Vreemd

Vreemd

Googlewhack:
"Edwin van der B"

Nu dacht ik toch altijd dat als je iets stouts had gedaan en daarvoor was veroordeeld justitie de zaak als afgedaan beschouwde wanneer de (cel)straf er op zat. Zelfs voor de terroristen die zich ook vandaag weer lieten horen in Londen. Fout gedacht. In Amerika (waar anders?) gaat men uit van de gedachte "Eens een dief, altijd een dief." Onder dat motto blijven zedendelinquenten ook na het uitzitten van hun straf met naam en toenaam bekend op een door de overheid gerunde website. Alsof hen dat de kans geeft ooit weer een normaal leven op te bouwen en te laten zien dat zij geleerd hebben van hun straf. Wat was ook alweer de bedoeling van straf? Ik dacht dat misdadigers dan zouden leren dat het in de gevangenis niet fijn is en dat zij om die reden dan niet meer in de fout zouden gaan. Door de nieuwe maatregel echter, wordt het leven binnen het gevang opeens een stuk aanlokkelijker dan dat erbuiten. Welke werkgever neemt iemand aan die op een lijst van (gewezen!) misdadigers voorkomt? Wie wil zo iemand als buurman/vrouw hebben? Wie wil er met zo iemand geassocieerd worden? Het lijkt verdacht veel op het Indiase systeem van de Paria: een uitgestotene die noodgedwongen leeft buiten de maatschappij. Alsof dat gaat werken. Nog even en veroordeelden verliezen niet alleen een aantal jaren van hun leven maar ook het recht op werkloosheidsuitkering, pensioen, werkvergunning, bibliotheekpas, voedselbonnen en wat dies meer zij. Is dat handig? Ik stel die vraag maar niet aan Geert Wilders, Jan Piet Hein Donner of Johan Remkes want van hen ken ik het antwoord al...:-(

Er zijn bijzonder weinig publieke protesten te horen. En als het nu eens ging om veroordeelde verkeersregel-overtreders? Welke werkgever wil iemand in dienst die op een zwarte lijst staat van mensen die voor meer dan 500 dollar aan uitstaande parkeerboetes hadden staan?

Vanmorgen gezellig koffie gedronken in groep 5 van de bassisschool waar Ferdinand op zit.
Hij en een flink aantal klasgenoten hadden zich gestort op het project:"Maak een krant".
Met veel plezier ende verve hadden de jongelui zich van hun taak gekweten en het resultaat mocht er zijn. Veel aandacht was er vooral voor de aanslagen in Londen van 7 juli maar gelukkig lag de nadruk op puzzels, moppen, raadsels en strips. En zo hoort dat ook, natuurlijk. Zeker op die leeftijd. Toch jammer dat je als volwassene wordt geacht je serieuzer te gedragen. De carrière-bladen die ik tegenwoordig af en toe koop staan er vol van: er blijkt absoluut geen ruimte voor speels gedrag. Terwijl de succesverhalen vooral rond het thema "blijf altijd jezelf"draaien. Vreemd.

Niet vreemd was dat ik vandaag een paar bezoekjes ontving: eentje van buurman Dudo en de ander van buurvrouw Angélique. Om de bezoekjes heen zag ik nog kans een paar pakjes foto's in te plakken, een aantal sollicitaties te verrichten, het aquarium schoon te maken en de gordijnen te wassen. Een vruchtvolle dag, derhalve. En wat brengt de dag van morgen? In elk geval de laatste schooldag van Superfer in groep 5 van de basisschool. *Zucht* Daar gaat weer een hoofdstuk...