Terrebel

Respect



Unilever heeft een nieuw logo. Totale kosten: 10 miljoen euro.
Johan van der Veer van Shell heeft een nieuwe bonus. Totale kosten: 5 miljoen euro.
Sterilisatie gaat uit het ziekenfondspakket. Totale opbrengst: 26 miljoen euro.
Amerika blijft oorlogje spelen in Irak. Totale kosten voor de Amerikanen totnogtoe: 160 miljard dollar. Er wordt met miljoenen en miljarden gesmeten alsof een Japanse toerist duivenootjes strooit op de Dam.
Voor ongeveer 2000 euro heb ik weer voldoende financiële armslag
(Ik ben met weinig tevreden).
Gelukkig ben ik al maar die maandelijkse herinneringen van diverse instellingen die willen dat ik deze keer een ander oversla in een betaalrondje wordt langzamerhand wat deprimerend...



Nu zijn weinig zaken zo deprimerend als een brand dus wat dat betreft heb ik niets te klagen. Onze premier des te meer want zijn pas opgeknapte ambstwoning, het Catshuis, heeft vlam gevat. Er valt één dode te betreuren: een medewerker van het bedrijf dat bezig was met de vloer. De oorzaak was een explosie. Er is géén sprake van een terroristische aanslag. Ik herhaal: er is géén sprake van een terroristische aanslag. Er is niet eens sprake van een aanslag. Laat staan een terroristische. En trouwens: waarom zou een terrrorist onze minister-president willen opblazen? Daarom herhaal ik: er is géén sprake van een terrostische aanslag...



Mijn respect voor allen in rolstoel en op krukken: nu ik zelf nauwelijks kan lopen is mijn respect voor deze bevolkingsgroep toegenomen. Na het een dagje te hebben aangekeken besloot ik gisteravond toch maar even bij de eerste hulp langs te gaan. Daar wilde men mij niet helpen omdat het ongeval langer dan een uur geleden was gebeurd. Soit. Volgende keer gewoon liegen dus. Weer wat geleerd. Via de centrale doktersdienst bij het Prinsengracht ziekenhuis beland waar twee bijzonder aardige manspersonen constateerden dat ik "enkele weken" zal moeten revalideren omdat waarschijnlijk een kruisband is gescheurd. Maandag even naar de huisarts voor een doorverwijzing voor foto's van m'n linkerknie.
Voorlopig moet ik met m'n poot omhoog blijven liggen. Lauw kans natuurlijk. Zoveel te doen, zo weinig tijd. Daarom maar lekker m'n pas gekochte plankjes lakken voor welk doel buurvrouw Miriam zo lief is een potje lak te halen. Buurvrouw Angélique was zo lief voor mij, zichzelf en de Ferman (die nu bij oma is) een bakje Roti te regelen. Buurvrouw Petra komt mij eerdaags helpen met schilderen
en buurvrouw Janine komt een keertje voor me koken. Wie heeft er nog een partner nodig met zulke buurvrouwen?