Vind blogstukjes van mij op onderwerp:

Elke zondag een persoonlijk weekoverzicht, elke dinsdag wat goed nieuws met een paar katten, elke woensdag een overweging en elke vrijdag een verhaaltje.

Mijn verhalenbundels zijn te koop via Bol.com én via Lulu.com!

Als u mijn stukjes de moeite waard vindt, kunt u een blogdonatie
verrichten. Elke bijdrage is welkom!

woensdag, februari 21, 2007

Bijnaam

Bijnaam

Het schijnt dat de beoogd minister van Justitie, Ernst Hirsch Ballin, het zogeheten knieslot wil introduceren om ontsnapte TBS'ers in het gareel te houden. Zodra de gevaarlijke crimineel de poorten van de TBS-klniek of zijn/haar begeleides heeft verlaten kan het knieslot op slot worden gezet met de knie in gebogen stand. Je kunt natuurlijk ook gewoon een bewaker neerzetten bij de uitgang en die opdragen geen TBS'er eruit te laten. Ook zou je vluchtgevaarlijke TBS'ers niet op weekendverlof kunnen sturen met als begeleider iemand zonder wapen, zonder ervaring en zonder mentaal overwicht.

Wat trouwens te denken van aan apparaatje dat om de nek hangt en automatisch ontploft zodra de afstand tot de TBS-kliniek meer dan 50 meter bedraagt?

Je kunt nog meer doen met techniek zoals een stroomstoot-apparaatje in de schedel implanteren.
In plaats van ruimte te bieden in een TBS-klniek geef je de crimineel zo'n apparaatje. Bij overtreding van de afgesproken gedragsregels volgt er een relatief onschuldige maar pijnlijke stroomstoot en bij herhaling volgt er een grote waarna de hersens doorbranden en de overtreder in kwestie voortaan kwijlend en wel kan rondrijden op de poepscooter of de rest van zijn (of haar natuurlijk!) leven een belspelprogramma kan presenteren.

Soms wens je dat toe aan de verantwoordelijke voor een ramp zoals met de Probo Koala. In stadsdeel Westerpark hebben wij ons eigen probleemschip: de Rochdale One. Al enige jaren wonen studenten op een stuk grond dat feitelijk Cypriotisch grondgebied is. Het schip vaart namelijk onder Cypriotische vlag. Wettelijk gezien wonen de studenten in de brievenbussen op de wal en betalen hun huur niet aan de woningcorporatie maar aan een tussenpersoon. Het stadsdeel gaf indertijd een vergunning af op nadrukkelijke voorwaarde dat het schip astbestvrij moest zijn. Dat is het dus niet. Kortom: het is een ramp om uit te zoeken wie er nu direkt verantwoordelijk is want onderzoek toont aan dat de studenten daadwerkelijk enige tijd bloot hebben gestaan aan gevaarlijke concentraties asbest. Om over de -veelal uit Russen bestaande- bemanning nog maar te zwijgen. De werklieden liepen jarenlang in en uit en werkten aan verbouwingen en ademden daarbij waarschijnlijk de meer dan veilig geachte hoeveelheid astbestdeeltjes in. En dat voor een loon op Cypriotisch niveau dankzij de o zo handige juridische constructie. Wie is volgens U het meest schuldig en wat is de oplossing?

Tijdens de fractievergadering van gisteravond kwamen wij er nog eventjes niet helemaal uit.

Vanmorgen had ik ook een overleg. Van een geheel andere orde weliswaar. In mijn hoedanigheid van klasse-ouder waren er wat dingetjes te bespreken met juf Sabine. Atijd even leuk zo'n praatje met de juf.

M'n werk als acteur bij The Amsterdam Dungeon is ook nog steeds leuk, zeker wanneer je weer'ns een knuffel mag ontvangen van een aardige jongedame van het Engelse hoofdkantoor...;-) Terwijl ik op het werk rondliep zat m'n zoon op school om 's middags de eerste competitiedag van zijn dartclub te beleven. Hij won alle(!) gespeelde partijen behalve die tegen de coach. Thuisgekomen wachtte oppas Suus op hem om hem naar zijn eerste proefles atletiek te brengen. Zij vond het saai en hij vond het geweldig om te ontdekken dat hij de jongelui die er al langer op zitten bij kon houden op de 100 meter sprint. Heb 's avonds keurig de oppas naar de tramhalte begeleid waarna ik nog een potje 501 speelde tegen m'n zoon Ferdinand die ik graag Superfer mag noemen. Hij won nipt door uit te gooien op dubbel 10, daarmee het recht verdienend op zijn bijnaam.