Vind blogstukjes van mij op onderwerp:

Elke zondag een persoonlijk weekoverzicht, elke dinsdag wat goed nieuws met een paar katten, elke woensdag een overweging en elke vrijdag een verhaaltje.

Mijn verhalenbundels zijn te koop via Bol.com én via Lulu.com!

Als u mijn stukjes de moeite waard vindt, kunt u een blogdonatie
verrichten. Elke bijdrage is welkom!

zondag, april 29, 2018

De week voorbij

Mensen weten vaak heel goed wat zij willen: 'tevreden zijn'. Of 'rijk'. Of  'gelukkig'. Maar op de vraag wat zij concreet willen blijven mensen het antwoord vaak schuldig. Dat tevreden, rijk of gelukkig zijn...wat moet daarvoor gebeuren? Op welke manier wil jij dat bereiken? Hoe kan ik daar bij helpen?

Maandag was een hectische maar goede dag op het werk. Er gebeurde van alles en niet iedereen was met alles even blij en tevreden. Maar ook dat hoort erbij. Zeker in een recente verhuizing. Onderweg naar huis stapte ik over van een bus op een tram bij Station Lelylaan. Sinds kort staat daar dit complex:

's Avonds beleefden mijn loge-Broeders en ik een bijzondere avond. Bij een 'zusterloge' in Haarlem. 'Bestaat kennis wel als je daar geen weet van hebt?' 'Wij streven naar zelfbeschikking maar zodra wij daar over beschikken zijn wij liever als de dieren die puur leven op instinct.' 'Gebruik je eigen waarheid als basis voor je handelen om oprecht te blijven.' Een boeiende avond! Pas in de parkeergarage besefte ik vergeten te zijn foto's te maken van Haarlem en het clubgebouw:

Een Broeder gaf mij een lift naar huis en tevreden ging ik naar bed.

Dinsdag werd ik op drie verschillende momenten in de ochtend gebeld door drie verschillende collega's over drie verschillende zaken. Daarna ging ik met een vriendin naar de film Radiance: een Japanse rolprent over omgaan met verlies. Hoofdpersonen zijn een bekende fotograaf die leert omgaan met zijn naderende blindheid en een vrouw die films inspreekt voor blinden en leert omgaan met haar dementerende moeder. Mooie sfeerbeelden, prettige muziek, aangrijpende scènes. Bij het verlaten van de bioscoopzaal schoot ik een 'selfie':
En onderweg lopend naar huis kwam ik langs dit gebouw dat ik besloot te fotograferen in HDR:

's Avonds kwam een buurvrouw een hapje bij mij eten. Na het eten maakten wij een korte wandeling door de buurt en nog iets later kwam een andere buurvrouw op de thee.

Woensdag begon mijn dag zoals bijna altijd: met het verwerken van de gevoelens en emoties die vanzelf opkomen wanneer je vanuit dromenland overstapt naar het land van de wakkeren. Ik heb geleerd - door schade en schande wijs geworden - dat wegdrukken niet werkt: pas als je iets hebt verwerkt kun je het loslaten. Ik maakte de oven schoon, maalde koffiebonen met mijn oude handmatige koffiebonenmaler
, dronk koffie, verzorgde mijzelf en mijn goudvissen, regelde wat in verband met komende entertainment opdrachten en verwerkte een stapeltje oud papierwerk. En zomaar was het opeens en vanzelf twaalf uur 's middags.

Tijd voor een kop thee met een buurvrouw.

's Middags zag ik met een vriend in een lokale bioscoop de speelfilm: 'Avengers, Infity War'. Heel knap dat men zoveel superhelden in een film heeft weten te krijgen terwijl ook nog het verhaal redelijk intact blijft. Nu is dat bij superheldenfilms doorgaans niet erg diepgaand maar toch. Wij zaten zelf even op de regisseursstoel:

Bij het verlaten van de bioscoop bleek het zomaar opeens avond en trakteerde ik de vriend in kwestie op een heerlijke zelfgesneden puntzak friet met zelfgemaakte pindasaus bij de leukste snackbar van Amsterdam: Dr. Pieper (klik).
Dit plaatje zag ik door de lens van mijn telefooncamera toen ik door een gat keek in een van de constructies die men in de zaak heeft staan:

Voor het slapengaan deelde ik nog even een pot thee met een buurvrouw.

Donderdag was ik weer op tijd om om de bus richting werk te pakken en had ruim tien minuten tijd bij de overstap naar een andere bus. Ik vond het een prettige werkdag en had het gevoel alles in het werk gesteld te hebben om het bedrijf - en daarmee mijzelf - geholpen te hebben: tevreden collega's, tevreden klanten. Altijd fijn.

Na het werk was ik keurig op tijd op locatie voor een entertainment opdracht: de gasten welkom heten op een surrealistisch dadaïstisch diner feest. Oorspronkelijk zou ik om acht uur klaar zijn en naar huis gaan maar ik voelde mij er zo thuis dat ik wat langer bleef. Om te praten met toevallig daar aanwezige vrienden van eerst en kennis te maken met nieuwe vrienden. Al met al was ik toch nog vrij vroeg thuis. Vier uur's ochtends is toch best vroeg? Hier een paar foto's van die avond en nacht:
 klikken=vergroten


Vrijdag bij het wakker worden had ik dus al iets meegemaakt van Koningsdag toen ik 's middags een stukje ging wandelen om sfeer te proeven en langs kraampjes te lopen en te genieten van het prettige weer en vrolijke mensen. Kon een buurvrouw nog even helpen met het terug naar huis brengen van onverkochte spulletjes.
's Middags had ik een buurvrouw op de thee en even later een vriend op de koffie. Maar gek genoeg was ik vrij moe.

Doch niet te moe om te genieten van een prachtig historisch moment: de mogelijke start van langdurige vrede tussen de beide Korea's.

Als twee landen die al zo lang in onmin leven op vriendschappelijke basis verder kunnen leven dan is dat een mooi signaal naar andere landen en naar individuen. Sommigen leven al zo lang met wrok dat beide partijen al lang niet meer weten waardoor die wrok ooit werd opgewekt. Best raar eigenlijk: jarenlang ruzie hebben zonder te weten waarom. Toch komt het vaak voor.

Zaterdag was mijn zoon een paar uurtjes in zijn ouderlijk huis. Voelde goed! Wij gingen samen de deur uit en spraken buiten op straat even met een buurvrouw en haar vriend. 's Middags zocht ik de moeder van mijn zoon op en het was goed te merken dat zij zich prettiger voelt nu het iets warmer is en de zon zich iets vaker laat zien. Dat heeft wel degelijk invloed op des mensen's gemoedstoestand, zo blijkt.

In de supermarkt een prettig gesprek gehad met een winkelende buurvrouw en bij thuiskomst ook even staan praten met een andere buurvrouw die toevallig ook net thuis kwam van het boodschappen doen.

's Avonds tijdens het strijken op aanraden van een vriendin een aflevering gekeken van 'Fear The Walking Dead'. En toen nog maar eentje voor het slapengaan.

Zondag nog even in bed blijven liggen. Gewoon, omdat dat kon. Via de mobiel berichten uitgewisseld met vrienden, details geregeld rond een entertainment opdracht en wat liggen lezen. Aan de laptop aantekeningen verwerkt tot toekomstige blogstukjes en wat huishoudelijke taken verricht.

's Middags was ik bij een buurvrouw en dronk er een kop koffie. Gezellig!

's Avonds naar Rotterdam om daar te logeren bij een bevriende entertainment-collega.

Het Engelstalige stuk van deze week: https://terrebelius.blogspot.com/2018/04/do-you-value-your-privacy.html

De muziek van deze week komt van 16 Horsepower. Hier is Haw:


Don't let your mind do all your walking

In Facebook zijn niet alle plaatjes te zien (of te horen) en links in mijn artikelen niet aan te klikken. Klik daarom op de oorspronkelijke link. http://terrebel.blogspot.nl/ Veel leesplezier! O ja, fans kunnen mijn Fan pagina leuk vinden. https://www.facebook.com/terrebel/

vrijdag, april 27, 2018

Houden (een #verhaaltje)

Gewoon iemand om je stevig vast te houden
op een manier zodat je weet
dat je nooit zult worden losgelaten.

Iemand die teder vingers door je haar laat glijden
en je zachtjes influistert
dat het wel goed komt
met jou en met de wereld.

Iemand wiens hand per ongeluk
de jouwe raakt en je beiden
voor even heel zeker weet
dat je die speciale normale persoon gevonden hebt:
Gewoon iemand om je stevig vast te houden.

====================================
Meer lezen? http://bravenewbooks.nl/terrenceweijnschenk


In Facebook zijn niet alle plaatjes te zien (of te horen) en links in mijn artikelen niet aan te klikken. Klik daarom op de oorspronkelijke link. http://terrebel.blogspot.nl/ Veel leesplezier! O ja, fans kunnen mijn Fan pagina leuk vinden. https://www.facebook.com/terrebel/

woensdag, april 25, 2018

Geleerd

Wegdrukken, onderdrukken, negeren,...
Door zoveel mogelijk andere dingen te doen
(Zoals na het overlijden van mijn moeder vorig jaar zoveel mogelijk te slapen bijvoorbeeld) probeerde ik zo weinig mogelijk mijn ware gevoelens toe te laten.

Ik heb geleerd dat dat niet handig is want op gegeven moment - vaak ongelegen! - komen ze er toch uit.

Praktischer is het om te voelen wat je voelt, die gevoelens te verwerken en dan pas door te gaan met het leven. In plaats van doorgaan met het leven en doen alsof er voor gevoelens geen plek is in je leven.

=============================

In Facebook zijn niet alle plaatjes te zien (of te horen) en links in mijn artikelen niet aan te klikken. Klik daarom op de oorspronkelijke link. http://terrebel.blogspot.nl/ Veel leesplezier! O ja, fans kunnen mijn Fan pagina leuk vinden. https://www.facebook.com/terrebel/

dinsdag, april 24, 2018

Goed nieuws en kattenlog

Noord-Korea stopt met raketproeven (klik)! Dat is toch echt wel goed nieuws te noemen, niet?

Goed nieuws is dat het vaak helemaal niet zo moeilijk is om anderen te helpen. Soms is het volgen van je passie al voldoende. Deze meneer knipt graag en dacht op een dag: waarom zou ik daar anderen niet blij mee maken?

Goed nieuws vind ik ook dat er altijd mensen zullen zijn die
in anderen blijven geloven. Ondanks wat anderen zeggen.
Neem deze moeder die weigerde de artsen te geloven
die haar vertelden dat haar zoon nooit iets zou kunnen doen:

Zelfs wanneer Billy de Kat niet buiten is,
beschermt hij de ingang van ons stukje tuin:
(Op de voorgrond zijn oor)

De lolcat van deze week:

'Liefde geven kost niets
Dus waarom zou je het niet elke dag geven?'

In Facebook zijn niet alle plaatjes te zien (of te horen) en links in mijn artikelen niet aan te klikken. Klik daarom op de oorspronkelijke link. http://terrebel.blogspot.nl/ Veel leesplezier! O ja, fans kunnen mijn Fan pagina leuk vinden. https://www.facebook.com/terrebel/

zondag, april 22, 2018

De week voorbij

Menselijk contact vind ik heel fijn. Ik kan mij moeilijk voorstellen dat er mensen zijn die het prettig vinden dat niemand hen ooit een fijne dag wenst of hen vraagt hoe hun dag was. Voor mij is het moeilijk om niemand in de (al dan niet fysieke) omgeving te hebben om naar te luisteren en misschien zelfs van te leren. Maar dat ben ik.

Maandag was het erg hectisch op de brouwerij. De eerste echte dag na een verhuizing gaat natuurlijk nog lang niet alles soepel. Zo was er geen internet. Best lastig wanneer het boekhoudpakket uitsluitend online te bereiken is. Maar met vereende krachten (en een signaal-versterker zodat wij een beetje konden meeliften op de wifi van de buren. Met hun toestemming) was het ook deze dag gelukt het bedrijf staande te houden. Hier een foto vanaf mijn werkplek naar buiten toe:
Gevolgd door een foto van de eigenlijke werkplek. Nog niet volledig ingericht maar even voor het idee:

's Avonds in de maandagavond club was het - toepasselijke! - thema: 'Wij zijn allemaal een ruwe steen in het geheel en allemaal ook steenhouwer. Ieder voor zich werkt aan zichzelf en zorgt er zo voor in het grote geheel te passen. De ene is een steen in de fundering, de ander een siersteen boven de ingang. Geen enkele steen is belangrijker dan de andere en samen maak je er iets moois van! Een aantal van ons dronk een drankje op de goede afloop:


Dinsdag dronk ik thee met een buurvrouw en daarna koffie. Ik bracht een volle spaarpot met daarin spaargeld voor mijn kinderen naar de bank, had een fijne ontmoeting met een stel tot dan onbekende mensen en deed boodschappen. Zo kocht ik een bloemkool die ik ten dele gebruikte voor het maken van de bodem van de zelfgemaakte pizza van die avond.

Er was zoveel van dat ik er niet alleen van at maar ook twee buurvrouwen en een buurman er een puntje van mee-aten.

's Avonds genoot ik van een kopje koffie op een terras en een gesprek met een goede vriendin.

Woensdag begon het op de zaak al op een echte werkdag te lijken. Behalve dan dat er nog steeds geen internet was en wij dus nog steeds mee-liftten op de wifi-verbinding van de buren. Hier ziet u vooral de reflectie van de buren:

Mijn wekelijks eetafspraak bij een vriend was een dag verschoven dus had een onverwacht lange avond. Die ik gebruikte om mijn bedlakens te wisselen, te stofzuigen en wat administratieve handelingen te verrichten ten behoeve van mijn eigen zaak.

Natuurlijk maak ook ik mij zorgen over de bombardementen in Syrië maar ook keek ik deze woensdag een eerder opgenomen aflevering van The Walking Dead. Ook maakte ik mij een beetje boos over het voornemen van de huidige regering om mensen met een arbeidshandicap te laten werken voor een bedrag van onder het minimumloon. Volgens de afgesproken regels binnen de EU moet elk werkend mens binnen de EU ten minste het minimum loon ontvangen in ruil voor zijn of haar arbeid. Volgens de Christen Unie, D66, CDA en VVD zijn mensen met een beperking blijkbaar geen mensen. Bovendien gaat men er van uit dat mensen in een rolstoel, mensen die doof zijn of een andere handicap hebben blijkbaar ook minder eten nodig hebben, een lager pensioen en lagere woonlasten hebben. 'Ja maar het scheelt ons een heleboel geld!' Kunst, het afschaffen van bommen en lunchvergoedingen voor ministers levert óók geld op.'

Met een buurvrouw had ik tijdens een pot thee interessante gesprekken voor het slapengaan.

Ook donderdag weer op tijd op om te mogen werken op de prachtige nieuwe locatie van de bierbrouwerij waarbij ik in dienst ben. Hier een foto bij de bushalte:

Het is nog steeds behelpen maar er werden goede stappen in de goede richting gezet. En een collega trakteerde op ijs. Geen overbodige luxe met een grote glazen pui waar het zonnetje recht op schijnt en het buiten bijna 30 graden celcius is en er nog geen zonwering is.

Een vertegenwoordiger van het ERP (boekhouden, voorraadbeheer, klantmanagement)- systeem waar wij mee werken kwam uitleg geven en hielp het systeem beter te leren kennen.

Na het werk was ik keurig op tijd bij een vriend voor het avondeten. Onderweg naar huis kwam zag ik dit zomerse plaatje:

Intussen werd er telefonisch een en ander geregeld voor een naderende entertainment-opdracht.

Met een buurvrouw had ik tijdens een pot thee interessante gesprekken voor het slapengaan.

Vrijdag gelukkig een betere internetverbinding en mede daardoor vrij veel werk kunnen verrichten. Er heerste een bijkans uitgelaten sfeer op de zaak. Alsof de medewerkers rondliepen met hernieuwde energie. De vrijdagmiddagborrel deden wij buiten:

Fijn. Ook fijn was dat een collega mij helemaal tot aan mijn voordeur bracht met de auto. 's Avonds wandelde ik een stukje samen met een buurvrouw. Maar het was vrij snel afgekoeld dus wij het werd geen lange wandeling. Te meer omdat wij op blote voeten liepen.

Zaterdag uitgerust wakker geworden en huishoudelijke klusjes uitgevoerd: schoonmaken van de kookplaat en zo. Had ook een buurvrouw op de thee. En ik ging naar Breda voor de verjaardag van een vriend.


Het was reuze gezellig en de luikjes gingen toe rond een uurtje of vier.

Zondag rustig wakker geworden en daarna in Breda nog even een terrasje gepakt

voordat de thuisreis werd aanvaard. Terug in Amsterdam samen met een buurvrouw nog even van het heerlijke weer genoten op een grasveld in de buurt.

's Avonds een paar e-mails verstuurd, nagenoten van een fijn weekend en besloten om niet al te laat naar bed te gaan. Toch nog even de tijd genomen om mijn foto-album van maart (klik) online te zetten.

Het Engelstalige stuk van deze week: http://terrebelius.blogspot.nl/2018/04/a-positive-world.html

A Take Away Show van The Do is de muziek van deze week:



Do you really want to go back in time?

Deze week staan wij stil bij het overlijden van Barbara Bush, Avicii en Verne Troyer.
================================================
In Facebook zijn niet alle plaatjes te zien (of te horen) en links in mijn artikelen niet aan te klikken. Klik daarom op de oorspronkelijke link. http://terrebel.blogspot.nl/ Veel leesplezier! O ja, fans kunnen mijn Fan pagina leuk vinden. https://www.facebook.com/terrebel/

vrijdag, april 20, 2018

Ingeslagen Weg (een #verhaaltje)

Het was zijn spiegelbeeld dat sprak
maar hij verstond het niet.
Toch voelde hij
de uitgesproken gedachten
en maakte die zich eigen.


Hoe kon hij ook anders?

Steeds verder raakte hij verwikkeld
in zijn eigen verhaal
en besefte dat hij geen andere keus had
dan door te gaan op de ingeslagen weg.

=========================
Meer lezen? http://bravenewbooks.nl/terrenceweijnschenk

In Facebook zijn niet alle plaatjes te zien (of te horen) en links in mijn artikelen niet aan te klikken. Klik daarom op de oorspronkelijke link. http://terrebel.blogspot.nl/ Veel leesplezier! O ja, fans kunnen mijn Fan pagina leuk vinden. https://www.facebook.com/terrebel/

woensdag, april 18, 2018

Virtueel gesprek: over wegdoen


'Waarom doe je dat voorwerp niet weg? Je doet er toch helemaal niets mee?'

-'Wedervraagje: 'In jouw slaapkamer hangt een poster van jouw favoriete band. Waarom doe je die niet weg? Je doet er toch helemaal niets mee?'

'Nou, ik vind het leuk om er naar te kijken. Dan krijg ik fijne herinneringen en daar word ik blij van.'

'Precies. Nu weet je dus waarom ik dat voorwerp niet weg doe.'
=======================================

In andere woorden: waarom zou je een ander vertellen wat die persoon wel of niet dient te bewaren?


In Facebook zijn niet alle plaatjes te zien (of te horen) en links in mijn artikelen niet aan te klikken. Klik daarom op de oorspronkelijke link. http://terrebel.blogspot.nl/ Veel leesplezier! O ja, fans kunnen mijn Fan pagina leuk vinden. https://www.facebook.com/terrebel/

dinsdag, april 17, 2018

Goed nieuws en kattenlog

Goed nieuws is dat niet alleen consumenten maar inmiddels ook overheden en bedrijven ervan overtuigd zijn dat er maar een planeet Aarde is en dat wij daar zuinig op moeten zijn.

In Mexico is men nu bezig met het realiseren van meer groen op en rond autowegen:


LEGO wil niet kinderen hoeven te vertellen dat de planeet te gronde wordt gericht mede dankzij hun favoriete speelgoed en gaat langzamerhand over op bio plastic:


Billy de Kat zit graag in de vensterbank.
Ook als het gordijn gesloten is:

Een variatie op de lolcat van vorige week:
'De enige manier om een slechterik met een bom te stoppen
is een goeierik met een bom.'

Geweld is natuurlijk nooit de juiste manier om geweld te verminderen.
Maar nog niet iedereen weet dat blijkbaar. 
Als geweld echt de beste manier was om een einde te maken aan geweld zou er geen geweld meer zijn.

In Facebook zijn niet alle plaatjes te zien (of te horen) en links in mijn artikelen niet aan te klikken. Klik daarom op de oorspronkelijke link. http://terrebel.blogspot.nl/ Veel leesplezier! O ja, fans kunnen mijn Fan pagina leuk vinden. https://www.facebook.com/terrebel/

zondag, april 15, 2018

De week voorbij

Ooit - in 1992 - liet ik een dame weten haar graag vaker te willen zien. Zij gaf mij haar 'e-mail adres' en ik had geen idee wat ik daar mee moest. Recent liet ik een (andere) dame weten haar graag vaker te willen zien. Zij gaf mij haar 'WhatsApp nummer'. Dat blijkt dus gewoon haar mobiele telefoonnummer te zijn. Ik word oud.

Dat merkte ik maandag ook. Lag tegen twee uur 's nachts in bed na een paar dagen Londen met een vriend om daar vrienden op te zoeken maar de wekker hield er geen rekening mee dat ik meer had gedaan dan op deze foto's te zien is:
Een zonnige middag!
Met 'Salt and Vinegar' chips.
En een glas Guinness.


 Wij zaten op het terras dus zagen het interieur
alleen bij het bestellen en lozen van de drankjes
 In een andere pub dronk ik cola.
Dat kan natuurlijk ook.
 Publieke toiletten zijn in Londen gratis.
In Kopenhagen ook. Maar dat terzijde.
 Geen bezoek aan Londen is voor mij compleet
zonder een middag slenteren in Camden
 Ook daar zijn er pubs
 Met vrienden spraken wij af in...
een pannenkoekenrestaurant!
 Daarna naar een pub waar was afgesproken
met nog meer vrienden van ooit.
 Lekker traditioneel de Engelse ochtend beginnen!

Maandag was de laatste dag dat er administratief gewerkt kon worden voor de verhuizing naar een groter pand. 's Avonds tegen zeven uur thuis, snel een hapje eten en door naar de vrijmetselaarsloge: 'Het tegenovergestelde van liefde is niet haat maar onverschilligheid en het tegenovergestelde van hoop is niet vrees maar acceptatie.' Verder ging het over een keuze die je als mens kunt maken: wil je meer voelen of wil je meer weten?

Later thuis dan vooraf verwacht dus de volgende dag nog steeds vrij moe.
Toch hielp ik dinsdag nog graag op kantoor: als papieren in dozen verdwijnen weet ik als administrateur graag welke papieren in welke dozen. Praktisch. Bovendien was die dag de directeur jarig en dat vroeg om een klein feestje.

Voor mij persoonlijk was het lastig om leuk en gezellig te doen want net die middag ontving ik wat minder goed nieuws in de privésfeer.

Blij dat ik die avond mijn sombere gedachten kon delen met een buurvrouw tijdens een kop thee. Oké, twee koppen thee. Per persoon.

Woensdag was ik vrij. Van mijn reguliere werk tenminste. Dus ik draaide een was, deed een kleine handwas, dronk thee met een buurvrouw, knipte mijn teennagels, dronk koffie met een buurvrouw, maakte een kleine wandeling (met een buurvrouw), regelde een en ander in het kader van komende entertainment-opdrachten en at bij een vriend. Later op de avond vermaakte ik mijzelf met een eerder opgenomen aflevering van 'The Walking Dead'.

Donderdag was ik ook vrij en kon mijzelf maar met moeite mijn bed uit slepen. Jetlag? Emoties? Was blij met de energie die ik ontving van vrienden, buren en combinaties daarvan. Zij motiveerden mij om weer wat te ondernemen: huishouden, e-mails versturen en wat dies meer zij. Waaronder koffie drinken met een buurvrouw. Gewoon, omdat het kan.

's Avonds was ik met vrienden aanwezig bij een uniek gebeuren: in tientallen bioscopen rond de wereld werd op dezelfde (lokale) tijd de filmregistratie vertoont van een concert van Nick Cave and the Bad Seeds. Heel apart om met nog geen 200 mensen samen met tienduizenden anderen tegelijk te genieten van een mooi live optreden dat een half jaar geleden gegeven werd.
Om u een indruk te geven van de ervaring is hier een versie van Jubilee Street. Gefilmd tijdens een ander concert maar soit.

Om bij te komen van de ervaring deden wij daarna samen een biertje:

Vrijdag was voor mij de eerste dag op de nieuw locatie van de brouwerij.
Onderweg kom ik dan niet langs de Sloterplas maar langs het Slotervaart ziekenhuis:
Op de volgende foto ziet u de brouwerij naast De Molen van Sloten:
Geweldig nieuws voor mij is dat er in het nieuwe pand rekening gehouden is met de lichaamslengte van de Cijfermeester (moi):

Het was duidelijk dat er nog veel moet gebeuren en met een collega bracht ik niet alleen bier naar een klant maar haalde ook een vaatwasser op en wij kochten diverse dingetjes en dangetjes: deurstoppers, ophanghaken, voetenveegmatten, stekkerblokken...

Ging uiteindelijk iets eerder weg van het bedrijf dan de meeste van mijn collega's. Dit om op tijd te zijn in een kunstgalerie waar ik als 'performance artist' deel mocht uitmaken van een installatie.
Ik speelde de collega van een man die hier kantoor hield.
Erg leuk om te doen! Als bedankje kreeg ik een roos en een ballon:

Later op de avond wilde ik thuis eigenlijk nog even strijken maar om een of andere reden vond mijn lichaam het voldoende om met de pootjes omhoog nog even een beetje televisie te kijken en te gaan slapen.

Zaterdag kocht ik een nieuw stripboek in De Rode Ridder reeks. En las dat ook. Ik verrichtte het strijkwerk waarin ik eerder had verzaakt, waste een zeeppompje, hing een ingelijste poster aan de muur en verrichtte tientallen andere kleine huishoudelijke klusjes. Daarnaast stuurde ik weer eens een e-mail aan woningcorporatie Ymere (klik) en waste het eerste slabbetje van mijn zoon dat ik indertijd zelf had ontworpen:

Bovendien dacht ik nog even verder over het centrale thema waar ik mij vrijdag in mijn improvisatie mijzelf en bezoekers van de expositie mee bezighield: is het daadwerkelijk mogelijk om niets te doen? Ik bedoel maar: zodra je iets doet - al is het niets - doe je toch iets? Eind van de dag had ik het gevoel niets te hebben gedaan.

Zondag las ik boek nummer vijf van dit jaar uit: The Prague Cemetery van Umberto Eco. Complotten. Illuminati, vrijmetselaars, katholieken, joden...Het Parijs van toen vormt grotendeels de setting. Wat traag naar mijn smaak maar behoorlijk interessant. Ik waste mijn winterjas en dronk koffie met een buurvrouw. Later op de dag dronk ik thee met een andere buurvrouw voor wie ik ook zou koken:
(Biefstuk met tuinbonen, appelmoes en bietjes)

Samen eten vind ik toch leuker dan in mijn eentje. Samen met haar maakte ik ook nog een late avondwandeling.

Het was heerlijk zacht lenteweer dus de jassen bleven thuis.

Als toegift krijgt u van mij een later binnengekomen foto waarop ik te zien ben als Paashaas in een nachtclub:

Het Engelstalig stuk van deze week: http://terrebelius.blogspot.nl/2018/04/gun-control.html

Deze week is de muziek op mijn weekblog van Van Dik Hout. Het nummer heet: 'De stilte valt zo hard'



dus ik verlang weer naar jou, weet maar al te goed 
dat het niets wordt, lieg het komt wel weer goed 
je zegt waarom zwijg je niet? 


Deze week staan wij stil bij het overlijden van Cees Tol
===========================================
In Facebook zijn niet alle plaatjes te zien (of te horen) en links in mijn artikelen niet aan te klikken. Klik daarom op de oorspronkelijke link. http://terrebel.blogspot.nl/ Veel leesplezier! O ja, fans kunnen mijn Fan pagina leuk vinden. https://www.facebook.com/terrebel/