 'Traitors' onder leiding van de immer mysterieuze 'Claudia'.
Waarbij door een verse 'overledene' een Traitor werd ontmaskerd: de Deputy Stage Manager was daarmee uit het spel.
Gewetensvraag voor mensen die zich 'Christen' noemen: zou u met kerst in de Tweede Wereldoorlog hebben gebeden voor die arme nazi's of voor hun slachtoffers?
Logisch dat nep-christenen vriendjes zijn met radicaal rechts: ook zij zijn tegen gelijke rechten voor vrouwen.
Ziet u vrouwen als gelijkwaardig aan mannen of bent u een nep-christen zoals SGP'ers of fan van autoritaire regimes zoals die van Afghanistan, de VS, Hongarije of Israël?
Van twee verschillende vrouwen ontving ik een cadeautje vandaag: een kerstkaart van de begeleidster van de junior dansers en een gesigneerde tekening van een van de zeven.
Op het einde van de werkdag bleven wij even wachten tot de collega die de kostuums onderhoudt klaar was met haar werk voor wij gezamenlijk naar Sheffield togen om daar kerstavond door te brengen in de bioscoop.
Een hapje eten bij een filiaal van Wendy's
had ik lang niet gedaan en ik voelde mij als Marty McFly die in de toekomst probeerde uit te zoeken hoe de frisdrankmachine werkte.
De spectaculaire beelden deden het nagenoeg ontbreken van een plot bijna vergeten. Een collega was zo lief mij thuis te brengen want met het openbaar vervoer of zelfs een taxi was dat nauwelijks te doen.
Op mijn kamer praatten zij en ik wat na en met een brede glimlach ging ik tegen enen slapen. Met in mijn hoofd voldoende inspiratie voor een half dozijn toekomstige gedichten.
Donderdag was het dan officieel kerst. Voor Christenen in Palestina niet bepaald een feestdag. Zo leven de 50.000 overgebleven Christenen op de Westelijke Jordaanoever onder constante bedreiging van illegale immigranten.
Die zichzelf 'joods' noemen en dat als excuus nemen om geweld te plegen. Ook het officiële Israëlische leger laat zich niet onbetuigd en bestookte met kerst de enige katholieke kerk in de regio.
Een feit waar je nep-christenen nooit over zult horen. Hun hart is net zo koud als het deze morgen was in Rotherham.
Mijn - zeer geringe - kennis van die taal was niet nodig in de auto onderweg naar een restaurant waar wij zes plaatsen hadden geboekt. Wij vermaakten elkaar met Kerst Karaoke. Het heeft wel iets, samen kerstliedjes bulderen op een kleine roadtrip.
Het etentje in het knusse, Perzische familierestaurant was gezellig, het gezelschap fijn en het eten heerlijk.
Met baklava en een speciale thee toe!
Tot onze verrassing bleek de meegekomen echtgenoot van een van ons de rekening te hebben voldaan. Met een voldaan gevoel deden wij met z'n vieren nog een naborrel met prosecco en taart.
Waar ik mijn collega's introduceerde tot het Nederlandse woord 'gezellig' om de sfeer te omschrijven:
Je comfortabel voelen. Zonder enige (sociale) druk. Veilig kunnen praten over zeer diverse onderwerpen terwijl je elkaars grenzen respecteert en geniet van elkaars gezelschap.
Hoe omschrijft u aan buitenlandse kennissen de Nederlandse term 'gezellig'?
Voelde mij erg prettig in het gezelschap waarin collega's veranderden in vrienden. Die spraken over verloren liefdes, wensdromen, mislukte en geslaagde dates, voor- en afkeuren...
Na deze zeer geslaagde dag was ik om acht uur thuis. Waar ik (kerst) berichten uitwisselde met zo'n 50 vrienden en familieleden. Dus lang niet iedereen in mijn contactenlijst. Want dit was al klus van een kleine twee uren.
De bekende artiest Nicki Minaj deed er maar een paar minuten over om ruim tien miljoen volgers te verliezen op sociale media.
Geen straf was het warme bad waarop ik mijzelf trakteerde op het einde van de dag. Het voelde aan als een eh...warm bad. Heerlijk rozig kroop ik onder het dekbed.
Vrijdag zag ik na mijn ochtendritueel
dat het rustig was op de ietwat ijzige weg
naar het theater voor een nieuwe werkdag. Een werkdag waarop een collega helaas was uitgevallen om dwingende privé redenen. De rest van de run zal zijn plaats worden ingenomen door de 11-jarige jongeman van het junior ensemble die ons al eerder uit de brand hielp.
Uiteraard namen wij de tijd om met onze held samen de diverse scènes te doorlopen. De jongen is een natuurtalent! Terecht dat hij op het einde van de eerste show even in de schijnwerpers werd gezet en een solo applaus in ontvangst mocht nemen.
Cast en crew mochten tussen de twee voorstellingen in cadeautjes in ontvangst nemen in het kader van Secret Santa.
Intussen kregen Russische soldaten als cadeau van hun leiders leugens over hun successen.
Met ondermeer als gevolg dat er een enorm tekort aan arbeidskrachten is ontstaan in Rusland en de regering zich genoodzaakt ziet een sterk pro-immigratie beleid te voeren. Met name gericht op het binnenhalen van arbeidskrachten uit India.
Interessant vind ik dat het verplaatsen van migranten handel is geworden. De eilandstaat Palau ontvangt 7,5 miljoen dollar voor de slaven die de VS geeft aan het land waar de ongewenste vreemdelingen geen enkele band mee hebben.
'Slaven'? Ik bedoel natuurlijk 'verhandelde arbeidsmigranten die geen enkele keuze kregen'.
Zou u een migrant in huis nemen als u dat een ton zou opleveren?
Wat vinden wappies ervan dat hun grote voorbeeld-regimes Rusland en Israël immigratie aanmoedigen? Zijn zij nu pro- of anti-immigratie?
Ook tijdens het spelen van de avondvoorstelling moedigden wij onze jonge held aan. En weer speelde hij zijn tijdelijke rol voorbeeldig.
Minder voorbeeldig was het gedrag van een collega. Dezelfde die al meerdere malen op rapport was geslingerd. Voor de zoveelste keer werd zij betrapt op liegen om haar kwalijke gedrag te verhullen. "Ik was te laat omdat er een file was op de M1 snelweg". "Vreemd", reageerde een collega. "Ik was op dezelfde tijd op diezelfde snelweg en zat níet in de file maar was gewoon op tijd. Dus één van ons liegt."
Niet gelogen is dat het op de weg terug naar huis best frisjes was. Even overwoog ik een verhuizing naar IJsland. Daar was het twintig graden. Met kerst.
Vindt u dat mensen die anderen doelbewust geweld aandoen moeten worden gestraft of hangt de eventuele strafmaat af van de huidskleur en het geloof van dader en slachtoffer?
Slachtoffer van omstandigheden is mijn lieve, bejaarde buurvrouw. Nadat eerder in het jaar haar man overleed moest zij een week voor kerst ook haar kat begraven.
Dus belde ik haar ook deze dag. Daarna mijn zoon en daarna publiceerde ik een vers stukje Skywatch Friday and some prose.
Omdat ik mijn geest en oude lijf wilde voorbereiden op weer een dag met drie voorstellingen (nog maar 22 te gaan!) ging ik een uurtje na thuiskomst, dus tegen elven, al slapen.
Zaterdag had ik weer het geluk dat ik taxikosten kon uitsparen want het regende niet en dus kon ik rustig wandelen naar het theater.
Tijdens de warm up leerde ik dat de jongeman die invalt voor een uitgevallen lid van 'de Zeven' een zwarte band heeft in Tae Kwando. Vond dus een sparringpartner met wie ik mijn martial arts (Pencak Silat) oefeningen kan doen!
In de kleedkamer mocht ik een collega masseren die wat last had van haar rug en schouders. Door de geluiden die zij daarbij maakte kon een collega het niet laten het liedje 'Sexual Healing' van Marvin Gaye op te zetten.
Wat vragen opriep bij een collega die ons hoorde maar niet zag. Terwijl hij normaliter onze kleedkamer even betrad om ons een goede show toe te wensen, besloot hij het er dit keer niet op te wagen.
De wagen van een Russische generaal werd opgeblazen. Met hem erin.
Wij zullen het nooit zeker weten.
Net zo min zullen wij exact weten hoeveel kinderen slachtoffer zijn van kindermisbruikers als de 26-jarige Winston A. uit Enkhuizen. Alleen al deze dader maakte bijna 500 slachtoffers.
Alsof kinderen misbruiken typisch christelijk is. Inmiddels is aangetoond dat kindermisbruik procentueel gezien vaker voorkomt in gemeenschappen die zich 'christelijk' noemen dan onder normale mensen.
Was in Engeland blij om met vooral normale mensen samen te werken. Waarvan meerderen mij om een massage vroegen nadat twee collega's hadden doorgespeeld hoe goed een massage van mij aanvoelde.
Wat voor mij niet goed aanvoelde was dat Israël als eerste land Somaliland erkende als zelfstandige staat nadat het zich afscheidde van Somalië.
In elk geval weet de wereld nu waar het zionistisch regime overlevende Palestijnen naar op transport zal zetten na hen zeer gewelddadig van hun land verdreven te hebben: Somaliland.
"Ja, maar alle Israëliërs hebben voorouders die in de Levant woonden!"
Behalve dat dat gelogen is, is dat ook gewoon niet waar.
Tussen de eerste en tweede voorstelling van deze dag in werden de spelers van Traitors weer eens getest op hun puzzelvaardigheden: wie zijn de overgebleven Traitors en wie is de Angel?
Heeft u iemand in uw kringen die u als engel beschouwt?
Engelen zijn per definitie mooi. En dat bedoel ik niet in de zin van het uiterlijk. Ik ben namelijk geen racist. Racisten zijn erg gefocust op uiterlijk; ziet iemand er niet uit als 'een echte Ariër', dan gelden mensenrechten niet voor hen.
Niet voor niets stelde een oranje president de eigenares van een beauty salon aan als hoofd van de afdeling die beslist of iemand wit genoeg is om de VS te mogen binnenkomen.
Dat Namdar fan is van het fascisme blijkt ondermeer uit het feit dat zij meeschreef aan Project 2025, het traject van christenfascisten om de VS te veranderen in het (vooralsnog fictieve) Gilead uit The Handmaids Tale: een fascistische staat gebasseerd op een verknipte vorm van het christendom. Dus zonder rechten voor groepen als vrouwen, homoseksuelen, niet-christenen en mensen met een niet-witte huidskleur.
Christenen die vinden dat uitsluitend witte, heteroseksuele Christenen een plek in de maatschappij verdienen zijn feitelijk gewoon fascisten.
Jezus zou hun tafels stukslaan.
Ook tijdens de derde voorstelling van de dag hielden wij gelukkig alle botten en decorstukken heel. Het grootste probleem op een dag met drie voorstellingen is dat de geest moeite heeft het allemaal bij te houden: "Je hebt die scène al gespeeld dus moet nu de volgende scène spelen."
Bovendien gaat het op een kantoorbaan lijken waardoor je mentaal afdwaalt. Terwijl je in je hoofd een gevoerd gesprek afmaakt of je boodschappenlijstje opstelt, sta je op het toneel.
Daarom doe ik voor elke scène even wat meditatie-oefeningen. Waar al mijn collega's rekening mee houden. Op eentje na: "Je stond tegen een muur geleund met je ogen dicht rustig adem te halen dus ik dacht dat je mijn anecdote wel even wilde aanhoren." Nee dus.
Andere collega's bereiden zich op andere manieren voor op een optreden en natuurlijk stoor ik hen niet tijdens het vapen, water drinken, puzzelen, Tik Tokken of wat dan ook.
Hoe bereidt u zich voor op een inspanning die mentaal en fysiek veel van u vergt?
Collega's masseren vergt natuurlijk ook wat inspanning maar ik vind het erg fijn om te doen; het is een goede oefening voor mijn handen, voor mij ook meditatief en dus maak ik er niet alleen een ander maar ook mijzelf blij mee.
Wordt u óók blij van anderen blij maken? Ik zeker.
Dus na het rondje Traitors,
mijn buurvrouw bellen en een hapje eten,
liet ik mijn handen weer hun werk doen. Rekening houdend met de diverse voorkeuren, huidtypes en pijnklachten van mijn collega's.
Met of zonder bril, ongelukjes gebeuren. Zoals tijdens de derde voorstelling van de dag. Toen tijdens een scène waarin wij individueel hoorden om te vallen mijn naaste collega en ik over elkaar heen tuimelden. Tot groot vermaak van het publiek dat waarschijnlijk niet wist dat dat niet de bedoeling was. Waarschijnlijk was één van ons uitgegleden of gestruikeld over de voeten van de ander of zo.
Gelukkig raakte niemand gewond door bijvoorbeeld de vrij zware houten pikhouwelen die wij bij ons droegen.
Voor mij droeg het grappige incident bij aan de prettige werksfeer en -dag waarop ik tussen de bedrijven door een vers stuk proza publiceerde.
Zondag had ik een klein beetje moeite met de dagelijkse puzzel van de New York Times maar wist die toch op te lossen.
en rustig aan ontbijten en douchen (niet tegelijkertijd) want wij waren vrij deze morgen. Had zelfs nog tijd om de supermarkt te bezoeken
om eten in te slaan voor de komende dagen. Zowel voor in het theater als voor in mijn gastenverblijf.
Het weer was een stuk beter dan in de VS. Waar hevige regenval en modderstromen voor een hoop narigheid zorgden.
Misschien was het toch niet zo slim om meteorologische instellingen op te heffen. Na het massale ontslag van meteorologen worden burgers niet langer gewaarschuwd voor naderende stormen en zijn zij er niet meer op voorbereid.
Ontzettend dom om het bestaan van klimaatverandering te ontkennen.
Zelfs als je liever lobbyisten van de olie industrie gelooft dan wetenschappers, geen rekening houden met het veranderend klimaat is niet erg verstandig.
Dat was ook een collega niet. Nadat zij meermaals niet helemaal de waarheid had verteld als zij te laat was of bijvoorbeeld haar microfoon niet inleverde na het werk ("Ik was het vergeten omdat ik haast had omdat het buiten regende") liet zij deze ochtend weten: "Ik ben van de trap gevallen en moet nu met spoed naar het ziekenhuis. Maar vanavond ben ik er weer bij."
Niemand geloofde haar. Terwijl zij ditmaal misschien níet loog. Het is als in de tabel van The Boy who cried Wolf van Aesopus; wie vaak liegt wordt nooit meer geloofd.
In elk geval stelde haar uitvallen ons in staat het oude grapje te maken: "We're two/too short" en ons team van vijf werd aangevuld tot de benodigde zeven door twee kinderen van het junior ensemble. Met wie wij de diverse scènes repeteerden en aangestoken werden door hun enthousiasme en professionaliteit. Zij waren duidelijk meer volwassen dan de mogelijk zieke collega.
Tijdens het inzingen deed ik de gemiste lichamelijke oefeningen. Het heeft wel wat om Amazing Grace te zingen tijdens het opdrukken.
Een andere oefening leerde ik een collega die vlak voor onze eerste opkomst van de dag plotseling erg gespannen was. Het zogeheten 'Box breathing' helpt om in minder dan twintig seconden je zenuwen te bedwingen. Een eeuwenoude techniek die ook door beroepssoldaten wordt gebruikt en die ik leerde van een inheemse Amerikaan in het Detroit van 1988.
Voor mij is het altijd fijn als ik mijn kennis kan delen. En mijn collega liet mij na het spelen van de scène weten dat zij er daadwerkelijk baat bij had.
Deelt u uw kennis graag?
Voor het begin van de avondvoorstelling deelden de spelers van Traitors hun laatste theorieën en verdachtmakingen.
Een waardige finale van een leuk spel tussen de bedrijven door.
Soms denk ik dat domrechts democratie als spel ziet. Wat erg duidelijk werd op het America Fest van Turning Point, de door een rechts radicaal figuur vermoordde Charlie Kirk opgerichte Amerikaanse versie van de Hitlerjugend.
Met name met één collega kon ik fijn spelen. Toen ik haar weer mocht masseren bijvoorbeeld en zei: "You're the finest stress doll I ever squeezed." en zei die opmerking spontaan beantwoordde met "You can squeeze me anytime."
Bij haar - en veel anderen - schiet stress direct in de nek- en schouderspieren. Terwijl ik ervan genoot haar te masseren. Al was het maar omdat bij huid-op-huid contact het lichaam endorfine aanmaakt, een bekend gelukshormoon. Wat ook wordt aangemaakt bij andere spellen dan flirten.
Ook bij Turning Point America ligt de nadruk op het indoctrineren van de jeugd en hen om te vormen tot gehoorzame schaapjes die niets kunnen als hen niet verteld wordt wat te doen, te zeggen of geloven.
De aanhangers van de bekende fascist Charlie Kirk hebben geen idee wat te doen nu hun Grote (spel)Leider zijn schaapjes niet langer leidt.
Op 6 januari 2021 werd het domste deel van de VS door hun Grote Leider Trump (van veilige afstand) geleid naar het Capitool. Voor een georganiseerde, gewapende volksopstand tegen het democratisch gekozen gezag. U herinnert zich vast de galg nog die was opgericht om Vice President Mike Pence mee op te knopen. Een actie die luid werd toegejuicht door een oranje, fascistische lafaard.
Hij is zó dom en laf dat ik zijn naam niet hoef te noemen omdat u weet over wie ik het heb. Hij is zelfs doodsbang voor een 21-jarige licht autistische jongedame die tegen genocide is zich afzet tegen de elite die de planeet vernietigt.
Alleen domrechts is voor het vernietigen van de planeet en volkerenmoord waar uitsluitend de elite grof aan verdient.
Wellicht zien wij Raymond van Barneveld nooit meer terug op grote darttoernooien. De gewezen wereldkampioen lijkt zijn beste tijd gehad te hebben. Maar zal waarschijnlijk tòch doorgaan. Ik citeer:
"Ik heb misschien miljoenen aan prijzengeld verdiend, maar veel is opgegaan aan de Belastingdienst, een scheiding en reiskosten. Ik zal door moeten."
"Ik heb misschien miljoenen aan prijzengeld verdiend, maar veel is opgegaan aan de Belastingdienst, een scheiding en reiskosten. Ik zal door moeten."
Je zou bijna medelijden krijgen met de veelvoudig miljonair. NOT.
Met mij hoeft u ook geen medelijden te hebben want ik mocht (betaald) doen wat ik leuk vond om te doen: op de planken staan.
Alleen mijn voeten vonden het iets minder leuk. Dus die gunde ik ook deze late avond hun verdiende rust.
Jim Groce levert met Time in a Bottle de muziek van deze week:
Deze week staan wij stil bij het overlijden van Chris Rea en Brigitte Bardot
Posts
