Irritant

Irritant

Persoonlijk kan ik het slecht hebben wanneer mensen voordringen. Vanmorgen in de supermarkt was er ook weer zo iemand. Toen ik hardop zei:"Ach, wanneer je haast hebt mag je je best asociaal gedragen."draaide hij zich naar mij toe en zie:"Ik heb haast." Vervolgens bleek dat hij wat was vergeten en intussen werd ik geholpen. Na een minuutje komt hij terug en inmiddels staan er maar liefst vijf mensen in de rij. De aso wil direkt doorlopen naar de kassa maar heeft buiten de medewerker gerekend die na een vette knippog naar mij toe zegt:"Tsja, meneer, nu zult U achter in de rij moeten aansluiten."

Dat is nu humor waar ik mij in kan vinden...

Waar ik mij niet in kan vinden is dat sommige zieken denken dat zij alles kunnen maken met hun ziekte als excuus. Zo zat ik gisteren zo lang als ik kon te wachten op Ferdinands biologische moeder waardoor ik later dan gepland op de opvang was om hem op te halen. Zijn leidster was daardoor ietwat geïrriteerd en hij zelf was ronduit teleurgsteld. Niet dat ik graag in de schoenen sta van zijn moeder (lijden aan schizofrenie, paranoïa én borderline) is niet het leukste wat iemand kan overkomen) maar het begint op te vallen dat zij geen last heeft van haar ziektesymptomen wanneer het tijd is om geld of shag te regelen.

Een en ander had tot gevolg dat m'n zoon en ik vanmorgen onenigheid hadden over iets wat ik normaal gesproken eenvoudig over m'n kant laat gaan. Het vervelende daarbij was weer dat wij nauwelijks tijd hadden om het uit te praten aangezien het tijd was voor school. Wanneer je geïrriteerd bent geef je je snel af op een huisgenoot. Aangezien kwaad worden op de goudvis weinig zin heeft wordt dat in mijn geval dus m'n zoon.

Sorry, jong.