"Hé, jongens! Zien jullie die agent die daar met z'n handen omhoog
met z'n penning staat te zwaaien? Volgens mij moesten we die maar doodschieten."
En zo geschiedde...
Hoe kan het anders gebeuren dat je als Amerikaans bezettingsleger (sorry:
vredesmacht) op drie Iraakse agenten schiet en daar twee van doodt?
Wellicht hebben ze "per ongeluk" de politiepenning voor een pistool aangezien,
vervolgens "per ongeluk" niet gevraagd wie het was om vervolgens
"per ongeluk" geen waarschuwingsschot te lossen maar "per ongeluk"
het geweer te richten om uiteindelijk "per ongeluk" de trekker over te halen.
Dat is natuurlijk mogelijk...
Onderweg naar de opvang kwam ik nog buurman Jafaar tegen. Communicatie
met hem blijft een beetje beperkt tot "Alles goed?" en "Salaam Aleikum"
gepaard gaand met een vriendelijk hoofdknikken en eventueel een opgestoken duim.
Maar ook al spreek je elkaars taal niet, wat is er mis met vriendelijk zijn?
De kinders waren weer'ns te vinden bij het pierebadje en volkomen terecht
met deze hitte. Vandaag weer na lange tijd wat ouders gezien van kinderen
van school: Linda, Louise, Ronald, Conny, Anneke, Andrea, etcetera...
Dat gaat goed met dat geheugen van mij, niet? Na zes weken ken ik al die namen nog!
Soms ben ik best trots op mezelf. Dat mogen jullie gerust weten.
Een heerlijk vermoeide Ferd heeft een leuke eerste schooldag achter de rug.
Uiteraard moesten ze een opstel schrijven over de vakantie.
Al heet't dan nog "verhaaltje". En waarom ook eigenlijk niet?
Waarom ook moet het in de boekhouderij gaan over "debet" en credit"
en kan men niet spreken van "in" en "uit"?
Zelfde effect, wel zo makkelijk.

Braam heeft besloten vanwege de verwachte sluierbewolking niet naar de kust af te reizen voor een goed zicht op de sterrenregen met de naam Perseiden in de komende nachten.
Hij zal dus Fer's telescoop niet komen ophalen.
Sándor Márai. Gloed. Respectievelijk de auteur en de titel van het boek,
zojuist aan mij voorgelezen door buurvrouw A nadat zij een aantal vastzittende
spieren van mij wat losser had weten te krijgen en gezellig met ons had meegegeten.
Intussen heb ik Dani beloofd haar morgenochtend wakker te bellen
en een eetafspraak gemaakt met Thura voor morgen.
Ook werd er nog aangebeld maar voordat ik bij de deur was om deze te openen
was men verdwenen. Vermoedelijk was het een buurvrouw van een paar deuren
verderop want toen ik op straat keek wie het geweest kon zijn keek
zij mij schouderophalend aan.
Gaaf boek, dat Gloed. Aanrader. Al is het maar omdat het Italiaanse plaatsje Riva del Garda
er in voorkomt. Heb daar fijne vakantie-herinneringen aan.
Ik was er met m'n moeder. Zij heette Colinda, was zeventien lentes jong en kwam uit Den Helder.
Ik was te jong voor haar met mijn vijftien jaren van in leven zijn.
De gitarist speelde voor ons een prachtig Spaans liedje dat ging over een meisje
wiens naam klonk als Margharita. Kent iemand dat toevallig?
Meerdere malen figureerde het woord "corazon" dat, als ik mij niet vergis, "hart" betekent...

Onderweg naar school voor de eerste dag in groep vier stelde ik m'n zoon een vraag in het kader
van de dagelijkse les "Filosoferen met Ferdinand":
"Denk jij dat Atlantis echt heeft bestaan?"
Hij dacht even diep na en zei toen:"Atlantis zelf wel maar de verhalen er omheen niet."
't Is een goed joch.
Vandaag maar weer'ns een paar leuke zoektermen:
"liefdes +berichtjes +volle +maan" en
"gratis+beyblade+spelletjes+die+moeten+lukken"
Het ziet er naar uit dat mijn Mentos-avontuur nog niet is afgelopen:
In ieder geval gaat het team nog kauwgumpjes uitdelen tijdens Mysteryland op 23 augustus. Leuk he?
M'n broer gaat met z'n gezin verhuizen naar Delfgauw omdat het daar zo lekker rustig is en nooit wat gebeurt. Ha!
Behalve dan dat er mensen worden overgoten met benzine en in de hens worden gestoken...
Arnold Schwarzenegger heeft 't goed aangepakt door voor zijn bekendmaking "Ik wil goeverneur worden"
naar Irak te zijn geweest om de aldaar gelegerde manschappen toe te spreken en te eindigen
met "I'll be back." Wat die arme stukjes kanonnevoer niet weten is
dat hij erachteraan dacht: "I'll be back as governor to attend your funerals".
De Russen hebben de Amerikanen weer'ns verslagen: nu door het eerste ruimtehuwelijk te voltrekken.
Henk Bakker senior, een Amsterdams gemeenteraadslid en aanbidder van Pim Fortuyn, klaagt het Parool aan omdat zijn goede naam geschaad zou zijn. Correct me if I'm wrong maar je goede naam kan toch alleen worden geschaad als
je die hebt? De heer Bakker is ondermeer bekend van de uitspraak:"Ik heb m'n vrouw helemaal niet gemolesteerd!
En trouwens, ze had't verdiend..."
Ben benieuwd naar de samenwerking tussen mijn karakter in "The Rocky Horror Picture Show" en m'n nieuwe Janet.
De oude en nieuwe Janet verhouden zich qua postuur ongeveer als Roseanne Barr staat tot Cameron Diaz dus dat wordt
ff wennen....
Vanochtend Pieter bijgestaan in computer-problemen en narigheid met instanties en z'n ex.
Voor hem ook wel even zo prettig om het erover te kunnen hebben met een lotgenoot.
Behalve hem steunen zit m'n dag zo vol dat ik geen kans zag naar Schiphol af te reizen om Dani
op te wachten. Gelukkig hoefde zij niet verdwaasd om zich heen te kijken bij de uitgang en in haar eentje het besef "Ik ben terug" tot zich door te laten dringen...
Bij thuiskomst zag ik buurman Joe op de hoek staan wachten. Zijn gasten hadden niet alleen de sleutel van zijn
huis maar waren ook in geen velden of wegen te bekennen.
Hij was errug opgelucht toen ik hem een bezoekje aan mijn toilet aanbood...
Vanochtend genoten van de aanwezigheid van diverse bekenden op school.
Heb ze wel een beetje gemist, hoor: Harrie, Aoife, Henk-Jan en noem ze maar allemaal op.
Het leven herneemt haar normale loop en ik ben happy ondanks de heersende hittegolf en het blijkbaar
bijbehorende dreigend energietekort.

Gisteren een genoeglijke avond mogen beleven in een lokale kroeg, met eigenaren Danny & Wendy, bardame Nidi (bardame Liz is op vakantie in haar homeland) en ene Tobias. Met hem en natuurlijk Heer Wolkewietje zitten kletsen
over zaken des levens aangaande zoals vrouwen, drank en dood. Zo kwam er ook een aantal alleraardige grafschriften voorbij. Thuisgekomen hield het filosoferen niet op tot den oogjes vanzelf sloten om vanmorgen op een welhaast onchristelijk tijdstip plotsklaps te openen op de klanken van een telefoonbel. Daniëlle verontschuldigde zich al snel
voor het wakker bellen van ondergetekende die haar vrijwel onmiddelijk vergaf voor deze "wandaad". Let wel: "vrijwel". Daar zit een subtiel verschil...;-). Vijf minuten later weder door slaap overmand om tien minuten later te worden gewekt uit een spannende droom die ik mij niet meer kan herinneren. De deurbel was deze keer de schuldige doch voordat ik een en ander besefte stond er al niemand meer aan de deur. Gelukkig nog moe genoeg om wederom af te zakken naar dromenland.
Wéér de deurbel en wéér te laat. Na tien minuten rusteloos woelen in slaap gevallen om vrijwel meteen te worden gewekt
door een luid gebonk op de ruiten. Buurvrouw Johanna maakte duidelijk dat zij te vroeg was voor haar afspraak.
Aangezien Superfer bij oma vertoefde heb ik haar daar naar toe verwezen. Zij en Ferd schijnen zich volgens laatstgenoemde uitstekend te hebben vermaakt.
Door alle commotie ende ellende arriveerde ik een half uur te laat ten huize van Janinel alwaar was besloten
tot een Rocky Horror Cast-bijeenkomst. Het werd een fijne middag met kadootjes voor Marieken, onze onvolprezen regisseuse en Marije (de nieuwe Janet). Bovendien is er een slachtoffer gevonden voor de rol van Riff Raff: Tjeerd.
Helaas te weinig tijd om met de rest te kunnen gaan verjaarsborrelen want het was tijd om Ferd bij oma vandaan te halen om samen met hem het tuinfeest van Carmen en Eef bij te wonen. Onderweg naar oma kwam ik nog buurman Joe tegen die ik gisteravond voor het eerst sprak toen hij aanbelde en mij vroeg hoe zijn Duitse gasten op zondag een parkeervergunning voor een week konden verkrijgen...In het volkstuinencomplex staat het kleine paleisje dat Carmen en Eef het hunne kunnen noemen. Daar maakten Fer en ik (opnieuw) kennis met Carmen's zus, hun moeder en diens zus. Zo ook met Vera, die in langvervlogen tijden kamermeid was in een kasteel waar ik de pias uithing. Bovendien bleek een vriend van Carmen een buurtgenoot van mij te zijn...:-(
Op tijd thuis gekomen om in de tijd die mij reste voor de komst van de kaartclub-leden te vernemen hoe laat Dani's vliegtuig morgen behoort te landen; dat Thura langs had willen komen; Ferd te voeden ende te wassen en met buurvrouw Miriam
afspraken te maken betreffende de verzorging van haar katten tijdens haar afwezigheid wegens haar aanstaande vakantie. Bas kwam binnen terwijl ik m'n laatste paar mailtjes aan het beantwoorden was. Niet veel later werd hij gevolgd door buurvrouw Angèlique die een meewarig glimlachende Vincent als een trofee achter zich meetroonde. Eén en ander ontpopte zich tot een heus grootschalig kussengevecht met m'n zoon als stralend mik...eh...middelpunt. Bij wijze van crescendo deden buurvrouw A en ik wat geïmproviseerde Pilates-oefeningen
op de vrolijke klanken van "Micky", zo leuk ingezongen door Toni Basil.
Morgen beginnen de scholen weer en nu ben ik moe.