'Die branderige ogen van jou, hè? En die loopneus en dat grieperig gevoel? Heb jij niet gewoon last van hooikoorts?' Sterk punt van mijn vriendin! En jawel, een paar anti-hooikoorts tabletjes in m'n mik en ik kon weer zonder pijnlijke ogen naar mijn computerscherm staren maandag. Geweldig!
Onderweg naar het werk maakte ik deze foto's (die ik later een beetje nabewerkte):
Boven: waar ik werk
Kunstmatig meer De Sloterplas, bij 'mijn' overstaphalte
Toch maar iets eerder naar huis voor een dutje. 's Avonds niet naar de loge maar gewerkt.
Dinsdag ook. Aan mijzelf, mijn huis, voor mijn maandagavondclubje, voor een eetcafé en voor de Bewonerscommissie.
Woensdag had ik zitting op een stembureau. Altijd leuk.
De trap naar de leslokalen
Het formulier met de voorlopige uitslag
(dat wil zeggen: voordat de voorkeursstemmen zijn geteld.
Aardig detail: in de media spraken mensen van verkiezingsfraude
'want hoe kunnen ze binnen een uur al alles geteld hebben?'
Dat is dus niet zo. En na het tellen wordt alles nogmaals geteld.
Met de hand. Door andere mensen. Dus. Vandaar dat het even duurt.
Diezelfde trap naar de leslokalen op een ander tijdstip
Wie écht benieuwd is naar de manier waarop populisten werken, leze dit artikel (klik) over Geert Wilders en zijn 'op onderzoek gebaseerde!' bewering dat maar liefst driekwart van de moslims de Sharia wil invoeren in Nederland.
Nederland telde vorig jaar 19.285 asielaanvragen, 55 procent minder dan in 2015. 'Ja, maar dat zijn maar feiten!' Hoort u ze al roepen, de
Donderdag belde mijn moeder mij in paniek maar aan de telefoon kon ik niet achterhalen wat het probleem was. Gelukkig was er een buurvrouw bij haar. 's Middags kon ik even mijn werk ('O, werk je thuis vandaag? Mooi, nu je tóch vrij bent kun jij voor mij wel even...') laten voor wat het was en bij haar langsgaan. Zij had veel pijn en was erg emotioneel. Zulks laat mij niet koud. Net zo min als haar buurvrouw bij wie ik even langs was en die tevens mijn vroegere bibliotheekjuf is en sprak over het vroege leven van haar zoon en de aanloop naar het overlijden van haar moeder. Noem mij maar een watje maar emotionele verhalen - ook van anderen - laten mij niet koud. Daarom ben ik niet geschikt om te werken in de zorg. Of misschien ook wel, het is maar hoe je het bekijkt.
Ik bekijk de komende dagen andere boekhoudprogramma's want het programma waar ik voor een eetcafé voor werk is wéér gecrasht en wéér ben ik uren invoer aan data kwijt. Dat de kat behalve met zijn speelgoedmuizen ook met mijn computermuis speelt maakt het werken thuis niet makkelijker.
Voor de liefhebbers: het knopje 'save' of 'bewaar' bestaat niet in het gebruikte programma. Om de data te bewaren moet er een back-up worden gemaakt. Een proces dat makkelijk een kwartier duurt en je als gebruiker dus niet regelmatig uitvoert omdat dat ten koste gaat van de werktijd.
Zodra het boekhoudkundig jaar 2016 is afgerond en de benodigde papieren zijn ingeleverd bij de belastingdienst maak ik reuzegraag de sprong naar een moderner programma.
's Avonds wat gespannen naar bed. Wél wetende dat mijn favoriete voetbalclub (Ajax) Kopenhagen heeft verslagen in de race om een plek in de kwartfinale van een of ander 'belangrijk' toernooi. Vaste lezers weten het al: sport interesseert mij maar matig.
Vrijdag gebeurde het dan: samen met mijn broer bracht ik mijn moeder naar een verpleeginstelling. Mogelijk voor een paar weken. Mogelijk permanent. En dat komt hard aan. Vooral bij haar. Het besef dat je niet meer alles zelf kunt en hulp nodig hebt bij de meest basale dagelijkse handelingen. Dat doet pijn. Aardige mensen daar. En - voor mijn moeder zeer belangrijk! - lekker eten. Het komt wel goed. Maar toch.
Even wat minder met politiek beziggehouden maar in plaats daarvan een uurtje gitaar zitten spelen en daarna een paar uren gewerkt. Een mens moet toch wát met z'n vrije tijd?
Om wat 'president' Trump allemaal weer had uitgespookt kon ik mij niet eens meer druk maken. Alleen maar om glimlachen. Wát een idioot! Ik weet niet wie er meer psychologische hulp nodig heeft: hij of de mensen die nu nog steeds geloven dat hij de beste president is die de wereld ooit gekend heeft.
Zaterdag aardig uitgerust aan de slag gegaan met het verder opruimen van mijn zoon's oude kamer. De bedoeling is dat ik daar mijn bed kan neerzetten. De afgelopen decennia sliep ik in de woonkamer. Gewoon, omdat ik in een tweekamer woning leef. Kunnen slapen in de slaapkamer en wonen in de woonkamer is voor mij luxe. Ik stapte even achteruit met wat spullen in mijn handen en stapte daarbij op een oud knuffelbeestje. En zei 'sorry'. Automatisme. Je weet dat knuffeldieren (als het goed is en de pillen goed werken) geen pijn voelen of emoties kennen maar toch behandel je ze met eerbied. Vind ik.
Iemand klaagde: 'De intergratie is mislukt!' 'Ja, en het taalonderwijs ook.' antwoordde ik. Dat werd niet op prijs gesteld. 'Ze passen zich niet aan!' -'Nou, als je Turken bedoelt: die hebben volgens de regels van onze democratie een eigen partij opgericht en uiteindelijk een paar zetels gehaald in ons parlement. Bovendien klaagt mijn Turkse buurvrouw graag over het weer. Dus hoezo is de integratie mislukt?' 'Nou, je weet heus wel wat ik bedoel!' -'Nee, en je hoeft niet te schreeuwen om te laten merken dat jij zelf ook niet weet wat je bedoelt met het herhalen van wat een populist heeft gezegd.'
Bij het woord populist denk ik als vanzelf aan één man. En toen bedacht ik:
De oprichter, de fractievoorzitter, de partijleider én alle leden van de #PVV zijn het voortdurend met elkaar eens. Best handig!
's Middags was ik met mijn zoon, mijn broer en diens vrouw bij mijn moeder in het verpleeghuis. Natuurlijk om haar moreel bij te staan maar ook praktisch: toiletgerei brengen, kleding en wat dies meer zij. En praktische zaken geregeld: wie geeft de planten water in haar woning en haalt de brievenbus leeg en doet haar belastingaangifte? Ik dus. Maar dat heb ik graag voor haar over. Kan ik wat terugdoen voor al die jaren dat zij voor míj gezorgd heeft. Medische zorg kan ik niet verlenen maar lakens wisselen, administratie en plantjes water geven kan ik wél.
's Avonds was ik wat van slag en zocht afleiding via de televisie. Maar faalde. Dan nog maar wat werken. Niet superleuk maar het geeft wat afleiding. En levert geld op. Niet onbelangrijk heden ten dage.
Zondag las ik dat de haat tegen vluchtelingen inmiddels zó ver gaat dat mensen criminele activiteiten verzinnen om vluchtelingen maar in een kwaad daglicht te stellen. Een vrouw verzon zelfs in Frankfurt te zijn aangerand (klik) door 'een horde van die vluchtelingen'. De politie stelde een onderzoek in en uiteindelijk gaf de vrouw toe die dag niet eens in Frankfurt te zijn geweest! Nu kan ik mij vergissen maar volgens mij is het doen van valse aangifte strafbaar.
Terwijl mijn vriendin op een winderige markt stond geld te verdienen, worstelde ik met een antiek boekhoudprogramma om dezelfde reden. Maar dan wel lekker binnen...;-)
Even naar mijn moeders huis
Een schilderij bij haar aan de muur
Een kanaal onderweg
Het hofje was ooit bedoeld voor de weduwen
van de mannen die op zee waren omgekomen.
Een eis van de weldoener die de vrouwen dit onderkomen schonk was:
geen herenbezoek na 10 uur des avonds. Het bordje hangt er nog. Denk ik.
De Engelstalige stukjes van deze week:
http://terrebelius.blogspot.nl/2017/03/should-drugs-be-forbidden.html
('Waaaat!? Eentje maar?!' Ja, ik schrijf tegenwoordig minder. Iets minder. Niet veel minder.)
De muziek van deze week:
Camouflage met Love is a Shield
BONUS liedje. Omdat ik u aardig vind. Mazzy Star - Fade into you:
Deze week staan wij stil bij het overlijden van Chuck Berry
In Facebook zijn niet alle plaatjes te zien (of te horen) en links in mijn artikelen niet aan te klikken. Klik daarom op de oorspronkelijke link. http://terrebel.blogspot.nl/ Veel leesplezier! O ja, fans kunnen mijn Fan pagina leuk vinden. https://www.facebook.com/terrebel/
Posts
