Het volgende is mogelijk niet geschikt voor al te jeugdige lezers...
Hij herinnerde zich een bezoekje aan de huisarts vanwege slijtage-verschijnselen aan zijn manlijkheid en de opmerkingen van collega's over de wallen onder zijn ogen. Hij herinnerde zich hoe haar lange haren zijn borstkas, zijn rug, billen en vaak ook zijn dijen streelden, de warmte van haar kus en de koude van haar voeten.
Hij herinnerde zich de steek in zijn hart bij de gevoelloos uitgesproken woorden:"Het is over, hè?", uitgesproken tijdens een picknick waar veel van hun vrienden bij aanwezig waren.*
Vandaag weinig enerverends te melden (ja, gitaarles, wasje vouwen, nagels knippen, Star Trek kijken met zoon...maar dat weten we nou wel) dus vandaag maar weer een verhaaltje (hierboven dus) gepubliceerd.
En nu iets om mijn lezers (U dus) te betrekken bij de inhoud van dit weblog...;-)
Op verzoek van een vriendin vraag ik mijn niet onaanzienlijke lezers-schare een mogelijk einde op dit (nog niet zo lang geleden geplaatste) verhaaltje te bedenken en te versturen via terrebel [apenstaartje] gmail punt com. U kunt er een heel verhaal aan vastplakken of volstaan met een enkel regeltje. Het aardigste einde wordt volgende week hier gepubliceerd. Pogingen om de jury (c'est moi) om te kopen om die kans op eeuwige roem te pakken worden zeer op prijs gesteld. *Grijns*
Meedoen is uiteraard niet verplicht maar mij lijkt het geinig om de verschillende uitkomsten met elkaar te vergelijken. Doet U mee?
Voor wie geen zin heeft op de link te klikken hier nogmaals het (Waargebeurde!) verhaaltje waar het om gaat:
*Hij baande zich een weg door de duidelijk zichtbare rookwolken en de niet al te grote mensenmassa. Op de voet gevolgd door een kameraad. Door een luik dat in eerste instantie niet als zodanig herkenbaar was verdwenen de twee in de muur.
Door een kijkgat op kruiphoogte volgde zij hun verrichtingen. Binnen enkele minuten opende de eerste man het luik van binnenuit en beende weg -rokers, praters en drinkers negerend- naar de belendende ruimte alwaar duidelijk hoorbaar door de klapdeuren heen een feest in volle gang was.
In de lichaamshouding van een dier dat op handen en knieën klaarzit om haar bijdrage te leveren aan het voortbestaan van de soort wist zij te melden dat de andere man nog immer in de kamer aan de andere kant van de muur stond te wachten, af en toe om zich heen kijkend.
Met de ongeduldig afwachtende houding van iemand die op de afgesproken plek staat maar plotseling onzeker is over het afgesproken tijdstip.*
De link van vandaag is voor hen die op redelijk eenvoudige wijze (en gratis!) Engels willen leren. Niet alleen vanuit het Nederlands maar zelfs vanuit het Hebreeuws. Eigenlijk ontworpen voor kinderen maar ook een Hongaarse vriendin van me beleeft er veel genoegen aan!
O ja: voor hen die de discussie met Ruben Jan missen: die gaat verder op mijn forum.
Posts
