Opvallend in het nieuws was het bericht van een populaire politicus dat 'twee dierbare vriendinnen in de trein waren lastig gevallen door vier Marokkanen maar 'niemand deed wat en aangifte doen heeft geen zin. Dus stem daarom op mijn politieke partij.'
Even na het plaatsen van het bericht (Wanneer 'echte mannen' een dame in nood zien werpen zij zich in de strijd om hen te beschermen, toch?) realiseerde hij zich dat hij vergeten was reclame te maken:
Ook raar: iemand die vindt dat vrouwen 'ja' bedoelen wanneer zij 'nee' zeggen ('Je moet als man gewoon nog even aandringen') blijkbaar óók vindt dat mannen vrouwen niet moeten lastigvallen:
Waarom deed hij niets meer dan een foto delen en er schande van spreken want als politicus heeft hij de mogelijkheid om met concrete moties zijn woorden om te zetten in daden? Waarom maakte hij van de gelegenheid gebruik reclame te maken voor zijn partij?)
gaf de betreffende politicus geen enkel feit op dat zijn verhaal kon ondersteunen (doorgaans betekent dat dat iemand liegt. Maar dat terzijde.) Welke trein was het bijvoorbeeld? Waarom hoort niemand iets van de betrokken lastiggevallen vriendinnen?
Zijn verhaal werd tegengesproken door een dame die in de betreffende coupé zat en door een van de 'Marokkanen' ('gewoon' een blanke Nederlander) die een NS-medewerker bleek te zijn die de dames vroeg waarom zij weigerden hun kaartjes te laten zien. De Spoorwegen hebben direct onderzoek gedaan naar het voorval en trokken deze conclusie: https://nos.nl/artikel/2321367-ns-weerspreekt-marokkanen-tweet-baudet-het-was-een-kaartcontrole.html De politicus maakte de keus niet meer te reageren en een groot deel van zijn aanhang blijft de populist steunen, indachtig de woorden van de Vlaamse politicus Filip de Winter:
'Trouwens, de Grote Leider van mijn favoriete partij wil alleen maar een punt duidelijk maken. Wat maakt het dan uit dat hij liegt?'
Nou, dat hij moet liegen over een probleem toont aan dat ook hij weet dat het probleem dat hij wil aanstippen lang niet zo groot is als hij wil doen denken. Dat is nogal wat, vind ik.
Een interessant voorbeeld van hoe populisme werkt met vermoedelijk nog een (al dan niet politiek) staartje. Al is het maar omdat haat zaaien (een probleem toeschrijven aan een complete bevolkingsgroep terwijl dat én gelogen is én voor het verhaal (Als dierbare vriendinnen worden lastiggevallen, maakt het dan uit waar de daders zijn geboren? Voor Thierry Baudet en zijn aanhang is dat het belangrijkste aspect aan het verhaal. Ook al is het een leugen.) bij wet verboden is en de wet ook voor politici geldt. Als de agent in burger de FvD politicus aanklaagt voor smaad maakt de agent een goede kans.
Na een paar dagen aandringen reageerde de populaire politicus. Interessant aan dit stukje (klik) vind ik vooral de reacties.
Dit 'draadje' op Twitter vond ik ook erg interessant om te lezen:
Anekdote (draadje). Toen ik nog studeerde zat ik eens in de metro naar Zuidoost, op weg naar een tentamen. Daar kwam ik een oud-schoolgenoot tegen, die datzelfde filosofietentamen ging maken. We maakten een kletspraatje.— Hiske Versprille (@HiskeVersprille) March 21, 2019
Om de zaak (ook voor mijzelf) wat te 'ontluchten' bedacht ik het volgende:
Goede vriend van mij werd begluurd in de douche door een asielzoeker die hem had betast! (Vertaling: een voetballer die ik op Twitter volg kreeg een schouderklopje van een nieuwe ploeggenoot die van een Afrikaanse club was overgekocht.)
Maandag werd ik tevreden wakker en met die houding ging ik aan het werk op kantoor van een huurdersvereniging. Een interessante uitdaging: procedures die 'historisch gegroeid' zijn ontstaan in kaart brengen, voorstellen doen voor het beter stroomlijnen en langzaam en voorzichtig mensen ervan overtuigen dat er tegenwoordige praktischer methodes zijn voor communiceren en archiveren. 'Alle neuzen dezelfde kant op laten wijzen.', mensen overtuigen van het belang van het oproepen van een 'wij-gevoel' en zo verder.
Even de handen uit de mouwen gestoken ook: dozen vol mislukte kopietjes en verpakkingen van koffiezetapparaten en zo naar de papierbak gesleept.
Was 'een tijdje' niet gedaan want 'daar was geen tijd voor'. In mijn eentje kostte het iets minder dan een half uur. Geen erg leuk klusje (grote dozen in stukken scheuren zodat die in de papiercontainer passen en zo), dat begrijp ik maar best handig om een beetje bij te houden. Ook wanneer er 'geen tijd' is.
Was 18:40u thuis, produceerde een uitdraai van een verslag, at een paar happen avondmaal en ging 18:50u naar een vergadering. Helaas was er niet voldoende tijd om alle agendapunten af te handelen want om acht uur was het tijd om te metselen. Een boeiende avond weer! Hier een stukje van de naborrel:
Je kletst nog een beetje na en opeens is het half twee 's nachts.
Dinsdagmorgen hoorde ik een bloedprikker verzuchten dat op de huisartsenpost waar hij werkte normaliter 5 a 6 mensen zich bloed laten afnemen maar dat het er deze dag minstens 20 waren. Waarom zou bloed laten onderzoeken op ziektes en afwijkingen opeens zo populair zijn? Hoe dan ook: ook ik was er. Om mijn bloedwaarden te laten meten.
Het was nog gezellig ook want ik sprak even met een paar medewerkers van het gezondheidscentrum die ik een paar jaar niet gezien had. Van de weeromstuit maakte ik afspraken met de podoposturaal therapeut en met de fysiotherapeute. Onderweg naar mijn werk kwam ik hier langs:
Singelgracht(spoorweg)brug en Haarlemmerpoort
Uurtje of half elf was ik daarna op kantoor en heb - eerlijk gezegd - heerlijk ontspannen zitten werken. Vooral aan het oplossen van kleine probleempjes in de boekhouding: rekeningen die zijn voldaan maar door tikongelukjes (die ontstaan omdat ook collega's mensen zijn en zich dus niet aan procedures houden wanneer zij dat niet willen) is er een paar cent te veel of te weinig overgemaakt of in plaats van een factuurnummer het klantnummer in de omschrijving gezet. Of een klant wil niet een openstaande rekening betalen die nog op naam staat van de vorige eigenaar van de zaak. Dat soort dingen. Best leuk! Geeft mij voldoening wanneer door mijn inspanningen een oplossing wordt gevonden.
Was net vijf minuten thuis toen een vriend op visite kwam. Gezellig kleppen, goede hap eten naar binnen, beetje filmpjes kijken, koffie drinken, nog meer kleppen...en toch al om elf uur in bed!
Woensdag mocht ik zelfs mijn werkgever wijzen op een foutje: hij had de verkoop van frisdrank met daaraan gekoppeld het hoge BTW-percentage in het systeem ingevoerd. Maar frisdrank geldt niet als luxe voor de Belastingdienst en dus is het lage BTW-percentage van toepassing. Behalve dit soort ongelukjes rechttrekken hield ik mij ook bezig met het opmaken van de kas van de afgelopen maand.
Leuk natuurlijk dat wij op een bepaalde dag een en ander hebben verkocht maar die verkopen dienen uitgesplitst: kaas en nootjes bijvoorbeeld gaan in de boeken met 9% BTW, de verkoop van bier met 21%. Ook een eenvoudige kassabon van de supermarkt moet worden uitgesplitst: de afwasborstel gaat op 'Schoonmaakmiddelen' en de BTW mag worden opgegeven. Brood en melk zijn directe personeelskosten en dus 'eigen gebruik'. Zonder BTW inboeken dus. Maar de bak nootjes voor klanten van ons terrasje gaan weer wél met BTW het systeem in terwijl de citroenen die in de brouwketel verdwenen om een biersoort een fris zuurtje mee te geven wéér anders worden geboekt.
Dus.
Misschien had ik u even moeten waarschuwen, dan had u bovenstaande alinea kunnen overslaan. Kan ik het goedmaken met deze foto die ik die dag maakte van de buren?
Die avond at ik bij een vriend en - hoewel er nog het een en ander aan werk lag - de rest van de avond besteedde ik aan bankhangen met een aflevering ban The OA en vroeg naar bed gaan. Merkte dat er nog een restje griep in mijn lijf rondwaart dus nog maar even verstandig zijn. Benieuwd hoe lang ik dat volhoud.
Donderdag lekker en enigszins uitgerust de deur uit en was nog geen twee minuten onderweg toen ik een knuffel ontving van een recent gemaakte vriendin die mij op straat tegen het lijf liep. Of omgekeerd natuurlijk. Fijn aan de slag voor mijn andere werkgever. In mijn pauze verbaasde ik mij over een universiteit die cybercriminelen losgeld (klik) heeft betaald om hun digitale systemen te 'onthacken'. Terwijl normaal denkende mensen de politie bellen koos de universiteit voor een dure oplossing. Eentje die werd betaald met belastinggeld. Zo'n twee ton. Blijkbaar valt er wat aan te merken op hun beveiliging.
Na de lunch zette ik mijn voorlopige bevindingen op papier. Omdat een van mijn werkopdrachten luidt: 'Hoe kan het secretariaat tijd besparen?' zal ik voorstellen om sommige procedures eenvoudigweg te schrappen. Een paar uren per week worden namelijk besteed aan 'Dat doen wij zo omdat dat vroeger ook zo ging' maar inmiddels weet niemand meer wat ook alweer het nut was van het ook op de harde schijf opslaan van reeds verzonden e-mail berichten. Of waarom er 132 (niet overdreven) documenten op de server staan die allemaal 'statuten' in de naam hebben. Bijvoorbeeld.
Nadat mijn collega naar huis was werkte ik nog een half uurtje door. Maar dan met het volume van de muziek die uit de door mij gebruikte computer kwam wat hoger. Een bestuurslid was wat vroeg voor de vergadering die avond en daardoor konden wij kennismaken. Zij hielp mij meteen met het vinden van de juiste statuten. Heel fijn! Want als ik tussen als die verschillende documenten met die naam had moeten zoeken...
Rond zonsondergang ging ik naar huis:
Van de tramhalte het korte stukje naar huis wandelend werd ik - met minder dan een minuut tussen de ontmoetingen - aangesproken door twee verschillende buurvrouwen. Toevallig!
Thuis haalde ik het buurtkrantje uit de brievenbus en ontdekte tot mijn opluchting dat mijn kapper niet dood is
maar gestopt en dus letterlijk 'zijn Aardse werktuigen heeft neergelegd'. Kortom: vervroegd met pensioen vanwege zijn gezondheid. Of eigenlijk het gebrek daar aan. Maar niet dood. Dus. Wat op zich ook best een goede reden kan zijn om te stoppen met werken.
Genoten van een heerlijk bakje erwtensoep, met dank aan een lieve buurvrouw ('Hé, een pleonasme!') en een paar uurtjes aan de slag. Er lagen administratieve klussen op mij te wachten en er waren verslagen van de maandagavond club die uitgewerkt wilden worden. Bovendien lag een komende vergadering klaar om voorbereid te worden. En nog zo wat.
Vrijdag werd er vrolijk naar mij gezwaaid toen ik op de bushalte stond, onderweg naar kantoor: een nieuwe busvriend passeerde op de fiets. Flink gewerkt en samen met aanwezige collega's op de foto gegaan in verband met een marketing actie van de brouwerij die ik die ochtend zo aantrof:
Erg leuk voor het 'wij-gevoel'!
Deze eend had wellicht de lente in de bol:
De lunch overgeslagen om even een beetje door te werken want ik vertrok voortijdig. Naar de fysiotherapeute met wie ik had afgesproken in verband met een zeurderige pijn in mijn rechterbeen waar ik inmiddels een maand of twee last van heb. 'Vermoedelijk heb je artrose in je heup', zei ze terwijl zij glimlachend mijn onderbroek met daarop pinguïns aanschouwde. Oeps! (Uitspraak vanwege de conclusie, niet vanwege de pinguïns. Die zijn namelijk koel. Artrose is dat niet.)
Oefeningen meegekregen om de mobiliteit en flexibiliteit wat te verbeteren en was nog maar net thuis toen de huisarts belde met de uitslag van het recent uitgevoerde bloedonderzoek: tekort aan de vitamines D en B12. Dat laatste kan in combinatie met het slecht verteren van voedsel (niet ongewoon voor mensen met Russel-Silver, waar ik er een van ben) zorgen voor een slechte fysieke balans. Weer wat geleerd!
Vroeg op de avond was ik al de deur uit. Dankzij een vriend die vrijkaartjes had gewonnen en dankzij een griepvirus dat hem had geveld. Beiden hartelijk bedankt want het was geweldig! Met een lieve tante genoot ik van diverse vormen van kunst tijdens het 'Beyond the Black Box' (klik) Festival in Vlaams Cultureel Centrum De Brakke Grond.
De opening werd verricht door deze DJ:
Daarna was het de beurt aan 'voorganger' en wetenschapsjournalist Marco Visscher (klik)
om vanaf de 'kansel' met het aanwezige publiek zijn kennis van energietransitie te delen.
om vanaf de 'kansel' met het aanwezige publiek zijn kennis van energietransitie te delen.
Interessante installaties waren er te zien
en soms was het niet duidelijk of iets als 'kunst' moest
worden gezien of als 'oeps-moment'.
U hoort de verwondering in de stemmen van mijn tante en die van mij
bij het bewonderen van deze installatie:
Bovendien maakten wij in de inpandige horeca-gelegenheid nieuwe vrienden. Waarvan eentje mij uitmaakte voor 'generalist' (Als in: 'Iemand die van veel onderwerpen een behoorlijke basiskennis heeft. Niet Vlaams voor 'huisarts'. Wel fraaie overeenkomst trouwens.) ;-) (Fraai compliment. Denk ik. Nadat ik eerder op de dag door iemand anders al polyglot werd genoemd. Wat ik zelf niet zo zie. Maar a la.). Een zeer geslaagde avond dus en tegen twee uur 's nachts lag ik in mijn bed.
Zaterdag een beetje fysiek zwakjes maar in elk geval wakker geworden. Dat is altijd winst. Een paar huishoudelijke karweitjes (Lakens gewisseld, kleding opgeborgen en kledingstukken weggedaan omdat ik die niet meer draag, beetje gezwabberd en zo) en veel schrijfwerk (aantekeningen uitgewerkt, lijst in mijn bladwijzers een beetje opgeschoond, tiental verhaaltjes geredigeerd en zo verder) verricht terwijl ik luisterde naar muziek (klik) die is geproduceerd door een nieuwe Twitter-vriend en diens band.
Even nagenoten van de vrijdagavond toen ik deze foto ontving. Hier een uitvergroting:
Omdat ik tegenwoordig verstandig ben deed ik verder weinig die avond.
Voor zondag had ik met mijn zoon afgesproken op visite te gaan bij zijn moeder maar een storm met de naam Ciara (spreek uit: 'Kiera') ('Stormen op orkaankracht zullen nooit voorkomen in Nederland. Klimaatverandering veroorzaakt door mensen is een hoax!') gooide roet in het eten. Dat gebeurde ook toen ik 's middags een optreden van een vriendin zou bijwonen. Had dus geen smoesjes meer over en deed klusjes in huis die al een tijdje waren blijven liggen en deed wat aan zelfverzorging. Verder werkte ik wat voor de huurdersvereniging en voor de Loge.
Toch was ik erg moe en dus ging ik vroeg naar bed.
Het Engelstalige stuk van deze week: https://terrebelius.blogspot.com/2020/02/terror-and-media.html
Het pleonasme van de week is: 'Fictieve roman'.
De muziek van deze week is een favoriet uit mijn tienerjaren. Hier is Slauerhoff met I know them all:
Deze week staan wij stil bij het overlijden van Kirk Douglas en George Steiner.
Meer lezen? Mijn verhalenbundels
Posts
