http://terrebel.blogspot.com/2017/06/de-week-voorbij_25.html om dit stukje te lezen met een beter leesbare lay-out en alle plaatjes en filmpjes.
=====================================
Voordat ik mijn meest recente partner had leren kennen leefde ik een jaar of acht zonder partner. Dus dat kan ik.
Voordat mijn zoon en ik samen leefden, leefde ik al 29 jaar zonder kind. Dus dat kan ik.
Voordat mijn moeder en ik een band hadden leefde ik...eh...niet. Dus dat is écht volkomen nieuw voor mij.
Langzaamaan begint mijn leven weer vorm en structuur te krijgen. Eenzaam voel ik mij gelukkig vaak niet meer. Maar 'alleen' nog wel. Logisch ook voor wie bedenkt dat er nog maar kort geleden dagelijks contact was met een moeder, een partner en een inwonende zoon. 'Wat is dat is ('Het is zoals het is')' en 'Je gedachten bepalen je gevoelens' zijn de mantra's waar ik nu mee leef. Naast de kat natuurlijk. En vrienden, buren en collega's.
Maandag begon met het binnenhalen van het wasgoed dat ik zondag buiten te drogen had gehangen. Hard gewerkt die dag en een collega merkte op: 'Fijn om te merken dat je weer ruimte krijgt in je hoofd!' En ja, dat is inderdaad zo: mijn hoofd zat vol nare gedachten en herinneringen die niet bijdroegen aan een gevoel van gelukzaligheid. Logisch voor wie weet wat er in mijn persoonlijke leven gebeurde, de afgelopen paar maanden.
Hier ongeveer is de bushalte van de bus die mij van werk terug brengt naar bewoonde wereld:
Maar langzamerhand krijg ik weer aandacht voor de wereld (en de mensen!) om mij heen.
Dat was ook duidelijk toen ik die avond tussen de Broeders stond van een Amsterdamse vrijmetselaarsloge. Dit in het kader van de viering van de zomerzonnewende. Lekker eten hoort daar bij. In dit geval lasagne met zalm en spinazie. Lekker!
Dinsdag nog wat brak. Niet alleen vanwege de hitte van de vorige dag (ruim 30 graden celcius!) maar zeker ook vanwege het late tijdstip van mijn bed opzoeken. Na het bewateren van de verhitte planten in mijn achtertuin. Toch maar aan het werk. Tot volle tevredenheid van diverse betrokkenen, waaronder ikzelf.
Onderweg naar huis kwam ik deze spreuk tegen:
Die avond at ik nasi goreng bij een buurvrouw en ging ik vroeg naar bed.
Helaas de halve nacht wakker gehouden door werkzaamheden in de buurt. Vermoedelijk was er een probleem met door de hitte verbogen tramrails of zo.
Toch woensdag redelijk fris weer aan de arbeid getogen en veel werk kunnen verrichten. Ik maakte ook een begin met het opstellen van een handleiding in het geval ik eens ziek of op vakantie zou kunnen zijn: een stappenplan voor deze of gene collega die dan tijdelijk (een deel van) mijn werk kan overnemen. In het verleden is in mijn afwezigheid (voordat ik bij de brouwerij kwam te werken werkte ik er niet en was ik er dus niet aanwezig) de administratie wel eens gedaan door anderen. Onder meer door mensen die het onderscheid tussen 'debet' en 'credit' maar met moeite kunnen maken. Niet praktisch. Wel grappig.
Die avond at ik in mijn eentje.
Voor donderdag was ik van alles van plan maar ik voelde mij lamlendig dus het kwam er niet van. Dus alleen maar een paar e-mails beantwoord, een beetje lopen opruimen, een probleempje met een incasso-betaling opgelost en een paar uurtjes gewerkt op het festival Leiden Culinair in het kader van de Lakenfeesten. Voor de verandering - dat overkomt mij anders nooooit - kwam ik er een paar bekenden tegen. Waaronder een jongeman die vuur kan spuwen en dat ook deed op een ander evenement waar wij beiden werkten.
Hier verricht de wethouder de opening van het festival. Met een beetje hulp van ondergetekende:
(Foto door https://www.instagram.com/cinlala/)
En hier een filmpje, gemaakt door blogger Leidse Glibber (klik). Vanaf 5.10 ziet u mij bewegen, voorafgegaan door een foto-collage.
Even tussendoor: het verhaaltje van vrijdag was het 4100ste stukje dat op dit blog verscheen.
Ook vrijdag werkte ik op dit leuke eetfestival.
Hier een paar foto's van mijn tijd in Leiden:
Mij was de eer gegund de Ganzenparade te leiden!
En omdat ik van afwisseling houd deed ik dat zaterdag ook.
Zondag zou ik oude spullen gratis en voor weinig weggeven middels een 'yard sale': een openbaar weggeef-feestje in de gezamenlijke binnentuin. Maar helaas hield het slechte weer bezoekers weg en raakte ik maar een paar spulletjes kwijt.
Een Engelstalig stukje ook deze week: http://terrebelius.blogspot.nl/2017/06/can-only-muslims-be-terrorists.html
Het leven is niet altijd leuk maar gelukkig zijn er altijd mensen bereid om andere mensen te helpen. Het liedje van deze week komt van Birdy en heet 'People help the People'.
In Facebook zijn niet alle plaatjes te zien (of te horen) en links in mijn artikelen niet aan te klikken. Klik daarom op de oorspronkelijke link. http://terrebel.blogspot.nl/ Veel leesplezier! O ja, fans kunnen mijn Fan pagina leuk vinden. https://www.facebook.com/terrebel/
Posts
