Een blog was ooit niet meer dan een online dagboek. Alsof Anne Frank ooit geschreven zou hebben: 'Vandaag doe ik onderzoek naar het natuurkundig verschijnsel van de door de wind bewogen bladeren van de kastanjeboom voor de deur waarna het aldus geproduceerde geluid het oxytocine niveau in mijn lichaam verhoogt waardoor ik mij voor even gelukkig voel. Morgen zal ik schrijven over de sociologische aspecten van geluk. Dag Lief Dagboek, tot morgen!'
Bovenstaande schreef ik een paar weken geleden als reactie bij een blogstukje van Ipixtude, een blogster van het eerste uur.
Wat vindt u eigenlijk van bloggen?
=============================
In Facebook zijn niet alle plaatjes te zien (of te horen) en links in mijn artikelen niet aan te klikken. Klik daarom op de oorspronkelijke link. http://terrebel.blogspot.nl/ Veel leesplezier! O ja, fans kunnen mijn Fan pagina leuk vinden. https://www.facebook.com/terrebel/
=============================
Maandag ging de wekker vroeg. Die van mijn vriendin. Maar ik was nu ook wakker. 'App-berichten gewisseld met drie personen en drie groepen personen gisteren. Eergisteren met acht personen en twee groepen.' Valt dus best mee allemaal. Communicatie via E-mail, messenger en bellen tel ik even niet mee. Ook niet de live-communicatie die ik voerde. Erg leuk vaak, die berichtjes en soms is er iemand boos en 'ontvriend' je op Facebook.
Vind ik lastig: Mensen die een beschuldiging uiten en je vervolgens geen kans geven op een weerwoord. Beetje dom ook en een onpraktisch stukje zelfkastijding: zij blijven zelf zitten met het gevoel 'Wat bedoelde-ie nou?' en jij zit met een 'Jammer, nu kan ik mijn kant van de zaak niet geven en blijf ik het figuur dat hij denkt dat ik ben.'
Maar het zij zo: als mensen besluiten het contact te verbreken dan is dat verbroken.
Als tegenwicht waren er lieve berichten van mijn kinderen en bijvoorbeeld een nieuwjaarswens van een van de zes nieuwe 'telefoonnummers' (okee, dames) die ik 1 januari 2020 na het wakker worden om vier uur 's middags in mijn telefoontje vond.
In het nieuws natuurlijk de 'Trump Tapes'. De staatssecretaris van de staat Georgia had het gesprek opgenomen waarin de terugtredend president hem onder druk zette om stemmen te 'vinden' om alsnog de zetels van deze staat te winnen voor het presidentschap.
BREAKING NEWS: The Washington Post has obtained a recording of Trump urging Georgia Secretary of State Brad Raffensperger to overturn the results of the election. Here is part of 1 of 2. pic.twitter.com/LVlj4hD0mw
— Dr. Jeffrey Guterman (@JeffreyGuterman) January 3, 2021
Ook apart nieuws: de verdwijning van de baas van Ali Baba, Jack Ma. Verdwenen net op het moment dat de Chinese overheid meer grip wil hebben op zijn bedrijven.
Trump weer jaloers natuurlijk: 'Waarom mag ik dat niet, mensen die ik niet aardig vind gewoon laten verdwijnen?'
Over verdwijnen gesproken: had u al gehoord van die afschuwelijke moord op 100 mensen in twee dorpen, zaterdag 2 januari? Waarschijnlijk niet. Dat was wel anders geweest wanneer de gedode mensen blank waren geweest en Nederlands of Engels hadden gesproken. Dat is niet cynisch bedoeld maar gewoon een feit, helaas.
Het was wat fris maar toch trok ik mijn stoute (en vrij nieuwe) schoenen aan voor een wandeling. Helemaal naar de supermarkt voor een pakje boter en op de terugweg een bakje koffie om een lokale ondernemer te steunen. En omdat ik het koud had. En zin in koffie. Dat ik thuis opdronk. Welverdiend, dacht ik zo want mijn arme heup werkte niet erg lekker mee met de loopactie van in totaal ruim 400 meter. Spijtigjes. Maar de koffie (s)maakte een en ander goed.
(Als u toevallig in de buurt (Amsterdam-West) bent en koffie-behoeftig; klik even op het plaatje.)
En dan was er ook nog de liefdevolle glimlach van mijn vriendin die middag toen zij mij eten kwam brengen.
In Nederland was in het nieuws dat het aantal gewonden door ongelukken met vuurwerk erg meeviel, afgelopen jaarwisseling. Goh, kan het ermee te maken hebben dat het afsteken van vuurwerk verboden was?
Carbid schieten mocht nog wel 'want dat is traditie' en terwijl vuurwerk werd verboden omdat het mensen aanspoort samen te komen en de bijkomende ongelukken zorgen voor extra druk op zorgverleners weet iedereen dat Carbid schieten een solitaire gebeurtenis is. Mensen lopen echt niet met hele vriendengroepen en zelfs dorpen uit om erbij te zijn wanneer er een kanon ontploft. Toch? Zo werd er 'per ongeluk' een hotel (...) vernield. Ach, dat is weer eens wat anders dan 5600 auto's in de fik steken omdat je geen vuurwerk mag afsteken.
Ook klagen dat je niet eens anderen in gevaar mag brengen door domme dingen te doen is zo'n fijne traditie geworden. Interessant, die mensen die vinden dat zij de vrijheid moeten hebben om die van anderen te beperken: 'Als ik anderen dood of aan het infuus wil helpen moet ik dat toch zeker zelf weten?' Hoe dat met u zit, weet ik niet maar persoonlijk vind ik dat een ietwat egocentrische houding.
Alsof je demonstreert voor het recht om iemand kwaad te mogen doen: 'Als ik zin heb in sex dan wil ik sex. Dat de wet mij verbiedt sex te hebben met iemand die dat niet wil vind ik stom en dat druist in tegen mijn gevoel voor rechtvaardigheid en mijn wens mij vrij te voelen om te doen waar ik zin in heb!' Hoe zit dat dan met het recht van die ander om geen sex te willen met jou?
(Nota bene: ik hou meer van sex met een x dan met ks. Sex met K3 is een ander verhaal. Sorry, Marianne. ;-))
Begrijp mij niet verkeerd: normaliter vind ik het bijzonder fijn om te knuffelen. Niet alleen met vrienden en familie maar zelfs met vage kennissen en onbekenden met wie ik even een connectie heb. Maar als je door dat te doen anderen dood of ziek kunt maken knuffel ik liever een tijdje niet.
'Je lijkt wel wat op Maradonna!', vertelde iemand mij deze dag. Maar was dat nu als compliment bedoeld of meer een grapje, doelend op mijn buikomvang die aardig is toegenomen sinds vorig jaar maart?
's Avonds maakte ik tijd voor de maandagavondclub. Erg spijtig dat dat 'geheim' is en dus zelfs mijn vriendin daar niet bij kon zijn.
Dinsdag bijtijds op voor de eerste werkdag van het jaar. Hoewel, 'werk'? Nog een paar facturen inboeken van 2020 die na het kerstreces binnenkwamen en dat was het dan wel even. Nieuw binnenkomende facturen en dito betalingen konden nog niet worden ingeboekt want het Gootboek voor 2021 was helaas nog niet af. Dat doet een externe boekhouder en die had er nog geen tijd voor gehad.
Dus ik had alle tijd om te genieten van het 'Coronadebat'. Zoals verwacht zag en hoorde ik weer een prachtig staaltje 'polderen' in de vorm van een syllogisme (klik op het woord voor de betekenis): Politicus 1: 'We gaan er wat aan doen!' Politicus 2: 'Volgens mij is dit wel wat.' Politicus 3: 'Als we er wat aan moeten doen en jij vindt wat dan gaan wij dat dus doen.' Politicus 4: 'Nadat wij erover hebben vergaderd uiteraard.' Allen in koor: 'Uiteraard!'
Samenvatting van het deel van het debat na de pauze: Politicus 1: 'Waar mensen werken worden fouten gemaakt.' Politicus 2: 'De onderste steen moet boven komen!' Politicus 3: 'Wij zullen een onderzoek instellen.' Politicus 4: 'Wanneer kunnen wij het rapport verwachten?' Politicus 5: 'Zo snel mogelijk. Binnenkort zullen wij een vergadering inplannen met als vergaderpunt: 'Wanneer zullen wij daarover vergaderen?'
Al dat vergaderen werkt best goed voor 'lange termijn' zaken als gelijke rechten, werkloosheid, onderwijs en vergrijzing maar in een crisis heb je weinig aan deze oer-Hollandse tactiek.
'Polderen werkt prima. Maar niet wanneer de dijken doorbreken.', gaf ik als commentaar op Twitter. En goot het in een 'meme':
👇🏻
— N💉co de Mus (@mus_nico) January 4, 2021
Met je Zweden. pic.twitter.com/9q5ELN1dzv
Rond lunchtijd had ik een buurvrouw op de koffie en later op de dag een andere op de thee. Tussendoor kwam ook mijn vriendin even langswippen. Maar goed dat ik nauwelijks kon werken, deze dag!
De afdeling Planning van diverse ziekenhuizen werkt een stuk harder dan ik. Vooral om mensen te woord te staan die zij net hebben medegedeeld dat hun niet-levensbedreigende operatie weer is uitgesteld. Kortom: geen nieuwe heup voor deze jongen op 19 januari.
De agendabeheer-mevrouw die mij belde kon gelukkig lachen om mijn grapje: 'Heeft u voor mij een kopietje van de lijst met spoed-patiënten waar ik op sta? Ik ben bevriend met een maatje van Willem Holleeder. Hij kan mij helpen een paar plaatsjes op te schuiven. Anders vraag ik één van mijn hackersvrienden wel even uw database te hacken.' Nu maar hopen dat zij niet ontdekt dat ik geen grapje maakte. (U zegt niets. hè? 🤐 Ook niet in een weblog schrijven of zo. Okee?)
Een buurvrouw was zo lief mijn avondeten te verzorgen.
Na het eten nam deed ik een half uurtje aan 'mindfulness' (volledige concentratie op waarnemen) en viel daarbij bijna in slaap. Gelukkig gebeurde dat niet dus ik kon nog berichten sturen naar mensen die mij na aan het hart gaan. Zoals mijn vriendin natuurlijk maar ook naar een vriendin die onlangs haar vader verloor maar helaas niet naar de uitvaart kon omdat die in het buitenland plaats vond. Dan voel ik toch even plaatsvervangend verdriet. Ook uitgebreid zitten 'chatten' met een bevriende artiest in Duitsland die maar moet zien hoe hij met nagenoeg geen inkomsten de winter doorkomt.
Heb zelf gelukkig een soort van basisinkomen uit mijn werk bij een brouwerij en mag elke week een geweldig voedselpakket ontvangen dus ik red het wel, ook al heb ik niet veel te besteden. Dus voor een jarige vriendin kocht ik geen cadeautje maar knutselde een filmpje in elkaar waarin ik haar gelukwenste.
Goed, het kost ruim een half uur maar dan heb je ook wat. En hoeveel tijd kost het wel niet (vreemde taalconstructie, 'wel niet'. Kent men die ook in andere talen?) om naar een winkel te gaan en daar een cadeautje uit te zoeken? Of zelfs om rond te snuffelen op Bol.com en je door de bestelprocedure heen te worstelen? Om dan te ontdekken dat je 'identifier' niet in je bureaula ligt omdat je niet op kantoor zit maar thuis werkt?
Woensdag verbaasde ik - ja, ook na vier jaar voor hetzelfde bedrijf kan ik mij verbazen - mij over collega's die nog steeds niet doorhebben dat een rekening niet binnen twee weken betaald kan worden als de administrateur (ik dus) die pas na drie weken - een enkele keer pas na een paar maanden - doorgestuurd krijg van de collega's. Die blijkbaar nog steeds de eenvoudige procedure niet kennen: 'Als je iets bestelt voor de zaak, laat de rekening sturen naar de administratie.' Is die regel echt zo moeilijk te onthouden?
Ook leuk: een gerenommeerd bedrijf dat een e-mail stuurt met daarin de boodschap 'Zie bijgaande factuur'. En dan vergeet de bijlage mee te sturen. Zo ziet u maar: dat overkomt iedereen wel eens.
Een ander bedrijf stuurde een factuur waar een product op stond met daaraan 6% BTW gekoppeld. Het lage tarief is toch echt al een tijdje 9%, Maar soit: ik kan een beetje creatief boekhouden (deed ooit de boekhouding voor een zaakje op de Wallen. Dan leer je dat wel.) dus met een paar minuten puzzelen kon ik dat foutje administratief oplossen.
Bij mijn ronde in de web-o-sfeer kwam ik een interessante gedachtewisseling tegen over de effecten van de coronamaatregelen. Kernpunt: wat is erger: mensen die overlijden aan corona of mensen die doodgaan van de honger omdat hun kleine bedrijf failliet gaat?
Het interessante is dat die hongerdoden geen van allen blank (nare aanduiding maar u weet wat ik bedoel) zijn. Je zou dus denken dat viruswappies (die zichzelf ook opvallend vaak 'realist' noemen. Dat betekent 'racist' in hun taal.) blij zijn dat 'arme landen' (Goh, hoe zou het toch kunnen dat landen die ooit tot de rijksten ter wereld waren, straatarm werden nadat decennialang hun grondstoffen werden gerausd en hun bewoners tot slavernij werden gedwongen. Door landen die zomaar opeens en bijna vanzelf rijk waren?) pas over enkele jaren de anti-corona vaccins tot hun beschikking krijgen en dus van 'ons' voorlopig nog - letterlijk helaas - mogen doodvallen. Misschien een beetje zwart wit (...) gesteld maar wie besloot dat witte mensen meer waard zijn dan zwarte mensen?
Amerikaanse politici (een van de eersten was een senator die onlangs nog riep dat Corona een hoax is) waren de eersten die het Pfizer vaccin ontvingen. Ook in Israël is al men heel ver met het inenten van de bevolking. Sterker nog: in Israël loopt men ver vooruit op de rest. Lijkt mij lastig voor viruswappies die zich realist noemen: Israël zien als lichtend voorbeeld voor de wereld én tegen een vaccin zijn. In Nederland zijn voorzichtig de eerste paar mensen geprikt. Over het toedienen van een vaccin voor de rest van de bevolking wordt nog een tijdje vergaderd.
De lunchpauze gebruikte ik voor een hapje fruit eten en een blokje om strompelen. Deze mooie beestjes deden mij even de pijn vergeten:
's Middags mocht ik mijn wekelijkse voedselpakket
ontvangen en een buurvrouw kwam mijn buit vergelijken met die van haar. Gezellig! Had nog het een en ander willen doen (reageren op een dozijn e-mails en andere (persoonlijke) berichten maar na het werken was het opeens bijna zeven uur en dus tijd voor het wekelijks bezoek van een vriend.
Lekker gegeten en de maaltijd geëindigd met een lekker stuk cheesecake.
Of kwarktaart, dat werd niet helemaal duidelijk. Maakt ook niet uit want het was lekker.
Onze gezellige babbels over muziek, interessante samenzweringtheorieën, de gekte van veel mensen, het coronavirus en wat al niet werd onderbroken door nieuws uit Amerika: de president had mensen opgeroepen het Capitool te bestormen in een poging te voorkomen dat Biden officieel tot winnaar van de presidentsverkiezingen zou worden uitgeroepen. Zo werd het toch nog laat.
Donderdag was ik opeens behoorlijk verkouden. Laat (of vroeg, het is maar hoe je het bekijkt) naar bed gaan is niet goed voor je immuunsysteem.
Noch is dat het volgen van nieuwsberichten.
Over een aanhangster van de mysterieuze 'Q' die bij het inbreken in een overheidsgebouw werd doodgeschoten door een beveiliger. Wellicht dat zij dacht dat God, Q of Trump (voor veel aanhangers zoals de dame in kwestie is dat een en dezelfde entiteit) haar zou beschermen. Niet dus.
Gelukkig werk ik nooit op donderdag (mijn reguliere werkdagen zijn dinsdag, woensdag en vrijdag. Maandag is voor schrijven en vrijwilligerswerk. Donderdag helemaal voor mijzelf) dus ik kon lekker in bed blijven liggen met een rol wc-papier vanwege mijn loopneus en niesbuien. Intussen volgde ik het laatste nieuws over de onlusten in Amerika. Alleen al de gewelddadige bestorming van het Capitool leverde het verlies op van 4 (volgens andere bronnen 5) mensenlevens. Uiterst treurig.
Vreemd om te zien dat politie-agenten de hekken openden voor de 'vreedzame betogers'
DON'T STOP SHARING THIS VIDEO. THEY WERE LET IN. pic.twitter.com/NjAeQn8XFC
— mel/gaia loves esports people (@avidanieI) January 6, 2021
en rustig op de foto gingen met mensen die ruiten insloegen, inbraken in kantoren van senatoren en diverse vernielingen aanrichten en documenten stalen. Misschien was de pepperspray op en waren de gummiknuppels kapot nadat de politie die eerder inzette tegen BLM-aanhangers?
Weken eerder wist Justitie al van de geplande aanval. Toch stonden er geen ordetroepen klaar om de relschoppers op te wachten. Dat was wel even anders toen nog niet zo lang geleden de politie het gerucht opving dat 'Antifa' kwaad in de zin had:
Ik vind dat raar. Net zo raar als mensen die beweren dat iedereen die die dag geweld gebruikte stiekem lid was van de niet-bestaande organisatie 'Antifa'.
Individuen die zichzelf 'Antifa' noemen doen dat omdat zij anti-fascisme zijn. Wat maakt dat dan iemand die anti Antifa is? Juist, een fascist!
Dus best wel raar dat mensen zichzelf - indirect maar toch - fascist noemen. Het gaat om mensen als deze man:
Roepen dat anti-fascisten slechte mensen zijn en dan zelf rondlopen
met 'Camp Auschwitz: work makes free. Six million weren't enough' ?
Een beveiligingshoofd is inmiddels opgestapt en een ander is voor de keuze gesteld: 'Opstappen of ontslagen worden.' Intussen heeft Biden verklaard (en ik parafraseer een beetje): 'Als de BLM-beweging het Capitool had bestormd, had de politie zonder aarzeling het vuur geopend op de demonstranten. Nu is er welgeteld één schot gevallen.'
'Ik hoop dat mensen van welk ras dan ook...' zei een geschrokken senator in een korte toespraak toen later de vergadering werd voortgezet. Zo'n uitspraak geeft voor mij aan dat racisme een institutioneel probleem is: zelfs deze donkerhuidige senator vindt dat er verschillende rassen zijn en impliceert daarmee dat mensen van elkaar verschillen, uitsluitend omdat de kleur van hun huid anders is dan die van anderen. Compleet geoelewappel natuurlijk want er is maar één ras en dat is het mensenras.
Behalve de afwas van de dag ervoor weinig gedaan deze dag. Verkoudheid is een vrouwtjeshond. Met mijn excuses aan vrouwtjeshonden.
Wel een beetje zitten appen en mailen en zo: voor de Loge maar ontving ook het bericht dat een collega van de brouwerij thuis zit met Covid-19 en elke werknemer die met hem in contact is geweest sterk wordt geadviseerd zich te laten testen. Maar goed dat ik al sinds maart thuis werk dan.
Uurtje of tien nog even met een paar vriendinnen en natuurlijk ook met mijn vriendin ge-appt, mijn dagelijkse Franse les gedaan en een zet geplaatst in een online potje schaak tegen een vriend die ik nog nooit gezien heb.
Vrijdag bijtijds op want ook als thuiswerker probeer ik een ritme in mijn leven vast te houden. Wij mensen lijken behoefte te hebben aan vaste patronen. Dat geeft wat duidelijkheid in een wereld die toch al ingewikkeld genoeg is. Soms bijna net zo ingewikkeld als die grap over die oude mummie.
Was met een interessant uitzoekklusje bezig voor het werk (een administrateur moet toch iets tenslotte, wanneer het Grootboek voor het nieuwe jaar nog niet gebruikt kan worden) toen een collega belde. Hij zit in quarantaine omdat een bekende van hem het inmiddels wereldberoemde virus heeft opgelopen. 'Maar ik voel mij goed, dan kan ik het toch niet hebben?' 'De hulpsinterklaas in het verzorgingscentrum in Mol voelde zich ook prima. Toch stak hij 120 mensen aan waarvan er inmiddels zo'n 30 zijn overleden.' 'O.' Ik blijf het maar herhalen: 'Prima dat je niet in het virus wil geloven maar dat betekent niet dat het virus niet in jou gelooft.'
Mijn vriendin kwam even langs en zag mij in badjas en met rode neus voor mijn computer zitten. 'Nog steeds niet zo lekker?' 'Nog steeds niet zo lekker.' Zij gaf mij inspiratie voor dit verhaaltje. Wat goed uitkwam want het was vrijdag.
Lekker rustgevend om de was te zien draaien
en dat was zo'n beetje het meest enerverende wat ik deze dag in huis deed. Was wel even buiten maar dat had ik snel weer bekeken. Om naar deze of gene supermarkt te gaan zal ik toch enkele stoepjes op en af moeten. Af en toe waag ik mij aan de onderneming maar als het echt niet hoeft liever niet. Maar elke dag even de deur uit vind ik wel belangrijk.
De app van de gezamenlijke openbaar vervoer bedrijven in Nederland heb ik deze dag van mijn telefoon gehaald. Ik ga voorlopig toch nergens heen. Indertijd (nog maar iets meer dan een jaar geleden!) was het regelmatig handig om even te kijken waar ik moest zijn voor een entertainment-opdracht. En vooral hoe ik er kon komen.
Dat mis ik ook: plaatsen in Nederland en België die ik nooit bezocht zou hebben als ik er niet had hoeven werken. En ik mis de collega's uit 'het wereldje'. En ik mis de geur van verschraald bier vermengd met die van make-up en goedkoop parfum in een kleedkamer, vlak voor je naar huis gaat terwijl het net licht begint te worden buiten. Om thuis de laatste resten schmink er af te douchen, stukjes glitter terugvinden op interessante plekken op je lichaam (soms dagen later nog!) en een paar uurtjes te slapen voordat mijn moeder zaliger mij telefonisch wekte met: 'Het is al tien uur! Zonde van je tijd om urenlang in bed te liggen!' 'Ma, ik lig er net vier uurtjes in. Vind jij het niet zonde van de nacht om die prachtige uren te moeten missen wanneer je slaapt van negen uur 's avonds tot acht uur 's ochtends? En wie van ons tweeën heeft nu dit weekend meer tijd gemist door die slapend door te brengen?' 'Je bent een luie donder dat je op zondag nog steeds in bed ligt om tien uur. En waarom werk je zo laat in die nachtclubs?' 'Omdat het woord 'dagclub' niet zo lekker bekt. Ik hou zielsveel van je, mam maar ik ga nu verder slapen.' Mooie tijden.
De door mij bezochte informatiestromen wezen mij op een ondergesneeuwd bericht. Tussen de bijna-start van een nieuwe Amerikaanse Burgeroorlog, de Engelse afscheiding van de Europese Unie, het (naderend) faillissement van zo'n 70 procent van alle horeca en culturele instellingen en het overlijden van duizenden en nog eens duizenden mensen aan een door velen nog steeds onderschat virus, wordt er aan een crisis opvallend weinig aandacht besteedt. Is het u niet opgevallen dat het deze hele winter in Nederland nog niet gevroren heeft? Dat komt goeddeels door de opwarming van de Aarde. Door toedoen van de mens is dat proces met duizenden jaren versneld. Dat is niet goed.
De dag eindigde ik met het bekijken van een aflevering van The Mandalorian, een serie die zich afspeelt in het Star Wars universum. Over goed en kwaad. Die weerspiegelt dat vrijwel niemand of helemaal 'goed' of helemaal 'slecht' is. Over vriendschap, trouw, vertrouwen, liefde. Kortom: genieten!
Zaterdag sliep ik uit, mijn lichaam even laten herstellen van de verkoudheid. Die even weg leek te zijn maar later op de dag de kop weer opstak. Onvriendelijk. Soms denk ik dat verkoudheid als mens een Amerikaanse Republikein was geweest.
Kan fysiek helaas niet meer veel doen in huis maar voor de computer zitten lukt gelukkig nog prima! Dus ik ging eens door mijn opgeslagen 'favorieten heen'. In Twitter (een stuk of 1000),
in Facebook (zo'n 500), in Youtube (ongeveer 800) in mijn browser (zo'n 2.200) en werkte aan mijn overzicht van (meest zelfgemaakte) 'lolcats'. Regelde onder meer dat zodra ik er eentje plaats op Instagram die dan ook meteen verschijnt op Pinterest, waar ik ze verzamel. Leuk te merken dat ook anderen uit die voorraad beginnen te putten wanneer zij er eentje kunnen gebruiken om als reactie te geven op sociale media! Verder besteedde ik wat tijd aan automatisering waardoor ik wat minder tijd kwijt zal zijn aan sociale media. Zo worden de teksten en foto's die ik plaats op Facebook en Instagram automatisch ook op Twitter geplaatst.
Ook wat gewerkt voor de Loge en aan een ondernemersplan. Ongelooflijk eigenlijk wat er dankzij een computer allemaal kan. Staat u daar ook wel eens bij stil?
Ook ik schrok van het van de radar verdwijnen van een vliegtuig van Malaysia Airlines met aan boord ruim 50 mensen. Dicht in de buurt van het vliegveld bleek het te zijn neergestort. Wrakstukken en lichaamsdelen zijn gevonden. 'Wéér een Boeing toestel! Ik vlieg nooit meer met Boeing!' Een begrijpelijk sentiment maar verreweg de meeste passagierstoestellen komen uit de Boeing fabriek dus statistisch is de kans een heel stuk kleiner dat er met een ander type toestel wat naars gebeurd.
Er was weer zoveel nieuws over Trump en diens idioterie dat ik ga duimen dat hij vanaf 20 januari ergens onderduikt voor de belastingdienst, de maffia, justitie, schuldeisers en vroegere vrienden die hem allemaal wel eens even willen 'spreken'. Of dat het een van hen gelukt is om tot een 'gesprek' te komen.
Zondag vroeg iemand mij: 'Waarom zijn jouw 'lolcats' zo polariserend?' Twee redenen: nuance past niet in een plaatje en door bewust te polariseren krijg je een mooie gedachtewisseling onder mensen die zich afzetten tegen polarisatie. Kort: Door welk bericht voelt u zich eerder 'getriggerd'? Is dat A: 'Trump is een idioot!' of door B: 'Er zijn mensen die van mening zijn dat het mogelijk is dat de officiële 45ste president van de Verenigde Staten van Amerika bij tijd en wijle uitspraken doet die doen vermoeden dat het misschien wel tijd wordt dat een van zijn geliefden een professional inschakelt om onderzoek te laten verrichten naar de cognitieve vermogens van de echtgenoot van Melania Knavs.'
Werd gebeld door een collega-actievoerder van lang geleden. Toen zij en ik beiden actief waren voor een zekere socialistische partij. 'Jij was altijd al een multitasker!', zei zij blij toen ik vertelde waar ik zoal mee bezig ben tegenwoordig. Nog blijer was zij toen zij hoorde hoe goed het gaat met mijn zoon. 'Ik vond hem altijd al een bijzondere jongen.' Deze dag stond zij - op afstand en met mondkapje - bij een anti-fascisme demonstratie waar ik ook graag bij had willen zijn.
500 mensen waren live aanwezig met nog eens zo'n 150 die online meekeken. Ook mijn vriendin was er fysiek aanwezig. Altijd geinig om te ontdekken dat twee mensen die je uit compleet verschillende kringen kent idealen delen. Vind ik. De foto's zijn gemaakt door mijn vroegere SP-maatje en plaats ik met haar toestemming:
'Queers tegen fascisme' en 'Niet elke fascist draagt een snor'.
'Niet alle sterk-rechtse kiezers zijn racisten.
Maar ALLEN vinden zij racisme geen probleem.'
Deze dag maakte ik het aquarium van Karper de Goudvis schoon . En meteen ook maar zijn oude. Wilde het eerst nog wegdoen maar het blijkt een prima 'display' te zijn!
Bijna had ik mij die avond door een promo-clipje laten verleiden tot het kijken van Heel Holland Bakt maar ik loop nog een paar afleveringen achter op mijn vriendin bij het kijken van Teen Wolf dus dat werd 't.
Het pleonasme van deze week is: een domme idioot
De muziek van vandaag wordt verzorgd door Puddles Pity Party. Hier is hij met zijn versie van 'Changes':
Deze week staan wij stil bij het overlijden van Jonas Neubauer en Tanya Roberts
Meer lezen? Mijn verhalenbundels
De wereld van entertainment - waarin ik pré corona bijverdiende bovenop mijn maandelijks salaris van €900 - ligt plat.
Ik mis dus inkomsten.
Behalve door een boekje van mij te kopen (zie daartoe elders dit blog) kunt u mij ook een beetje sponsoren
door te klikken op onderstaand betaalverzoek, net onder de foto:
 |
Via Paypal kan ook: https://paypal.me/weijnschenk
Posts
