Wij zijn met z'n allen ook lekker hypocriet: Als er een of andere keversoort met uitsterven wordt bedreigd zijn er geen organisaties te vinden die bereid zijn geld te steken in een fokprogramma om de betreffende soort te kunnen behouden voor de planeet. En we weten allemaal waarom: kevers zijn nu eenmaal niet erg schattig.
De klant bij wie ik gisteren was kun je misschien niet schattig noemen maar het was duidelijk dat zij mijn hulp met het een en ander erg op prijs stelde; Zij nodigde mij meteen voor het eten uit! Volgende week ga ik op dat aanbod in...
Ik was toevallig tegelijk thuis met buurvrouw Margot en las later het weblog van Ollie. Daardoor werd ik meteen aangestoken om hetzelfde te doen als deze Vlaamse weblogger: het plaatsen van een oude foto en daarover wat vertellen.
U ziet mij op schoot bij Juffrouw Anneke, in de tijd dat een kinderdagverblijf nog een crêche heette. Wat ik mij kan herinneren uit die tijd was dat ik wel'ns mee mocht als zij thee ging zetten in het kleine keukentje aldaar. Haar collega, juffrouw Petra, staat niet op de foto maar die kwam ik zo'n dertig jaren later weer tegen toen ik een fotorolletje inleverde (digitale fotografie was nog voorbehouden aan een handvol nerds). Zij noteerde mijn achternaam en zei:"Hé, da's ook wat: als kleuterleidster had ik een kindje op de groep met die naam!" Nou, dat was ik dus.
Met de ouders van één der andere kindjes op de foto heeft mijn moeder nog immer contact, zoals wij ook altijd -via kerstkaarten- contact hebben gehouden met juffrouw Anneke.
Een paar jaar geleden zijn we samen met m'n kinderen en juffrouw Petra naar Hilversum afgereisd alwaar het een vreugdevol weerzien werd met juffrouw Anneke.