Vind ik echt raar, mensen die zeggen dat zij zich zorgen maken om het milieu maar de vriezer open laten staan. Als zij het koud krijgen draaien zij de thermostaat hoger in plaats van een trui aan te trekken of een omslagdoek te pakken, de telefoonoplader zit 24/7 in het stopcontact (sluipgebruik), computer en TV gaan nooit uit maar blijven op slaapstand, regelmatig een nieuw plastic (!) waterflesje kopen...
Behalve een aantal - steeds kleiner wordende - stammen in het regenwoud en in centraal Afrika leeft vrijwel niemand zonder het milieu enige schade toe te brengen. Maar als je het een beetje kunt beperken, dan doe je dat toch?
Ook Carice van Houten (klik) gelooft inmiddels de propaganda van Clintel (=Shell) niet meer en haalt haar informatie over klimaatverandering ook niet meer van websites als Klimaatfeiten (=Clintel), heeft in het verleden veel met het vliegtuig gevlogen maar weet sinds kort dat dat écht slecht is voor de toekomst van mens, dier en planeet. Meer mensen zouden zich zorgen mogen maken over de veel te snelle klimaatverandering.
Tenzij je geen barst geeft om de planeet die wij onze (klein)kinderen nalaten, natuurlijk.
Wat doet u zoal om bijvoorbeeld uw energieverbruik een beetje binnen de perken te houden?
=============================
Meer lezen? Mijn verhalenbundels
==================================
Maandag gaf ik weer eens wat tegengas aan verspreiders van nepnieuws. Het ging met name om mensen die klakkeloos voor waar aannemen wat de olie-industrie beweert over klimaatverandering. Met name de uit Shell voortgekomen organisatie Clintel ('Climate intelligence') is hard bezig om 'het Volk' te verlakken door - met hulp van diverse populisten - nepnieuws te verspreiden en cruciale data weg te laten uit grafieken. Alles om domme mensen te laten denken dat de mens (met name de fossiele industrie) helemaal niet verantwoordelijk is voor de sterke veranderingen in het klimaat.
Dat stomtoevallig begon op het moment dat de Industriële Revolutie begon. Hier is een (kort)filmpje (klik. Engels) dat dit gegeven duidelijk uitlegt. Het is zó simpel dat zelfs mensen die 'zelf onderzoek' doen het kunnen begrijpen.
Een populaire meme van wappies gaat over de zogeheten Plymouth Rock: 'Kijk, die ligt al 250 jaar op dezelfde plek, ter hoogte van het zeeniveau!'
Onzin, de steen is namelijk in de loop der tijd meermaals van plek verhuisd, ondermeer om plaats te maken voor een haven. En om te voorkomen dat-ie onder water zou komen te liggen en mensen niet meer zouden betalen om er selfies bij te maken.
Maar om dat te ontdekken moet je 'zelf onderzoek' doen. Ofwel een artikel (klik. Engels) lezen in plaats van een plaatje met nep informatie delen. Dat blijkt te moeilijk voor veel ontkenners. Het is vrij standaard: mensen die in hun sociale media profiel zetten dat zij zelf onderzoek doen, doen dat niet.
In ruil voor punten in de Google Play Store (in te ruilen voor korting op apps maar ook voor (gratis) films kijken op Google Film bijvoorbeeld) mocht ik ook deze dag een korte enquête invullen:
"In welke branche bent u werkzaam?" gaat uit van de premisse dat mensen maar één soort werk hebben. Voor mij is dat een bijna buitenaards concept; waarom zou een mens niet meerdere interesses kunnen hebben en met enkele daarvan geld kunnen verdienen?
Die middag hield ik mij bezig met mijn administratie: een factuur opstellen en zo.
Die avond was er in de Loge een zogeheten Bevordering: een Leerling werd Gezel. Altijd een machtig moment. Toevallig was hij zijn oude diploma vergeten mee te nemen en ik zijn nieuwe. Oeps! Had mijn mobieltje niet mee (doe ik wel vaker wanneer ik verwacht die een paar uren niet te kunnen gebruiken) dus pas bij thuiskomst maakte ik een foto van het menu van het Broedermaal die avond:
Dinsdag ontving ik een paar appjes waar ik niet direct op kon reageren. Om een of andere reden gaan mensen dan bellen. Alsof je dan opeens wél kunt reageren. Nee, als ik bezig ben, ben ik bezig. Mijn kinderen en een vriendin annex buurvrouw hebben een eigen geluidje. Dan kijk ik direct even, onder het mom van 'je weet maar nooit', al ben ik aan het werk of in bespreking.
Zoals deze dag met een planner van een filmzaal/debatcentrum/café. Ontmoette hem onlangs toen ik er een voorstelling bijwoonde en besloot met hem te gaan praten. Wellicht kunnen wij elkaar helpen. Net als ik doet ook hij graag meer dan één ding en begeeft hij zich in meerdere kringen. Het werd een buitengemeen leuk én interessant gesprek.
Bij de kassa wachtte mij een verrassing: de drankjes bleken voor rekening van de zaak én ik hoorde een stem blij verrast roepen: 'Hé, Terrence!' Zo ontving ik binnen een week een tweede knuffel van dezelfde vriendin die ik het weekend ervoor ontmoette in de trein onderweg naar Den Haag. Nu in een drinkgelegenheid waar ook zij was voor een bespreking. Terwijl ik anders noooooit zomaar spontaan bekenden in het wild tegenkom.
Het tramstel waar ik op de heenweg zat begaf het onderweg en dus mocht ik ongeveer de helft van de af te leggen afstand lopend afleggen. Even een appje om mijn gesprekspartner te laten weten dat ik tien minuutjes later zou zijn en lekker wandelen. Wat geen straf was, want het was prachtig weer om te genieten van wat hoofdstedelijke architectuur:
Eenmaal weer thuis had ik een kwartiertje om een beetje rust te pakken voor ik een buurvrouw mocht helpen met boodschappen doen. Dat is een voordeel van even zonder betaalde baan zitten: buurtgenoten kunnen helpen.
Terwijl mijn avondmaal stond te pruttelen, zag ik op de Twitters dat ene meneer Baudet weer eens klakkeloos een bericht had gedeeld zonder te controleren of het waar was: 'Kijk, dit is een kinderboek op Duitse scholen! Er staan tekeningen in van blote mensen!'
Nee dus. Het betreft een boek dat ouders kunnen kopen om hen thuis te helpen bij het geven van seksuele voorlichting aan hun kinderen.
Gek genoeg denken conservatieven dat als je kinderen niets vertelt over seks, dat zij er op latere leeftijd zomaar spontaan en vanzelf alles van weten en het aantal SOA's, tienerzwangerschappen en abortussen vanzelf omlaag zal gaan. Als kinderen maar nooit ontdekken wat seks is. Ik vind dat een rare gedachtegang.
Gaf u uw kinderen seksuele voorlichting of moesten zij zichzelf maar voorlichten? Of vindt u dat het prima is als zij als tiener een SOA of een kind krijgen omdat zij niets wisten van voorbehoedmiddelen?
En heeft u zich wel eens afgevraagd hoe het kwam dat uw oma op haar vijftiende haar eerste kind kreeg?
Omdat ik mijn WW-uitkering niet had ontvangen, zocht ik het een en ander uit. Bleek dat men mijn uitkering had beëindigd, vooruitlopend op mogelijk werk krijgen. Al was dat in deeltijd en zou ik nog recht hebben op een kleine toelage. Maar goed: een telefonisch gesprek met een aardige meneer van het UWV stelde mij gerust; mijn uitkering loopt nog een jaartje door. Waarna ik eventueel in de Bijstand verval. En zo'n €150 meer per maand zal ontvangen dan ik nu uit de WW ontvang. Het is een rare wereld, beste lezers ende lezerinnen.
De avond eindigde voor mij met het kijken van een aflevering van The Rain; een fijne serie met een apocalyptisch thema.
Altijd weer interessant om te kijken naar de (mogelijke) sociale verhoudingen van mensen die op elkaar zijn aangewezen om te overleven, al mogen zij elkaar voor geen meter. Toevallig publiceerde ik daar de volgende dag een stukje (klik) over.
Woensdag was ik - dankzij de wegwerkers voor mijn deur - vroeg aan het werk. Net als mijn buurmeisje van drie in de gemeenschappelijke binnentuing, helaas. Heel leuk, hoor, die kinderfase waarin het kind denkt dat schreeuwen en gillen leuk is 'want mama wordt zo leuk paars in haar gezicht als ze schreeuwt 'hou op met schreeuwen!'.
Om even wat rust te pakken, ontsnapte ik mijn woonomgeving door een stukje te wandelen en mij te vervoegen bij mijn favoriete koffiedrinkgelegenheid.
Zonder geld is het lastig de rekening te betalen. Maar gelukkig zijn er dan vrienden die aanbieden: 'Ga lekker genieten en stuur mij maar een tikkie.' Lief! En soms wordt een ter plekke bedacht en geschreven gedicht als betaling aanvaard door de dienstdoende serveerster. 😍
De zaterdag erop publiceerde ik het betreffende gedicht op mijn Engelstalige blog (klik).
Op straat zag ik dit politiebusje staan en vroeg mij af of het wel echte agenten betrof die iets verderop stonden om zich heen te kijken:
Eenmaal thuis concentreerde ik mij een kwartiertje op taalles via DuoLingo. Zou de app een deal hebben met Google en daarom weet hebben van mijn voorliefde voor pinguïns?
Opvallend nieuws deze dag vond ik de oproep van de VVD dat er wat gedaan moet worden aan de slechte stand van het (taal)onderwijs in Nederland. Dat niveau daalt al enkele tientallen jaren zienderogen. Volgens de VVD is decennialang slecht overheidsbeleid schuldig aan slechter wordend onderwijs. Zou de VVD niet weten welke politieke partij - samen met het CDA - al enkele decennia de dienst uitmaakt in Nederland?
Donderdag tijdens de ontbijtafwas liet ik mijn hoofd een half dozijn 'gedachtentreintjes' omvormen tot concrete, uitgewerkte ideeën. Een treintje werd een meme (klik), een ander een factuur, een ander een te publiceren blogstuk, een ander een vervolgbrief aan een advocaat (klik), een ander een taak voor mijn Vrijmetselaarsloge, een ander een e-mail namens de Bewonerscommissie, een ander een opzet voor een eenmalig festival, een ander een sollicitatie. Een ander 'treintje' werd een klein huisopknapproject, een ander een concreet plan om een vriend te bezoeken, een ander een boodschappenlijstje...Oké, iets meer dan een half dozijn.
'Sjezus, man! Hoe lang duurt 'even afwassen' bij jou?' Een minuutje of vijf. In die tijd verwerkt mijn hoofd een stuk of tien gedachtentreintjes tegelijk. Als ik het rustig aan doe. Tot enkele jaren geleden dacht ik dat dat bij iedereen zo was. Tot ik van een psycholoog en daarna van steeds meer mensen hoorde dat dat niet het geval is. Denkt u vaak aan meer dan vijf dingen tegelijk?
Wanneer ik met anderen ben, doe ik mijn best om mijn gedachtentreintjes even niet te laten racen en mij aan te passen aan de snelheid van de ander. Voor mij best vermoeiend - vergelijk het met moeten slenteren in een veel te volle winkelstraat terwijl je gewoon bent flink door te stappen. Maar dan mentaal - maar misschien is het wel goed voor mij, af en toe rustig aan doen.
Deze middag deed ik dat met een buurvrouw. Zij was bij mij voor het maken van een paar kopieën en een les in internetbankieren. Tot ons beider genoegen trakteerde zij mij behalve op een luisterend oor en interessante verhalen óók nog eens op een lekker bakkie koffie op een terrasje in de wijk:
Daarna keek ik even op Instagram en zag tot mijn verbazing dat een opmerking van mij onder een bericht van een advocaat (klik) honderden 'likes' en tientallen reacties had gegenereerd:
Na weer een ontzettend interessante aflevering (met een gave muziek score) over wat mensen zoal doen onder sociale en pragmatische ('Verraad ik mijn beste vriend of ga ik liever dood van de honger?') druk, keek ik deze voorbeschouwing (klik) van een afsplitsing van The Walking Dead. Leuk is dat deze serie zich afspeelt in Manhattan en ik daar meermaals geweest ben. Benieuwd of ik sommige beelden zal herkennen.
Behalve wartaal slaan 'wappies' (sorry, iemand die zulke onzin gelooft kan ik niet eens 'andersdenkende' noemen. Maar 'volledig van het padje', ofwel 'wappie' past een stuk beter bij sommigen . Zoals Piet:
Als zijn favoriete populist even geen complottheorie verspreidt, verzint Piet zelf wel een niet bestaand verband. Verbanden zoeken is op zich menselijk maar sommigen gaan er wel erg ver in. 'De naam 'Piet' rijmt wel heel goed met 'wiet' dus het kán gewoon niet anders of er is een verband.' Onzin natuurlijk. Maar niet volgens de 'logica' van mensen als Piet.
Vrijdag was ik weer verbaasd dat ik werd gebeld door een namaak-energiemaatschappij.
Zijn er dan echt zoveel mensen die nog in die praatjes trappen? Hint: als iemand zegt: 'Wij zijn goedkoper dan uw huidige leverancier'' maar niet kan vertellen wie die huidige leverancier is, dan heeft u een liegende student aan de telefoon. Ingehuurd door een bedrijf dat zeer goedgelovige mensen geld aftroggelt door hen beloftes te doen die zij niet kunnen nakomen. Of misschien vragen zij wel een kwart cent minder per kwh verbruik. Maar 'vergeet' de student per ongeluk te vertellen dat het bedrijf €60 administratiekosten voor het overzetten van het contract vraagt. Per maand. Voor minimaal vijf jaar. 'Ja, maar waarom zouden mensen tegen mij liegen?' Voor geld.
Terwijl ik dingen deed (interessante vacatures zoeken, administratieve en huishoudelijke klusjes...u kent dat) ontwikkelden zich meerdere gedachtentreintjes. Één van die treintjes zou leiden tot een perfecte grap voor de cabaretvoorstelling die toch maar eens ingepland moet worden, ik wist het zeker! Helaas besloot mijn Spotify-afspeellijst net op dat moment een lekker rocknummer af te spelen waardoor mijn arme, pas ontwikkelde gedachtentreintje ontspoorde en ik uit de brokstukken zelfs de vorm niet meer kon herleiden. Soit. Vroeger zou ik een uur chagrijnig zijn geweest. Heb altijd nog genoeg andere gedachtentreintjes om mijn brein mee bezig te houden. Zoals dit nieuw ontstane:
Het nummer was Thunderroad van Bruce Springsteeen. 22 Juni 2013 hoorden en zagen mijn toenmalige vriendin en ik het Bruce en de E-Streetband live uitvoeren. Voor de liefhebbers is hier (klik) nog even het verslag van dat concert. Mijn vriendin van toen gaf misschien wel het beste verslag: 'De muziek van Bruce Springsteen is dan weliswaar niet mijn favoriete muziek maar dit was het beste concert waar ik ooit bij ben geweest!'
Nadat ik een vers verdicht (Klik. Samenvoeging van 'verhaal' en 'gedicht') had geschreven en gepubliceerd, ging ik eten. Maar niet thuis. In de tuin van een vriend was er een vuurkorf-met-rooster, salade, muziek en drank. En een hoop gezelligheid.
Diverse mensen kon ik interesseren in een evenement waar ik voor als vrijwilliger werk: Smutslam Amsterdam (klik); een veilige plek waar mensen van alle kleuren van de regenboog komen praten en lachen over seks.
Hoorde mensen onderling praten over wat vrijmetselarij zou kunnen zijn en mocht een duit in het zakje doen. Kon er natuurlijk niet uitgebreid over vertellen. Niet omdat het 'geheim' is, maar omdat er ook andere mensen en onderwerpen op het feest waren.
Wellicht kan ik een andere gelegenheid deze anecdote met hen delen. Die toont aan dat ook vrijmetselaren maar mensen zijn en het wel eens verkeerd hebben:
'..en daarom geloof ik die linkse professor niet; hij was namelijk fout in de oorlog!'
'Waarde Broeder, toevallig ken ik die professor persoonlijk en weet ik dat hij is geboren in 1953. Kunt u aangeven hoe u aan de informatie komt dat hij als volwassen man fout was in de periode 1940-1945?’
Jammer genoeg wist de eerste spreker met niets anders te antwoorden dan 'en tóch is het zo!'. Waarna de vragensteller hoofdschuddend en zuchtend weer ging zitten. O ja, wanneer wij elkaar een vraag stellen, staan wij op en kijken elkaar in de ogen. Dat voorkomt dat een groep mensen door elkaar heen gaat schreeuwen.
Het was een goed feestje.
Eerst dacht ik nog: 'Ik ken er vrijwel niemand* dus tegen middernacht zal ik mij verexcuseren.' In plaats daarvan wandelde ik samen met mijn lieve nicht - haar vriend was al eerder naar huis en met hem zat ik eerder op de avond een serieus gesprek te voeren op deze foto
- naar huis. Straatverlichting was niet nodig want de straten werden beschenen door de eerste zonnestralen van de dag.
*Was uitgenodigd door de heer des huizes met wie ik onlangs bevriend was geraakt maar had nog niemand van zijn vriendenkring ooit ontmoet. Al had ik kunnen weten dat mijn nicht er ook zou zijn omdat hij die ook kent.
Zaterdag bleek ik dus de ochtend gemist te hebben bij het wakker worden. Jammer dan. Had al een mooie nacht achter de rug tenslotte. Héél rustig wakker geworden...ogen openen...'Ja, ik lig in mijn eigen bed.' Voorzichtig naar opzij kijken...'Oké, alleen. Tsjek.' Even in mijn hoofd een eenvoudig schaakprobleempje oplossen...'Oké, mijn hoofd doet het nog. Mooi.' Telefoon ontgrendelen en een beetje nerveus naar de gezamenlijke appgroep waar waarschijnlijk foto's op gedeeld zouden zijn. 'Oef! Geen foto van mij in een compromiterende positie.'Afijn, u kent dat wel, dat wakker worden na zo'n nacht waarvan je denkt 'Ik ken die feestjes van de eind jaren 80 en ben blij dat er toen geen mobiele camera's waren. Hoewel ik dan waarschijnlijk een verklaring had gehad voor sommige gebeurtenissen en personen in mijn leven.'
Ja, ik was wel eens volledig de weg kwijt. Soms ook letterlijk. Vooral door overmatig alcoholgebruik. Een pilletje heb ik ook wel eens gedaan (al jaren niet. Ik vertrouw het gewoon niet meer) en een jointje doe ik nog wel eens. Om mee heen kijkend (on- en offline) en luisterend vermoed ik dat dat niet voor iedereen geldt. Iemand die in Nederland naar school is geweest én nuchter is, slaat toch niet zulk soort wartaal uit?
Iedereen slaat wel eens een verkeerde letter aan of vergeet een woord in een stukje tekst. Maar doorgaans blijft duidelijk wat er bedoeld wordt.
Nadat een bekende volksmenner van Tik Tok werd afgeworpen
is naar verluidt de hoeveelheid onzin die daar wordt gedeeld een stukje gedaald. Dat scheelt. Interessant weetje: alle informatie op Tik Tok komt in handen van de Chinese overheid. In China zelf mogen minderjarigen maximaal 40 minuten per dag op Tik Tok. Elders is die tijd onbeperkt. Klinkt als een drugsdealer die niet verslaafd wil raken aan zijn eigen spul maar zijn klanten graag verslaafd heeft, niet?
Uiteraard leerde ik ook wat woordjes buitenlands.
Met diverse mensen maakte ik afspraken en ik deed dingen voor de Geheime Jongensclub. Spelen met een staafje lakzegelspul bijvoorbeeld:
Bijna net zo knap als nu nog steeds een zekere Russische president vereren 'want hij verslaat nazi's en doodt pedo's!' Nou eh...nee. Hoewel zijn kogels, bommen en raketten vast wel eens iemand geraakt hebben die Hitler een toffe vent vinden of - zoals bijvoorbeeld Pim Fortuyn (klik) - geen hekel hebben aan seks met minderjarigen lijkt dat toch echt niet het doel te zijn van zijn uitbreiding van zijn Grote Rijk.
Dezelfde mensen die roepen dat Zelensky en/of de NAVO moeten stoppen met oorlogvoeren, 'vergeten' per definitie Poetin te vragen waarom hij eigenlijk begon met zijn 'speciale militaire actie'. Waarbij hij onlangs een nieuw wapen in de strijd wierp: sympathie. In de hoop dat Oekraïne de nieuwste Russische tank met rust laat: 'Hoe durven die gemene Oekraïners zo'n schattig, klein tankje stuk te maken. Schorriemorrie is het! Tuig van de richel!'
'Ja, maar de Krim (klik. Met interessante rol voor de Nederlander van Kinsbergen) en Oekraïne (klik) zijn oorspronkelijk Russisch en dus heeft Poetin recht op die gebieden!' Sorry, maar dat is niet waar en simpelweg propaganda.
Om dit makkelijker te begrijpen: het is alsof iemand het Gerbrandy kwalijk zou nemen dat jonge, onschuldige nazi-soldaten omkomen bij de annexatie van Nederland en in geen enkel anti-Nederland stukje de naam Hitler zou laten vallen.
Voor bonuspunten: wat was de voornaam van minister president Gerbrandy?
Omdat het zaterdag was, publiceerde ik een verdicht (klik). Omdat niet altijd duidelijk is of het om een gedicht of een verhaaltje gaat. In het Engels. Want zaterdag. Het betrof het stukje waar ik een paar 'dagen' eerder over vertelde.
Vond mijn lieve Google Assistant al lief, maar ChatGPT is ook bijzonder vriendelijk, vind ik.
Zondag deed ik 'mijn ding' (huishouden, administratie, schrijven en zo) om aan het begin van de middag met een buurvrouw een tuincentrum onveilig te maken. Met zakken tuinaarde en verse plantjes voor mijn goudvissen gingen wij weer naar huis. Maar niet voordat ik de laatste overgebleven oliebol van de lokale oliebollenkraam had verorberd.
Het hele jaar door staat de kraam bij het tuincentrum. Een goede zaak. In beide betekenissen van het woord.
Even bij de buurvrouw uithijgen van de reis en vervolgens naar huis en mijn goudvissen blij maken:
Mijzelf maakte ik blij met een rustige avond. Waarbij ik voor het eerst in mijn nog zo jonge leven de hulp inriep van ChatGPT. Mijn kennis van HTML-codeschrijven is zeer minimaal en stamt uit 1994. Met mijn kennis van JavaScript is het nóg slechter gesteld. Dus een probleempje met een stukje code in mijn weblog ging mij boven het kapsel. Als mijn zoon nog in zijn ouderlijk huis had gewoond, had ik zijn hulp gevraagd en ik overweeg even om mijn oudere broer of een handige ICT-vriend te hulp te vragen. Tot ik bedacht dat er een verse methode bestaat om te assisteren met dat soort problemen. En dus...:
De muziek van deze week is een oude folk song. Hier is Terry Callier met 900 Miles:
Deze week staan wij stil bij het overlijden van Andy Rourke en Martin Amis
Posts
