Vind blogstukjes van mij op onderwerp:

Elke zondag een persoonlijk weekoverzicht, elke dinsdag wat goed nieuws met een paar katten, elke woensdag een overweging en elke vrijdag een verhaaltje.

Mijn verhalenbundels zijn te koop via Bol.com én via Lulu.com!

Als u mijn stukjes de moeite waard vindt, kunt u een blogdonatie
verrichten. Elke bijdrage is welkom!

maandag, augustus 01, 2011

Of zo

Onlangs kwam iemand op mijn weblog terecht door te "Googelen" op "een kleurplaat van een dood musje". Heel apart. Net als de gesprekken die ik soms met mijn kinderen heb. Zo sprak ik laatst met oudste dochter over aura's lezen en in de toekomst kunnen zien. Ik speelde ook een spelletje kaart met haar hoor!

Met mijn zoon vier ik nu thuis vakantie en huren wij af en toe een filmpje. Zo huurden wij ondermeer Tron: the Legacy (jeugdsentiment voor mij!) en Machete, een typische Tarantino-film.

In die laatste film veel afgehakte ledematen én een hoop humor. Van het soort dat lang niet iedereen grappig vindt. En toevallig hou ik daar wel van. Bovendien met een duidelijk politieke boodschap: waarom is men in Amerika zo tegen illegale Mexicaanse vreemdelingen die baantjes krijgen als tuinman of huishoudster bij rijke Amerikanen die zeggen tegen Mexicaanse illegalen te zijn? En waarom wordt de grens met Mexico zo angstvallig beveiligd en kunnen Canadezen zonder een ID-kaart te hoeven laten zien zomaar voorbij de grenscontrole-post lopen? Je zou haast denken dat er sprake is van racisme...

Ook Quintin Tarantino zal ouders hebben (gehad). Ja, zelfs ietwat verknipte geesten komen voort uit een man en een vrouw...!

Stel: een man en een vrouw besluiten zich terug te trekken uit de maatschappij en besluiten volledig zelfvoorzienend te worden, midden in een grote woestijn. Ze leiden een karig maar keurig bestaan, eten insecten en af en toe een iets groter dier. Zij filteren hun eigen urine en gebruiken hun eigen poep als mest voor de weinige groente die zij kunnen verbouwen.

Zij krijgen een kindje en alles gaat goed. Tot op een dag dat kind als jongvolwassene besluit de wijde wereld in te trekken. Na een paar dagen komt hij of zij erachter dat een mens nooit voldoende water kan dragen om langer dan een paar dagen te lopen. Het besluit is snel genomen: het is geen tekortkoming van de mens zélf maar buiten zijn eigen kleine wereldje is er gewoon niets anders dan wat hij al kent...

Tot er op een dag een weerballon in zijn achtertuin neerstort...

Met bovenstaand zelf verzonnen voorbeeld kunt u zich misschien indenken dat ik het mij niet kan voorstellen dat van de honderden miljarden planeten die er waarschijnlijk zijn alleen op onze kleine blauwe bol leven mogelijk is. Of wij dat andere leven ooit zullen ontmoeten is maar zeer de vraag maar ik vind het zeer ingenomen van mensen die denken dat God de wereld heeft geschapen en zo egoïstisch was om uitsluitend de mensen van aarde de kans te geven zich te ontwikkelen en de rest van het totale universum (en da's groot, hoor!) verder compleet leeg te laten wat leven betreft.

Als God bestaat dan heeft-ie vast op andere planeten óók hele mooie dingen gemaakt. Of laten maken. Of laten ontwikkelen. Of ontworpen. Of leven ingeblazen. Of zo.