Au! Natuurlijk, als vader weet je vanaf de geboorte van je zoon dat je op een dag 'Dag!' moet zeggen en dat is ook jarenlang het streven. Maar toch, he.
Een jaartje of 20 nagenoeg in mijn eigenste upje voor het jong gezorgd en zomaar opeens is-ie niet meer bij mij.
Maar ik ben reuzetrots op hem (en stiekem ook best wel een beetje op mijzelf) want het is een goed joch geworden:
Hij kon eerste worden in een hardloopwedstrijd maar stopte onderweg tijdens het rennen om een gevallen concurrent overeind te helpen. En kreeg dus (en volkomen terecht in mijn absoluut niet objectieve vaderogen) de sportitiviteitsprijs.
Hij kan goed sparen maar is niet gierig.
Als hij iets nieuws hoort dat hem interesseert (een uitvinding, een politiek besluit of wat dan ook) dan neemt hij het nieuws daarover niet klakkeloos voor waar aan. Zelfs niet van mij. Nee, met hulp van zijn gezonde verstand en het raadplegen van diverse bronnen onderzoekt hij wat er van waar is.
Hij is hard op weg een uitstekende wetenschapper te worden op de Universiteit van Delft.
Ik zie hem tegenwoordig minder dan ik zou willen maar weet ook: als een 21-jarige liever bij zijn vader dan bij zijn vrienden (en vriendinnen...) is, dan klopt er écht iets niet.
Maar toch mis ik hem.
Mag dat?
Dat mag.
================================================
In Facebook zijn niet alle plaatjes te zien (of te horen) en links in mijn artikelen niet aan te klikken. Klik daarom op de oorspronkelijke link. http://terrebel.blogspot.nl/ Veel leesplezier! O ja, fans kunnen mijn Fan pagina leuk vinden. https://www.facebook.com/terrebel/
