Soms hoor, zie of lees ik wat en denk dan: 'Ja, daar ga ik een blogstukje over schrijven!' Omdat ik het amusant, interessant of wetenswaardig vindt. Bovendien daag ik graag mijzelf en anderen uit tot zelfstandig nadenken. Dus met name als ik informatie tegenkom die tegenspreekt wat ik tot dan toe geloofde veer ik op: 'Zou ik dan toch ongelijk hebben? Spannend!' Dan ga ik op zoek naar meer informatie en kan het gebeuren dat ik mijn mening bijstel. Voor wie de analogie ontwaart: inderdaad, zo werken wetenschappers ook.
============================================
In Facebook zijn niet alle plaatjes te zien (of te horen) en links in mijn artikelen niet aan te klikken. Klik daarom op de oorspronkelijke link. http://terrebel.blogspot.nl/ Veel leesplezier! O ja, fans kunnen mijn Fan pagina leuk vinden. https://www.facebook.com/terrebel/
============================================
Veel van de inspiratie waarop ik blogstukjes baseer komen voort uit gesprekken die ik voer. Het gebeurt dan ook meer dan eens dat een bekende zich herkent in een stukje: 'Hé, hadden wij het niet laatst daarover?' Jazeker.
Zeker wanneer ik het heb over 'een vriend/collega/bekende/familielid vertelde mij...' is het niet zo raar dat de betrokken persoon zichzelf herkent in wat ik schrijf. Een beetje ongemakkelijk wordt het voor mij wanneer hij of zij mij vraagt het stukje te rectificeren of zelfs te verwijderen 'want nu denkt iedereen dat ik dat gezegd heb'. Beetje jammer want mij gaat het er in deze gevallen helemaal niet om wie wat zei of waarom. Het is niets meer dan een stukje met iets dat ik heb gehoord als basis daarvoor. En ja, dat kan wel eens iets negatiefs zijn. Bijvoorbeeld: 'Ik erger mij aan een collega die...'. Dat wil niet zeggen dat die collega een naar persoon is maar dat ik persoonlijk mij erger aan een bepaalde gedraging van hem of haar. Meer niet.
Als dan de collega in het openbaar gaat roepen: 'Ik eis een rectificatie want nu weet iedereen dat ik dat gezegd heb en kom ik dom over!' dan kan ik daar helaas alleen maar om grinniken want ja, inderdaad weet nu iedereen dat.
Zeker wanneer ik het heb over 'een vriend/collega/bekende/familielid vertelde mij...' is het niet zo raar dat de betrokken persoon zichzelf herkent in wat ik schrijf. Een beetje ongemakkelijk wordt het voor mij wanneer hij of zij mij vraagt het stukje te rectificeren of zelfs te verwijderen 'want nu denkt iedereen dat ik dat gezegd heb'. Beetje jammer want mij gaat het er in deze gevallen helemaal niet om wie wat zei of waarom. Het is niets meer dan een stukje met iets dat ik heb gehoord als basis daarvoor. En ja, dat kan wel eens iets negatiefs zijn. Bijvoorbeeld: 'Ik erger mij aan een collega die...'. Dat wil niet zeggen dat die collega een naar persoon is maar dat ik persoonlijk mij erger aan een bepaalde gedraging van hem of haar. Meer niet.
Als dan de collega in het openbaar gaat roepen: 'Ik eis een rectificatie want nu weet iedereen dat ik dat gezegd heb en kom ik dom over!' dan kan ik daar helaas alleen maar om grinniken want ja, inderdaad weet nu iedereen dat.
Wanneer de bekende in kwestie het weliswaar niet in het openbaar zegt maar toch een rectificatie eist en mij zelfs chanteert ('Want anders verbreek ik onze vriendschap!') dan gaat dat wat mij betreft te ver.
Vaak ook gaat het niet eens over die specifieke persoon maar gaat het om een algemene observatie waar de bekende zich blijkbaar in herkent. Een eventuele rectificatie zou dus volkomen onzinnig zijn. Voor mijn gevoel is dat dan niets meer dan een poging van iemand om mijn stukjes te censureren. Ik vind dat onacceptabel.
'Ik chanteer jou helemaal niet!
Ik eis alleen dat je terugneemt wat je zei, anders verbreek ik onze relatie!'
Hoe gaat u om met mensen die eisen dat u terugneemt wat u gezegd heeft, al was het niet eens over hen?
Meer lezen? Mijn verhalenbundels
Posts
