Vind blogstukjes van mij op onderwerp:

Elke zondag een persoonlijk weekoverzicht, elke dinsdag wat goed nieuws met een paar katten, elke woensdag een overweging en elke vrijdag een verhaaltje.

Mijn verhalenbundels zijn te koop via Bol.com én via Lulu.com!

Als u mijn stukjes de moeite waard vindt, kunt u een blogdonatie
verrichten. Elke bijdrage is welkom!

zondag, juni 30, 2019

De week voorbij

Het komt wel eens voor dat wanneer 's ochtends de wekker gaat ik wakker word met de gedachte: 'Ik blijf lekker in bed liggen, laat een ander maar werken. De groeten!' Want of het nu mijn administratief werk is, mijn entertainment werk, mijn vrijwilligerswerk, huishoudelijk werk of het werken aan relaties, soms ben ik het gewoon even zat en zou ik het liefst even helemaal niets hoeven.

Dan kijk ik naar mensen waar ik ooit wat jaloers op was die een absoluut 'vrij' leven lijken te hebben maar als je hen wat nader leert kennen blijken zij ook verplichtingen te hebben. Het busje waarmee zij de wereld rondrijden moet naar een APK-keuring, ook zij moeten op tijd eten en drinken en vaak is daar geld voor nodig dat verdiend moet worden, zij dienen een maandelijks bedrag aan alimentatie te betalen, een visum regelen om een grens te mogen passeren en zo verder. Kortom: verplichtingen hebben wij allemaal. De kunst is om het niet als verplichting te laten voelen. Denk ik. Hoe denkt u daar over?

Maandag deed ik weer een poging om collega's te laten weten dat boekhouden een vak apart is. Het is niet iedereen gegeven om de verkoop van een gebruikte bedrijfswagen in de boekhouding te verwerken. Het klinkt zo logisch; aan de ene kant van de journaalpost zet je 'Voorraad bedrijfswagens' en aan de andere kant 'Bankopbrengsten'. Maar zo simpel is het niet. Je dient rekening te houden met de indertijd opgevoerde investering ('desinvesteren' heet dat), de boekhoudkundige afschrijvingskosten en de huidige waarde van het busje en natuurlijk met het juiste bedrag aan af te dragen BTW. Kortom:het juist boeken gaat zo: https://www.administratievoeren.nl/desinvesteren/

Als er iets mis gaat in de boekhouding is het niet zoals in een rekenblad als Excel dat je 'gewoon even' de betreffende boekingsregel verwijdert. Eenmaal geboekt is geboekt. Een tegenboeking maken is soms vrij ingewikkeld maar vooral tijdrovend. Vind ik.

Aan de betreffende collega vragen om in het magazijn te kijken om te zien hoeveel bedrijfswagens wij nog in voorraad hebben helpt een beetje ter verduidelijking.

Ook 'administratiekosten' zijn geen 'voorraad artikel', zoals ten onrechte in het systeem was opgegeven. Er zijn geen bedrijven die administratiekosten op voorraad hebben. Echt niet. Dus. En dan ben ik geen boekhouder maar een administrateur. Feitelijk het hulpje van de boekhouder. Maar in de praktijk ben ik tóch de boekhouder. Best een hele verantwoordelijkheid voor €9.32 per uur. Bruto. Vind ik.

Exact Online is een vrij zwaar online boekhoudpakket. De officiële internetsnelheid van de computer waar ik mee mag werken is 50mb. Deze dag deed ik een internetsnelheidstest waaruit bleek dat de huidige downloadsnelheid slechts 10mb bedraagt. Dat verklaart waarom ik op kantoor aan mijn rust toe kom...De brouwerij betrekt internet van KPN dat deze dag een grote storing kende. Ook dat verklaart een en ander.

Ook thuis kwam ik aan rust toe want met een buurvrouw zat ik een tijdje aan de waterkant te genieten van de zomer en daarna thuis nog aan de koffie.

Vanwege het zomerreces hoefde ik deze maandag niet naar de Loge, hoewel ik wel een paar dingetjes afhandelde voor de club.

Deze dag bleek dat Nederland niet is voorbereid op een ramp waarbij de nooddiensten bereikt moeten kunnen worden. Het landelijke nood-nummer '112' was onbereikbaar en ook het algemene nummer van de politie kon niet worden bereikt. Dit alles door een storing met onbekende oorzaak bij de grootste telecomprovider van Nederland: de KPN. Nu een commercieel bedrijf met regelmatige storingen maar indertijd als 'de PTT' een overheidsinstelling met weinig storingen.

Gelukkig is er 'NLalert', een nooddienst waarmee men naar nagenoeg elke mobiele telefoon een melding kan sturen. Miljoenen mensen kregen deze dag dus een noodbericht. Meerdere malen zelfs. Om hen te laten weten dat er een storing was, later dat die was verholpen en direct erna om te laten weten dat dat bericht per ongeluk was verstuurd en dat de storing nog niet was verholpen.

Burgers werd (met berichten met daarin opvallend veel taalfouten) geadviseerd een 'speciaal voor de gelegenheid alternatief aangemaakt' noodnummer te bellen in plaats van '112' als er sprake was van een noodgeval. Dit nummer bleek echter de tiplijn te zijn van het grootste gedrukte massa medium (en daarmee de grootste verschijningsvorm van MSM, ofwel 'Main stream media') van Nederland: de Telegraaf.

Blunder stapelde zich op blunder en men kan zich afvragen wie er verantwoordelijk is en wat er gebeurt in het geval van een échte ramp. Persoonlijk heb ik weinig vertrouwen in de mensen in wie wij ons vertrouwen moeten stellen.

Het was deze dag ook erg warm. Gelukkig is daar onze oude vertrouwde overheid die een bedrijf heeft ingehuurd om ons te verblijden met bijzonder nuttige tips (klik) als 'zoek de schaduw op', 'drink voldoende' en 'let op mensen die het moeilijk hebben'. Dat laatste is natuurlijk niet nodig wanneer het koeler is dan 28 graden. Of zo.

Dinsdag was ik vrij en deed ik bewust zo weinig mogelijk. Rustig in de tuin zitten lezend las ik boek nummer zes van dit jaar uit. 'Opgeruimd' van Marie Kondo leert de lezer dat opruimen leuk kan zijn. Naast best wel nuttig. Terwijl ik van achter de laptop diverse e-mails verstuurde vanuit diverse functies zag ik hoe een elftal Nederlandse dames het team van Japan verbaasde door een voetbalwedstrijd te winnen. Tussendoor had ik een buurvrouw op visite en ontdekte ik dat ook de winkel waar ik als kind dankzij mijn moeder aan goed (maar helaas niet zo modieus) schoeisel kwam ten prooi is gevallen aan internetwinkelen.


Woensdag was het iets koeler dan de dag ervoor. Wat opviel in het nieuws was een grote stroomstoring in Utrecht. Na de problemen bij telecomprovider KPN en de storing bij supermarktketen Albert Heijn waardoor klanten urenlang niet konden betalen zou een mens kunnen denken dat men aan het oefenen is met het volledig platleggen van een land. Maar goed dat ik niet paranoïde ben!

Na het koffie drinken met een buurvrouw ging ik rustig aan de slag in huis, afgewisseld met af en toe in de tuin zitten niksen. Feitelijk: ik nam de tijd om een stripboek te lezen uit de serie 'De Rode Ridder'.


Eigenlijk een leven dat mij prima bevalt. 's Avonds zat ik te eten op het balkon van een vriend.

Donderdag begon de dag met het delen van een pot koffie met een buurvrouw. Het was heerlijk weer dus wij maakten samen even een ommetje.

Ik werkte enkele uren voor de brouwerij en deed klusjes in huis. Zoals het uitruimen van mijn kledingkast. Dat was hard nodig. Helaas had ik niet bedacht een 'ervoor' foto te maken maar hier is een 'erna' exemplaar. Er zijn nu een paar lege plekken maar het was dus prop- en propvol.

Wat een mens allemaal heeft! Zo had ik er meer maar nu nog 'maar' 11 verschillende hoofddeksels. Deels voor in mijn vrije tijd maar vooral voor mijn werk als entertainer. Een andere buurvrouw die op visite was nam overtollige etenswaren mee. In mijn koel/vriescombinatie hebben die een plekje gevonden. Tijdelijk dan want eten is ervoor om opgegeten te worden. 's Avonds aan de koffie met een buurvrouw en een potje strijken (niet samen met de buurvrouw) voordat ik het licht uit deed.

Vrijdag was het minder warm weer maar dat mag. Op het werk probeerde ik prioriteiten te stellen. Tip: vraag niet aan verschillende collega's wat volgens hen met spoed moet gebeuren in de boekhouding. Al is het maar omdat slechts aan één onderdeel prioriteit gegeven kan worden. Soms stap ik even naar buiten om naar iets anders te kijken dan naar de cijfertjes op een computerscherm. Voor mijn collega's lijkt het dan alsnog ik niets doe. Ik kan meegaan in die gedachtegang. Maar het is niet zo. Als je even afstand neemt komt er namelijk in je hoofd ruimte vrij. De hersenen hebben die ruimte nodig. Bijvoorbeeld om een sluimerend probleem op te lossen.

Deze dag ging het om deze uitdaging: vorig jaar heeft een klant een factuur betaald. Netjes. Dit jaar hebben zij diezelfde factuur nogmaals betaald. Het dubbel betaalde bedrag hebben wij terugbetaald. Netjes. Punt is: het vorig boekjaar was reeds afgesloten én wij zijn intussen overgestapt op een ander boekhoudsysteem. Hoe ziet de journaalpost betreffende de dubbele betaling van een oude factuur er dan uit?

Die ochtend mocht ik een paar biertjes voorproeven.

Naar mijn mening zijn er niet veel kantoorbanen waarbij bier drinken nagenoeg tot de taken behoort.

De vrijdagmiddagborrel liet ik voor wat die was ten faveure van vroeg thuis zijn om een beetje op te ruimen voor de visite kwam: een goede vriend uit het goede Breda.  Een buurvrouw kwam hem even hartelijk begroeten.

In de kroeg die avond

maakten wij nieuwe vrienden: ik raakte in gesprek met de dame op de kruk naast de mijne. Zij bleek een dochter van mijn werkgever te kennen. Van naam dan. Als nieuweling in haar favoriete universiteitsvoetbalteam. In Texas. Dus. Het is een kleine wereld. Een Russische meneer leerde ons dat het centrale thema van een film uit zijn thuisland was: 'Geluk is als iemand je begrijpt.' Mooi vind ik dat.

Het is maar goed dat er horecasluitingstijden zijn want anders waren wij een stuk langer gebleven.

Zaterdag begonnen de logerende vriend en ik met het delen van een pot koffie met een buurvrouw. De vriend ging terug naar Brabant en ik naar de supermarkt. Voor kattenvoer en chips. Normaliter raak ik nooit zomaar aan de praat met vreemde mevrouwen (echt wel!) maar met een mevrouw achter mij in de rij bij de kassa had ik het erover dat wij toch maar gefortuneerd zijn. Al is het maar door een kleinigheidje dat veel als vanzelfsprekend wordt ervaren: 's Ochtends wakker worden en zonder assistentie het toilet kunnen gebruiken. Het zijn de kleine dingen die't 'em doen, die't 'em doen...

Onderweg naar huis liep ik vanwege het heerlijke weer een stukje om

en raakte daarbij in gesprek met een buurman. Over het nut van (betaald) werk en genieten van wat je hebt zonder ergernis over wat je niet hebt.

Kleine huishoudelijke taken wisselde ik af met lezen (boek nummer zeven van dit jaar is 'Wanneer zijn wij eigenlijk Amsterdammers?' van Zehra Özkaya en Jesse Bos is een bloemlezing van levensverhalen van Amsterdamse vrouwen van Turkse komaf. Conclusie: mensen zijn allemaal verschillend en daarin zijn zij hetzelfde.) en kijken hoe de dames van het Nederlands voetbalelftal een paar Italiaanse collega's lieten huilen omdat 'wij' door mogen naar de halve finales van het wereldkampioenschap en zij niet.

Was in stand by-modus voor een mogelijke werkopdracht die avond maar die ging niet door. Enerzijds jammer omdat ik het geld goed kon gebruiken maar er heel hard om treuren lukte mij niet. Veel te druk bezig met vriendjes worden met mijzelf in een woning die steeds leger en schoner raakt en daarmee prettiger om in te toeven.

Behalve orde scheppen in huis ben ik ook begonnen met het scheppen van orde in mijn computer. Verwijderen van bestanden en bladwijzers en de indeling van werkmappen logischer maken. Best handig.

Een late avondwandeling met een buurvrouw resulteerde in een ontmoeting met een vriend die ons trakteerde op watermeloen, kaas en wijn.




Drie mensen met drie verschillende achtergronden die samen en op hetzelfde moment genieten van dezelfde geneugten. Fijn ende prettig!

Zondag om negen uur gewekt door Billy de Kat, koffie gedronken met een buurvrouw, op de gang hartelijk begroet worden door een buurvrouw en diens partner en met herwonnen energie verder aan het opruimen gegaan in huis. 'Waar is dit kabeltje eigenlijk voor? Weg ermee!' 'Zo verdwenen ook verlopen pasjes, leuke ansichtkaarten en niet meer schrijvende pennen uit mijn collectie 'spullen waar ik misschien ooit nog eens iets mee ga doen' maar waarvan je eigenlijk stiekem best weet dat 'ooit' nooit komt. Ook monteerde ik een nieuwe bel op mijn fiets, lag twee uren te lezen in het gras aan de waterkant

en vond mijn tweede mobieltje ooit (de eerste was indertijd gestolen).
Een prettig gesprek met een buurvrouw en een potje zoethout thee vond ik een prima afronding van een fijne week.

Het Engelstalige stuk van deze week: https://terrebelius.blogspot.com/2019/06/are-you-socialist-or-capitalist-and-can.html

Kevin Morby met Harlem River is de muziek van deze week:


In my pearl and my diamond shoe
I climbed a cloud
now I stole the moon

Deze week staan wij stil bij het overlijden van Max Wright, Koko en Judith Krantz


Meer lezen? Mijn verhalenbundels

In Facebook zijn niet alle plaatjes te zien (of te horen) en links in mijn artikelen niet aan te klikken. Klik daarom op de oorspronkelijke link. http://terrebel.blogspot.nl/ Veel leesplezier! O ja, fans kunnen mijn Fan pagina leuk vinden. https://www.facebook.com/terrebel/

vrijdag, juni 28, 2019

Overleven (een verhaaltje)

Bij het betreden van haar domein
voelde hij wat hij lange tijd
niet had gevoeld.











De neiging zich om te draaien
en te vluchten
wist hij te onderdrukken.

Dat was maar goed ook
want alleen hier, bij haar
was hij veilig
en zou hij voor altijd veilig zijn.

Mits hij de komende nacht
zou overleven.

Meer lezen? Mijn verhalenbundels

In Facebook zijn niet alle plaatjes te zien (of te horen) en links in mijn artikelen niet aan te klikken. Klik daarom op de oorspronkelijke link. http://terrebel.blogspot.nl/ Veel leesplezier! O ja, fans kunnen mijn Fan pagina leuk vinden. https://www.facebook.com/terrebel/

woensdag, juni 26, 2019

Asbest

De Nederlandse overheid heeft besloten dat asbest slecht is voor de gezondheid en dus moet worden verboden. Totale kosten om al het asbest uit woningen en bedrijfspanden te verwijderen binnen enkele jaren: ongeveer 2 miljard euro. De overheid betaalt hiervan 100 miljoen. Particulieren en bedrijven die de pech hebben in een met asbest bedekt pand te zitten de rest. Dan zijn er mensen die vinden dat 32 miljoen euro voor het bevestigen van het bestaan van Zwarte Gaten veel geld is. Terwijl dat net iets meer is dan de 30 miljoen die Ronaldo per jaar krijgt om te voetballen. Met sponsorcontracten, reclamefilmpjes en praatjes houden op bedrijfsfeesten wordt dat bedrag ruim verdubbeld.

Overigens vindt de Nederlandse overheid blijkbaar een heleboel zaken níet gevaarlijk. Of althans, heeft besloten niets tot weinig te doen tegen keukentrapjes (36 doden per jaar in Nederland), griep (4000 doden per jaar), alcohol (2000 direct en mogelijk 3000 indirect) of roken (20.000). Wel moet Nederland 'van het gas af want koolmonoxidevergiftiging is een serieuze bedreiging voor de gezondheid' (6 doden per jaar. Vooral door slechte ventilatie. Ongeacht of men een gaskachel of CV heeft.)

Bij vermijdbare fouten in ziekenhuizen sterven jaarlijks zo'n 2000 Nederlanders en 2500 mensen sterven gewoon thuis door een val van de trap of uitglijden in bad en dat soort zaken.

Maar inderdaad: (het werken met of verwerken van) asbest kan leiden tot ernstige aandoeningen, de dood tot gevolg hebbende. Het gaat jaarlijks in Nederland om zo'n 1000 doden (klik).

(Doodsoorzaken in 2016.
Klikken=vergroten)

Hier een artikel (klik) over een aantal van de voornaamste redenen van sterven in Nederland. Interessant!



Meer lezen? Mijn verhalenbundels

In Facebook zijn niet alle plaatjes te zien (of te horen) en links in mijn artikelen niet aan te klikken. Klik daarom op de oorspronkelijke link. http://terrebel.blogspot.nl/ Veel leesplezier! O ja, fans kunnen mijn Fan pagina leuk vinden. https://www.facebook.com/terrebel/

dinsdag, juni 25, 2019

Goed nieuws en kattenlog

Goed nieuws vind ik dat er nog steeds mensen zijn die moeite doen om 'dankjewel!' te zeggen. In sommige gevallen best wel veel moeite. Hier het verhaal van de zanger die op zoek was naar de jonge vrouw die hem 27 jaar eerder achterop de fiets na afloop van een concert naar zijn hotel bracht:

https://www.parool.nl/kunst-media/eddie-vedder-herenigd-met-valeska-je-hebt-nog-dezelfde-glimlach~b1ea3ec6/

Billy de Kat zit graag op mijn laptop:
lekker hoog voor een goed overzicht
en bovendien lekker warm aan de toges.

De lolcat van deze week gaat over de hypocrisie van sommige christenen:

Republikeinen:
'Al het leven is heilig!'
'Maar alleen wanneer het ongeboren is.'

Meer lezen? Mijn verhalenbundels

In Facebook zijn niet alle plaatjes te zien (of te horen) en links in mijn artikelen niet aan te klikken. Klik daarom op de oorspronkelijke link. http://terrebel.blogspot.nl/ Veel leesplezier! O ja, fans kunnen mijn Fan pagina leuk vinden. https://www.facebook.com/terrebel/

zondag, juni 23, 2019

De week voorbij

Het werk dat ik doe vereist minstens 38 werkuren per week. Ik heb er 24. Dus soms voel ik mij als Lucille Ball in de chocoladefabriek.



Inmiddels heb ik geleerd om niet meer te doen dan ik kan en mij niet bovenmatig in te spannen om het werk toch af te krijgen. Dan is de kans op mentaal en fysiek instorten namelijk groot en thuis zitten met een burn out is niet tof. Bovendien heeft ook mijn werkgever dan niets meer aan mij. Voor beide partijen zou het dus goed zijn als ik óf meer werkuren krijg óf een collega erbij op de afdeling Administratie waar ik nu in mijn eentje ben.

Maandag was er op de brouwerij een hartelijk weerzien met een collega die een tijdje afwezig was geweest. Bovendien trakteerde een andere collega op zelfgemaakte cake vanwege zijn verjaring. Het was weliswaar niet in alle opzichten een feestdag maar in deze wel. Het was in nóg een opzicht een feestdag. Namelijk omdat die avond bij ons in de club de Zomer Zonnewende werd gevierd.


Het werd extra bijzonder omdat er Broeders van diverse andere Loges kwamen visiteren; uit Engeland, België en zelfs uit het verre Kampen!

Dinsdag zou ik gaan werken in mijn mogelijke nieuwe bijbaan maar ontving die ochtend de melding dat ik die dag vrij was. Althans, ik hoefde mij niet te melden op kantoor. Dus ik werkte thuis aan de betreffende opdracht, zat met een buurvrouw en een drankje op de stoep

van ons eigen gekwebbel en de heerlijke zomerzon te genieten waarbij wij met diverse buurtgenoten en postbestellers in gesprek raakten, liet een doos vol overbodige spullen ophalen door een aardige mevrouw, kookte (wraps. Op de foto de inhoud) voor mijzelf en een vriend,

ging even bij een buurvrouw op visite en deed het verder lekker rustig aan. Met lezen van nieuws bijvoorbeeld.

Vol verbazing over ouders die 'geen tijd' hebben om te helpen met schoolklusjes als het schoonmaken van de speelhoek of als begeleiders meegaan met schoolzwemmen. Gek genoeg hebben diezelfde ouders wél tijd om leraren te vertellen hoe die les moeten geven:

https://www.nu.nl/binnenland/5942712/onderzoek-schoolreisjes-geschrapt-omdat-ouders-minder-willen-helpen.html

Woensdag las ik dat volgens het kabinet de gemiddelde koopkracht voor de gemiddelde burger is gestegen ten opzichte van vorig jaar. Toch wel gek, want de kosten voor energie,wonen, telecom, boodschappen en verzekeringen zijn gestegen. Welke kosten zijn er dan zoveel gedaald? En wie is die 'gemiddelde burger' eigenlijk? Bent u dat?

Ook werd deze dag nóg duidelijker dat het wel degelijk 'de Russen (klik)' waren die achter het neerhalen van vlucht MH17 zaten. Ondanks de suggestie van een vooraanstaand lid van Forum voor Democratie dat het best de Oekraïeners geweest konden zijn. Het betreffende onderzoeksteam ('Bellingcat') werd een dag eerder 'toevallig en per ongeluk' geblokkeerd op Youtube. Bijna alsof er instanties zijn die niet willen dat de waarheid boven tafel komt...Na een paar uren was de blokkade opgeheven. Dat duizenden mensen aan de bazen van Youtube vroegen naar het waarom heeft daar vast niets mee te maken.

Er was ergens in de stad een opstopping want ik stond woensdagochtend lang op de bus te wachten en toen kwamen er twee direct achter elkaar. Daardoor miste ik mijn aansluiting. De buschauffeur reageerde adequaat door zijn nieuwe passagiers een 'goedemiddag' in plaats van een 'goedemorgen' te wensen.

Goed nieuws is dat ik door de langere reistijd boek nummer vijf van dit jaar kon uitlezen:

The Dark Forerst van Cixin Liu is een science fiction verhaal over wat er zou kunnen gebeuren wanneer een buitenaardse mogendheid op het punt staat de mensheid te onderdrukken of zelfs uit te roeien en wij 'slechts' 150 jaar de tijd hebben om te reageren op de dreiging. Investeren wij in bewapening of in vluchtmethodes? Niet iedereen zou de vluchtschepen in kunnen dus wie bepaalt wie er mee mag en op basis van welke criteria? Interessant gedachtespel! Intussen moeten overheden omgaan met burgers die apathisch worden of juist gaan rebelleren.

Het werd een prettige werkdag die werd beëindigd door prettig een prettig biertje te drinken met mijn werkgever

die mij ook nog eens een slinger gaf naar het treinstation annex tramhalte. Er tegenover staat dit gebouwencomplex:

Ik at lekker bij een vriend en zat met hem even op zijn balkon te genieten van het mooie weer en de naderende donderwolken.

Thuis had ik even een buurvrouw op visite.

Donderdag hield ik mij op kantoor vooral bezig met uitzoekklusjes: boekhoudkundige problemen oplossen, vragen van klanten en leveranciers beantwoorden, opruimen van administratieve rommel, gestroomlijnder maken van administratieve processen en dergelijke. Daardoor bleef het dagelijks werk liggen. Dat is dan maar zo. De stapel klusjes paste namelijk niet meer in het daartoe bestemde laatje dus diende aangepakt te worden. Het was druk maar ik voelde mij gewaardeerd. Door collega's, mijn werkgever én door mijzelf.

Na afloop van werktijd kregen wij een cursus bierproeven dat werd afgesloten met een hapje en een drankje.



En voor je het weet ben je pas negen uur 's avonds thuis. Even werken voor de Loge en voorbereidingen treffen voor de opnames van een promofilmpje ten behoeve van een nieuwe entertainment-act en naar bed.

Vrijdag mocht ik mij met twee kostuums melden in een theater. Twee collega's en ik speelden en dansten stukjes uit een familievoorstelling die nog in ontwikkeling is met de bedoeling het ontstane promofilmpje te gebruiken om de act te verkopen aan diverse geïnteresseerde partijen. Hier het trappenhuis van het theater:
 En hier ikzelf in een van de kostuums die ik aan mag voor de show:

Mijn lichaam is niet gewend om veel te bewegen dus 's avonds kon ik niet veel meer dan onderuit op de bank hangen en een film kijken. Dat werd 'The Road': na de verwoesting van de planeet door een voor de kijkers onbekende ramp proberen een vader en zijn zoon te overleven. Lekker luchtig filmpje voor het slapengaan. Dus maar goed dat een buurvrouw even wat vrolijkheid kwam brengen.

Zaterdag een en ander in het huishouden gedaan voordat ik mij naar Bunde begaf.

Had er nog nooit van gehoord maar de plaats bleek in Limburg te liggen, zo'n drie kwartier met de trein vanaf Roermond. Ik ging via Eindhoven omdat ik in eerste instantie vanaf daar zou kunnen meeliften maar de lift ging niet door. Jammer want tussen Eindhoven en Roermond reden deze dag geen treinen. Er gingen wel bussen gelukkig maar de reistijd werd er niet door bekort. Uiteindelijk was ik na vijf uren reizen slechts een half uur te laat op de werkplek van die avond.
De kleedkamer voor mijn collega en mij was bijna helemaal bovenin dus daarom hadden wij dit uitzicht:

Zondag een paar klusjes als secretaris voor de Loge verricht en mij bezig gehouden met het huishouden. Hoewel het weer eigenlijk meer geschikt was om op het strand of in de tuin te vertoeven hield ik mij bezig met stofzuigen, de goudvissen verzorgen, nagels knippen, boodschappen doen en koken voor twee buurvrouwen, twee buurmannen, een vriend en mijzelf. Mijn bijdrage aan een bescheiden buurtbarbecue. Als zodanig. Dus.
Terwijl ik de pizza bereidde (deeg kneden voor de bodem, et cetera) had de vriend zijn slijptol ter hand genomen om het oude niet meer werkende slot van mijn fiets te slopen. Nu kan ik het nieuwe slot er op zetten!

In de gemeenschappelijke binnentuin bespraken wij politiek, geschiedenis, kunst, buurtgenoten, planten en televisieseries. Prettig.

Het pleonasme van de week is: 'Preventief voorkomen'.

Het Engelstalige stuk van deze week: http://terrebelius.blogspot.com/2019/06/fox-entertainment.html

Manu Chao verzorgt de muziek van deze week. Hier is Bongo Bong:



Nobody likes to be
in my place instead of me

Deze week staan wij stil bij het overlijden van Loek 'Lieve Mona' Kessels

Meer lezen? Mijn verhalenbundels

In Facebook zijn niet alle plaatjes te zien (of te horen) en links in mijn artikelen niet aan te klikken. Klik daarom op de oorspronkelijke link. http://terrebel.blogspot.nl/ Veel leesplezier! O ja, fans kunnen mijn Fan pagina leuk vinden. https://www.facebook.com/terrebel/

vrijdag, juni 21, 2019

De juiste noot (een verhaaltje)

Voor hem voelde het leven
als een muziekstuk
gespeeld door een pianist
met negen vingers:











Interessant, bij vlagen mooi
met een enkele dissonant
maar altijd boeiend.

Vooral met haar in de buurt.
Hoe zij het deed wist hij niet
maar zij raakte altijd de juiste noot.

======================

Meer lezen? Mijn verhalenbundels

In Facebook zijn niet alle plaatjes te zien (of te horen) en links in mijn artikelen niet aan te klikken. Klik daarom op de oorspronkelijke link. http://terrebel.blogspot.nl/ Veel leesplezier! O ja, fans kunnen mijn Fan pagina leuk vinden. https://www.facebook.com/terrebel/

woensdag, juni 19, 2019

Waar bent u bang voor?

De meesten van ons (ik ook) laten zich leiden door angst. Wij zijn bang om de baas te vertellen hoe wij echt over hem denken ('Want dat kost mij mijn baan!'), bang om iets negatiefs te zeggen over onze partner ('Want dan verlaat mijn partner mij misschien wel!'), bang om te verhuizen ('Misschien heb ik straks wel vreselijke nieuwe buren!), bang om te reizen ('Want misschien vind er wel een terroristische aanslag plaats op het station!') en bang voor haaien (Terwijl wereldwijd jaarlijks maar ongeveer 10 mensen worden gedood door een haai). Maar waar komt die angst echt vandaan?

Realistisch is die vaak niet.

Net zo min als nuttig: Rennen door de regen uit angst om nat te worden bijvoorbeeld. Terwijl onderzoek aantoonde dat je minder regendruppels opvangt wanneer je rustig doorwandelt. Bovendien: als je bang bent voor een bom in een prullenbak waar je voorbij loopt, besluit die dan om niet af te gaan?

Misschien vinden je baas en je partner het juist fijn als je eens eerlijk bent omdat zij niet door hebben dat zij een nare eigenschap hebben ontwikkeld. De kans dat je wordt vermoord door je partner is vele malen groter dan de kans te worden vermoord door een terrorist terwijl snoepautomaten verantwoordelijk zijn voor vier keer meer doden dan haaien en wij niet bang zijn voor snoepautomaten: 'Stom apparaat, geef mij mijn chocoladereep! *Schudt, schudt, omval, plat*

Soms wordt sociale media de schuld gegeven ('Ik las op Facebook dat...dus dat zal dan wel waar zijn!') maar ik denk dat het dieper zit. Wij zijn zelfs bang geworden voor andere meningen terwijl wij ervan overtuigd zijn dat onze meningen als enigen 'de waarheid' vertegenwoordigen en wij ons het liefst (al dan niet online) omringen met mensen die dezelfde meningen delen om een blok te vormen tegen de andersdenkenden. Maar anders denken is prima! Zo lang je maar bereid bent je mening bij te stellen wanneer je nieuwe feiten onder ogen komt. Sommigen noemen zichzelf 'standvastig' wanneer zij blijven vasthouden aan hun (aangetoond ongefundeerde) mening maar ik noem die mensen liever 'halsstarrig'. Al is dat natuurlijk alleen maar mijn mening.

Uiteraard ga ik zelf ook wel eens de mist in en baseer ik een mening op een onjuiste aanname. Achteraf schaam ik mij dan diep maar anderzijds: wat is er mis mee om je mening te vormen op basis van de aan jou beschikbare data?

Het niet willen toegeven dat je aanname onjuist was leidt helaas nog wel eens tot felle discussies:

'Fijn dat jij beter geïnformeerd bent dan de rest van de mensheid! Zou te gek zijn als je de informatie waar jij jouw angsten op baseert met ons onwetenden wil delen. Zulke belangwekkende informatie mag je natuurlijk niet voor jezelf houden. Dus kom maar op met die gegevens! Als de cijfers die in jouw hoofd zitten op data (en dus niet op angsten (aannames zijn geen feiten)) zijn gebaseerd, stel ik mijn mening bij. Beloofd!'

Waar bent u eigenlijk bang voor? En is dat een reële angst?

======================================

Meer lezen? Mijn verhalenbundels

In Facebook zijn niet alle plaatjes te zien (of te horen) en links in mijn artikelen niet aan te klikken. Klik daarom op de oorspronkelijke link. http://terrebel.blogspot.nl/ Veel leesplezier! O ja, fans kunnen mijn Fan pagina leuk vinden. https://www.facebook.com/terrebel/

dinsdag, juni 18, 2019

Goed nieuws en kattenlog

Goed nieuws is dat steeds meer mensen vinden dat met name plastic goederen hergebruikt moeten worden. Helaas loopt Nederland een beetje achter. De schade kan worden ingehaald wanneer wij het voorbeeld van Noorwegen volgen. Daar kent men statiegeld op plastic flessen! 'Ja maar in Nederland kennen wij dat toch ook? Hoe komt het dan dat de Noren bijna 100 procent van alle plastic flessen hergebruiken en wij ver achter blijven? Zijn de burgers van Noorwegen milieubewuster dan de inwoners van Nederland?' Geen idee. Wat ik wel weet is dat de Noorse overheid niet alleen consumenten maar ook producenten financieel beloond voor het hergebruik van plastic flessen. Hoe meer producenten van plastic flessen hergebruiken, des te minder belasting betalen zij op de productie. Een bedrijf dat 100 procent van de door hen geproduceerde flessen opnieuw weet te (laten) gebruiken betaalt exact nul procent aan extra belasting. Tadaa!



Billy de Kat is de koning van het tuinpad


De lolcat van deze week:


'Ik ben groot voorstander
van vrijheid van meningsuiting!
Behalve wanneer die mening mij niet aanstaat.'

Meer lezen? Mijn verhalenbundels

In Facebook zijn niet alle plaatjes te zien (of te horen) en links in mijn artikelen niet aan te klikken. Klik daarom op de oorspronkelijke link. http://terrebel.blogspot.nl/ Veel leesplezier! O ja, fans kunnen mijn Fan pagina leuk vinden. https://www.facebook.com/terrebel/

zondag, juni 16, 2019

De week voorbij

In mijn huidige baan ontvang ik €9,32 per uur. Bruto. Een lager uurloon is in Nederland niet mogelijk. Sterker nog: het officiële minimumloon is vastgesteld op €9,33 maar soit. Ik heb een contract voor 24 uren per week en daarmee een inkomen van zo'n €900 per maand. Voldoende voor mijn vaste lasten en boodschappen maar meer niet. Sparen is vrijwel onmogelijk. Een defect aan de wasmachine of zo wordt een financieel probleem.

Daarom heb ik een eigen klein bedrijf als entertainer ernaast. Daarmee haal ik gemiddeld €250 per maand binnen (sommige maanden niets, andere maanden €500 of iets meer).

Onderdeel van het pensioenakkoord dat bij regering en vakbonden op tafel lag en recent is aangenomen is het plan om ZZP'ers (zelfstandigen zonder personeel, waar ik er een van ben) te verplichten een Arbeidsongeschiktheidsverzekering (AOV) (klik. Met interessante data in de commentaarsectie) te laten aangaan. De premie voor zo'n verzekering bedraagt ten minste €250 per maand. ZZP'ers waren overigens niet gevraagd aan de onderhandelingstafel plaats te nemen.

Wat zou u doen in mijn situatie?

Maandag was de brouwerij dicht in verband met Tweede Pinksterdag. Dat vierde ik door lekker aan de gang te gaan in huis. Vensterbanken schoonmaken en zo. Een paar stukken pisang goreng deelde ik met een paar buren in de binnentuin en ik dronk koffie met een buurvrouw terwijl in mijn wasmachine een was draaide voor een andere buurvrouw. De wasmachine draaide ook nog rondjes voor mijn eigen wasgoed en na het ophangen van de was was zo maar weer een hele dag voorbij.

Dinsdag was ik vroeg op. Voor werk. Niet voor de brouwerij. Maar in een coffeeshop. Nee, niet om wiet te verkopen (of koffie) maar om op mijn eigen laptop onderzoek te doen en de resultaten van dat onderzoek overzichtelijk in een rekenblad te verwerken. Ja, als een heuse hipster zat ik heerlijke koffie te nippen, koos iets te eten van een interessante menukaart en overhoorde ik gesprekken van mensen aan andere tafeltjes die ik helemaal niet had willen horen over onderwerpen die de meeste mensen als privé zouden beschouwen.

Op weg erheen zag ik een bladblazer aan het werk.

In de regen. Met alle macht proberend een door nattigheid aan de straat vastgeplakt boomblaadje weg te blazen. Bukken en het blaadje oprapen is net zo nutteloos maar een stuk eenvoudiger. Vermoedelijk was dat zijn eer te na en wilde hij per sé zijn luidruchtige machine gebruiken om het blaadje van de ene stoeptegel naar het andere te blazen. Hoezo, 'verborgen werkloosheid bestaat niet in Nederland!'? Op weg terug naar huis liep ik over dit bruggetje:

Mocht u mij binnenkort tegenkomen en ik schrijf 'een review over een game om een trip met mijn friends te winnen terwijl ik een chick zit te checken' in plaats van dat ik een recensie schrijf over een spel om een reis met vrienden te winnen terwijl ik oogcontact maak met een leuke dame, bovendien zowel een houthakkershemd draag als ook een haarknotje en geen 'koffie' meer drink maar een 'latte machiato met magere geitenmelk en een drupje honing' dan weet u dat de transformatie compleet is en u mij voortaan 'hipster' mag noemen. Ook weet u dan dat het proces deze dinsdag begonnen was.

Het was ook deze avond weer fijn om bij te praten met een pot thee en een buurvrouw.

Woensdag mocht ik weer naar de brouwerij. Deze dag kwam iemand die verstand heeft van boekhouden én bekend is met het door ons gebruikte systeem helpen met het oplossen van boekhoudkundige problemen. Maar ook hij kwam er niet een twee drie uit. Zelfs voor hem als deskundige zijn het zaken die dagen aan werkuren kosten om op te lossen. Laat staan hoeveel tijd het zou kosten voor iemand zoals ik, met minder verstand van boekhouden én minder verstand van het gebruikte systeem. Het is niet dat ik het niet zou kunnen maar het grote probleem is tijdgebrek.

Hoe dan ook: al met al best lekker gewerkt deze dag en gedaan wat ik kon. Bovendien regende het niet op kantoor.

Voor die avond stond strijken op het programma maar het werd op de bank hangen en kletsen, zingen en grapjes maken met een buurvrouw. Die lekkere kaasjes had meegebracht:


Donderdag mocht ik weer even omschakelen van werkmodus: de ene dag verricht ik werk als Secretaris, de andere als penningmeester van de Bewonerscommissie, dan ben ik weer administrateur op een brouwerij en zomaar opeens weer een aantal uren aan het werk als entertainer. Dit keer vertrok ik richting Rotterdam voor TV-opnames.

Het werd een leuke dag die eindigde met een hapje en een drankje

en werd gecompleteerd door - eenmaal weer thuis - een pot thee te delen met een buurvrouw en de recent gewassen was te weg te strijken.

Vrijdag zat ik weer een dag op kantoor mijn werk als administrateur naar vermogen uit te voeren. Je moet tenslotte toch íets met je vrije tijd. Niet dan? Het was een kortdurende vrijdagmiddagborrel die alleen door mij en een collega werd bezocht.

Een buurvrouw en ik aten samen, dronken een pot thee leeg en zaten hangend op de bank een televisieprogramma waarin mensen die op zoek zijn naar een levenspartner voor het eerst geconfronteerd worden met een potentiële kandidaat. Vermakelijk, soms triest en regelmatig grappig.

Zaterdag flink bezig geweest in huis, gemotiveerd door een buurvrouw die mij en passant ook nog eens over oude angsten heen hielp en mij ondersteunde een oude 'programmering' ('Dat kan jij niet. Dat is veel te gevaarlijk. Probeer het maar niet want het lukt je toch niet.') te doorbreken. Door mij te leren fietsen.

De technische handeling had ik ooit als kind aangeleerd en na jaren van niet fietsen (als ik het al deed was het als kind een rondje om de zandbak in de speeltuin) fietste ik een paar jaar geleden een paar kilometer, daartoe aangezet door mijn toenmalige vriendin. Eerst een uurtje geoefend met op- en af stappen. Door mijn geringe lichaamslengte niet de makkelijkste handelingen en er zitten toch een paar beperkingen aan mijn kunstheup. Door verschillende methodes te proberen ('Als je je been nu eens die kant op strekt.' 'Hou je fiets eens iets schuiner.') uiteindelijk een paar manieren van op- en afstappen gevonden die voor mij goed te doen zijn. Een buurman zag het gebeuren aan en gaf mij breed glimlachend een duim omhoog toen ik uiteindelijk een stuk straat affietste, een stoep op- en afreed, een bocht maakte en vlak voor hem en de buurvrouw als bijzonder blij vogeltje tot stilstand kwam.

Wilde mijzelf trakteren op een drankje in een jarige horeca-gelegenheid maar bleek anderhalf uur te moeten wachten voor men weer gasten toeliet op de drukbezochte gelegenheid.

Gelukkig was ik er niet geheel onverrichter zake heen gereisd (nog niet met de fiets) want ik sprak twee bekenden in de rij voor de kassa. En de omgeving lag er prachtig bij:

Dus terug naar huis maar en een stukje wandelen met de buurvrouw die ik mocht trakteren op een ijsje.


Zondag was ik nog niet lang wakker toen ik bericht kreeg van mijn oudste dochter: 'Fijne Vaderdag en veel plezier vandaag!' Helaas kon zij vandaag niet afspreken maar met haar broer zocht ik diens moeder op waarna hij mij trakteerde op lunch.

Er zijn voor een vader of moeder weinig dingen zo bevredigend als te zien en horen dat het goed gaat met je kind(eren).

Had nog even een buurvrouw op visite voor ik de deur uit ging en heb met haar een eetafspraak gemaakt voor binnenkort.

Thuis even gewerkt voor de Loge en verder gegaan met het herinrichten van mijn woning. Tussendoor af en toe een hoofdstuk lezend in 'Opgeruimd!' van Marie Kondo. Eigenlijk hoef je maar twee dingen te kunnen wanneer je opruimt: bepalen of je iets al dan niet wegdoet en bepalen hoe en waar je iets opbergt. Inspirerend! Onder meer met deze tips in gedachten wist ik zelfs een plekje te vinden voor een van mijn allereerste knuffels:
Wacht, zo ziet u'em duidelijker:

Fijn was ook de gang naar de supermarkt vandaag want voor het eerst in mijn leven legde ik de afstand van een paar honderd meter af op de fiets! Onderweg even afgestapt om met een nieuwe buurvrouw te kletsen terwijl de buurvrouw die mee was alvast de supermarkt in ging. Ik wachtte haar buiten op en samen liepen wij terug.

Na het eten schoof ik met wat meubilair met als resultaat dat de goudvissen nu door het aquarium glas heen de buitenwereld aanschouwen vanaf een nieuwe locatie.
(De gitaar gaat nog verhuizen. De combinatie van vocht
en de warmte van de lamp lijkt mij niet goed voor het houtwerk)

Sprak nog even een buurvrouw, later op de avond nog een andere, werkte nog even voor de Loge en vleide mij bijtijds in de armen van Morpheus.

Het Engelstalige stuk van deze week: https://terrebelius.blogspot.com/2019/06/cricket.html

De muziek van deze week dan.
Het nummer kende ik uit Pulp Fiction en afgelopen winter zag ik een hele gave dansact uitgevoerd worden op Misirlou van Dick Dale:



Meer lezen? Mijn verhalenbundels

In Facebook zijn niet alle plaatjes te zien (of te horen) en links in mijn artikelen niet aan te klikken. Klik daarom op de oorspronkelijke link. http://terrebel.blogspot.nl/ Veel leesplezier! O ja, fans kunnen mijn Fan pagina leuk vinden. https://www.facebook.com/terrebel/