Tweede brief aan Anne

Lang geleden woonden Anne en ik samen met heel veel andere mensen. Achter een boekenkast. In dit leven vonden wij elkaar weer en naar aanleiding daarvan schreef ik haar een brief: http://terrebel.blogspot.nl/2015/11/brieven-van-peter-aan-anne-1.html Hier is de volgende:

Lieve Anne,


Dank voor je geduld met mij. Het is al weer zo lang geleden sinds mijn laatste brief aan jou maar laat dit niet mijn laatste zijn. Sinds de vorige keer is er weer veel veranderd in de wereld. Maar veel ook niet. Steeds meer mensen lijken in te zien dat wij maar één planeet hebben en er dus zuinig op moeten zijn. Maar ook steeds meer mensen vinden dat alles de schuld is van deze of gene groep. In onze tijd was die groep 'De Joden' en nu zijn er mensen die vinden dat moslims een herkenbaar merkteken op hun overkleding moeten dragen. Er was zelfs iemand die riep: 'Iets als de Holocaust mag nooit meer voorkomen en alle moslims moeten preventief in kampen worden opgesloten!' Die persoon heeft duidelijk de boodschap niet gekregen: Angst bestrijd je niet met haat. Geweld los je niet op met meer geweld. Als je wilt dat mensen zich vredelievend gedragen moet je niet hun huizen vernietigen.

Natuurlijk zoekt men naar verklaringen voor het menselijk gedrag maar soms is dat er gewoon niet. Vaak zijn de dingen gewoon zoals ze zijn. Zonder oplossingen. Natuurlijk, als het regent kun je een paraplu opsteken maar je kunt niet voorkomen dat het later weer regent. Mensen blijven mensen en als je mensen hun vrijheid beperkt krijgen zij de neiging te ontsnappen. Dat is gewoon de menselijke natuur en heeft niets met geloof of radicaliseren te maken.

Je kunt mensen in honderden soorten opdelen via ingewikkelde formules en je kunt mensen laten denken dat er iets mis is met ze. Je kunt mensen ook in hun waarde laten en accepteren dat iedereen anders is. Wat zou het mooi zijn om te leven in een wereld waarin iedereen niet gelijk is maar wel gelijkwaardig!

Daar, lieve Anne, zal ik naar blijven streven. In dit leven, het vorige en het volgende.

Fijn te weten dat ik daar niet alleen in sta.

Ga door met je strijd, lieve mooie dame!

Ik zal je steunen. Altijd.

Zelfs als het er op lijkt dat het even niet zo is.

Jouw toegenegen Peter.

De jouwe.

Voor altijd.