Tolerantie

Het etentje gisteren was hartstikke gezellig en lekker en bovendien heb ik wat nieuwe woorden geleerd. In het Frans, het Malinees en het Chinees. Tja, dat krijg je nou eenmaal in een internationaal gezelschap! Jammer dat zo'n avondje tussen al die verschillende mensen niet vertaald kan worden naar landen. Waarom kunnen mensen niet gewoon in vrede samen leven maar moeten regeringleiders zo nodig aan de wereld laten zien hoe 'sterk' zij wel niet zijn? Veel geweld kúnnen gebruiken maar het met opzet juist niet doen, dát vergt pas kracht!

Premier Cameron is bereid de Europese markten te sluiten voor Rusland maar wil niet stoppen met het leven van militaire voertuigen aan Poetin. Of je het er mee eens bent of niet: het is een keuze. Premier Tusk van Polen maalt niet om de grote handelsbelangen en wil Rusland treffen met zware economische sancties. Gewoon, omdat hij vrijheid belangrijker vindt dan geld.

Polen heeft zelfs het aankomende 'Ruslandjaar' afgelast!

En wat vindt premier Mark Rutte belangrijker? Poetin op z'n nummer zetten of de financiële situatie van de Nederlandse Groot-Industriëlen? Het tevreden houden van zijn rijke vriendjes natuurlijk! Had Rutte maar een schijntje van de daadkracht die minister Timmermans tentoon spreidt! Hoe dan ook heeft de regering het - in mijn ogen althans - goed gedaan. Door de marechaussee naar het rampgebied te sturen. Ongewapend.

Gelukkig is ook het Nederlands volk verstandig gebleken. In plaats van een roep om vergelding voor het neerschieten van MH17 overheerste de roep om herdenking van de slachtoffers. Internationaal was er respect, ja zelfs bewondering voor die houding.

Toen ik de beelden zag van de Gaypride botenparade in de Amsterdamse grachten moest ik toch wel even een brok wegslikken toen ik de boot zag van het Aidsfonds: doodstille feestvierders die hun respect betuigden aan de omgekomen AIDS-onderzoekers aan boord van het neergeschoten vliegtuig, gesymboliseerd door een doodskist op de voorplecht:

Sowieso een feest van verbroedering, die Gaypride. Er was namelijk ook een boot met Marokkanen in roze djellaba's en een boot met Joodse LGBT's. Als ik zie wat Nederland de internationale gemeenschap laat zien hoe het ook kan dan voel ik toch wel plaatsvervangende trots. Plaatsvervangend omdat ik er - op dit niveau althans - niet aan heb bijgedragen. Maar ik doe mijn best om tolerantie te propageren.