Bent u blij met uw etiket?

Wij leven in een maatschappij die het belangrijk vindt iedereen een etiket ('label' is Engels) op te plakken.

Er zijn vrouwen, mannen, kinderen, bejaarden, buitenlanders, werklozen, gehandicapten, kleurlingen, homo's, voetbalfans, artiesten, psychiatrisch patiënten, muziekliefhebbers, racisten, politici...noem maar op.

Veel mensen (en met name instanties) vinden het ingewikkeld wanneer er meer dan twee etiketten op iemand geplakt zitten: 'Huh, ben jij timmerman? Maar jij bent toch een vrouw?' 'Erg knap hoor om zo'n goede ICT'er te zijn. Je verwacht het niet van een dove, hè?'

Vanwege al die verschillende etiketten zijn er ontzettend veel belangenorganisaties:

Tegen geweld tegen vrouwen;

Tegen geweld tegen kinderen;

Tegen geweld tegen homoseksuelen;

Tegen geweld tegen politieagenten;

Tegen geweld tegen dieren...

Ik vraag mij al jarenlang af:

Waarom is er niet een stichting tegen geweld in het algemeen?

Bovendien: is geweld tegen mannen dan wel oké? 

Geweld tegen volwassenen?

Geweld tegen heteroseksuelen?

Geweld tegen burgers?

Waarom hebben die groepen geen belangenorganisaties?

Dan nog een anekdote: Bij een drogist stonden tubes zalf te koop met een bordje erbij: 'de opbrengst is voor misbruik van jonge vrouwen in Afrika'. Ik heb maar geen zalf gekocht want ik vind dat er al meer dan voldoende misbruik van jonge vrouwen in Afrika plaatsvindt.

===============================================

In Facebook zijn niet alle plaatjes te zien (of te horen) en links in mijn artikelen niet aan te klikken. Klik daarom op de oorspronkelijke link. http://terrebel.blogspot.nl/ Veel leesplezier! O ja, fans kunnen mijn Fan pagina leuk vinden. https://www.facebook.com/terrebel/

================================================

Omdat ik indertijd geen baan kon vinden, besloot mijn klantmanager mij het etiket 'heeft ADD' op te plakken. Zo kon een werkgever overgehaald worden mij aan te nemen. De gemeente betaalde namelijk meer dan de helft van mijn salaris. En ik zit de rest van mijn leven met het etiket 'gehandicapt' opgezadeld. Terwijl 'ADD' weinig meer betekent dan 'heeft moeite z'n mond te houden'. Wat op zich geen probleem hoeft te zijn want er zijn collega's die het leuk vinden dat ik veel klets. In een situatie waarin je als team moet werken zijn er altijd wel onderlinge ergernissen. 

Helaas is de situatie zo dat als ik niet officieel gehandicapt zou zijn mijn kans op betaald werk aanzienlijk daalt. Uit eigenbelang houd ik dat etiket dan dus maar. Maar leuk is het niet.

Dat was het ook niet voor mijn afdelingshoofd bij een ander bedrijf indertijd. Zij was een vrouw en haar huid had een donkere teint. Daarom kreeg men flink wat subsidie 'als stimulans voor het aannemen van minderheden in het management'. Zij ging direct van functiegroep 3 naar functiegroep 6 met als gevolg dat zij al snel overspannen thuis zat. Waardoor bij het management het vooroordeel werd versterkt: 'Zie je wel, vrouwen en mensen met een kleurtje kunnen de druk niet aan van een managementpositie'. 

Voor dit stukje zocht ik naar voorbeelden van hoe het iemand opplakken van een etiket gunstig kan zijn voor dat individu of voor de maatschappij. Ik kon dat niet vinden. De vraag rest dus: wat is het nut van het opplakken van etiketten op mensen?

'Welk etiket mensen ook op je plakken, jij bepaalt zelf wel etiket blijft plakken'

Welke etiketten zitten er op u geplakt en bent u daar blij mee?

Meer lezen? Mijn verhalenbundels