Terrebel

"Jij hebt toch maar geluk hoor, Ferdinand, met zo'n lieve vader.
Die van mij is echt superstreng. Als hij aardig wil zijn slaat hij gewoon
wat minder hard dan anders..."
Wat moet je in 's hemelsnaam met zo'n uitspraak?
Aan de ene kant voel je je gevleid en aan de andere kant hoop je da het jongetje
in kwestie een grapje maakt.
Even voor de mensen die het nog niet wisten: er zijn leuke "gesprekken"
gaande in m'n reaktie-vensters. Kijk er maar eens voor de gein.
Ook is het forum natuurlijk errug geestig.
Bijvoorbeeld interessant voor wie wil weten wat mijn persoonlijke top tien
van bekende vrouwen is of de top tien van favoriete steden, van liedjes,
boeken en wat dies meer zij...
Voor de liefhebbers volgt hieronder een omschrijving van een dag uit het zomerkamp.
Kwart voor acht verzamelen. Kwart over acht vertrekken. Negen uur arriveren.
Lunchpakketten per groep innemen en de kinderen onder toezicht van de kamp-assistenten
lekker laten spelen. Dagbespreking met de leiding en koffie. Met de kleintjes
schminken, tikkertje, zakdoekje leggen, verhaaltjes voorlezen.
Met de "grootkampers" voetballen, een duinspel, schaken.
Half twaalf: begin van de pauze van de "minikampers"
Opruimen van de tafels in de verschillende tenten, terugbrengen van spelmateriaal zoals ballen,
hoepels, puzzels, boekjes en schaakstukken naar de materiaaltent.
Kwart voor twaalf: de sirene loeit om kinderen uit de duinen naar hun tent te roepen.
Twaalf uur: uitdelen van de lunchpakketten. Als er eentje ontbreekt weet je dat er nog
een kind niet aanwezig is en kun je de assistenten de duinen in sturen om het betreffende kind op te halen.
Half één: Afruimen en vrij spelen.
Eén uur: Voor de grootkampers: duinspel, vervolg schaaktoernooi, tafeltennissen.
Voor de kleinkampers: Twister, estafette-loop, beschuit versieren.
Bij warm weer: met z'n allen naar het wed (voor diegenen die niet willen geldt bovenstaand program).
Voor de leiding bestaat zo'n dag uit het opletten bij de trampoline,
organiseren van en scheidsrechteren bij spelletjes, masseren van pijnlijke ruggen (zowel van kinderen alsook leiding),
beslechten van ruzies, troosten van gekrenkten, etcetera, etcetera (om met de koning van Siam te spreken).
Kwart over drie: opruimen en afwassen.
Kwart over vier: vertrek naar Amsterdam.
Vijf uur: aankomst in Amsterdam.





Bij thuiskomst bleek er een bericht op het antwoordapparaat achtergelaten
te zijn door een casting-bureau: Maandag willen zij Ferdinand zien
in verband met een stukje TV-opnames. Leuk he?
Dat betekent wel dat de plannen voor maandag worden verschoven
naar een later tijdstip in de vakantie.
Kan best, denk.
Onderweg naar de brievenbus ter verwerking van enige achterstallige administratie
kwam ik buurman Arjan nog tegen. Had helaas niet zoveel tijd voor een babbeltje
omdat m'n zoon en het eten op mij wachtten.
Komkommertijd: the continuing saga...
RTL4, RTL5, Yorin en Veronica komen terug op de kabel! In Veendam.
Echt schokkend wereldnieuws, inderdaad.
Veel van het "wereldnieuws" gaat een beetje langs me heen de laatste tijd.
Hoe zou dat nou komen? Zo weet ik vrijwel niets over de verrichtingen der coureurs
in de huidige editie van de Tour de France; de scheiding met dodelijke afloop van een Siamese
tweeling of een gigantisch ongeluk in Bangladesh.
Kan nauwelijks zeggen dat het me spijt om bijvoorbeeld te missen dat Nederland meedoet
aan het WK moerasvoetbal...
Wel belangrijk vind ik bijvoorbeeld Project Aware, waarvoor nog een spotje werd uitgezonden in de reclame-pauze
van Moonlighting. De onderdrukking van het volk van Tibet moet een halt worden toegeroepen.
Een land is jaren geleden onrechtmatig ingenomen door een buurland.
De bevolking veroordeeld tot dwangarbeid en marteling.
Waar blijven meneer Bush en zijn vrienden?
Of is Tibet geen goede afzetmarkt voor Amerikaanse produkten?
Nog even wat leuks: ontving nog lieve berichten van Angelique (die van de Tros, niet de buurvrouw, noch
de schoolmama) en van Daniëlle. Strakjes heerlijk slapen in de wetenschap dat ik echt te uitgeput was
voor de pencak in het park. Voor de Ferman zou het sowieso te laat zijn geworden...