De week voorbij

Een vast onderdeel van veel Panto's (musical met elementen van klassiek toneel, dans en slapstick) rond de kerstdagen is de uitvoering van de act 'Twelve Days of Christmas'. Zo ook in de voorstelling die wij speelden in Rotherham. Hier een voorbeeld:

Het is bijna kerst. Vooral door christenen een gevierd feest. 

Twee dagen van pais en vrêe, een mooi idee. Voor echte christenen dan. Want nepchristenen weten niet eens dat zij met Kerst en Pasen eigenlijk heidense, paganistische feesten vieren. Veel bewoners van de diverse bijbelgordels in de wereld volgen niet de leer van Jezus en zouden Hem zien als illegale immigrant en tegenwoordig zelfs als 'terrorist van Antifa!'

Wat vindt u van mensen die zich 'christen' noemen maar niet leven volgens de leer van Jezus?

======================

In Facebook zijn niet alle plaatjes te zien (of te horen) en links in mijn artikelen niet aan te klikken. Klik daarom op de oorspronkelijke link. http://terrebel.blogspot.nl/ Veel leesplezier! O ja, fans kunnen mijn Fan pagina leuk vinden. https://www.facebook.com/TerrebelAuthortainer

Over links gesproken: ja, dat ben ik maar voor verdieping staat er ook een aantal in mijn stukjes. Heb daar wat moeite voor genomen dus stel het op prijs als u de moeite neemt er op te klikken om de betreffende artikelen, onderzoeken en filmpjes te bekijken.

Heeft u na het lezen van dit blogstuk iets geleerd, wat gelachen of heeft het u aan het denken gezet, overweegt u dan een donatie voor de tijd en moeite die ik er in steek.

Meer lezen? Mijn boeken

=======================

Maandag sliep ik uit, deed de was en bezocht het winkelcentrum Parkgate. Vooral omdat het weer niet uitnodigde tot bijvoorbeeld een wandeling door het park.

Wie nooit meer kunnen wandelen zijn Rob Reiner en diens echtgenote. De regisseur (bekend als 'Meatball' in 'All in the Family') en zijn partner werden met messteken om het leven gebracht. Mogelijk door hun zoon. 

Volgens een dementerende bejaarde die graag zijn gezicht oranje verft 'eigen schuld. Had hij maar niet woke en anti-Trump' moeten zijn.'

Voor mij onbegrijpelijk dat mensen fan zijn en blijven van naarlingen als Trump en Netanyahu en in hun leugens blijven geloven. Waarschijnlijk is dat omdat de aanhangers van fascisten ontzettend dom zijn. Neem Laura Ingraham. De radicaal rechtse influencer vroeg zich af waarom de Britse autoriteiten niet ingrepen tijdens het incident in Australië.

Had Ingraham echt verwacht dat een Britse Bobbie even op de fiets zou springen naar Australië? Of dacht zij dat Australië nog steeds een Britse kolonie is?

Netanyahu, een ander door domrechts verafgood figuur, verklaarde doodleuk dat de ongewapende held 

die een van de schutters van de Bondi Beach schietpartij - waarbij 16 doden - vielen onschadelijk maakte een jood is. 

Terwijl al snel duidelijk was dat het ging om een moslim en immigrant. Terwijl volgens sommige bronnen tenminste een van de schutters een IDF soldaat was. Volgens andere bronnen echter waren hij en zijn vader en mede-dader Pakistaanse immigranten met banden met terreurorganisatie IS.

Het zou niet voor het eerst zijn dat zionisten een antisemitische daad uitvoeren om daarvan bijvoorbeeld moslims de schuld te geven.

Ja, na de wandaden van het IOF 

("We hebben een terrorist vermoord!" verklaarde het IOF trots. Het bleek een kind van drie)

en die van Europese kolonisten in Palestina stijgt het aantal antisemitische uitlatingen. Die vaak blijken te zijn uitgevoerd door zionisten.

Echte aanhangers van het Judaisme zien dat zionisten het jodendom een slechte naam geven en spreken zich uit. Wat vaak leidt tot hun arrestatie door pro-zionistische politieagenten.

Fans van het fascisme zijn alleen verontwaardigd bij de dood van mensen met een lichte huidskleur en geven niets om bijvoorbeeld vermoordde burgers in Gaza.

Terwijl voor normale mensen àlle mensenlevens waardevol zijn.

Goed nieuws vind ik dat steun voor fascistische regimes zelfs in de VS afneemt. 

Al is die steun in bijvoorbeeld Chili helaas gestegen. Daar werden de recente presidentsverkiezingen gewonnen door de ultrarechtse José Antonio Kast. 

Omdat het volk liever een einde ziet aan 'illegale immigratie want alle immigranten zijn criminelen!' dan verbeterde zorg of onderwijs, kiezen wappies voor het fascisme.

In Engeland kijk je bij het oversteken eerst naar rechts en dan naar links. Ook op het terrein van het winkelcentrum 

waar ik eind van de middag voor het eerst in decennia at bij fastfood restaurant Popeye. 

Normaliter eet ik beter maar op je vrije dag mag je zondigen, vind ik.

Dat deed ik niet door juridische hulp in te roepen bij een financieel akkefietje: een vroegere agent blijft eisen dat ik hem jaarlijks blijf betalen voor die ene keer dat hij mijn nummer aan mijn Engelse agent gaf. Een eenmalige aanmeldbonus komt vaker voor maar die doorlopend en jaarlijks betalen komt uitsluitend voor als dat specifiek is vastgelegd in een contract. Zo'n contract heb ik nooit met hem getekend dus juridisch lijkt zijn claim niet houdbaar.

Zou u iemand jaarlijks €500 betalen voor die ene keer dat hij uw nummer heeft doorgegeven aan uw nieuwe werkgever en u daarmee aan werk heeft geholpen?

Daarna volgde een leuker klusje: het inpakken voor de verrassing die een collega eerdaags mag uitpakken in het kader van Secret Santa.

Mijn kleding voor de volgende dag klaarleggen, wat bekenden appen en bellen en een rondje wandelen door de buurt en ik was klaar voor mijn laatste ritueel van de dag: bedtijd.

Dinsdag brak vroeg een nieuwe werkdag aan. Om klaar te staan voor de voorstelling van tien uur, ging de wekker af om kwart over zeven.

Hoe laat de wekker gaat voor onze nieuwe kabinetsleden weet ik niet, wel is steeds waarschijnlijker dat de coalitie gevormd zal worden door VVD, CDA en D66. Niet echt nieuw dus. Maar ja, veel mensen die verandering willen stemmen nu eenmaal decennialang op dezelfde partijen.

De laatste paar keer was een coalitie van VVD, CDA en D66 absoluut geen succes. De formateurs geloven dat het dit keer níet mis zal gaan.

In het theater zorgden wij er met wat inspanning voor dat het niet mis ging. Één van 'de Zeven' was namelijk ziek. Gelukkig had een van de kinderen van het ensemble onze dansjes geleerd èn geniet hij intens van op het toneel staan.

Natuurlijk maakte hij een paar foutjes maar het publiek had dat niet door en dus ging het goed. 

Wat ook altijd goed gaat is wappies uitlachen. Ontzettend grappig dat zij van alles met elkaar in verband brengen! 

"De mens heeft 33 ruggenwervels en dat was de leeftijd waarop Jezus stierf! Bovendien heeft de mens 24 ribben en had Jezus twaalf discipelen. Dat is geen toeval!"

Of deze klassieker: "In The Matrix en in The Terminator zitten verborgen aanwijzingen naar de Tweede Komst van Jezus. Want John Connor is 'JC' en dus 'Jezus Christus!'

Ja, en de gemiddelde afstand van de Aarde tot Alpha Centauri is korter dan de afstand tussen een wappie en enige intelligentie.

Niet veel intelligentie was nodig om de menukaart te lezen van het restaurant waar wij die avond met een gezelschap na het spelen van een tweede voorstelling te vinden waren.

Erg fijn dat de groep erg gemêleerd was: een paar dansers, een paar van 'de Zeven', de costumière en een paar medewerkers van decorbouw en techniek.

Bovendien was het eten lekker bij Nando's en bespraken wij ook daar wie de verraders zouden kunnen zijn in 'Traitors'.

Heeft een verrader toegeslagen door één van ons te vergiftigen? 

Heeft de Engel iemand het leven gered? 

De acteur die spelleidster 'Claudia' speelt deed er het zwijgen toe.

Zo ook ik. Maar pas later die avond toen ik eenmaal thuis mijn buurvrouw in Amsterdam had gebeld.

Woensdag hadden wij geen ochtendvoorstelling gepland staan. Dus kon ik lezen over dodelijke overstromingen in Marokko,

dat Forum voor Democratie nog steeds graag ziet dat 'Moskou' de politiek in Nederland bepaalt,

en dat de regering Trump naarstig op zoek is naar nieuw personeel op de plekken waar door Elon Musk's DOGE duizenden mensen werden ontslagen.

Zo zie je maar dat het ontzettend dom is om een land te runnen als ware het een bedrijf, dat mensen ontslaan niet de beste manier is om te bezuinigen en dat niet elke zakenman goed is in zaken doen.

In mijn app-geschiedenis vond ik een bericht waaruit bleek dat mijn vroegere agent liever niet ziet dat anderen ontdekken hoe hij zaken doet.

Eenmaal terug in Nederland zou ik weer afspreken met mijn nieuwe manager. Tijd voor een andere koers op entertainment- en acteergebied.

Zou daarnaast graag (in deeltijd) werken op kantoor of zo maar na ruim 60 sollicitaties is voor mij duidelijk dat het bedrijfsleven mij niet wil inhuren. 

Erg jammer. Voor hun. Want Nederland vergrijst snel. 

Sinds kort is het aantal 60+’ers in Nederland hoger dan het aantal mensen van onder de 20. 

Erg dom dus van het bedrijfsleven om ouderen af te wijzen voor werk.

60+ Ben ik nog niet en met 58 bewees ik toch maar mooi nog prima mee te kunnen doen als acteur in een fysieke inspannende voorstelling op het toneel. Met op sommige dagen drie voorstellingen per dag.

De wandeling naar het werk 

was een goede voorbereiding op de warm up en ik haalde 15 keer opdrukken. Waar ik eerder moeite had met vijf.

Het fysiek bezig zijn gaf mij ook wat dopamine zoals eerder op de dag het oplossen van een puzzel en het leren van Indonesische woorden.

Nog maar kort geleden maakte ik meer dopamine aan maar een half jaar eerder werd ik door omstandigheden wat minder ondernemend. Wellicht door een gebrek aan endorfine.

Misschien moet ik wat meer doen en vooral meer mensen ontmoeten. Nieuwe ervaringen en ontwikkelingen zijn voor mij een goede dopamine bron. Persoonlijk ben ik niet tevreden met avond aan avond thuis zitten puzzelen, lezen en televisiekijken. 

Wat doet u zoal op een avond dat u geen verplichtingen heeft?

Tussen de shows en scènes door mag ik graag schrijven of lezen. Maar in een creatieve 'flow' blijven werd bemoeilijkt door een collega die mij om de paar minuten wat vroeg of liet zien. Ik vermoed dat zij 'in het spectrum' zit. Eenvoudige uitleg als 'als ik een boek in mijn handen heb en overduidelijk naar de woorden kijk, ben ik aan het lezen. Beweegt mijn pen over papier waarbij de inkt woorden vormt, dan ben ik aan het schrijven. In beide gevallen graag uitsluitend storen als het heel dringend is.' maakte geen indruk. Zij ging gewoon door. In de ergste gevallen vertelde zij dan een anecdote over een soap acteur uit de jaren tachtig fluisterend 'want ik zag dat je geconcentreerd bezig was dus wilde je niet storen.' Erg attent. NOT.

Iedereen zit anders in elkaar natuurlijk maar soms ben ik blij maar een beperkte tijd met iemand te moeten doorbrengen.

In de beperkte tijd tussen de twee voorstellingen van de dag in, voedden wij de inwendige mens. Als breinvoer diende een ronde 'Traitors' spelen.

Het bijbehorende conclaaf leidde tot de verbanning van een van de dansers. Hij bleek helaas een 'Faithful' dus alle 'Traitors' zitten nog in het spel.

Voor deze fout straften de theatergoden ons in de avondvoorstelling met een altijd gevreesde 'showstop': opeens klonk er een vreselijk geluid meer uit de zaalspeakers. Om onbekende redenen bleef het geluid 'rondzingen'. Na een kleine tien minuten was het euvel gelukkig verholpen en konden wij verder spelen.

Ik hou van spelen. Of dat nu toneelspelen is, schaken of flirten... spelen geeft mij energie. Een collega is dat met mij eens waardoor wij regelmatig met elkaar spelen: een beetje plagen, een beetje flirten, gekkigheidjes uithalen backstage... 

maar ook maken wij graag woordgrapjes. In het Engels een uitdaging voor mij maar in het Nederlands gaat dat iets makkelijker.

Spelen met taal is geweldig en zouden meer mensen mogen doen. Over Wilders bedacht ik in een gesprek per abuis het hapax legomenon 'bedonderaar' als benaming van de Grote Leider ('Führer' in het Duits) van schaapjes die mensen bewonderen die hen opzettelijk bedonderen.

Op weg terug naar mijn tijdelijke woning werd ik bedonderd door de weergoden; na een paar minuten wandelen begon het te regenen. Wat ophield op 300 meter afstand van de voordeur.

Inmiddels was het iets na tienen en dus tijd om mij op te maken voor de nacht.

Donderdag was het bewolkt maar droog. 

Fijn om niet natgeregend op het werk te verschijnen.

Ons was gevraagd een kwartiertje eerder dan gebruikelijk in het theater te zijn want de grote baas had wat opmerkingen na het zien van de avondvoorstelling van de dag ervoor. Natuurlijk sprak hij over de showstop maar ook was hem opgevallen dat daardoor de 'flow' uit ons optreden was verdwenen. Hij leek daar niet echt blij mee en voor vrijwel elk van ons had hij een verbetertip.

Toen hij zei "And now for The Seven..." voelde ik mijn hart even zinken. Zong ik vals, had ik een stukje tekst vergeten uit te spreken, maakte ik de verkeerde stappen in een van onze dansroutines, acteerde ik niet overtuigend genoeg? "...you were magnificent. Keep it up!" maakte hij zijn opmerking aan ons af.

Opgelucht namen wij deel aan de dagelijkse warm-up en in de kleedkamer besloten mijn collega's te zijner tijd een gezamenlijke reis naar Amsterdam te maken binnen een of twee jaar. Ik zal hen van harte welkom heten in mijn geliefde stad.

Nu wij halverwege de 'run' waren en nog maar 37 voorstellingen te spelen, had ik een klein beetje heimwee maar zag ik er ook al tegenop om afscheid te nemen van Pantoland en mijn collega's. Waarbij ik de ene meer zal missen dan de ander.

Want zo gaat dat: bijna twee maanden lang ben je erop aangewezen om veel tijd door te brengen met mensen die je nauwelijks kent. Je gaat hen beter leren kennen en met de ene bouw je een band op en ontstaat een fijne vriendschap terwijl de ander 'een collega' blijft en weinig meer dan een medebewoner van dezelfde planeet.

Intussen vernietigen Elon Musk en diens collega's de planeet. Uitsluitend vanuit hebzucht en machtswellust. Zo heeft 'de elite' het volk ervan overtuigd te stoppen met na te denken en dat over te laten aan chatbots als ChatGTP. Waarbij A.I. tientallen miljarden liters water ontneemt aan mensen en dieren die dat water beter kunnen gebruiken.

De Spaanse overheid heeft daardoor besloten 'klimaatschuilplaatsen' te realiseren. Want het is te laat om ellende te voorkomen en weken achter elkaar temperaturen van boven de 45° zorgt voor dode burgers. En die betalen geen belasting.

Net zo min als drugscriminelen. Wat drugscriminaliteit betreft hebben wappies gelijk: criminelen zijn veelal buitenlanders. Nederlanders met name. Voor de meeste wereldbewoners buitenlanders dus.

Ook crimineel gedrag vind ik het bewust vergiftigen van mens, dier en natuur door 'de elite'. Maar ja, die wordt in de politiek vertegenwoordigd door bijvoorbeeld VVD, CDA en BBB.

Dankzij onze leiders kunnen vervuilende criminelen gewoon hun gang gaan en ons vergiftigen met 'forever chemicals', beter bekend als PFAS.

Na het matinee werden wij getrakteerd op een kijkje achter de schermen van het theater. Er komt een hoop kijken bij het bedienen van de licht- en geluidseffecten. 

Ook bijvoorbeeld bij het bedienen van de volgspot.

Wij kregen ook het verhaal te horen van het lokale theaterspook. Naar verluidt de geest van een non die overleed toen het gebouw nog een kerk was.

Erg tof om het toneel te zien vanaf de plek vanaf waar de technici hun werk doen.

Na een hapje eten was het tijd voor een bezoek van 'Claudia'. Die ons wist te vertellen dat een van de deelnemers aan Traitors was 'vermoord'.

In het echt waren ook deze dag weer mensen vermoord. Dat is blijkbaar nodig om een Duizendjarig Rijk te realiseren dat reikt 'From the river to the sea'. Een streven van zionisten waar steeds meer echte Joden zich tegen verzetten.

Met alle ellende in de wereld vond ik het helemaal niet erg om een kleine twee maanden lang in Pantoland te leven. Al voelde ik mij soms een figurant in Groundhog Day: elke dag exact dezelfde routines volgen levert dat gevoel op.

Dus stiekem was het best fijn dat tijdens de avondvoorstelling een gebarentolk op het podium stond. Daardoor moesten een paar van ons hun dansroutines en looproutes een beetje aanpassen.

Heeft u ook wel eens het gevoel dat elke dag hetzelfde is?

Deze dag eindigde met een prettige afwijking van de gebruikelijke routine: het traditionele 'hoera, wij zijn halverwege!' bedrijfsfeest.

Deze dag speelden wij de eerste twee van nog 36 te spelen voorstellingen. Een feestje waard. Vond ook het productiebedrijf dat de hapjes en voor ieder een glaasje bubbels betaalde.

Heel fijn, een avond lang endorfine aanmaken. In mijn eentje vind ik dat moeilijk dus ik ben graag met mensen samen. Bij voorkeur met mensen met wie ik een diepere connectie heb. Want ik heb en ben graag een klankbord.

Kent u mensen voor wie u wederzijds een klankbord kunt zijn? Echte vrienden, zeg maar?

Een paar jongeren in de groep (de actrice die de titelrol in Sneeuwwitje speelde was van dezelfde leeftijd als mijn oudste dochter: 24. Ik bedoel maar) gingen nog naar een afterparty. Zelf zat ik bij de grotere groep die besloot dat het mooi was geweest en lag om twee uur in bed.

Vrijdag sliep ik uit, knipte mijn nagels en ondernam een wandeling. Fijn om Rotherham bij 

daglicht te zien want regelmatig was het nog donker als ik de deur uitging en al donker als ik terug naar huis wandelde.

Met een omweg die door een stadspark leidde en waarbij ik stuitte op de werkplaats van de Kerstman,

kwam ik bij een grote supermarkt. Waarna ik mijzelf trakteerde op een lunch die in Nederland momenteel niet verkrijgbaar is: warm appelgebak van McDonalds.

Bij thuiskomst publiceerde ik een vers Skywatch and some prose stuk waarna ik mijn buurvrouw belde. Die mij snikkend vertelde eerder die dag haar kat te hebben begraven. Twintig is-ie geworden, buurtkat Bolle Bob. Een prima kattenleeftijd maar toch is zijn verscheiden een klap. 

Met name voor de buurvrouw die eerder dit jaar haar man al verloor.

Elk gemis is verdrietig natuurlijk maar als mensen massaal worden vermoord is dat toch van een geheel andere orde dan het overlijden van een bejaard huisdier. Ik begrijp dan ook niet hoe mensen zonder afschuw te ervaren kunnen lezen dat het RSF gruwelijk had huisgehouden in vluchtelingenkamp Zamzam in Sudan. 

Qua huishouden hoefde ik mij nauwelijks in te spannen tijdens mijn werktijd in Engeland. Eigenlijk niet meer dan wanneer je waar dan ook te gast bent: maak geen rotzooi en was je eigen kop en bord af. En dingen doen als zelf je tanden poetsen. Wat ik ook deze avond deed voor het slapengaan.

Zaterdag bereidde ik mij tijdens mijn ochtendritueel mentaal voor op het spelen van zes voorstellingen dat weekend: best vermoeiend, twee dagen achter elkaar drie maal 2,5 uren dansen, zingen en acteren. Het is maar goed dat ik het fijn vind om te doen en het in alle vrijheid kon doen.

Dus blij om niet in bijvoorbeeld India te wonen. Waar mensen naar Bangladesh worden gedeporteerd om wie zij zijn en mensen die daar protesteren tegen de overheid een zeer acute loodvergiftiging kunnen oplopen.

Zou u graag leven in een land waar kritiek op de Grote Leider bijna gegarandeerd negatieve gevolgen heeft?

Terwijl sommige collega's nog negatieve gevolgen ervoeren van de afterparty, wandelde ik naar het theater. Met gevaar voor lijf en leden want de stoep werd geblokkeerd door tientallen afvalcontainers. Dus af en toe moest ik even over de autoweg lopen.

Dat deed ik nadat ik de dagelijkse New York Times puzzel (foutloos!) had opgelost als onderdeel van mijn ochtendritueel.

Bij het theater kwam een collega van de techniek toevallig net aanlopen. Een kort praatje ("Hoe was jouw vrije dag?") en een knuffel en samen liepen wij door de artiesteningang. Een goedemorgen-knuffel van een acteer-collega en een zakje bio-organische instant-koffie van een andere collega 

en ik was klaar voor de dagelijkse warm-up. 

Waarbij ik duidelijk merkte dat mijn conditie aanzienlijk beter was dan enkele weken eerder.

Dat de conditie van een zekere Amerikaanse president te wensen overlaat is een ieder duidelijk. Dat hij direct betrokken was bij wat er met kinderen werd gedaan op het feesteiland van Jeffrey Epstein óók. Want waarom werd de bekende pederast ge-Epsteind? En waarom zijn er zoveel foto's en filmpjes van Trump met Epstein en vrouwelijke, jonge tieners? 

Ook Bill Clinton is waarschijnlijk schuldig aan het betasten (en mogelijk meer dan dat) van kinderen en mag dus ook zeker niet zijn straf ontlopen. Als Trump's handlangers dat óók vinden, zijn er betere manieren om Clinton te beschuldigen dan het gebruik van Photoshop.

Een foto waarop ex-president Clinton met Michael Jackson en Diana Ross en een paar van hun kinderen staat is zó bewerkt door de fascisten...pardon... door medewerkers van Trump dat het lijkt alsof er wat stiekems gaande is. Terwijl het origineel gewoon te zien is op Getty Images. Wat andermaal aantoont hoe dom en lui het Trump team is. Uitsluitend zeer domme mensen geloven hun leugens.

Zelfs veel fans van het fascisme geloven niet meer dat hun Grote Leider onschuldig is en met goede redenen opdracht gaf zijn naam weg te lakken uit de Epstein documenten. 

Om alle schijn van malversaties te voorkomen, noemde de FBI het verwijderen van Trump's naam uit de Epstein documenten 'Special Redaction Project', 'Speciaal Redigeer Project':

Ondanks dat zij er maanden werk aan hadden en er ruim een miljoen dollar in stoken, vergaten zij toch nog wat bewijs van Trump's band met Epstein te verdonkeremanen: in een lade van Epstein's bureau lag een stapeltje foto's met zijn zakenvriend Trump daarop.

Je mag zeggen van hen wat je wilt, maar zionisten verdoezelen hun bedoelingen al een tijdje niet meer. Tot afschuw van echte Joden creëerde het IOF een menora van gebruikte raketonderdelen en plaatste die met Chanoeka op de overblijfselen van door hen afgeslachtte Palestijnen. 

Niet koel. "Ja, maar alle moslims willen alle joden en christenen dood hebben dus het is goed dat het IOF Palestijnen vermoordt!" huilen nep-christenen graag. Terwijl in werkelijkheid de zionisten niet alleen moslims maar ook alle christenen uit Palestina verdrijven en hun huizen en heilige plaatsen verwoesten.

Een kenmerk van nep-religieuzen: alles willen verwoesten wat niet in hun dogmatisch denkraam past.

Een collega paste goed in ons team maar viel helaas na een week repeteren ziek uit en werd vervangen. Inmiddels was zij beter en kwam deze morgen de voorstelling kijken. "Speciaal voor ons?"

"Ach, het is maar twee uurtjes rijden en was de moeite waard. Erg genoten van de show!" 

Over afstanden denken Engelsen anders dan Nederlanders. 

Zowel in de tweede alsook in de derde voorstelling hielp het publiek ons op de been. Voor mij hielp ook de muffin die ik van een lieve collega kreeg.

Collegiale liefde is een fijne energiebron. Terwijl een bezoek van 'Claudia' tussen de voorstellingen door ons geestelijk een oppepper gaf en ons liet roddelen over wie van de collegae een 'traitor' kon zijn.

Een paar kleine foutjes van vermoeidheid tijdens de derde voorstelling werden ons vergeven.

Wij vonden het niet heel erg om iets na negenen het theater achter ons te laten en het werk in te ruilen voor een goede nachtrust.

Zondag was het tijdens de warm up duidelijk dat nog niet iedereen hersteld was van het harde werken de dag ervoor. Fysiek noch mentaal. Goed rekken en strekken onder de deskundige leiding van een danseres hielp een beetje. Net als de aanblik van de hapjes en drankjes die wij gezamenlijk hadden aangeschaft voor de ingelaste 'hapjesdag'. 

Zelfs koffie bracht mij mentaal niet op mijn normale niveau. Ook al had ik mijn geest eerder die morgen rust gegeven met het leren van Indonesische woorden en een prettige wandeling door een uitgestorven Rotherham.

Ook in Palestina zijn grote gebieden uitgestorven. Met dank aan mensen die zich verschuilen achter Bijbelse teksten om een compleet volk en hun cultuur te wissen.

Voor wie zich afvraagt: "Wat had ik gedaan toen de nazi's zoveel Joden, zigeuners, homoseksuelen, vrijmetselaren, gehandicapten, studenten en communisten vermoordden?...Je doet het nu.

Zionisten hebben zelf meermaals in het openbaar hun bedoelingen duidelijk gemaakt, al dan niet per abuis.

"Het is antisemitisch om andere genocides the vergelijken met deze en...eh...oeps." "Israël is verantwoordelijk voor de meeste terroristische aanslagen en ander geweld in de regio en ik bedoelde Iran..." "Natuurlijk heeft Israël het recht om doelbewust burgers te treffen en...ik vergat het woord 'niet'..."

Ook op het toneel hebben wij natuurlijk af en toe een verspreking. Volkomen menselijk. Net als last hebben van spanningshoofdpijn. Een collega mocht ik helpen de pijn te verlichten door haar nek en schouders te masseren. Zij blij dat haar pijn was verlicht en ik blij met de goede oefening voor mijn handspieren en dat ik iemand blij kon maken.

Bovendien zorgde de vrijgekomen endorfine ervoor dat ik mijn inspiratie voelde terugkeren van een half jaar afwezigheid. Het korte gedicht waartoe mijn collega mij geïnspireerd had deed haar ietwat blozen.

Doe dat natuurlijk niet bij iedereen, gedichten voordragen die als 'licht seksueel getint' kunnen worden beschouwd. Maar het kan prima bij een collega die tijdens een massage van mij zacht kreunend hardop fluistert: "Oh yes, Terrence. That's really nice and deep. I love being touched by you. Harder, please!" Terwijl collega's binnen gehoorafstand weinig overtuigend acteerden dat niet gehoord te hebben.

Werd ook weer blij van het dagelijks ritueel dat eruit bestond dat een collega mij rode wangen en een rode neus bezorgde.

Minder blij waren wij tijdens de eerste voorstelling met het afgaan van het brandalarm vlak voor het spelen van de finale-scène. Achteraf bleek het vals alarm maar het was natuurlijk goed dat voor de zekerheid het theater was geëvacueerd. 

Best apart om elkaar (en het publiek) in kostuum te zien bij daglicht op het parkeerterrein tegenover het theater. Een ervaring rijker speelden wij - onder aanmoedigend gejoel van het teruggekeerde publiek - alsnog de laatste drie minuten van de voorstelling.

Om daarna aan te vallen op de hapjes in de Green Room.

De volgende pauze tussen twee voorstellingen in deden wij ons tegoed aan meer hapjes. Terwijl deze en gene een 'echte' maaltijd in de magnetron schoof en 'Claudia' zich weer liet zien. Om een spannend spel met ons te spelen. Met als resultaat dat helaas weer een 'Faithful' verbannen werd. Het aantal spelers dat een 'Traitor' kan zijn slonk zienderogen.

Iets minder hard slinkt mijn hoeveelheid buikvet maar ben zeker een paar kilo lichter dan in november. Een collega merkte op: "Ik vind jou best fit en gespierd. For someone your age." Eh... bedankt? 

Terwijl een ander mij een compliment van de crew doorgaf: "Als jij je in de coulissen voorbereidt op je eerste opkomst, geef je met je pikhouweel in de hand seriemoordenaar-vibes af." Eh... bedankt?

Iets na negenen bedankten wij elkaar voor het helpen overleven van een inspannend weekend en ondernam ik de wandeling naar huis. In lichte regen maar ik nam geen taxi 'because I'm not made of sugar.'

Het pleonasme van de week is 'gemene schurk'.

I'm on Fire van Bruce Springsteen is de muziek van deze week:

Deze week staan wij stil bij het overlijden van Harry Balm, Gil Gerard en Bolle Bob